دستمزدِ رادیو=کرایه اسنپ!؟؟!/روایت جواد انصافی بازیگر باسابقه از دشواری‌های اقتصادی
سینماروزان/روح‌الله نشیبا: جواد انصافی هنرمند باسابقه رادیو که با کاراکتر «عبدلی» شناخته می‌شود به علت دستمزد پایین قید کار در رادیو را زده است!
جواد انصافی به خبرگزاری ایسنا می گوید: دستمزدهای رادیو برای ۱۰ سال پیش است و واقعاً دیگر مقرون به‌صرفه نیست. اگر تغییری در دستمزدها ایجاد نشود دیگر نیستم.
وی ادامه داد: متاسفانه دیگر در رادیو فعالیتی ندارم. مدت ها بود برنامه «صبامک» را برای رادیو صبا با آقای محمد اوزی داشتیم که با موضوع تاثیر خنده و شادی بر سلامتی روی آنتن می رفت و به نحوی فضای نوستالژیک عبدلی و اوستا را یادآوری می کرد. آقای اوزی از تهیه کنندگان قدیمی سازمان هستند و تاکنون چندین بار نسبت به دستمزدهای ما به مسئولان انتقاد و تاکید کردند که این دستمزدها برای ده سال پیش است و واقعا دیگر مقرون به صرفه نیست اما گوش شنوایی نبود.
انصافی افزود: از این هفته دیگر به برنامه نرفتم و ارتباطم را قطع کردم چون متأسفانه مسئولان به فکر نیستند. دستمزد من بسیار خنده‌دار است. اگر بگویم به حال ما گریه می‌کنید اما می‌گویم. درست است که ما در یک روز چندین برنامه ضبط می‌کنیم ولی برای هر برنامه رقمی که در نظر گرفته می‌شد چیزی حدود ۶۰ الی ۱۰۰ هزار تومان بود! من وقتی می‌خواستم از محل زندگی‌ام سر ضبط بیایم هزینه زیادی می‌کردم چون ماشین‌های سازمان به لواسان نمی‌آیند و خارج از محدوده است. من با ۲۰۰ هزار تومان می‌آمدم و با ۲۰۰ هزار تومان هم برمی‌گشتم. یعنی تمام دستمزدم خرج رفت و آمدم می‌شد!
او تاکید کرد: ما رادیو را دوست داریم ولی دستمزدها واقعاً باعث تأسف است. به راحتی به تهیه‌کننده ما گفتند ما همین قدر بودجه داریم. به نظرم با این رفتار از هنرمندان و آنهایی که به کار علاقه‌مند هستند و دوست دارند کار کنند، سوء‌استفاده می‌کنند. دلم برای جوانان می‌سوزد چون آنها مجبورند و کار می‌کنند ولی من دلیلی ندارم با این مبلغ کار کنم و امیدوارم واقعا فکری جدی شود برای بهبود دستمزد پرسنل رادیو.
انصافی که از هنرمندان دیرین سیاه‌بازی است بیان داشت: سیاه بازی نمایش ملی ما است و ما می توانیم آن را ثبت جهانی کنیم برای کشورهای فارسی زبان. توقع این است که حداقل در دانشگاه های ما اعم از دانشگاه صداوسیما، دانشکده هنر و دانشگاه تهران چهار واحد نمایش سیاه بازی بگذارند تا دل مان خوش باشد. ما چطور می توانیم این هنر را به نسل آینده منتقل کنیم؟؟