سینماروزان: متن سریال ستایش، نوشته سعید مطلبی از نویسندههای خوب و کارگردانهای خوب، قدیمی و پیشکسوت سینما و تلویزیون است. رنگ قلمش، نوع نگاه و ارتباطی که در این سریال میبینید چیزی نیست که بتوان گفت برآیندش اتفاقی بوده یا براساس اقبال بیننده قسمتهایی به آن اضافه شده است.
#سعید_سلطانی کارگردان سریال #ستایش با بیان مطلب فوق به روزنامه جام جم گفت: از ابتدا، سعید مطلبی قصه را کامل نوشته بود و در قسمت پایانی فصل یک ستایش ما یک کپشن داشتیم که نوشته بود: «این قصه ناتمام است». یعنی مشخص بود قصه در ادامه به جوانب دیگری کشیده میشود.
سلطانی ادامه داد: تقابل نسلها و زندگی سنتی پدرسالاری که برخلاف همه تعصبات و نوع نگاه سختی که دارد، حاوی عطوفت و پدرانگی شرقی است، نشانههایی بود که بیننده ایرانی یا حتی بینندگانی را که فرهنگشان به ما نزدیک است به خود جذب کند.
این کارگردان گفت: براساس اطلاعاتی که دوستان به من دادند کشورهای عربی و دیگر کشورهای فارسیزبان، نسبت به سریال ستایش و متن سعید مطلبی اقبال نشان دادند و با آن ارتباط برقرار کردند. این نکته مهمی است که از ابتدا این وسعت داستان مورد نظر سعید مطلبی بود و خود ما هم میدانستیم قصه ستایش ادامهدار است. اینکه در چه بخشهایی و در چه فصلی به چه چیزی بپردازیم بالطبع در شرایط تولید تعیین هدف شد. قصه ستایش یک قصه طولانی و ادامهدار بود و ما از آغاز، به قسمتهای طولانی برای ساخت این سریال فکر میکردیم.
سلطانی در چرايي ضعف فصل دوم سریال گفت: این افتوخیز داستان است. نگارش، تولید و پخش سه فصل این مجموعه چیزی حدود ۱۰ سال بهطولانجامید و بالطبع در طول این ۱۰ سال، سلیقه مخاطب تغییر کرده است. فصل ۲ در مقطعی پخش شد که سریالسازی در تلویزیون مثل امروز دچار افول نشده بود و سریالهای درخشانی ساخته و پخش میشد.
وی ادامه داد: در زمان پخش فصل یک ستایش، این حجم از سریال ایرانی در حال پخش نبود، مضافبر آنکه در زمان پخش فصل ۲ این سریال، شبکههای خارجی پابهپای ما شروع به سریالسازی یا پخش سریالهای ترکی و کرهای و … کرده بودند و درواقع حجم زیادی برنامه، روبهروی بیننده بود. شاید بخشی از این افتوخیز معلول این ماجراست. یعنی یک سفره رنگینتری پیشروی بیننده بود که میتوانست انتخاب کند.
سلطانی افزود: البته این بدان معنا نیست که دلیل دیدهشدن فصل یک #ستایش این بوده که در زمان پخش آن، مجموعهها کمتر بودند. آن فصل، خاصیت و ویژگیهای خودش را داشت. افتوخیز یک مجموعه طولانی با حدود ۱۲۰ قسمت، یک چیز طبیعی است. یعنی نمیتوانید در سریالسازی یک تولیدی داشته باشید که دائم رو به رشد باشد و همواره به سمت بالا برود. این افتوخیز در خود داستان هم هست و در قسمتبندی و نوع پرداخت شخصیتها هم وجود دارد.