سینماروزان: اینکه ده ها فیلم سینمایی پشت خط اکران مانده باشند و از آن طرف ببینی یک سری فیلم ساخته شده با پروانه ویدیویی یا همان پروانه ویژه نمایش خانگی و در نهایت هنروتجربه، سر از اکران رسمی درآورند جای تعجب دارد.
به گزارش سینماروزان اگر در زمانهایی مانند برگزاری جشنواره فیلم فجر که بخش عمده سبد سینماهای مطرح در اختیار آثار جشنواره است و کمتر فیلمسازی جرأت فرستادن اثرش را روی پرده دارد این اتفاق بیفتد میشود آن را توجیه کرد ولی در شرایط فعلی که چندین فیلم پشت خط اکران هستند چه معنایی دارد مثلا روی پرده فرستادن یک فیلم ویدیویی به نام «دو عروس» و بستن قرارداد اکران یک فیلم دیگر به نام «مسلخ» که مشخص نیست ویدیویی است یا سینمایی؟
جالب است که اغلب این فیلمهای ویدیویی هم در اکران شکست میخورند. فروش «دو عروس» در دو هفته ابتدایی اکرانش به ۵۰ میلیون هم نرسید و در جدول فروش از آخر، دوم شد!!!
در این شرایط قرارداد اکران یک فیلم دیگر به نام «مسلخ» که معلوم نیست پروانه ساخت سینمایی داشته یا ویدیویی، هم برای اکران در گروه ماندانا بسته شده است تا بعد از فیلم پرحاشیه «مادر قلب اتمی» روی پرده برود.
اینکه چنین فیلمهایی که نه فقط در فرمت تولید که حتی در استانداردهای ساخت و تولید، کیفیتی زیر حد متوسط دارند با سرگروه روی پرده می‌روند چه فایده ای دارد؟
اگر بناست شرایط رقابت میان آثار در گونه های متفاوت فراهم شود که می توان از آثار سینمایی که پشت خط اکران مانده اند استفاده کرد.
شاید هم ماجرا آن است که قرار نیست رقبایی استاندارد برای برخی کمدی های پررقص و آواز که سهم عمده ای از سبد اکران دارند تراشیده شود و برای همین است که ترجیح داده میشود به افزایش کمّی اکران با ثبت قرارداد و روی پرده فرستادن آثار ویدیویی.
