سینماروزان/محمد شاکری:
➕داستان‌پردازی با محوریت کم یا ناشنوایان قابل احترام است منوط بر آن که استانداردهای سینمایی لازم برای چنین داستان‌پردازی رعایت شود نه اینکه…
➖نه اینکه کارگردانی با سابقه سالها عکاسی حتی از بستن دو قاب خاطره‌انگیز عاجز باشد
➕بازی روان #مهران_احمدی که تجربیاتش باعث شده خودسرانه کاراکتر یک صاحب آتلیه گرفتار در مشکلات را خوب درآورد
➖ هانیه توسلی و محسن کیایی دست و پا می‌زنند برای ایفای نقش دو کاراکتر ناشنوا ولی بیشتر از شناخت سبک رفتاری ناشنوایان، گرفتار نوعی لال‌بازی خنده‌دار می‌شوند
➕رپورتاژ برای بهزیستی و انجمن‌های حمایت از ناشنوایان اگر بهزیستی و این انجمن‌ها از فیلم حمایت کرده باشد بد نیست ولی…
➖ولی مشکل آنجاست که حمایت موجب تولید تله‌فیلم شده و نه فیلمی سینمایی که به‌درد جشنواره بخورد..
➖هرجا که لنگ می‌ماند یا گوشی تلفن زنگ می‌خورد یا آیفون به صدا درمی‌آید یا موزیک پخش می‌کند
➕نجات کودک ناشنوا از تصادم با مترو توسط مامور شریف(!) مترو، ایده خوبی بود اگر در اجرا هم با قدرت گرفته می‌شد ولی…
➖ولی حیف که اجرای همین سکانس دلهره‌زا نیز به‌شدت باسمه‌ای شده
➖سروصداهای تنش‌زا و عصبی‌کننده‌ای که مثلا منگنه شده تا لحن الکن درام را بپوشند
?جوک
–کم آوردن در روایت و قرار دادن قتل اتفاقی در پایان و سپس شنوا کردن کودک ناشنوا با جراحی برای هپی‌اندینگ!
