سینماژورنال: تازهترین فیلم امیرشهاب رضویان یک کمدی عاشقانه قلمداد شده است و البته که این وجه عاشقانه در عنوان فیلم هم “یه دزدی عاشقانه” پیداست.
به گزارش سینماژورنال اگر بخواهیم به نسبت کمدی های پرفروش سالهای اخیر و مثلا “طبقه حساس”، “نهنگ عنبر” و “ایران برگر” فیلم را بسنجیم واقعا استانداردهای کمدی اثر پایین است؛ هم بلحاظ کشش درام که نه ضرباهنگ لازم برای اثری سینمایی را دارد و نه قابلیت یک فیلم بیشتر از نیمه ساعته را و هم به واسطه قاب بندی های اثر که بیشتر زوایای مطلوب تلهفیلمها را یادآوری میکند تماما با هدر رفتن توانایی های هنری مهدی هاشمی و فرهاد آئیش بازیگران اصلی روبروییم.
“یه دزدی عاشقانه” البته یک سکانس سرقت در فصل نهایی دارد که درست پرداخت و اجرا شده اما حکایت آن نسبت به فیلم حکایت همان دکمه ایست که برایش کت دوخته اند.
با این حال نکته مهم درباره “یه دزدی عاشقانه” که در تبلیغات محیطی با عنوان “پت و مت ایرانی” معرفی شده، وجه رپورتاژگونه ای است که نسبت به پردیس سینمایی کوروش دارد.
این هم از عوارض کارمندی سینماگران ماست
چیزی حدود نیم ساعت از فیلم کاملا در پردیس کوروش فیلمبرداری شده است و البته که در میانه های فیلم که کاراکترها بناست وارد پردیس کوروش شوند چند ثانیه ای هم اینسرت سردر پردیس کوروش را می بینیم؛ به دنبال آن نیز هم فود کورت پردیس معرفی میشود و هم شهربازی آن که سکانس نهایی هم در آن می گذرد. اینها را بگذارید در کنار اکران فیلم در گروه سینمایی کوروش تا همه چیز یکرنگ شود.
امیرشهاب رضویان متولد همدان، مدیر پردیس سینمایی کوروش است و احتمالا همین پست مدیریتی برای این پردیس که مالکیت آن برای مجموعه گلرنگ است که اتفاقا مدیران آن هم اصالتی همدانی دارند بوده که باعث شده وی در فیلم خود یک حال اساسی به صاحبان پردیس بدهد؛ حتی اگر ماهیت پردیس کمترین ربطی به ماجراهای فیلم نداشته باشد…
مزخرف ترین فیلمی که در زندگی دیدم، کاش بیشتر نقدش میکردید این کارگردانان مدعی روشنفکری سینمای ایران را!