مدیر مرکز گسترش روی آنتن زنده طرح کرد⇐بیش از ۳میلیارد بودجه برای جشنواره حقیقت صرف می‌شود!/سینمای ما گرفتار تله جشنواره‌ای است!/باید به‌جای حضورهای جشنواره‌ای به سمت پیدا کردن بازار برای آثار باشیم!/برای آثارمان مشتری خارجی نداریم چون بیش از حد تلخ هستند!/سینمای کره از تله جشنواره‌ای بیرون آمد و خود را بر بازار سینمای جهان تحمیل کرد ولی متاسفانه جشنواره‌های محفلی وضعیت موجود خود را بر سینمای ما تحمیل کرده‌اند!/در ساختار حرفه‌ای دنیا، فیلمی که پخش‌کننده ندارد اصلا تولید نمی‌شود ولی در اینجا مدام به فکر تولیدیم
سینماروزان/مهدی کشاورز: باتوجه به زیرساخت‌هایی که در مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی وجود دارد و همچنین مقرون به‌صرفه‌ترین جشنواره‌ای که شاهد آن خواهیم بود، بودجه جشنواره «سینماحقیقت» امسال در سازمان سینمایی سه میلیارد تومان تعیین شده بود.
محمد حمیدی‌مقدم مدیر مرکز گسترش و دبیر جشنواره سینماحقیقت در برنامه تلویزیونی شهرفرنگ شبکه خبر با بیان مطلب فوق گفت: به دلیل افزودن بخش فیزیکی به جشنواره و هزینه‌های اجاره سالن، آماده‌سازی فنی فیلم‌ها و پذیرایی حداقلی از اصحاب رسانه کمی بیشتر از این می‌شود، پیش‌بینی ما عدد سه و نیم میلیارد یا سه میلیارد و 700 میلیون تومان هزینه برای این دوره از جشنواره است.
دبیر پانزدهمین جشنواره «سینماحقیقت» درباره آفات حضور فیلمسازن مستند در جشنواره‌های جهانی بیان کرد: حضور سینمای مستند در جشنواره‌های جهانی، شکلی واقعی و ملموس دارد، ما به ظاهر همه قله‌ها را فتح کرده‌ایم که بسیار اتفاق خوبی‌ست اما متاسفانه سندرومی در سینمای مستند، داستانی و کوتاه و حتی در حوزه رسانه وجود دارد که آن هم گرفتاری در تله جشنواره‌ای و وارد نشدن به قلب بازارهاست. ما ورود به جشنواره‌ها را فتح کرده‌ایم و باید وارد گفتگوی اقتصادی با سینمای دنیا و بازارها شویم، فیلم جایزه‌های متعددی می‌گیرد اما خریداران و پخش‌کننده‌های اصلی که اقتصاد سینما را شکل می‌دهند به سراغ آن نمی‌روند چراکه در نگاه اول فیلم مایوس است و تلخ تمام می‌شود پس خریداران اروپایی آن را برای مخاطبان خود نمی‌پسندند.
حمیدی‌مقدم اضافه کرد: سینمای کره جنوبی از این تله جشنواره‌ای بیرون آمد و خود را بر سینمای جهان تحمیل کرد، سینمای کره از مرحله دریافت جوایز جهانی عبور کرده است چراکه می‌داند برای فیلمساز فایده‌ای ندارد اما متاسفانه ما در این مرحله باقی مانده‌ایم و جشنواره‌های محفلی خارجی وضعیت موجود خود برای نمایشی که دارند را بر ما تحمیل می‌کنند. علی‌رغم احترامی که برای تلاش سینماگران در بالا نگهداشتن این پرچم قائل هستم، توجه را به زیرساخت‌هایی پخش و بازار معطوف می‌کنم؛ ما باید برای مخاطب‌های واقعی کشورهای خارجی محصولی را تولید کنیم که پولی برای آن پرداخت کنند.
او درباره دیگر ویژگی‌های سینمای مستند خاطرنشان کرد: یکی از مشکلات ما در کشور این است که تنها فیلم مستند را تولید می‌کنیم اما در کشورهای مختلف دنیا، فیلمی که در مرحله پیچینگ توسط شرکت پخش و تلویزیون خریداری نشود به مرحله تولید نمی‌رسد یعنی آن‌ها در مرحله ایده، ساخت اثر و فروش آن را تضمین می‌کنند.
دبیر جشنواره «سینماحقیقت» درباره بودجه‌ای که در اختیار مستندسازها قرار می‌گیرد، عنوان کرد: مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی درحال حاضر بالاترین میزان برآورد نسبت به یک فیلم مستند را می‌پردازد که میانگین آن دقیقه‌ای سه میلیون تومان است یعنی برای یک فیلم 70 دقیقه‌ای 210 میلیون تومان می‌پردازیم. حال این سوال پیش می‌آید؛ زمانی که یک تیزر تبلیغاتی برای پروداکشنی 10 روزه با 150 میلیون تومان تولید می‌شود یا برای ساخت یک دکور در وی‌اودی‌ها و تلویزیون یک و نیم میلیارد تومان هزینه می‌شود، چگونه می‌شود انتظار داشت که یک فیلمساز فاخر برای کاری یک یا 2 ساله با اندازه قیمت پایینی که تعیین می‌کنیم، کار کند؟
حمیدی‌مقدم درباره علت نبود سوژه‌های متنوع در سینمای مستند بیان کرد: ما در ساخت مستندهای علمی و محیط‌زیست که مد نظر مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی است، ورود نمی‌کنیم چراکه بسیار گران هستند؛ ساخت فیلمی محیط‌زیستی بیش از 2 تا سه سال زمان می‌برد و بودجه‌ای بالاتر از یک میلیار تومان را می‌طلبد که تنها از طریق تولید مشترک امکان‌پذیر خواهد بود. همچنین با استفاده از تولید اینگونه مستندها می‌توانیم پول خارجی را از کشورهای مشترک جذب کنیم. ساخت مستندهای اجتماعی سهل‌الوصول است اما مستندهای پرتره یا پژوهشی و تاریخی زمان زیادی را از مستندساز می‌گیرد به همین دلیل مستندسازان به سمت ساخت مستندهای اجتماعی می‌روند، اگر در شاخه‌های مختلف زیرساخت‌های بودجه‌ای را مهیا کنیم، تعادلی موضوعی نیز ایجاد خواهد شد.