سینمای دهه شصت زیر ذرهبین سینماگران مختلف؛ از رخشان بنیاعتماد و معتمدآریا تا حاتمیکیا و مجیدی+عکس
سینماروزان: کتاب «از نگاه سينماگران؛ دهة 1360» نوشتهي محمدعلی حیدری، توسط انتشارات روزنه منتشر شد.
به گزارش سینماروزان کتاب «از نگاه سينماگران؛ دهة 1360» نوشتهي محمدعلی حیدری، به تازگی توسط انتشارات روزنه منتشر شده است.
كتاب از «نگاه سينماگران؛ دهة 1360» در ادامهي دو كتابي تعريف ميشود كه پيشتر در اين زمينه، يعني «سينماي دهة شصت؛ از نگاه مديران سينمايي» و «سينماي دهة شصت از نگاه منتقدان» منتشر شد. اما كتاب حاضر كه آخرين كتاب از اين مجموعه است، از نگاه سينماگران به سينماي دهة شصت ميپردازد.
این کتاب شامل گفتگو با رخشان بنياعتماد، كمال تبريزي، ابراهيم حاتميكيا، رضا كيانيان، فاطمه معتمدآريا، مجيد مجيدي، محمدرضا هنرمند، عليرضا داودنژاد، كيومرث پوراحمد، منوچهر محمدي، محمدعلي نجفي و حسن هدايت است. تقريبا همهي اين گفتگوها در فاصلهي 1392-1390 انجام پذيرفت و سپس طي بازخوانيهاي مكرر، نكاتي از سوي سينماگران به آن اضافه و يا از آن كاسته شد. در مرحلهي نهايي، براي پرهيز از الگوي تكراري «مصاحبههاي كتاب شده»، در آغاز هر فصل، مقدمهاي نگاشته شد در معرفي و تحليل جايگاه تكتك هنرمنداني كه در اين كتاب با آنان گفتگو شده است.
محمدعلی حیدری پیش از این گردآوردی کتابهایی چون: «گفتگوهای سینمایی سیدمحمد بهشتی (دهة شصت)»، «سینمای دهة شصت؛ از نگاه مدیران سینمایی»، «سرگذشت لابراتوارها در سینمای ایران»، «سينماي دهة شصت از نگاه منتقدان» و همچنین مجری طرح کتاب «زیر پوست قصهها؛ سینمای رخشان بنیاعتماد» را در کارنامه دارد.
در متن معرفی کتاب آمده است:
وقتي از سينماي دهة شصت ایران سخن ميگوييم مقصود ما تنها فيلمها و فيلمسازها و رويدادهاي سينمايي نيست؛ اينها اجزاء كليتي هستند به نام سينماي دهة شصت. سینما در این دهه، در يك متن اتفاق افتاد، زميني بود كه مختصاتي داشت. مختصات اين زمين اين بود كه كشور ما در حال جنگ بود؛ كشور بهشدت از نظر اقتصادي در مضيقه بود، مسائلي بنيادي در ميان بود؛ هنوز آرمانها و آرزوها در چشماندازي بسيار زيبا ديده ميشدند، جذابيت داشتند و همه به اين آرمانها ميل داشتند. سينماي دهة شصت هنوز در قيد حيات و براي فيلمسازان قابل مراجعه است، حتي هنوز اساس اقتصاد سينما، اقتصادي است كه در آن «دوران» طراحي شده است. راجع به حيثيتِ دوراني دهة شصت تصوير بسيار مجملي وجود دارد. مشاهدة يك دوره به مثابة يك «دوران»، مستلزم اين است كه ارتفاع ما نسبت به موضوع زياد باشد؛ ما بايد در عرض تاريخ قرار بگيريم و نميتوانيم از منظر طول تاريخ موضوع را درست مشاهده كنيم.