سینماژورنال: جمشید مشایخی بازیگر پیشکسوت سینما، تلویزیون و تئاتر ایران که طی این سالها همواره سعی کرده بی دوری از تزویر صادقانه سخن گوید شب گذشته مهمان هشتمین برنامه “صفرصفر” رضا رشیدپور بود؛ برنامه ای که در ایام نوروز از شبکه سوم سیما روی آنتن می رود.
به گزارش سینماژورنال در بخشی از این برنامه رشیدپور به طرح سوالات مخاطبان برنامه از مشایخی پرداخت.
یکی از سوالات از جانب مخاطبی بود به نام امین نظری که از مشایخی خواسته بود درباره این اظهارنظر منسوب به مجید مجیدی که “سینمای قبل از انقلاب، هیچ نبوده” توضیح دهد.
مشایخی هم با لحنی محترمانه و تأمل برانگیز گفت: ما می توانیم بگوییم لابد قبل از انقلاب، ایرانی هم در ایران نبود. خیلی چیزهای دیگر هم می توانیم بگوییم؛ مثلا اینکه قبل از انقلاب درخت نبود، دریای مازندران نبود.
وی ادامه داد: ما می توانیم خیلی راحت همه چیز را رد کنیم اما یادمان نرود خیلی از آثار غیرسینمایی هم مال گذشته است.
این بازیگر بااخلاق خاطرنشان ساخت: می توانیم بگوییم فردوسی هم پیشتر نبوده؟ یا حضرت حافظ به آن بزرگی قبلتر نبوده؟ سعدی بزرگ نبوده؟ و در این ۳۷ سال همه چیز داریم؟ اینها را قبول ندارم.
رشیدپور هم در ادامه سخنان مشایخی از مشکلات برآمده از حکم کلی صادر کردن سخن گفت و به فیلمی مثل “گاو” اشاره کرد که دهه ۴۰ روی پرده رفت و البته تئاتری به همین نام که روی صحنه رفت.
رشیدپور این را هم گفت که البته باید به متن اصلی سخنان مجیدی هم پرداخت.
برای دیدن فیلم مربوط به این صحبتها اینجا را کلیک کنید و به دقیقه ۴۷ ویدیو بروید.
- جمشید مشایخی در برنامه صفرصفر
- جمشید مشایخی در برنامه صفرصفر
… کارگردان نان به نرخ روزی است که فقط از بدبختی های این کشور فیلم ساخت و با نشان دادن بدبختی ها به غربی هایی که خواهان دیدن این بدبختی ها بودند جایزه گرفت و جیبش را پر کرد و به مردم ایران خندید مثل آن کسی که از بدبختی در پاکستان فیلم ساخته و قراره بهش جایزه بدن چون غربیها این جور فیلم ها رو از کشورهایی که باهاشون مشکل دارن میپسندن و جالب اینه که عده ای بی ذوق نام این شخص را کارگردان گذاشته و به او پر و بال دادن تا الان حرفهای عجیب و غریب هم بزنه!
اتفاقا آقای مجیدی به حق حرف زدند / مگر سینمای ایران قبل انقلاب جز رقص کافه ای و زن روسپی و لات به اصلاح لوطی چه داشت ؟؟؟؟ هنوز وقتی این فیلم های بی ارزش را در شبکه های ماهواره ای می بینم به این فکر میکنم که سینما آینه یک ملت هست و گویی ملت ایران جز کاباره و عرق خوری و یک لات بزن بهادر چیز دیگری نبوده / این فیلم ها نه درد جامعه را منعکس میکردند نه واقعیت آن روز اران را …