سینماروزان: متأسفانه بر اساس فیلمنامه‌هایی که مطالعه کردم، وضعیت خوبی را در حوزه فیلمنامه نویسی چه از حیث انتخاب سوژه و چه پرداخت سینمایی ارزیابی نمی‌کنم؛ در واقع با فیلمنامه‌هایی روبرو هستیم که حتی در سطح یک فیلمنامه تلویزیونی هم نیستند چه برسد به سینما.
سیدضیاء هاشمی از اعضای شورای پروانه ساخت سینمایی با بیان مطلب فوق به خبرگزاری مهر گفت: برخی فیلمنامه‌ها حاوی تحلیل‌ها و قضاوت‌های یکسویه از جامعه هستند که متأسفانه روح حاکم بر آنها آکنده از حس پوچی و ناامیدی است.
وی ادامه داد: برخی فیلمنامه نویس های قدیمی هم با نگارش چندین فیلمنامه بطور همزمان عملاً آثارشان از قوام کافی برخوردار نبوده و به تبع منتج به تولید اثر کیفی درخوری نیز نمی‌شوند. در مواردی فیلمنامه نویس ها حتی زحمت مطالعه در حوزه‌ای که نقد آن را کرده‌اند را هم به خود نمی‌دهند، به نظرم این رخوت و خمودگی در نگارش فیلمنامه‌ها، از یک سو متوجه سازمان و از سویی دیگر متوجه تهیه‌کنندگان و کارگردانان غیرحرفه‌ای سینما است.
این تهیه کننده سینما بیان کرد: باید بپذیریم منشأ اصلی نزول کیفی آثار سینمایی، بی توجهی به فیلمنامه است. بطور مثال اگر درصدی از برآورد هزینه تولید یک فیلم را به دستمزد نگارش فیلمنامه، آن هم در هیئت یک نگاه مؤلف گونه با پشتوانه کار گروهی قرار دهیم و یا حتی در اقتباس به جای کپی شلخته، خلاقیت به خرج داده و با خرده ذوقی پرداخت مضمونی و سینمایی داشته باشیم، حتماً در میان مدت با آثار سینمایی درخوری روبرو خواهیم شد.
وی با اشاره به اینکه سازمان سینمایی به عنوان متولی سینما مأموریت ارتقا سطح کیفی فیلمنامه‌ها و به طور اولی فیلم‌های تولیدی سینمای ایران را برعهده دارد، توضیح داد: شایسته است این سازمان با ایجاد آرامش و امنیت شغلی در سینما، مداخل آسیب پذیر این حوزه را شناسایی و با سیاست‌های تشویقی و حمایتی در یک فرایند راهبردی میان مدت و بلند مدت ضمن ایجاد انگیزه و احیا ظرفیت‌های خوب فیلمنامه نویسان فعلی به کشف و معرفی نویسندگان جدید با قلم و نگاهی نو ممارست جدی کند.
رئیس جامعه صنفی تهیه کنندگان سینمای ایران بیان کرد: این را هم باید بپذیریم که نباید متصل انتظار شاهکارهای سینمایی داشته باشیم؛ به قول زنده یاد علی حاتمی در فیلم «کمال الملک»: هنر مزرعه بلال نیست آقا؛ که هرسال محصول بهتری داشته باشد. در کواکب آسمان هم یکی می‌شود ستاره رخشان، الباقی همه سوسو می‌زنند.
وی در بخش دیگری از صحبت‌های خود به مساله شرایط فعلی اکران اشاره کرد و تاکید کرد: علل متعددی برای استقبال ضعیف از فیلم‌های روی پرده وجود داشته که شرح هرکدام بحث مطولی را می‌طلبد که در حال حاضر به چند نکته اشاره می‌کنم.
هاشمی گفت: از جمله این موارد، عوامل اقتصادی است که شامل گرانی‌های افسار گسیخته، بنیه مالی ضعیف خانواده‌ها، گرانی قیمت بلیط سینما؛ هزینه هنگفت و ناعادلانه تبلیغات فیلم‌ها به ویژه در رسانه ملی است. مساله دیگر عوامل سینمایی است، در واقع نبود فیلم‌های متنوع متناسب همه سلایق؛ تکراری بودن مضامین فیلم‌ها؛ پرداخت‌های شلخته و کلیشه‌ای، نازل و ضد گیشه در فرم و محتوای برخی فیلم‌ها؛ عدم توجه به وجه سرگرمی فیلم‌ها در عین رعایت استانداردهای کیفی از جمله مواردی است که به عنوان عوامل سینمایی شناخته می‌شود.
وی با اشاره به عوامل مدیریتی تاکید کرد: مداخله دولت در اکران؛ فقر برنامه‌ریزی مدون در اکران فیلم‌ها؛ نبود سیاست‌های تشویقی برای حمایت از مخاطب و صاحبان فیلم‌ها؛ تعطیلی سینماها به دلیل کرونا و انباشت فیلم‌های در انتظار اکران؛ نبود یک نظام تعاملی با دستگاه‌های دولتی و عمومی برای جذب مخاطب و استفاده از ظرفیت‌های بالقوه آنها؛ کثرت گرایش به تولید فیلم با مخاطب خاص و محدود به جای تولید فیلم با مخاطب گسترده؛ عدم توجه به اقتصاد بخش خصوصی به عنوان مهمترین مؤلفه صیانت از خانواده سینما و برقرار کننده امنیت شغلی از جمله مواردی است که در بخش عوامل مدیریتی وجود دارد
هاشمی در پایان گفت: متأسفانه سیاست حمایت از تهیه کننده مستقل به عنوان رکن اصلی سینمای پویا جای خود را به سیاست پرورش تهیه کننده با روحیه کارمندی برای تولید فیلم‌های سفارشی داده است.
