کارگردان فیلم رسوایی طالبان⇐اگر ثابت کنند که از انگلستان خط گرفته‌ام خیلی هم خوب است!!
سینماروزان: طرح ادعاهایی درباره رسوخ جاسوسان سفارتهای اروپایی در سینما و شبکه خانگی با واکنش کارگردانی مواجه شد که در آخرین فیلم سینمایی خود با نام “مزارشریف” به رسوایی سبعیت طالبان در حمله به کنسولگری ایران در افغانستان پرداخته بود.
به گزارش سینماروزان حسن برزیده با اشاره به خط و ربطهای ایجادشده پس از انتخابات، به خبرگزاری ایسنا گفت: امروز می‌بینیم که برخی، هم در حوزه فرهنگ و هنر و هم در بخش‌های دیگر بدجور خط و نشان می‌کشند. چند روز پیش دیدم اطلاعیه‌ای داده بودند مبنی براینکه آقای رئیسی باید به شدت با هنرمندانی که وابسته و نفوذی هستند برخورد کند.
کارگردان “دکل” ادامه داد: خود ِ این عبارات بسیار خطرناک و تلخ است چون اگر یک دادگاه باشد و ثابت کند که مثلاً حسن برزیده از سفارت انگلستان خط می‌گیرد خیلی هم خوب است و ما هم استقبال می‌کنیم که پیگیری کنند تا جاسوس و وابسته مشخص شوند، اما وقتی قرار است همینطوری به آدم‌ها اَنگ و اتهام زده شود تا با این خشونت حذف شوند شرایط بدی می‌تواند به وجود آید و امیدوارم آقای رئیسی فریب این افراد را نخورد.
وی ادامه داد: من شخصا مطمئن هستم نفوذی‌ای که برخی می‌گویند وجود دارد و در آن شکی ندارم، حتی در دستگاه‌های اطلاعاتی هم نفوذی هست و قطعا در حوزه فرهنگ و هنر هم جاسوسان نفوذی پیدا می‌شود، اما اگر نفوذی وجود دارد، آیا یکی از وظایفش این نیست که آدم‌های درست و حسابی و دلسوز و فهیم را حذف کند؟
کارگردان “پرواز خاموش” گفت: من یادم می آید زمان جنگ (عراق و ایران)، اسرائیل گفت ایران با ما ارتباط دارد و از ما اسلحه می‌خرد. امام گفتند این‌ها بَحر نجاست هستند و می‌خواهند خود را یک جوری به ما وصل کنند که نجس شویم. حالا هم حکایت این طور است، یعنی اگر جاسوسانی وجود داشته باشند – که از نظر من وجود دارند – سعی می‌کنند اولین کاری که انجام می‌دهند این باشد که آدم‌های دلسوز و باهوش و کسانی که می‌توانند مچ آن نفوذی‌های واقعی را بگیرند حذف کنند و بهترین روش هم این است که آن‌ها را متهم به جاسوسی و نفوذی بودن بکنند یا برچسب بزنند که آن‌ها قصد دارند مملکت و حکومت را از بین ببرند. جوی که اخیرا برخی دوستان تندرو درست می‌کنند – دوستانی که سوابق و تجارب‌شان هم مشخص کرده چقدر از نگاه فرهنگی تهی هستند – بسیار خطرناک است.
او افزود: بعضی وقت‌ها این دوستان به ما می‌گفتند که ما با هم اختلاف سلیقه داریم، ولی من معتقدم اتفاقاً اختلاف “عقیده” داریم؛ یعنی ما یک چیز می‌گوییم و آن‌ها یک چیز دیگر. من خود را مسلمان و آدم معتقدی می‌دانم اما اسلام آن‌ها را نمی‌شناسم. انگار اسلام آن‌ها فقط امکانی برای حکومت کردن است و حقیقتی نیست که بتوان پشت آن ایستاد. بنابراین خیلی دلم می‌خواهد که امیدوار باشم تجارب تلخ گذشته درسی باشد تا دولت جدید مراقبت و از این آدم‌ها دوری کند. امیدوارم آقای رئیسی افراد مناسبی را در عرصه فرهنگ برسر کار بگذارد تا میان فیلمسازان وحدت ایجاد شود و در این اوضاع سخت بتوانند کار کنند.