ادعای منتقدی که تنها تجربه فیلمسازیش با شکست مواجه شد⇐«نهنگ عنبر» و «اکسیدان» سخیف نیستند اما «اخراجیها» لودگی است!
سینماروزان: احمد طالبي‌نژاد منتقدی که ساخت فیلم شکست خورده در گیشه “من بن لادن نیستم” را در کارنامه دارد در گفتگویی که با “شرق” به بهانه بایدها و نبایدهای سینمای کمدی انجام شده، وقتی به ذکر مصداق درباره سینمای کمدی رسیده از کمدی پرفروش “اخراجیها” با عنوان لودگی یاد کرده(!!) ولی در عین حال تاکید کرده “نهنگ عنبر” و “اکسیدان” سخیف نیستند.
طالبی نژاد در پاسخ به اين پرسش که در سال‌هاي اخير سينماي کمدي ما چه مسيري را طي کرده است؟ مي‌گويد: به‌طورکلي در کشور ما درک درستي از کمدي در سينما و تئاتر وجود ندارد و تلقي عمومي از کارهاي کميک، لودگي است. اگر به تاريخ سينما نگاه کنيم متوجه مي‌شويم که جدي‌ترين حرف‌ها در اين قالب سينمايي مطرح شده است. فيلم عصر جديد چارلي چاپلين به اعتقاد من يکي از فلسفي‌ترين و روشنفکرانه‌ترين فيلم‌هاست.
او ادامه مي‌دهد: ساختار يا ژانر کمدي معمولا خاصيتي دارد که در آن در واقعيت‌ها اغراق مي‌شود و اين بهترين قالب در طرح مسائل سياسي، اجتماعي و… است، اما متأسفانه به دلايلي ساختار کمدي در ايران تا حدي بي‌آبرو شده است و بسياري از بازيگران آثار کمدي در بسياري از مواقع دوست ندارند با آن چهره معرفي شوند و اکثر اوقات چهره‌اي جدي به خود مي‌گيرند و متأسفانه تلقي مردم در ايران از بازيگران کمدي، دلقک‌بازي است! در صورتي که کاملا غلط است و کمدي کارکرد ويژه‌تري دارد.
او در بخش ديگري از صحبت‌هايش مي‌افزايد: يک‌بار از اينشتين پرسيدند بالاتر از خودت چه کسي را مي‌بيني و او پاسخ داد، «چاپلين». ما در سينماي ايران نمونه‌هاي درخشاني از آثار کمدي داريم؛ مثل دايي‌جان ناپلئون يا اجاره‌نشين‌ها و برخي کارهاي ارزشمند ديگر و اگر درست به ژانر کمدي پرداخته شود، اتفاق خوبي در سينماست.
اين منتقد در ادامه مي‌گويد: در سال‌هاي اخير بسياري از فيلم‌ها به اسم کمدي ساخته شدند؛ مثل فيلم‌هايي از جنس “اخراجي‌ها” که مي‌شود نام لودگي را براي آنها انتخاب کرد، همان‌طور که قبل از انقلاب هم از اين دست کارها داشتيم، اما آنچه که آقاي مطهري به‌عنوان سخيف در يادداشتشان به کار بردند شامل حال فيلم‌هايي مثل «اکسيدان» يا «نهنگ عنبر» نمي‌شود و به نظر من اکسيدان به اندازه کافي فيلم مفرحي است که در اغراق در بيان واقعيت‌ها موفق بوده است.
طالبي‌نژاد صحبت‌هايش را اين‌طور تمام مي‌کند: البته معدود آدم‌هايي در سينماي ايران اين اجازه را دارند که با تابوها شوخي کنند و اين امتيازدهي گاه وجود دارد، اما نکته‌اي که لازم است به آن اشاره کنم اين است که پيش از انقلاب گروه‌هاي کمدي داشتيم، اما بعد از انقلاب ظاهرا خود کمدين‌ها هم مي‌ترسند تيم تشکيل بدهند و اين جدي‌نگرفتن باعث مي‌شود که اساسا سينماي کمدي جدي گرفته نشود. بنابراين واژه سخيف را نمي‌توان به هر فيلمي اطلاق کرد.