سینماژورنال: در تراکم فیلمهای آپارتمانی که اغلب کپی های درجه دوی سینمای فرهادی هستند اینکه کارگردان جوانی هم پیدا شود و خلاف جهت آب شنا کند خودش امتیاز است.
به گزارش سینماژورنال “۳۶۰درجه” سام قریبیان یک خلاف جهت آب شنا کردن تمام عیار است.
فارغ از نتیجه نهایی کار همین که سام کوشیده با کمک پدرش یک نوآر جنایی بسازد قابل قبول است.
چه خوب که این نوآر در وضعیت ناعادلانه ای که در اکران پیش رویش است توجه مخاطبان را به اندازه بضاعت خود جلب کرده است.
شب گذشته یک اتفاق جالب برای “۳۶۰درجه” افتاد و آن هم نمایش آن برای دانشجویان دانشکده پیراپزشکی دانشگاه شهیدبهشتی بود.
جالب اینجاست دانشجویان رشته ای که هدف اصلی اش تربیت متخصصینی برای حفظ یا بازگرداندن سلامتی انسانها است به تماشای فیلمی می نشینند که ماجرایی خشن را به سبک سینمای نوآر هالیوود روایت می کند. ماجرایی که در آن آدمیان هم طرف توطئه قرار می گیرند و هم تا مثله شدن پیش می روند.
جالبتر اینجاست که ضدقهرمان خلق شده در بطن داستان نیز خیلی مورد توجه دانشجویان قرار می گیرد و آن را به عنوان نمونه ای از سینمای موردپسند خود ارزیابی می کنند.
جلب رضایت خاطر این دانشجویان تشویقی است برای کارگردان جوانی که ژانری کاملا مهجور در ایران را برای داستان پردازی استفاده کرده است. تشویق برای ادامه دادن به این مسیر و به حداقل رساندن مشکلات روایی “۳۶۰ درجه” در ساخته های بعدی.
- عوامل “۳۶۰درجه” در کنار دانشجویان پیراپزشکی
