سینماروزان/حامد مظفری: برگزاری جشنواره کوتاه در دوران ریاضت اقتصادی فعالان سینمای کوتاه، کم نقد و بحث برنینگیخت.
از انتقادات فیلمسازان کوتاه بابت کنار گذاشتن شماری آثار با مضامین تند و تیز گرفته تا عدم حضور آثار و چهره های مطرح سینمای کوتاه جهان در جشنواره، از واگذاری تصدیگری بولتن جشنواره به یک آقازاده تا انفعال ستاد خبری جشنواره که هیچ بدعتی در ارائه اخبار و اطلاعات نداشت، از عدم حضور رسانهها و منتقدان مستقل گرفته تا قرار دادن برخی از افراد بیربط به سینمای کوتاه در فهرست سخنرانان جشنواره، از جمله مهمترین مباحث مرتبط به این جشنواره بود.
جشنواره کوتاه امسال آن قدر خلوت بود که بخش عمده تصاویر مخابره شده از آن به حضور مدیران و معاونان و کارمندان سازمان سینمایی در جشنواره مربوط میشد و متأسفانه بهجای شکلگیری دیالوگهای جریانساز در نشست های جشنواره بیشتر نوعی مونولوگ بود که به چشم می خورد و آن هم در تعریف و تمجید از جشنواره.
جشنواره کوتاه زمانی با بلیت فروشی، به درآمدی نسبی دست مییافت ولی امسال از ترس فروش نرفتن بلیت(؟؟) سالنها را باز کردند تا هر عابر پیادهای که در فضای حول پارک ملت قدم میزند بتواند وارد سالن شده و آمار مخاطبان را بالا ببرد؟
با پایان یافتن جشنواره آنچه بیش از هر چیز حائز اهمیت است انجام شفاف سازی مالی درباره جشنواره است تا مشخص گردد دقیقا چقدر بودجه بابت این جشنواره هزینه شده؟
مدیران این جشنواره چقدر دستمزد گرفته اند و چقدر بابت معاونان، هیات داوران و پرسنل آن فاکتور شده؟ مهمانان ویژهای که زبان به تحسین جشنواره و برگزارکنندگان گشودند چقدر دریافت کردهاند؟ چقدر هزینه پذیرایی از مهمانان فلهای شده که در جشنواره حاضر شدند؟
امیدواریم شفافسازی مالی در جشنوارههای دولتی از همین جشنواره کوتاه-که اولین جشنواره سال است- آغاز گردد تا هم بتوان بهتر به ارزیابی جشنواره پرداخت و هم گردانندگان جشنوارههای وطنی بدانند باید بابت تک تک ریالهایی که خرج شده، پاسخگو باشند.
البته فقط در دو سال آخر حسین انتظامی
شفاف سازی مد شده بود
اون هم بدون ذکر جزئیات
در دولت جدید که هنوز شفاف سازی ندیدیم
و اینکه چرا این کار انجام نمیشه معلوم نیس