چطور شد که این بازیگر حضور در یک فیلم تجربه‌گرا را به بازی در یک پروژه فاخر چندصدمیلیاردی ترجیح داد؟

سینماژورنال: “چهارشنبه” از جمله فیلمهاییست که در اکران نورور در گروه “هنروتجربه” روی پرده رفته اما نکته اینجاست که این فیلم کمترین ربطی به فضای آثار اغلب ضدمخاطب این گروه سینمایی ندارد.

به گزارش سینماژورنال “چهارشنبه” را جوانی به نام سروش محمدزاده با کمک و حضور شهاب حسینی و با تکیه بر اله‌مانهای محترم جلب مخاطب ساخته ولی از آنجا که اثر با پروانه ساخت ویدیویی ساخته شده بود به ناچار به بخش هنروتجربه جشنواره سی و چهارم داده شد و برای اکران هم سر از این گروه درآورد.

فارغ از تصویر رئالیستی ملموسی که “چهارشنبه” از اجتماع امروز ارائه می دهد که قطعا مهمترین دلیل اقبال مخاطبان به آن است این فیلم یک بازیگر جوان به نام آرمان درويش را هم دارد كه در  نخستين تجربه  بازيگري اش  در سراسر فیلم و آن هم در برابر بازیگری باتجربه نظیر شهاب حسینی ابدا کم نمی آورد و از جایی به بعد هم توجه مخاطب را کاملا به خود جلب می كند و جلب مخاطب براي ادامه تماشاي فيلم و حتي روايت داستان بر دوش او مي افتد و مخاطب مدام می خواهد بداند خشم فراوان این کاراکتر از کجا نشأت گرفته و آیا زیر این عصبیت، ناگفته هایی پنهان است.

کمبود فیلمهایی که واقعا تجربه گرا باشند و اسباب لذت مخاطب را فراهم کنند
آرمان درویش اما برخلاف آنچه در “چهارشنبه” نشان داده در محیط بیرون به شدت خونگرم و البته مأخوذ به حیاست.

این بازیگر در گفتگو با سینماژورنال درباره اینکه چطور می‌شود فیلمی که منطبق با الگویی که از “هنروتجربه” شناخته ایم تولید نشده به یکی از محبوبترین آثار این گروه بدل می شود بیان داشت: شاید مهمترین دلیلش این باشد که فیلم های با ساختاری تجربه گرا که به معنای واقعی هم تجربی باشند( یعنی ساختاری متفاوت نه متفاوت نما داشته باشند) و در عین حال بیننده با این مواجهه تازه از سینما لذت ببرد، کم بودند.
وی ادامه داد: اما خودم شخصا امیدوارم این نوع از سینما رشد کند و جا و مخاطب خودش را پیدا کند و حتی مخاطبان بیشتری را هم با خودش همراه کند.

بخشی از عصبیت فیلم ریشه دارد در تأثیری که فیلمساز از جامعه گرفته

چرایی عصبیت لحن روایی”چهارشنبه” دیگر پرسشی است که از این بازیگر پرسیدیم. او در پاسخ گفت: نکته ای که وجود دارد این است که من فکر میکنم بخشی از این عصبیت ریشه در تأثیری دارد که فیلمساز از جامعه میگیرد. به هر حال فیلمساز و در کلیت سینما میتواند مثل آینه بازتابنده حال و احوال جامعه باشد.

شاید همین فیلمساز فیلمی شاد و مفرح ساخت
درویش خاطرنشان ساخت: در مورد لحن فیلم نگاه و سلیقه فیلمساز شکل فیلم را مشخص میکند، ممکن است همین فیلمساز فیلم بعدیش را کاملا مفرح و شاد بسازد ، اما نباید موضوع قصاص که خط اصلی فیلم هست را نادیده گرفت. به هر حال این قصه ذات عصبی دارد.

تجربه زیست در سینما کمکم کرد

آرمان درویش پیرامون جلوه گری در برابر شهاب حسینی و البته کم نیاوردن در ارائه تصویری دقیق از کاراکترش و نقش تجربیات پشت صحنه در ارائه این بازی رئالیستی به سینماژورنال گفت: طبعا  اگر جلوی دوست و برادر عزیزم شهاب حسینی ايفاي نقش نمي كردم شايد اين گونه امروز مهر تأييد به كارم نمي زديد اما در مورد این که چقدر تجربه زیست در فضای سینما به من کمک کرد برای بازیگری باید بگویم خیلی تأثیرگذار بود، چون این که شما کاملا با فضای سینما بیگانه باشی و به یکباره تو را جلوی دوربین قرار بدهند قطعا نمیتواند جواب مثبتی بدهد مگر در موارد خاصی که نابازیگرانی را برای نقش های خاص که فقط برای آن نقش مناسب هستند انتخاب کنند.

