هنرمند عزیز! از سخن وزیر ناراحت نشو! از سهل‌الوصول بودن خودت دلگیر باش!
سینماروزان: وزیر ارشاد دولت یازدهم درست همزمان با روز رأی گیری انتخابات ریاست جمهوری و در جهت طعنه زدن به دیدار ابراهیم رییسی با امیر تتلو(؟؟) اظهارنظری کردند که با انتقاد مواجه شد.
به گزارش سینماروزان وزیر ارشاد دولت یازدهم بیان داشت: به کاندیدای عزیز می‌گویم اگر واقعا نیاز به هنرمند داشتید به من می‌گفتید برایتان چند هنرمند می‌فرستادم.
این تشبیه کردن هنرمند به «کالا»یی که میتوان آن را از ستادی به ستادی دیگر فرستاد با انتقاد برخی هنرمندان مواجه شد ولی پرسش اصلی آنجاست که چرا یک وزیر آن هم وزیر ارشاد دولتی که مدام شعار فرهنگ دوستی می‌دهد باید دچار چنین اشتباهی شود.
یک پاسخ می تواند به نداشتن سابقه فرهنگی کافی چنین دولتمردانی مربوط باشد؛ موضوعی که سینماروزان بارها و بارها و به خصوص در نقد مدیریت سینمایی کشور به آن اشاره کرده است. فرهنگ و هنر مدیران باتجربه در حیطه فرهنگ و هنر را می‌خواهد و با بهترین مدیران حوزه های دیگر نمی‌توان این حوزه را بدون گاف اداره کرد.
در کنار فقدان تجربه مدیریت فرهنگی که بارها پاشنه آشیل شده، دلیل دیگر این سهل انگاری را هم باید هنرمندانی دانست که در سالهای اخیر به راحتی و بدون کمترین تعمق در سوابق سیاستمداران به زینت مجالس آنها بدل شده اند.
فارغ از انتخابات که همواره با هنرمندانی روبروییم که اغلب بی دلیل و اخیرا هم با توجیه ترجیح بد بر بدتر به سراغ سیاستمداران بی ریشه در فرهنگ می روند در مراسم مختلف ارگانی هم کم ندیده ایم استفاده ابزاری از بخشی از هنرمندان را.
طبیعی است که این سهل الوصول بودن بخشی از جامعه هنری است که یک سیاستمدار را دچار توهم پیاده نظام بودن هنرمندان میکند و همین میشود که به جای تلاش چهارساله در جهت ارتقای منزلت هنرمندان و به ویژه حل مشکلات معیشتی، فقط در هنگامه انتخابات است که کلی شعار درباره ارزش هنر داده میشود و از وزیر نفت گرفته تا وزیر خارجه در قابهایی ملون با هنرمندان قرار می گیرند.
هنرمندان ما اگر قدری بیشتر بهای خویش را بدانند و به جای ساده‌انگاری با تعمق و البته استدلالهای عقل‌مدار له یا علیه سیاست یا سیاستمداران خاص موضع بگیرند آن گاه دیگر به جایی نمی رسیم که هنرمندان در بیان دولتمردان در حد «کالا» تنزل پیدا کنند.
هنرمندان حتی اگر می خواهند به تریبون حمایت از یک کاندیدای خاص بدل شوند باید در قبال حمایت، برنامه عملگرایانه آن کاندیدا برای بهبود مشکلات ریشه ای صنف خود را مطالبه کنند و تا این اتفاق نیفتد نمی توانند حقیر شدن خویش در کلام یا عمل سیاستمداران را برخورنده بدانند.