این است حاصل صرف میلیاردها تومان بودجه دولتی؟⇐یک همکار سابق “هنروتجربه” بیان کرد: “هنروتجربه” با برنامه ریزی بیهوده، نادرست و سمبل کاری پیش می رود!/سانسهای خوب را به “فروشنده” بخشیده اند و برای فیلمهای خودشان سالن ندارند!
سینماروزان: آش هنروتجربه آن قدر شور شده و گرفت و گیرهای موجود در این گروه سینمایی کاملا دولتی آن قدر زیاد شده که مدتها بعد از رسانه های مستقل و البته روزنامه نگاران مستقل حالا آن دسته از منتقدانی که خود همکاری همه جانبه ای را در تولید محتوا برای کتابچه این گروه و برگزاری نشستهای نقد و بررسی آثار آن داشتند به گلایه از آن می پردازند.
به گزارش سینماروزان از جمله این منتقدان یاشار نورایی است که در فاصله چند ماه مانده تا انتخابات ریاست جمهوری که ممکن است سرنوشت هنروتجربه را عوض کند به انتقاد از آن روی آورده و برنامه ریزی های این گروه را کاملا زیر سوال برده است.
متن کامل یادداشت یاشار نورایی را بخوانید:
بعد از مدتها و بیش از یک سال تصمیم می گیرم دو مستند “موج نو” و “نویسنده بودن” و فیلم “مینور ماژور” را در سینماهای “هنر و تجربه” تماشا کنم.
یکی دو سانس در دو سینما به فاصله چند روز از هم هست؛ اینقدر پراکنده که می توانی برای دیدن هر سه فیلم ده روز وقت بگذاری!
ولی فیلمی مثل “لانتوری” را که اکران عمومی اش تمام شده، مفصل نشان می دهند و عملاً سانس های خوب را به این فیلم و “فروشنده” بخشیده اند.
مسخره تر از آن ادامه دادن اکران “هیهات” است که نسخه نمایش خانگی آن چند روزی به بازار آمده یا ادامه نمایش “ماهی و گربه” وقتی دی وی دی آن ماه ها پیش به فروش رفته است.
به نظرم مثل خیلی از کارهایی که قرار بود گره ای از کار فروبسته فرهنگ باز کنند و عملاً طرح هایی نیمه تمام و غلط شده اند، “هنر و تجربه” با برنامه ریزی بیهوده، نادرست،انحصارطلب ( به نفع امثال درمیشیان و فرهای و مکری) و رفع و رجوع و سمبل کاری پیش می رود و سانس های محدود را با به شکل حمایت گرا بین آدم های مشخصی تقسیم می کند که واقعاً با این میزان حمایت دولتی و اصلاً مردمی، نیازی به اکران در این گروه ندارند.
کسی از فیلمی یا سازنده آن خوشش می آید، آن وقت باید هر چه در اختیارش نهاده اند را به نمایش آن فیلم اختصاص دهد و بی اعتنا به این باشد که کلی فیلمهای دیگر که با سرمایه محدود و ماهیت منطبق با مفهوم درست “هنر و تجربه” ساخته شده اند، از همین اکران محدود محروم بمانند؟
حق کشی در این سرزمین صغیر و کبیر نمی شناسد. وقتی متولیان فرهنگ با هر ژست و عنوانی کارشان به بی عدالتی بکشد، باید خوف کرد.