سینماژورنال: ابوالحسن داوودی را باید برنده اصلی هیأت داوران جشنواره سی و سوم فیلم فجر دانست.
برنده جشنواره ای که بواسطه کیفیت آثار، یکی از ضعیف ترین دوره هایش را پشت سر گذاشت با این حال همین ضعف به کمک “رخ دیوانه” داوودی که در کارنامه کارگردانش جزو متوسطهاست آمد تا پنج سیمرغ جشنواره را از آن خود کند.
ابوالحسن داوودی شش سالی بود که در جشنواره فجر حضور نداشت. آخرین حضور وی به جشنواره بیست و هفتم و درام سیاسی “زادبوم” بازمیگشت که در رقابت با آثاری چون “تردید”، “درباره الی”، “بی پولی” و “وقتی همه خوابیم” به سیمرغهای بهترین فیلمنامه و موسیقی بسنده کرد.
توقیف “زادبوم” در دولت احمدی نژاد هرچند فرورفتن داوودی در لاک انزوا و کنار گذاشتن فیلمسازی را باعث گشت اما این مزیت را هم داشت که او را به عنوان اپوزیسیون احمدی نژاد و البته محبوب دولت بعد یعنی دولت اعتدال و تدبیر مطرح کند.
همین شد که در این دولت علاوه بر کسب عناوینی چون رییس شورای صنفی نمایش این شانس برای وی فراهم شد که اثر تازه خود “رخ دیوانه” را هم با حمایت بخش دولتی سینما بسازد. البته که جشنواره دولتی فجر نیز برای این اثر سنگ تمام گذاشت تا همچنان و در همه دولتها این جناح بندیهای سیاسی باشد که بر جشنواره فجر سایه می افکتد.
…و سایرین
بعد از “رخ دیوانه” بلحاظ تعداد سیمرغ “خداحافظی طولانی”، “من دیگو مارادونا هستم”، “دوران عاشقی” و “عصر یخبندان” با دریافت دو سیمرغ وضعیتی همتای هم پیدا کردند. البته که در این میان سیمرغهایی که به “خداحافظی طولانی” قرار گرفته نمیتوان بی ربط باشد به سرمایه گذار فیلم که فرزند یکی از چهره های شاخص جریان سیاسی اصلاح طلب است.
“ایران برگر”، “اعترافات ذهن خطرناک من”، “مزارشریف” و “کوچه بی نام” نیز هر کدام فقط یک سیمرغ گرفتند.
طبقه بندی آثار جشنواره براساس تعداد سیمرغ
رتبه اول–رخ دیوانه (بهترین فیلم، کارگردانی، جلوه های ویژه، صداگذاری و بهترین فیلم مردمی)
رتبه دوم–خداحافظی طولانی(بهترین بازیگر مرد و طراحی لباس)/من دیگو مارادونا هستم(بهترین بازیگر مکمل مرد و صدابردار)/ دوران عاشقی(بهترین فیلمنامه و فیلمبرداری)/عصر یخبندان(بهترین بازیگر مکمل زن و تدوین)
رتبه سوم–ایران برگر(بهترین چهره پردازی)، اعترافات ذهن خطرناک من(بهترین طراحی صحنه)، مزارشریف(بهترین موسیقی) و کوچه بی نام(بهترین بازیگر اصلی زن)
طبقه بندی آثار جشنواره براساس سیمرغ بخشهای مختلف
فیلم
بیتا منصوری/رخ دیوانه
کارگردانی
ابوالحسن داوودی/رخ دیوانه
دیپلم افتخار برای بهرام توکلی/من دیگو مارادونا هستم
فیلم آرای مردمی منتج از خانه سینما
رخ دیوانه
فیلمنامه
رویا محقق/دوران عاشقی
بازیگر نقش اول مرد
سعید آقاخانی/خداحافظی طولانی
بازیگر نقش اول زن
بـاران کـوثـری/کوچه بی نام
دیپلم افتخار برای لیلا زارع /شیفت شب
بازیگر مکمل مرد
هومن سیدی/من دیگو مارادونا هستم
بازیگر مکمل زن
سحر دولتشاهی/عصر یخبندان
فیلمبرداری
علیرضا برازنده/دوران عاشقی
تدوین
نیما جعفری‌جوزانی/عصر یخبندان
موسیقی
بهزاد عبدی/مزار شریف
جلوه های ویژه
وحید قطبی‌زاده/رخ دیوانه
دیپلم افتخار به امیررضا معتمدی/مزار شریف
چهره‌پردازی
مهین نویدی/ایران برگر
طراحی لباس
جهانگیر میرزاجانی/خداحافظی طولانی
طراحی صحنه
محسن نصرالهی/اعترافات ذهن خطرناک من
⇓⇓⇓ فیلم اولیها
در بخش فیلم اولیهای جشنواره امسال یک درام صریح اجتماعی به نام “چهارشنبه ۱۹ اردیبهشت” توانست جوایز بهترین فیلم و بهترین کارگردانی را از آن خود کند.
عمق خشونت فیلم آن قدر بود که هیأت داوران واهمه این را داشت که مبادا به هنگام نمایش فیلم در جشنواره، طیف رسانه های افراطی به شانتاژ علیه فیلم بپردازند و همین امر اسباب پرهیز از اعطای جایزه به فیلم شود اما افراطیون آن قدر سرگرم یافتن داده های غیراخلاقی در “خانه دختر” بودند که از کنار “چهارشنبه…” بی دردسر عبور کردند.
در ادامه فهرست بهترین فیلم اولیها را می بینید:
بهترین فیلم اولی
محمدحسین لطیفی/چهارشنبه ۱۹ اردیبهشت
بهترین کارگردانی اول
وحید جلیلوند/چهارشنبه ۱۹ اردیبهشت
جایزه ویژه هیأت داوران به امیرحسین عسگری/بدون مرز
بهترین فیلمنامه اولی
۲ دیپلم افتخار بجای تندیس برای
حمیدرضا قطبی و ناهید طباطبایی/جامه‌دران
مریم مقدم و بهتاش صناعی‌ها/ احتمال باران اسیدی
⇓⇓⇓ هنروتجربه
جشنواره امسال بخشی هم با نام “هنروتجربه” داشت که یکی از ضدمخاطب ترین فیلمهای این دوره از جشنواره یعنی “مردی که اسب شد” ساخته امیرحسین ثقفی جایزه ویژه این بخش را گرفت.
دیگر برگزیده این بخش “روز مبادا” ساخته فائزه عزیزخانی بود.
چهارشنبه ۱۹ اردیبهشت حقش بود، واقعا جذاب و دلنشین، شبیه قورمه سبزی مامان پز همه چیزش به قاعده. نباید انتطار داشت قورمه سبزی طعم چلوکباب سلطانی و بده، اما در حد خودش ،برای یک فیلم اولی عالی بود.
مردی که اسب شد هم کلا انتخابش هییت داوران و برد زیر سوال