سینماژورنال: در روزهای بعد از درگذشت عباس کیارستمی همه جور خاطره نگاری و شرح کارنامه هنری درباره او شنیده بودیم الا تعریف وی از رضا بیک ایمان وردی یکی از چهره های سینمای پیش از انقلاب اسلامی.
به گزارش سینماژورنال هوشنگ گلمکانی اما در یادداشتی در “فیلم” که به ذکر خاطره های پراکنده از کیارستمی اختصاص دارد روایتی ارائه داده از علاقه کارگردان “طعم گیلاس” به بیک ایمان وردی.
کیارستمی شروع کرد به تعریف از بیک…
گلمکانی که پس از سالها کار مطبوعاتی توانست در دولت یازدهم به سیاستگذاری گروه دولتی هنروتجربه برسد نوشته است: سال ۸۲ به مناسبت مرگ بیک ایمان وردی مطلبی نوشتم با عنوان “سرطان تنهایی”. چند روز بعد کیارستمی تماس گرفت و شروع کرد به تعریف از آن مطلب و از بیک ایمان وردی.
وی ادامه داده است: اگر قرار بود لیستی طولانی از کسانی تهیه کنم که چنین نظری دارند قطعا کیارستمی در آن نمی بود اما حرفهایی که او گفت نشانگر دید وسیع کسی است که میانه ای با کلیشه ها و دیدگاههای قالبی ندارد.
کار امثال بیک ایمان وردی خیلی اهمیت دارد
به گزارش سینماژورنال اما حرفهایی که کیارستمی درباره بیک ایمان وردی گفته چنین است: کار این دسته از نمایشگران و بازیگرانی مانند بیک ایمان وردی به دلیل نفوذ و تاثیرگذاری مردمی شان به نظرم خیلی اهمیت دارد. راستش یکی از دلایلی که خودم در جوانی به سینمای ایتالیا علاقمند شدم دیدن فیلمهای توتو و سوفیا لورن بود.
کیارستمی ادامه داده است: موقع تدارک فیلم “ده” وقتی امین را دیدم و برای بازی در این فیلم پسندیدم مادرش او را آورد و مرا با مقداری لقب و تعارف به پسر معرفی کرد و پسر بی اعتنا اظهار ناآشنایی کرد و گفت تابحال اسمم را نشنیده و از من پرسید تو حمید لولایی را میشناسی؟ گفتم نه و او گفت در فیلم کسی که حمید لولایی را نمی شناسد بازی نمی کنم.
حمید لولایی از تو مهمتر است
این کارگردان افزوده است: از امین پرسیدم چرا. گفت او آدم خیلی مهمتری است؛ تو میتوانی در یک لحظه پنج میلیون نفر را بخندانی؟ دیدم عجب استدلال محکمی است. واقعا هم کسانی که می توانند میلیونها نفر را بخندانند یا به هیجان بیاورند در جایگاه خودشان آدمهای مهمی هستند و بیک ایمان وردی یکی از آنها بود.
ایشون سالها در مجله شون ژست مستقلو گرفتن و در دهه های مختلف سینمای مطلوب مدیران و تبلیغ کردن و در نهایت دم خروس وقتی زد بیرون که در دولت اخیر دیگه اشکار پست دولتی گرفتن