طرح تازه سازمان سینمایی: پخش کنندگان مجازند هر تعداد که میخواهند فیلم دفاع مقدسی اکران کنند/سینماژورنال: ابتدا باید اثر موجه دفاع مقدسی تولید کرد و بعد به فکر تسهیلات اکران بود
سینماژورنال: در حالی در یکی دو سال اخیر تولید آثاری که واقعا بتوان نام اثر دفاع مقدسی را روی آنها گذاشت، کاهش محسوسی یافته، معاون نظارت و ارزشیابی سازمان سینمایی از برداشتن محدودیت پخش این آثار خبر داد.
به گزارش سینماژورنال حبیب ایل بیگی با اشاره به اینکه بر اساس آيين نامه شوراي صنفي نمايش، دفاتر توزيع و پخش طي يك سال مي توانند تنها 8 فيلم آماده نمايش را براي اكران بپذيرند گفت: سازمان سینمایی در راستاي حمايت از توليدات سينمايي با موضوع “دفاع مقدس”،”انقلاب” و”مقاومت” و نيز دستيابي به شرايط پخش بهتر، از اين پس در نظر دارد تا اكران فيلم هاي مورد ذكر را در سهميه پخش دفاتر لحاظ نکند.
وی ادامه داد: بر اين اساس دفاتر پخش مي توانند نسبت به اكران اين فيلم ها خارج از سهميه مصوب اقدام نمايند.اين اتفاق فرصت مناسب و شايسته اي در جهت بهينه سازي شرايط اكران فيلم هاي ارزشي با موضوعات مورد اشاره خواهد بود.
ايل بيگي درباره زمان اجراي اين طرح افزود: موضوع با اعضاي محترم شوراي صنفي مطرح شده و برطبق آيين نامه شوراي صنفي نمايش طرح مورد نظر پس از تاييد رياست محترم سازمان سينمايي ،از آغاز هفته دفاع مقدس اجرايي خواهد شد.
خالی بودن دست سینمای ایران از آثاری که بتوان نام دفاع مقدسی را بر آنها گذاشت
به گزارش سینماژورنال نگاهی به آثاری چون “عاشق ها ايستاده مي ميرند” (شهرام مسلخي)، “مبارزان كوچك” (سيد داوداطيابي )، “بيداري”(فرزاد موتمن)، “پي 22” (حسين قاسمي جامي )، “ماهي سياه كوچولو” (مجيد اسماعيلي)، “آوازهاي سرزمين من”(عباس رافعي)، “حكايت عاشقي” (احمد رمضان زاده) و “تا آمدن احمد”(صادق صادق دقيقي) که مهمترین عناوین آثار تولیدی مرتبط با سه حیطه انقلاب، مقاومت و دفاع مقدس در دو سال اخیر هستند نشانگر خالی بودن دست سینمای ایران از آثار درجه یک مرتبط با این گونه سینمایی است.
برخی از این آثار مانند “تا آمدن احمد” و “بیداری” بیشتر از آن که مرتبط با دفاع مقدس و انقلاب و البته اتفاقات کوران جنگ و انقلاب باشند آثاری هستند که در حاشیه جنگ و انقلاب و در شهرها می گذرند و تفاوت چندانی با آثار آپارتمانی ندارند. برخی مانند “حکایت عاشقی” هم آن قدر دمدستی و بی تمرکز بر سوژه های شریف خویش کار کرده اند که مطمئنا نمی توان به چشم آثار درجه یک به آنها نگاه کرد.
در میان این آثار فیلمی هم وجود دارد مانند “ماهی سیاه کوچولو” که هرچند مدام صفت تصویرساز حماسه مردمی آمل به آن الصاق می شود اما در تمام طول فیلم حتی یک نما از حماسه مردم آمل دیده نمی شود.
سینماژورنال معتقد است با این سبد خالی از آثار واقعی انقلاب و دفاع مقدس هرچقدر هم که در اکران آثار تسهیلات ایجاد شود باز هم به رونق این نوع سینما نخواهد انجامید.