سینماروزان: یک روحانی-کارگردان که فیلمش توسط هیات داوران جشنواره سی و نهم فجر رد شده درباره کم و کیف تولید فیلمش حرف زد.
حجتالاسلام احمد آقایی درباره دردسرهای کسب مجوز فیلمش به خبرگزاری مهر بیان داشت: متاسفانه به خاطر ساخت «ورود و خروج ممنوع» ۲ سال منتظر مجوز بودم، در واقع ارشاد از این میترسید که این فیلم بعدها دردسرساز باشد و به همین دلیل از ما خواستند که تاییدیه حوزه علمیه را بیاوریم تا مجوز صادر شود، ما نیز تاییدیه فیلمنامه را از حوزه علمیه دریافت کردیم تا بتوانیم مجوز ساخت را دریافت کنیم.
امید آقایی ادامه داد: این مساله که روحانی بودم در کسب مجوز حوزه تاثیرگذار بود و در واقع این مساله باعث شد که حوزه علمیه به ما اعتماد کرده و به این باور برسد که ما یک نقد مثبت به روحانیت داریم. خوشبختانه فیلمنامه ارائه شده به حوزه علمیه بدون هیچ ممیزی همراه بود، البته ممیزیهایی از سوی ارشاد داشتیم، به عنوان مثال نام اولیه فیلم «تک دل» بود، که با مخالفت روبرو شد، من به آنها گفتم که این فیلم طنز است و باید اسم خاصی داشته باشد، در نهایت نام این فیلم به «ورود و خروج ممنوع» تغییر کرد.
این روحانی-کارگردان تاکید کرد: در حقیقت باید بگویم که خودسانسوری برای ساخت این فیلم مدنظر من نبود ولی این خودسانسوری گاهی از سوی بازیگران اعمال میشد، به عنوان مثال یک سکانس مهم در فیلم داشتم که هرچه کردم بازیگر این سکانس را بازی نکرد و معتقد بودند که این سکانس خطرناک است و در نهایت مجبور شدیم که این سکانس را جلوی دوربین نبریم.
آقایی ادامه داد: در واقع میتوان گفت بیشترین سانسور از سوی عوامل برای ساخت این فیلم بوده است. با توجه به اینکه «ورود و خروج ممنوع» فیلم اول من بود، مجبور شدم که یک جاهایی راه بیایم تا این فیلم ساخته شود. البته امیدوارم در فیلمهای بعدی بتوانم با یک استقلال بیشتری حضور داشته و حرفهای خود را بزنم.
این کارگردان-روحانی تاکید کرد: با توجه به اینکه فکر میکردم فیلم خوبی است، دستمزد نگرفتم و برای دستمزد به صورت درصدی از فروش قرار گذاشتیم. من قائل به این بودم که اگر میخواهم به سینما ورود پیدا کنم و ماندگار شوم باید بدون سرمایه و بودجه دولتی این کار را انجام دهم. خوشبختانه موفق شدیم و این فیلم را ساختیم. باید بگویم اگر روحانیت به عرصه سینما ورود پیدا کند، نگاه روحانیت به سینما و نگاه سینماگران به روحانیان بالانس میشود، یعنی هم روحانیت دیگر به این فکر نمیکند سینماگران آدمهای متفاوتی هستند، هم سینماگران این نگاه را ندارند که روحانیت یک سری آدم دگم و تندرو هستند.