این بازیگر ۲۸ ساله تاکید کرد: من سعی کردم با دانش اندکم در سینما صیرورتی را از خودم تا کاراکتر “طاهر” ایجاد کنم یعنی خود آرمان را کنار بگذارم و به طاهر برسم بدون اينكه مخاطب به اين سير دور شدن از خود پي ببرد  و اين تلاش را بخواهد در فورگراند ببيند، چون اتفاقاً هر وقت تلاش بازيگر بيشتر ديده شود حاصلش نزد مخاطب تعظيم و كلاه از سر برداشتن نيست، اگرچه ممكن است مرعوب قدرت بازيگري آن فرد روي پرده شود ، اما نهايتاً آن را یك بازي قوي مي داند، نه  تصوير يك زيست خاص در جهان فيلم كه او به تماشاي آن نشسته ، از اين رو سعي ام اين بود كه عليرغم تلاش براي رسيدن به اين نقش نگذارم تلاشم بيشتر از خود نقش جلوه كند و به چشم بيايد تا جايي كه حتي به فرض خوب بودنم كسي در طول فيلم نگويد چه خوب بازي مي كند.

آرمان درویش در نمایی از “چهارشنبه”

چرا پروژه فاخر چندصدمیلیاردی را رد کرد؟

همزمان با مورد توجه قرار گرفتن آرمان درویش در جشنواره سی و چهارم شنیده هایی مطرح شد درباره اینکه این بازیگر از جمله بازیگرانی بوده که برای بازی در یک پروژه فاخر چندصدمیلیاردی ایران انتخاب شده اما به دلیل فضای حاکم بر تولید قید این پروژه را زده است.

درویش با تایید تلویحی این موضوع به سینماژورنال گفت: سالها پیش شور و شوق زیادی در من نسبت به بازیگری وجود داشت. به هر حال سنم کمتر بود و شاید بیشتر به دیده شدن و مطرح بودن فکر میکردم و الان که برمیگردم به آن دوران فکر میکنم میبینم دلیلش دانش کم و کوچک بودن جهان ذهنی من بود و هر چه که گذشت من سعی کردم بیشتر بخوانم ، ببینم ، درک کنم ، فهم کنم. همین ذهن من را کاملا از بازیگری جدا کرد و به سمت کارگردانی سوق داد. در ضمن حضور در پروژه هاي ميلياردي كه اصطلاحاً فاخر هم خوانده مي شود افزون بر قبولي در تست هاي مختلف حمايت هاي ويژه اي  را هم مي طلبد كه من  از آن بي بهره بودم و ترجيح دادم در هزار توي مناسباتي كه من از آن بي اطلاعم و توان و استعداد چرخ زدن در آن را ندارم اصلاً وارد نشوم هر چند به قيمت حذف باشد.

ترجیح دادم در جمعی که صمیمیت ندارند نباشم

وی ادامه داد: برايم مناسب و مصلحت آن بود در جمع صميمانه ي يك فيلم جمع و جور و كوچك به لحاظ بودجه اي باشم ولي در جمعي كه اين صميميت و يكدلي وجود ندارد و همه براي جلوه گري خود آمده اند نباشم، از اين رو خود را كاملاً از دنياي بازيگر شدن تا سر حد امكان دور كردم كه  باز خود را در معرض پيشنهادهايي كه فرجام درستي ندارد قرار ندهم.

فیلمسازی برایم در الویت است

وی افزود:  تا این که برادرم شهاب حسینی نگاه من را به بازیگری دوباره تغییر داد و وجه دیگری از حضور به عنوان بازیگر را نشان داد، اينكه در روابطي كاملاً سالم و مشفقانه و از سر اعتماد هم مي شود پيشنهاد بازي داشت و در جمعي صميمي مي تواني بازيگر نقش مقابلت را واقعاً مانند برادر بزرگترت بداني و دوستش داشته باشي و بداني دست مودت و در عين حال آموزگارانه او بر روي شانه هايت است، چيزي كه باعث آشتي دوباره من با مقوله اي شد كه سعي مي كردم از آن دوري كنم ، هرچند با علاقه ای که حالا دوباره به بازیگری دارم اولویت برای بنده همچنان فیلمسازی است.