سینماژورنال: تازه ترین ساخته ابوالقاسم طالبی با عنوان “یتیم خانه ایران” که به دلیل مهاجرت یکی از بازیگران زن فیلم(بهارک صالح نیا) به ترکیه و همکاری با “جم” دستخوش حذف برخی نماها و تدوین مجدد شده بود بعد از دو بار تاخیر نمایش یک بار در جشنواره فجر و بار دیگر در جلسات نمایش فیلم شبهای انقلاب بالاخره غروب ۲۳ امین روز از سال جدید در یک اکرامی خصوصی روی پرده رفت.
به گزارش سینماژورنال فیلم رگه های تاریخی دارد و در مرکزیت آن شخصیتی قرار دارد به نام “محمدجواد” که یکی از همرزمان میرزاکوچک خان معرفی میشود؛
همرزمی که البته هیچ اسمی از او در تاریخ نیست ولی در دل فیلم و بعد از مرگ پدرش مسئولیت یتیم خانه ای را برعهده می گیرد که در کوران قحطی برآمده از جنگ جهانی اول به داد مردم بخت برگشته ایران می رسد.
طراحی صحنه عالی+فیلمبرداری یکدست
دقت بالای عباس بلوندی طراح صحنه کار در تصویرسازی بافت تاریخی اتفافات و از آن مهمتر عمق فاجعه برآمده از قحطی قابل تحسین است و البته که حضور فیلمبرداری کارکشته چون اصغر رفیعی جم سبب ساز آن شده تصویربرداری کار نیز غنای لازم را داشته باشد اما…
کاتهای فراوانی که توی ذوق می زند
اما مشکل اصلی فرم روایت است که به سبک “تایتانیک”(!!!) با خاطره گویی پیرزنی آغاز میشود که بر مزار میرزا نشسته و اتفاقاتی را بازگو می کند که به سبک “فهرست شیندلر” با قهرمانی “رابین هود”گونه پیش می رود.
عدم ربط منطقی این اتفاقات که منتج از کاتهای فراوان و البته مشکلات تدوینی بوده باعث شده مخاطب علیرغم جذبه صحنه آرایی نتواند به طور دائم با داستان ارتباط بگیرد.
مشکلات سفر به جم
بخشی از این مشکل تقطیع شاید به اجبار کارگردان برای حذف نماهای بازیگر سفرکرده به “جم” بازگردد که باعث شده قسمتهایی از داستان که می توانسته مکمل روایت بخصوص در قطب منفی ماجراها باشد مفقود شود.
باید منتظر ماند و دید طالبی برای اکران عمومی هم از همین نسخه استفاده می کند یا تدوینی شسته رفته تر از کار بیرون می کشد.
این همه فیلمو نگه داشت و نشون نداد
واقعا غیر از تصویرسازی اصغر رفیعی جم و طراحی صحنه عباس بلوندی چی داشت این فیلم