نگرانی کارگردان «آلزایمر»-که زمانی از ممیزان ارشاد بود-نسبت به ساخت سریال «موسی(ع)»!!!
سینماروزان: احمدرضا معتمدی فیلمنامه نویس و کارگردان سینمای ایران با حضور در برنامه محمد صالح علاء با نام «چشم شب روشن» از فیلم اخیر خود گرفته تا نگرانی اش برای ساخت سریال «حضرت موسی» سخن گفت.
به گزارش سینماروزان معتمدی که برادر شهید غلامعلی معتمدی از شهدای هفتم تیر و از نوادگان آیت الله سیدعبدالحسین لاری است و البته خودش نیز از ممیزان شورای تصویب فیلمنامه وزارت ارشاد اسلامی در دهه 60 و نیمه اول دهه 70 بود، با گلایه از عدم راهیابی فیلم آخرش «بوف کور/راه رفتن روی سیم» به جشنواره فجر گفت: فیلم آخرم به نام «راه رفتن روی سیم» در جشنواره فیلم فجر به نمایش درنیامد و منتظریم با پا گرفتن دولت جدید، تکلیف این فیلم مشخص شود. این فیلم درباره یک گروه راک است که آماده مهاجرت از ایران هستند.
وی افزود: اساتید فلسفه از این فیلم استقبال کردند و امیدوارم اتفاق خوبی برای آن بیفتد. موسیقی چیزی است که نظم درونی و بیرونی جامعه را ایجاد می کند. ما به موسیقی و زبان نیاز داریم و ای کاش به جوانان این فرصت را دهیم تا صدای خدا و ندای الهی شنیده شود. امیدوارم فضا برای آثار معرفتی بهتر باز شود و به این آثار نگاه های سیاسی و اجتماعی نشود.
این کارگردان در پاسخ به اینکه با نگاه فلسفی که دارد چرا فیلم می سازد، اظهار کرد: من 37 سال است در دانشگاه کار می کنم و فرصت شده که شاخه های مختلف را مطالعه کنم چون باید تدریسشان می کردم. برای مثال سینمای وسترن که با فرد زینمان و بروکس معنی می شود از ابتدای تاریخ سینما آغاز شده و حداقل 5 دهه طول کشیده تا به بلوغ و تکامل خود در فیلم هایی چون «ماجرای نیمروز»، «دلیجان»، «جویندگان»، «حرفه ای ها» برسد.
معتمدی که نگارش فیلمنامه آثاری با درجه بندی «جیم» نظیر «یاران» و «مرضیه» را در کارنامه دارد یادآور شد: ما قرار شد سینمای بومی و ملی تولید کنیم و تقلید نکنیم. گرچه باید از آموزه های گذشتگان خود چه در غرب و شرق بهره ببریم. ما در سینمای قبل از انقلاب گذشته درخشانی داشته ایم و فیلمهایی مثل «گاو» تولید شده اند و شخصیت هایی مثل سهراب شهید ثالث داشته ایم. او در سینمای قبل از انقلاب و عباس کیارستمی در سینمای بعد از انقلاب، جزو تاریخ سینما به حساب می آیند؛ افرادی که عامل بسط و گسترش زبان سینما بوده اند.
کارگردان فیلم «آلزایمر» تأکید کرد: ما همه دنبال زبان هستیم. تمام انبیا با معجزات مختلف می آیند تا به آخرالزمان می رسد و آخرین معجزه آخرین پیامبر یک معجزه زبانی است.
وی ادامه داد: دوستان می گویند تارکوفسکی و آنتونیونی به دلیل نداشتن مخاطب، کنار بروند. ما فرصت تجربه را برای سینمایی که معتقدیم قرار است زبان الهی و معنوی ما بشود، فراهم نمی کنیم. دوست داریم تارکوفسکی و هرتزوگ را در همان مرحله قیچی کنیم.
معتمدی تصریح کرد: ما هنوز فرصت نداده ایم این سینمای معنوی یک ژانر برای خود ایجاد کند چه برسد به مکتب. این یک نوزاد است که هنوز زبان نگشوده است. معجزه در حقیقت خود معجزه است، اما وقتی به سینما بیاید تبدیل به شعبده می شود، یعنی عکس خودش!
سازنده فیلم «دیوانه ای از قفس پرید» اذعان کرد: بسیاری از آثاری که به عنوان سینمای دینی ساخته می شوند، صد در صد سینمای ضددینی هستند. من خیلی نگران ساخت سریال «موسی(ع)» هستم. به این خاطر که زندگی سراسر معجزه است و این معجزه فاصله باریکی با شعبده دارد.