توقیف، سمّی مهلک هم برای بخش خصوصی و هم برای مدیریت فرهنگی است!/نیاز داریم به نظارت مصلحانه!/توقیف برای هیچ مدیری، خوش‌یُمن نیست!/ساترا در کنار صاحبان آثار باشد!
سینماروزان/پیمان اسماعیلی: حواشی گاه و بیگاه که حول تعلیق و توقیف آثار سینمایی و شبکه خانگی ایجاد می‌گردد بعد از سالها همچنان نفس بخش خصوصی را گرفته و باعث واهمه سرمايه گذاران از حضور در تولیدات می‌شود.
اتفاقاتی که اخیرا حول سریال “غربت” و برنامه “جوکر” پیش آمد نیز ورای آن که اقتصاد تولیدات را شکننده می‌کند باعث سردرگمی مخاطب شده است؛ مساله‌ای که محمد نیک‌بین تهیه‌کننده قدیمی سینما نیز بدان اشاره دارد.
محمد نیک بین درباره تبعات و چالش های توقیف و ممیزی فیلمها و سریال های نمایش خانگی گفت: مهم ترین و اصلی ترین چالش این بحث مربوط به سرمایه گذاری تهیه کننده است؛ طبیعی است که تهیه‌کننده های ارگانی که بودجه از خودشان نمی‌گذارند چون در تولید، سود مکفی می‌کنند برایشان کمترین اهمیتی ندارد که محصول،توقیف بشود یا اصلا اکران هم نشود ولی تهیه‌کننده های بخش خصوصی به شدت نیازمند بازگشت سرمایه هستند.
تهیه‌کننده “سوپراستار” تاکید کرد: تهیه‌کننده خصوصی با توقیف اثرش، سرمایه اش را از دست رفته می بیند و دیگر تا مدتها نمی تواند به کارش ادامه دهد و این به کلیت صنعت تولید فیلم و سریال بخش خصوصی لطمه وارد می‌کند و این رویکرد یک سمّ مهلک و کشنده برای اقتصاد سینما است.
تهیه کننده “دو زن” در ادامه تصریح کرد: به نظرم باید قوانین مرتبط با ممیزی به صورت یکدست و فراجناحی در مورد سریال سازی تدوین شود و یک نگاه واحد در کلیه رده های مدیریت فرهنگی بدون وجود نگاه شخصی حاکم باشد.
نیک‌بین که خودش در فیلمهایی مانند “نیمه پنهان” و “تسویه حساب” گرفتار توقیف شده بود، بیان کرد: اغلب آثار توقیفی بالاخره پخش و اکران می‌شوند و از فیلم “آدم برفی” تا “مارمولک” و “سنتوری” و “تسویه حساب” و…،دیدیم که با پخش فیلمها هیچ اتفاقی نیفتاد ولی توقیف اولیه سرمایه های بخش خصوصی را به تلاطم می‌اندازد در حالی که همان زمان تولید می‌شود با ارائه اصلاحات مدون و منطبق بر یک بازه زمانی مشخص، شرایط اکران نسخه های تعدیل شده را فراهم کرد تا هم بخش خصوصی آسیب نبیند و هم اعتبار پروانه های صادره، محفوظ بماند.
محمد نیک‌بین تاکید کرد: چند گانگی ها در ممیزی‌ها باعث تردید و سرگردانی فیلمسازان می شود چون گاهی می بینیم یک تهیه‌کننده مستقل بابت موردی مواخذه می‌شود که تهیه‌کننده ای دیگر شاید به خاطر وابستگی، خیلی زود با محصولی چه بسا تابوشکن‌تر، پروانه هم می‌گیرد و آب از آب تکان نمی‌خورد.
تهیه‌کننده “ملی و راههای نرفته” اظهار داشت: در شبکه خانگی چون پلتفرم ها و تولیدکنندگان بیشتر بر روی بازگشت سرمایه از ارائه محصول،حساب باز می‌کنند باید تعامل برای صدور مجوز خیلی بیشتر و بهتر باشد. درباره سریال‌های اخیر مثل “غربت” و برنامه “جوکر” نیز ممیزی را به سمت مصلحانه پیش ببرند و کمک کنند که این گونه آثار خیلی سریع و با رفع ایرادات، پروانه گرفته و عرضه شوند.
او خاطرنشان ساخت: تقویت اقتصاد شکننده سینما و شبکه خانگی جز با نظارت همراهانه،ممکن نیست یعنی ممیزان باید کنار صاحبان آثار باشند و حتی اگر مشکلات بیرونی هم به وجود می‌آید باید بروند به سمت حفاظت از صیانت محصولات تا تولیدکننده خیالش جمع باشد که وقتی به ساترا یا معاونت نظارت مراجعه می‌کند آنها به عنوان یار و همراه کنارش هستند و تا لحظه آخر از سرمایه های خصوصی حراست می‌کنند.
او ابراز امیدواری کرد: امیدواریم بساط توقیف یک بار و برای همیشه جمع شود و به جایش به سمت نظارت منصفانه و ارائه راهکار به سازندگان برای اصلاح و ارائه محصول بروند. واقعا توقیف و تعلیق برای هیچ مدیریتی، خوش‌یُمن نیست و مدیران موفق آنهایی هستند که آثار را رفع توقیف می‌کنند و اجازه نمی‌دهند هیچ فیلم و سریالی گرفتار توقیف ولو یک هفته‌‌‌ای گردد.