سینماروزان/حامد مظفری: کمتر پیش می‌آید که از برنامه های گفتگومحور مناسبتی، محصولی بیرون آید که قابلیت بازنشر رسانه ای داشته باشد ولی برنامه #قاب_عاشقی برنامه ای بی ادعا و هدفمند بود که با رفتن به سراغ هسته های اصلی تولید آثار آیینی، سعی کرد هم دامنه مطالعاتی پیرامون چنین آثاری را افزایش دهد و هم با انعکاس ناگفته هایی از پشت پرده های جذاب چنین آثاری، مخاطب جلب کند.
به جرأت می‌توان گفت دلیل اصلی موفقیت قاب عاشقی حضور یک ژورنالیست باتجربه به نام مسعود نجفی در قامت تهیه‌کننده برنامه بود. سالها فعالیت رسانه ای باعث شده بود نجفی دقیقا بداند باید پرونده کدام محصول آیینی را در گفتگو با کدام رکن تولید بگشاید؛ اتفاقی به ظاهر ساده که به دلیل فقدان نیروهای متخصص، به شکست ده ها محصول مشابه انجامید ولی قاب عاشقی را بالا برد.
محتواهای ارائه شده در قاب عاشقی به دلیل بکر بودن بهترین محصول بودند برای بازنشر رسانه ای و با این بازدهی، به نظر می‌رسید که تلویزیون از این برند نوجوان حمایت کند و شرایط ادامه تولید آن را فراهم کند ولی متاسفانه ادامه تولید قاب عاشقی متوقف شده چون بودجه نیست!!
مسعود نجفی تهیه‌کننده برنامه «قاب عاشقی» که تاکنون سه فصل از آن را روی آنتن شبکه نسیم برده است، به خبرگزاری مهر گفت: تولید «قاب عاشقی» از محرم سال گذشته آغاز شد و در دهه اول سال گذشته هر شب پخش شد که با استقبال همراه بود. برای محرم امسال هم تولید این برنامه پیشنهاد شد و جلسه‌ای هم با مدیر تولید شبکه داشتم و به دلیل مشکلات مالی که داشتند بحث اسپانسر را مطرح کردند که در نهایت به نتیجه نرسید.
این تهیه‌کننده با بیان اینکه با نهادهای مختلفی به‌عنوان حامی مالی مذاکره داشته است گفت: آنها هم اعلام کردند پرونده کارهای محرم امسال را بسته‌اند که در نهایت بحث تولید «قاب عاشقی» برای محرم منتفی شد! برای فصل سه «قاب عاشقی» که به آثار سینمایی مرتبط با امام رضا (ع) اختصاص داشت بنیاد امام رضا پای کار آمد اما در مجموع برای تولید چنین برنامه‌هایی گرفتن حامی مالی کار آسانی نیست و خود شبکه‌ها باید پیش قدم شوند.
در فصل یک «قاب عاشقی» فیلم‌هایی چون «روز واقعه»، «دل شکسته»، «سفیر»، «دلشکسته»، «به خاطر هانیه»، «مصائب دوشیزه»، «هیهات»، «شب دهم»، «من و زیبا»، «ناسور» و «کربلا جغرافیای یک تاریخ» با حضور سازندگان این آثار مورد ارزیابی قرار گرفتند و بنا بود در فصل تازه بخش بیشتری از آثار آیینی مورد تحلیل قرار گیرد که فعلا منتفی است.
واقعا جای پرسش است که مگر یک برنامه لوباجت جمع و جور و تر و تمیز که به دنبال آب بندی و آنتن پر کردن نبود، چقدر بودجه میخواست که توان پرداختش نبود؟ نمی‌شود هزینه فقط چند قسمت از برنامه‌های بی‌نمکی که به اسم محصول طنز و با تشبث به نام پلی در پایتخت(!) تولید می‌شوند را صرف تولیداتی مثل قاب عاشقی کرد؟
