علی ژکان کارگردان فیلمهای #مادیان و #سایه_به_سایه متذکر شد: فارابی نیاز به نوسازی در ساختار دارد!/چرا برخی افراد همواره در فارابی شاغل هستند و نمیتوان تغییرشان داد؟؟/چرا تصمیمگیرندگان شوراهای فارابی تغییر نمیکنند؟
سینماروزان: اگرچه به تازگی تغییراتی در بنیاد سینمایی فارابی رخ داده است، اما کمتر دیدهام که با تغییر مدیران تحولی رخ دهد، چراکه ساختار فارابی همچنان همان ساختار قدیمی است و اکثر افرادی که در شوراها تصمیمگیرنده هستند، تغییری نکردهاند.
علی ژکان کارگردان باسابقه سینما با بیان مطلب فوق به خبرگزاری تسنیم گفت: فارابی نیاز به نوسازی در ساختار دارد و امیدوارم مجید زینالعابدین بتواند این کار را انجام دهد. البته بنیاد سینمایی فارابی بدنهای دولتی دارد و در نتیجه برخی افراد همواره در آنجا شاغل هستند و نمیتوان تغییرشان داد. واقعا چرا باید برخی افراد بدون هر گونه خلاقیت سالها در فارابی مسئولیت داشته باشند؟؟
کارگردان فیلمهای مادیان و سایه به سایه بیان داشت: چرا سیاست مشخصی در سالهای اخیر در این بنیاد وجود نداشته است؟ سابقاً یک دفترچه سیاستها وجود داشت که مدیران سینمایی فارابی سیاستهای سال بعد خود را در آن اعلام میکردند و فیلمسازان از اولویتها مطلع میشدند، اما ظاهراً دیگر چنین دفترچهای هم وجود ندارد یا اگر هم موجود است، من آن را ندیدهام!!بماند که خبری از سینماگران باسابقه در پروژه های فارابی نیست.
علی ژکان با اشاره به مهجوریت سینمای کودک مخاطبپسند در سالهای اخیر و اصرار بر برگزاری جشنواره کودک با آثار عمدتا ضدمخاطب گفت: برخی نهادها هستند که شعار حمایت از سینمای کودک را سر میدهند، اما در عمل اقدامی نمیکنند و حمایتشان در سطح شعار باقی میماند. تمایل بخش خصوصی به سمت سرمایهگذاری در حوزه فیلمهای تجاری و گیشهپسند است، به همین دلیل به سمت حمایت از سینمای کودک و نوجوان نمیآید. به علاوه اینکه اکنون هزینههای تولید یک فیلم در سینما بسیار بالاست و این وضعیت دیگر با چند سال پیش قابل قیاس نیست.
کارگردان چهره به چهره تاکید کرد: فیلمی که پنج سال پیش میتوانستید با ۸۰۰ میلیون تومان بسازید، اکنون برای ساختنش باید بین ۱۰الی ۱۲ میلیارد تومان هزینه کنید. کدام بخش خصوصی حاضر است چنین هزینهای را صرف ساخت فیلم کودک و نوجوان کند؟ اصلاً در صورت تولید، فیلمش را در کدام سینما میتواند اکران کند؟ چگونه میتواند سرمایه ساخت خود را بازگرداند؟
او با اشاره به فقدان حمایت های مناسب در اکران آثار کودک بیان داشت: معمولاً سه، چهار سینما را به صورت سانسی به اکران فیلمهای کودک و نوجوان اختصاص میدهند، اما این اکرانی نیست که بتوان از نظر بازگشت سرمایه روی آن حساب کرد. برخی پردیسها و مجتمعهای سینمایی مطرح و قابل توجه وجود دارند که آنها هم کمتر پیش آمده به جز فیلمهای خودشان، فیلمی اکران کنند.