سینماژورنال: در میان ایرانیان شاغل در سینمای آمریکا رامین بحرانی موقعیت خاص خود را دارد.
به گزارش سینماژورنال خاص از این جهت که در نقطه مقابل سینمای تجاری هالیوود دلبسته پروژه های شخصی و مستقل خویش است.
تازه ترین فیلمی که بحرانی ساخته “۹۹خانه” نام دارد که در جشنواره امسال تورنتو رونمایی شد.
بحرانی که متولد وینستون سالم ایالت کارولینای شمالی است در گفتگویی که به بهانه ساخت این فیلم با “شرق” داشته به علاقه اش برای فیلمسازی در ایران اشاره کرده و البته از تاثیرپذیری از امیر نادری گقته است.
سعی کردم با نادری دوست شوم
بحرانی درباره تاثیرپذیری از امیر نادری می گوید: وقتی در کالج تحصیل می‌کردم، سعی کردم با نادری دوست شوم چون خیلی از «دونده» و فیلم دیگرش خوشم آمده بود. ولی در آن زمان نتوانستم با او ارتباط برقرار کنم. او سرش شلوغ بود و من تا آن‌موقع فیلمی نساخته بودم. در واقع به خاطر تأثیری که از کارهای او گرفته بودم، برای سه فیلم اولم فیلم‌بردار او را که «مانهاتان» را در سیبری فیلمبرداری کرده بود، استخدام کردم.
وی ادامه می دهد: در این پروسه با هم آشنا شدیم. در پنج سال گذشته با هم رفاقت خوبی داشته‌ایم. چیزهای زیاد و متفاوتی درباره فیلم، کتاب و زندگی از او یاد می‌گیرم. درباره فیلم اخیرم آن‌قدر با او حرف زده‌ام که او به عاملی مهم در نوشتن فیلم‌نامه تبدیل شده است.
بحرانی می افزاید: همچنین برای این کار با بهاره آزیمی که ایرانی است ولی از پنج یا شش‌سالگی و به عبارتی تقریبا تمام عمرش را در فرانسه گذرانده، زیاد در ارتباط بودم. او در ساختن فیلم “چوپ شاپ/اوراق فروش” در سال ٢٠٠٧ با من همکاری داشت.
فیلم‌هایم ویژگی ایرانی و آمریکایی را با هم دارند
رامین بحرانی درباره پیگیری اش از سینمای معاصر ایران بیان می دارد: اساسا به دلیل مشغولیت کاری نتوانسته‌ام فیلم‌های جدید را ببینم نه به این دلیل که علاقه ندارم، تلاش کرده‌ام که چند فیلم را، چه در خانه و چه در سینما، ببینم. اگر دوباره ببینم برایم بسیار جذاب است.
وی با اشاره به تاثیرپذیری از سینمای ایران می گوید: فکر می‌کنم فیلم‌هایم ویژگی ایرانی و آمریکایی را با هم دارند. در پایان این فیلم که از پسر حرف می‌زنم و آنجا که به استفاده از کودکان می‌پردازم، از فیلم‌های ایرانی الهام گرفته‌ام. عاشق این کار هستم؛ نمی‌دانم چرا. ولی هنوز افکارم به ایران پیوسته است.
دوست دارم در ایران فیلم بسازم
بحرانی در جایی از گفتگو در پاسخ به این سوال که آیا می‌خواهید در آینده به ایران بروید و فیلمی در کشورتان بسازید اظهار می دارد: دوست دارم. چراکه نه. دوست دارم در کشورهای دیگر فیلم بسازم و به دنبال پروژه‌هایی این‌چنینی هستم. ایران هم برای این کار جذابیت خودش را دارد. فقط پیداکردن پروژه و ساخت فیلم در کشورهای دیگر سخت است.
وی ادامه می دهد: من با کسانی دوست شده‌ام که درباره کشورهای دیگر فیلم می‌سازند و این فوق‌العاده است. شاید از فیلم‌های من متوجه این موضوع شده باشید که دوست دارم درباره چیزهایی که نمی‌شناسم و جاهایی که نرفته‌ام فیلم بسازم و از این طریق با دنیا آشنا شوم. بنابراین دوست دارم کارم را در کشورهای دیگر ادامه دهم و ایران قطعا یکی از آن کشورهاست.
