یک مجری تلویزیون از فقر استعداد درونی لیلا اوتادی سخن گفت⇐هنوز راه زیادی برای حرفه ای شدن در پیش دارد

سینماروزان: حضور لیلا اوتادی بازیگر برخی از آثار کم مایه سینمای ایران در «هفت» و اظهاراتی ناپسند که از سوی وی خطاب به جامعه رسانه ای مطرح شد از یک طرف عملکرد دست اندرکاران «هفت» را زیر سوال برد که بر چه اساس به گزینش چنین مهمانانی می پردازند و از طرف دیگر با انتقاد برخی رسانه ها مواجه شد.

به گزارش سینماروزان دست اندرکاران تولید فصل سوم «هفت» علاوه بر وابستگی حلقه مرکزی خود با مدیریت شبکه سوم در شمار برخی از خبرنگاران سالیان اخیر رسانه های اصولگرای افراطی قرار داشته اند و عجیب اینجاست که شماری از برآمدگان رسانه حتی از نوع افراطی آن این چنین تریبون را در اختیار بازیگران کم مایه قرار میدهند که هرچه بخواهند بگویند.

فوژان احمدی مجری جوانی که در فصل قبل «هفت» فعالیت داشته است در انتقاد از ادبیات لیلا اوتادی در «هفت» یادداشتی را برای «مهر» نوشته که عین آن را در ادامه می خوانید:

در عصر ارتباطات، سینما به منزله یک وسیله موثر و قدرتمند محسوب می شود اما جامعه شناسان و کارشناسان ارتباطات معتقدند، این رسانه ها هستند که می توانند بستر تاثیرگذاری سینما را در اذهان عمومی فراهم آورند. واقعیت این است که سینما بدون تکیه بر فضای رسانه های مکتوب همچون روزنامه ها و خبرگزاری ها و حتی صفحات مجازی نمی تواند ارتباط تنگاتنگی با مخاطبان خود برقرار کند. به همین دلیل است که تهیه کنندگان و شرکت های بزرگ سینمایی در جهان، پیش از آغاز تولید و سپس در مسیر تولید یک اثر، همیشه چشم به نگاه و قلم خبرنگاران و منتقدان دوخته اند تا مبادا با تغییر نگرش آنان، در مسیر فروش یک اثر سینمایی رویکردی منفی ایجاد شده و نهایتا ورشکستگی اقتصادی را در پی داشته باشد؛ چراکه خبرنگاران نقطه طلایی اتصال به افکار عمومی اند.

در دنیای پرزرق و برق و پیچیده سینما، منتقدان و خبرنگاران به ظاهر شغل ساده ای دارند و به زعم عوام فقط به انعکاس خبر می پردازند و این فیلمسازان و هنرپیشه ها یا به اصطلاح ستاره های سینما هسستند که نقش اصلی و تعیین کننده را بازی می کنند.

متاسفانه اخیرا این نگرش ساده در میان اهالی سینما و به ویژه هنرپیشه ها هم رشد کرده و سبب شده تا به راحتی نقش همکاران رسانه ای خود را نادیده بگیرند. در حالیکه حتی چهره های مشهور سینمایی نیز برای حضور پررنگ تر، شاید بیش از تهیه کنندگان و کارگردانان نیاز به حضور رسانه ای دارند تا تصویر درست و تاثیر گذاری از آنان در جامعه هنری و نیز در افکار عمومی نشان داده شود. مردم نیز که مخاطبان اصلی آثار هستند معمولا براساس آنچه که در رسانه ها درباره افراد و فیلم ها نوشته می شود، به انتخاب فیلم مورد نظرشان می پردازند. بنابراین براساس این تحلیل که نتیجه اش در سطح جهانی به اثبات رسیده است، بدون توجه به جریان رسانه ای موفقیتی در عرصه سینما حاصل نخواهد شد.

اخیرا در یک برنامه زنده تلویزیونی یکی از بازیگران متوسط زن سینما و تلویزیون، فرصتی یافته تا خبرنگاران را (به جز تعداد اندکی) متهم به نادانی کند! در حالیکه اگر نیم نگاهی به گذشته خود بیندازد، حضورش را در چند فیلم سینمای بدنه مثل «اخراجی های۳»، «سه بیگانه» و… و چند سریال نه چندان پرمخاطب، مدیون انعکاس تصاویر و پوشش فعالیت هایش به وسیله اهالی رسانه است.

به نظر می رسد آفت غرور و تکبر همراه با فقر استعداد درخشان درونی و آگاهی و دانش به روز، منجر به بیان کلماتی منافی شأن و منزلت یک بازیگر می شود و نشان می دهد که هنوز راه زیادی برای ورود به فضای حرفه ای در پیش دارد. از سوی دیگر چنین مواجهاتی با اهالی رسانه بیانگر آن است که هنرمندان، تحمل نقد و تحلیل و احیانا آشکارا شدن نقاط ضعف خود را ندارند و وقتی فرصتی می یابند دیواری کوتاه تر از دیوار خبرنگاران نیافته، ضعف خود را در قالب رفتار خصمانه شان پدیدار می کنند.

نکته مهمتر در این میان، همراهی برنامه تلویزیونی رسانه ملی با این الفاظ نادرست است تا آنجا که مجری برنامه خبرنگاران را بی تربیت می نامد!

برنامه «هفت» هرچند عنوان برنامه ای تخصصی برای سینما را یدک می کشد، اما با رویکرد سری سوم خود نشان داده که به واقع علیه منافع سینما و سینمادوستان قدم برمی دارد.

در عین حال آنچه که از رسانه ملی انتظار می رود در وهله اول ترویج و تبلیغ ادب و احترام در جامعه است؛ به ویژه از طرف مجریان تلویزیون که نماینده رسانه ملی و عضو فرهنگ ساز جامعه محسوب می شوند.

البته این رویداد برای اولین بار نیست که اتفاق افتاده است؛ وقتی منتقد ثابت برنامه رکیک ترین و زشت ترین الفاظ را برای فیلمساز ان این کشور بکار می برد اما مسئولین تلویزیون خوشنود از این رفتار به تشویق و امتیاز دادن به او می پردازند چه انتظاری از یک مجری تلویزیون می رود و دریغ بیشتر آنجاست که این بار کسی این الفاظ را بکار می برد که خود فیلمساز است و قرار است با آثار خود درصدد احیا و اصلاح فرهنگ و آداب غنی این مرز و بوم بپردازد.

آیا بهروز افخمی متوجه این موضوع نیست که رسانه ملی همچون رسانه های مکتوب در یک مسیر متحد می بایست به ارتقای فهم و دریافت مخاطبان بپردازند و طبیعتا در این مسیر فیلمسازان به خبرنگاران بیشتر از هر فرد دیگری نیاز دارند تا به اهدافشان دست یابند؟ جنجال سازی و ایجاد هیاهوهای کاذب، با بکار بردن الفاظ نادرست برای مطرح شدن، آفتی است که فعلا متولیان برنامه «هفت» گرفتارش شده اند و یقینا گردونه همواره اینگونه نخواهد گردید و مردم بعنوان مخاطبان اصلی هر دو رسانه حقیقت را درخواهند یافت.