سینماروزان/حامد مظفری: رضا صفایی پور بازیگر پیشکسوت سینمای ایران که به #طوفان معروف بود بعد از مدتها ابتلا به بیماری پارکینسون در ۷۴سالگی درگذشت.
رضا صفایی‌پور در اردیبهشت ۱۳۲۸ در تهران زاده شد. وی دیپلم رشته ادبی بود. علاقه به ورزشهای قهرمانی او را به کشتی کچ کشاند و بعد از چند مقام قهرمانی در کشتی کچ، به خاطر اندام ورزیده، وارد سینما شد و با نام طوفان به شهرت رسید.
صفایی‌پور فعالیت سینمایی خود را به صورت جدی در سال ۱۳۴۲ وقتی که سال ۱۴ سن داشت آغاز کرد و به عنوان ورزشکار-بدلکار در فیلم «ترس و تاریکی» محمد متوسلانی حضور یافت. وی در سال ۱۳۴۸ در فیلم سینمایی «قهرمانان» به کارگردانی ژان نگولسکو، محصول مشترک ایران و ایالات متحده به عنوان بازیگر جلوی دوربین رفت و تا سال ۱۳۵۵ نزدیک به ۱۰ فیلم بازی کرد و ازجمله غلام ژاندارم، گریز از مرگ، چشمان بسته، خر دجال و…
صفایی‌پور پس از انقلاب ابتدا در فیلم #انفجار ساخته ساموئل خاچیکیان با مایه های مبارزات علیه رژیم پهلوی ایفای نقش کرد و سپس با فیلم سینمایی «میرزا کوچک‌خان» در سال ۱۳۶۲ به طور جدی به بازیگری بازگشت و دیری نگذشت که به خاطر فیزیک ورزیده و شمایل مرعوب‌کننده به یکی از بازیگران اصلی آثار سینمای حادثه‌ای- جنگی بدل شد. کانی مانگا، پوتین، صلیب طلایی، پاتک، پلاک، تهاجم، شاهرگ و…، از جمله چنین آثاری بودند.
مجموعه تلویزیونیسیمرغ نخستین نقش‌آفرینی صفایی‌پور در تلویزیون بود و پس از آن در سریال‌های خانه در آتش و عشق سال‌های جنگ و چهل سرباز بازی کرد.
یکی از آخرین کارهای صفایی‌پور بازی در فیلم #پرچم‌های_قلعه_کاوه بود که موفق شد برای بازی در نقش کاوه آهنگر در این فیلم جایزه بهترین بازیگر جشنواره نور لس‌آنجلس را از آن خود کند.
صفایی‌پور از بازیگرانی بود که در سینمای قبل از انقلاب اصطلاحا به آنها اکشن کار می گفتند ، در نقطه مقابل کمدینهایی مثل تقی ظهوری و نصرت الله وحدت و…؛ اکشن کارها طیف وسیعی بودند؛ از بدلکار تا کشتی کچ گیر تا رزمی کار و نوعا در سینمای پیش از انقلاب بدمن و در بعد از انقلاب اوائل کراوات زدن و ساواکی شدن (!) و بعد لباس تکاوری پوشیدن و رفتن به سمت فیلم های جنگی…
رضا صفایی‌پور در سال‌های انتهایی عمر چندان به کار گرفته نشد و بارها گلایه کرده بود از غلبه سه‌قطبی ارگانی-جشنواره‌ای-کمدی بر سینمای ایران که باعث مرگ ژانر اکشن و زوال بازیگرانی شده که متخصص ایفای نقشهای اکشن بودند.
