سینماروزان/کیوان بهارلویی: به دنبال جدایی بزرگترین صنف تهیه‌کنندگی-جامعه صنفی تهیه‌کنندگان سینمای ایران- از شورای عالی تهیه‌کنندگان، خواه ناخواه کلیت شورا زیر سوال می‌رود و حالا فقط یک راه پیش روی صنوف تهیه‌کنندگی است و آن هم اجماع در یک صنف.
حسین فرحبخش از تهیه‌کنندگان باسابقه سینما با اشاره به جدایی جامعه صنفی از شورا گفت: وقتی بخش عمده تهیه‌کنندگان که عضو جامعه صنفی بوده‌اند از شورای‌عالی جدا می‌شوند یعنی شورای‌عالی دیگر شورای قاطبه تهیه‌کنندگان نیست و طبیعی است که هویتش زیر سوال می‌رود ولی به جای یافتن چاره کار و اینکه ببینند مشکل کجاست اخیرا دیدم باز صنفی دیگر بیانیه‌ای منتشر کرده و در آتش اختلافات دمیده‌اند. انگاری دوستان بجای کار صنفی، عادت کرده اند ماهیانه دو بیانیه بدهند و بابتش از دولت بودجه بگیرند؟
وی ادامه داد: چرا آقایان شورای منحله تهیه‌کنندگان، در فضای عمومی حرفی می‌زنند و در ارشاد به شکل دیگری سخن می‌گویند؟؟ بهتر نیست به فکر چرایی جدایی جامعه صنفی باشند و ببینند چرا در سال‌های اخیر اغلب تهیه‌کننده های باسابقه بیکار و کم‌کار شده‌اند؟
فرحبخش تاکید کرد: وجود افرادی که سال‌هاست بر صنف تکیه زده و ول‌کن آن نیستند با رانت همراه است! اینکه به‌عنوان رئیس صنف، میروند از فارابی فیلم می‌گیرند برای خودشان یعنی کار صنفی؟ بهتر نیست روسای شورای‌عالی کمک کنند تا تهیه‌کنندگان قدیمی و منزوی و خانه‌نشین به سیکل برگردند و از فارابی و مرکز و… پروژه بگیرند؟
مدیرعامل پارسافیلم خاطرنشان ساخت: واقعیت آن است که جامعه صنفی تهیه‌کنندگان تنها نهاد رسمی تهیه‌کنندگان است که از ارشاد مجوز قانونی دارد و هیچ نهاد صنفی سینمایی دیگری مجوز ارشاد ندارد و برای همین برخی صنوف را ذیل وزارت کار و به صورت صنوف استان تهران(!) ثبت کردند ولی چطور می‌شود که آقایان، صنوف سینما را کارگری کنند ولی خانه کارگر، اعضای این صنوف را به عضویت نپذیرد چون کد کارگاهی ندارند؟؟
