سینماژورنال: با احتساب “امروز” که در جشنواره سال قبل به نمایش درآمد و سفیر اسکاری ناموفق ایران هم شد و دو فیلم “بوفالو” و “دو” که در جشنواره سی و سوم حضور دارند، دقیقا با سه اثر سینمایی از پرویز پرستویی روبروییم که در فاصله زمانی فقط یک سال وی را در قامت کاراکتری ثابت به تصویر درمی آورند؛ کاراکتری خشن و البته عصبی که یک زن رنج دیده و ضربه خورده اجتماع به وی پناه آورده!
در هر سه فیلم ردپایی پررنگ از سهیلا گلستانی نیز به چشم می خورد. در “امروز” و “بوفالو” این گلستانی است که در قامت زنی درمانده به سراغ پرستویی رفته و از وی کمک میخواهد و در “دو” گلستانی به سراغ کارگردانی رفته و این مهتاب نصیرپور است که تصویرساز زن رنج دیده درام است.
اینکه چطور میشود بازیگری که سابقه طولانی و کارنامه ای پر از نقشهای ریز و درشت دارد فیلمنامه هایی با چنین مضامین تکراری را انتخاب کرده و در آنها بازی میکند اصلی ترین پرسش مخاطب از پرستویی است.
همچنان خاطره های فراوانی از شما داریم
پرستویی بازیگری است که سابقه ذهنی مان از او به سالها پیش بازمیگردد؛ زمانی که کودک بودیم او را در درام “شکار” دیدیم که خیلی خوب با بازیگر مقابلش خسرو شکیبایی بده بستان داشت و زمانی که نوجوان شدیم فیلم توقیفی “آدم برفی” او را در نسخه های وی.اچ.اس دیدیم که در آن در نقش خرده تبهکاری که در استانبول هم دست از خلاف برنداشته ظاهر شده بود. بعدتر هم مواجه شدیم با نقشهای اصلی فراوانی که او در آثاری مختلف از خود ارائه داد؛ از درامهای صریح اجتماعی نظیر “آژانس شیشه ای” و “دیوانه از قفس پرید” بگیرید تا کمدی هایی چون “مومیایی۳″، “کتاب قانون” و البته “مارمولک”.
اینکه چطور شده مردی که چنین کارنامه پروپیمانی دارد در سالهای اخیر به سمت سینمایی به شدت در تضاد با سلیقه مخاطب عام روی آورده معلوم نیست. آثار اخیری که از پرستویی دیده ایم جملگی وی را در قالب شخصیتی عصبی، خشن و البته به شدت جدی تصویرسازی کرده اند؛ مردی که انگار زخم خورده اجتماع است و همین زخم خوردگی باعث میشود که روزه سکوت بگیرد و سعی کند فقط و فقط با نگاه کردن به زنانی که به وی پناه آورده اند اسباب آرامش آنها را فراهم آورد.
نوع دیگری از سینما را تجربه کنید
اینکه می گویند سینماگران سرشناس از جایی به بعد می کوشند با تجربه گرایی و رفتن به سمت سینمایی خلوت و نامتعارف، نوعی جدید از هنر را تجربه کنند شاید درباره پرستویی هم صدق کند اما مساله اینجاست که حتی اگر تجربه گرایی دلیل اصلی پرستویی برای حضور در چنین آثاری باشد باز هم به اندازه کافی تجربه انجام شده است و ایشان از حالا به بعد برای تجربه گرایی هم که شده باید سراغ نوع دیگری از فیلم و کاراکتر بروند.
