در انفعال مدیران دولتی- که بیخیال توقیف، سرگرم بریز و بپاش در محافلی با پسوند جهانی هستند- جامعه صنفی تهیه‌کنندگان مطرح کرد⇐آقایان! دست از تقدس سازی بردارید و هرچه زودتر سریال “میخواهم زنده بمانم” را رفع توقیف کنید!/اگر شرایط جامعه به گونه ای بود که هیچ فسادی وجود نداشت چرا امروز شاهد پرونده‌هایی مانند طبری و رعیت هستیم؟/ کجای قانون اسلامی آمده است که براساس نامه یک نهاد می توان جلوی زحمات یک گروه ۱۵۰ نفره را گرفت؟ /چرا این قدر دایره انتقادات را تنگ می‌کنید و به رسانه‌ها اجازه انتقاد نمی‌دهید؟/اگر این سخت‌گیری‌ها را انجام نمی‌دادیم امروز شاهد اقبال و گستردگی مشارکت در سطح انتخابات نبودیم!؟/دست از قضاوت‌های سریع بردارید و بگذارید هنرمندان به رسالت خود که همانا آگاهی‌بخشی به جامعه است عمل کنند!
سینماروزان: در انفعال مدیران دولتی سینما- که بی‌توجه به توقیف سریال خانگی “میخواهم زنده بمانم”، سرگرم خرج میلیاردها در جشنواره‌های موسوم به جهانی هستند-جامعه صنفی تهیه کنندگان با انتشار بیانیه‌ای ، خواستار رفع توقیف این سریال شد.
متن بیانیه جامعه صنفی تهیه کنندگان را بخوانید:
سریال «میخواهم زنده بمانم» با درخواست معاونت اجتماعی نیروی انتظامی متوقف شد. اما این خبر برای مخاطبی که کار را دنبال کرده است قابل درک نیست درشرایطی که پیش تر سریال «آقازاده» را که به مسایل روز جامعه و فسادی که از چشم دور نیست دیدیم.
سریال «می خواهم زنده بمانم» با توجه به مضمونی که دنبال کرده است فساد را در روزگار دهه 60 عنوان می کند که غیرواقع هم نیست. اگر شرایط جامعه به گونه ای بود که هیچ فسادی وجود نداشت چرا امروز شاهد پرونده هایی مانند طبری و رعیت هستیم.؟
ضرب المثل ایرانی که تخم مرغ دزد شتردزد می شود در این مورد بسیار ملموس است اگر شهربانی، کمیته (که بعدها منحل شد)، دادگاه ها و… دچار ایراد و اشکال نبودند پس این همه پرونده اختلاس و فساد چگونه تشکیل شد؟ (وکار چاق کن ها در دادگاه‌ها )و چگونه خاوری ها از مملکت فرار کردند؟
اگر ورودی سینما و شبکه نمایش خانگی که چشم بینای جامعه است و رسالت آگاهی بخشی به مخاطب را دارد بر این وقایع دردناک و فساد بسته شود، بیراه نیست اگر مدعی شویم راهی همچون چین در دوران مائو طی می کنیم؟؟؟
دوستان کجای قانون اسلامی آمده است که براساس نامه یک ارگان یا نهاد می توان جلوی زحمات یک گروه 150 نفره را تنها برای روایت واقعیت های جامعه گرفت؟ در کدام قانون کشور این بند اضافه شده است که ما بی خبریم؟ چرا این قدر دایره انتقادات را تنگ می‌کنید؟؟ چرا رسانه ها اجازه انتقاد از نیروی انتظامی، قوه قضاییه، مجلس، وزارت خانه‌های زیرمجموعه دولت، بانک مرکزی و… را ندارند؟؟؟ وقتی رسانه ای (مجازی یا مکتوب) انتقاد می کند با بگیر و ببند مواجه می شود و در سطح کلان تر(سینما و شبکه نمایش خانگی) هم شاهد نامه نگاری برای توقیف یک اثر نمایش خانگی اشت.
دوستان! اشتباه بزرگی مرتکب شدید ! تا بیشتر از این به جامعه آسیب نرساندید دست از کوته نگری خود بردارید. با این نگاه باعث شدید تا مردم اعتماد خود را از جامعه و مدیریت کلان آن سلب کنند امروز که دم از امنیت و ثبات می‌زنیم چرا باید با این دست سانسورها ریشه به تیشه اعتماد مردم بزنیم؟
آقایان! اگر این سخت گیری ها را انجام نمی دادیم امروز شاهد اقبال و مشارکت بیشتر در سطح انتخابات نبودیم؟؟؟
همگان بر این امر واقفیم که مردم اعتماد خود را از رسانه به خصوص تلویزیون از دست داده اند و رسانه خانگی هم که قصد دارد این اعتماد را به جامعه برگرداند با این تفکرات بسته مواجه می شود.
این نوع نگاه و این سانسورهای بی ریشه و اساس و برمبنای سلایق باعث نشد تا امروز شاهد فساد در ارکان مختلف جامعه باشیم؟؟
دست از تقدس سازی بردارید ، به یاد داشته باشیم در اسلام به جز ساحت مقدس ائمه و معصومین علیها سلام که مقدسند، هیچ یک از ارگانها شامل این بند نمی شوند.
اجازه دهید فیلمساز یک گام جلوتر از جامعه دردهای آن را ببیند و گوشزد کند. به عنوان نمونه فیلم «خانه پدری» ساخته کیانوش عیاری را به انحاء مختلف، مانع اکران آن شدند و بعد که موانع برطرف شد به بهانه خشونت، اکران آن محدود شد یکبار هم بعد از دو روز فیلم توقیف شد اما به عینه به طرز فجیع تری شاهد قتل فرزند (بابک خرمدین) به دست پدر و مادر خود در قلب پایتخت بودیم.
دست از قضاوت‌های سریع بردارید و بگذارید هنرمندان به رسالت خود که همانا آگاهی بخشی به جامعه است عمل کنند و شما عزیزان هم به جای بگیر و ببندهای بی مورد وظایف خود را به درستی عمل کنید تا بلکه امیدوار به برون رفت از مشکلات و موانع در جامعه باشیم.