سینماروزان: تنزل سطح نمایشهایی که در ماههای اخیر در تماشاخانه ایرانشهر روی صحنه رفته است با انتقاد مختلفی روبرو شده است.
به گزارش سینماروزان از یک سو مخاطبان تئاتربین حرفه ای انتقاداتی در این باره را در شبکه های اجتماعی طرح کرده اند و از سوی دیگر رسانه ها نیز نقد خود را در این باره داشته اند.
روزنامه اصولگرای “جوان” نیز در گزارشی با تیترهای “تماشاخانه‌اي كه قرباني رفيق‌بازي‌هاي مديرانش شده است” و “تاخت و تاز درجه چندم‌ها در ايرانشهر” به نقد نحوه گزینش آثار برای اجرا در این تماشاخانه رفته است.
متن کامل گزارش “جوان” را بخوانید:
تماشاخانه ای که زمانی داود رشیدی و حمید سمندریان در آن تئاتر اجرا می کردند
تماشاخانه ايرانشهر زير نظر شهرداري تهران اداره مي‌شود و به لحاظ امكانات از استانداردهاي لازم برخوردار است. اين تماشاخانه به دليل حمايت‌هاي مادي شهرداري فرصت مناسبي را براي كارگردان‌هاي تئاتر مهيا كرده تا با فراغ بال و به دور از استرس‌هاي مالي ناشي از فروش بليت آثارشان را به روي صحنه ببرند.
اين مكان زماني يكي از پاتوق‌هاي فرهنگي و هنري پايتخت به شمار مي‌رفت و كارگردان‌هاي بزرگ و صاحب‌‌نامي همچون حميد سمندريان و داود رشيدي به اجراي نمايش در آن مي‌پرداختند اما اين روزها به واسطه سوء مديريت و رفيق‌بازي‌هاي برخي افراد نظير دبير شوراي سياستگذاري تماشاخانه ايرانشهر با آثاري نازل، ضعيف و سطحي روبه‌رو شده است.
غلبه روابط بر ضوابط
نمايش‌هاي يكي، دو ساله اخير تماشاخانه به واسطه انتخاب‌هاي غيركارشناسانه و روابط دوستانه به طور تأسف‌برانگيزي بي‌كيفيت و كم‌مخاطب شده، به گونه‌اي كه جايگاه تماشاخانه ايرانشهر به عنوان قطب نمايش كشور نزد مخاطب‌ها تنزل يافته است. بعضي تماشاخانه‌هاي تازه‌تأسيس خصوصي با امكانات بسيار كمتر از ايرانشهر عملكرد بهتري در به روي صحنه بردن آثار با كيفيت و جذب مخاطب داشته‌اند. براي نمونه نمايش «فاوست»كه هم‌‌اكنون در حال اجراست و نمايش دوره پيش تماشاخانه به نام «زناني كه به بزها خيره شده‌اند» نمونه بارز انتخاب‌هاي گزينشي و بدون بررسي بوده‌اند؛ اتفاقي كه سال گذشته براي نمايش «پينوكيو» هم افتاد و نشان داد در خوانش نمايشنامه‌ها بررسي لازم صورت نمي‌گيرد و روابط حرف اول را در اجرا گرفتن مي‌زند.
نظارتی وجود ندارد
گويا مديران تماشاخانه ايرانشهر با خيال راحت دست به گزينش آثار دوستانشان مي‌زنند و نظارت خاصي بر شيوه كار‌شان صورت نمي‌گيرد و نگراني‌اي بابت پاسخگويي ندارند. همين موضوع حاشيه امني براي اين مديران درست كرده تا با ادامه اين روش و ايجاد مافياي هنري، فرصت را براي افراد نزديك به خودشان مهيا كنند و اهميتي به ديگر هنرمندان ندهند.
اين تبعيض قائل شدن در حالي صورت مي‌گيرد كه برخي كارگردان‌هاي باذوق و استعداد اما بي‌نام و نشان كه رفاقتي با مدير تماشاخانه‌هاي مهم شهر ندارند بايد براي هر شب اجرا در يك تماشاخانه خصوصي با حداقل امكانات شبي ۳۰۰ تا ۴۰۰ هزار تومان هزينه كنند.
متأسفانه بايد اذعان كرد تغيير مديريت در اين مركز فرهنگي و هنري نه تنها اتفاق مثبتي را رقم نزده بلكه يك عقبگرد براي اين مجموعه به شمار مي‌رود. با يك مقايسه ساده مي‌توان افت كيفي و كم شدن مخاطبان تماشاخانه ايرانشهر را در چند سال اخير به وضوح مشاهده كرد؛ بحراني كه انگار براي مديران و مسئولان شهرداري چندان مهم نيست و چند سالي است در روي همان پاشنه خراب مي‌چرخد.
