سینماروزان/روح الله حسینی: حرفهای بهروز شعیبی در نشست خبری فیلم ارگانی “بدون قرار قبلی” از دو منظر قابل تأمل است.
بهروز شعیبی در نشست خبری فیلم کند و ملال آور “بدون قرار قبلی” در پاسخ به این سوال که آیا فیلمش پاسخ به آنهایی است که می‌گویند اگر نمی‌خواهید از ایران بروید در صحبت‌هایی همراه با بغض گفت: ما با این موضع مسئله داریم. این سرزمین ماست. ما اگر نگران نسل بعدمان هستیم هرچیزی را بکاریم آنها یک روزی برای برداشتش خواهند آمد. بچه‌های ما قطعا برای چیزهایی که برایشان در این سرزمین می‌کاریم بر می‌گردند.
حرفهای بغض آلود شعیبی- که ذاتا فرد ماخوذ به حیایی است- از دو منظر قابل تحلیل است.
اول آن که خیلی زودتر از شعیبی این حسین نمازی کارگردان تنها فیلم مفرح فجر یعنی “شادروان” بود که فیلمش را واکنشی دانسته بود به ادعای مجری زنی که میگفت هر که نمیخواهد جمع کند برود.
نمازی حدود یک ماه پیش از برگزاری جشنواره چنین مدعایی را طرح کرد و حالا شعیبی انگار سخن نمازی را بازنشر کرده.
دوم آن که آنچه شعیبی از کاشت توسط خود و برداشت توسط فرزندان گفته قاعدتا منحصر به خود و دور و بری هاست! چرا؟ چون امثال ما چیزی نداریم که بکاریم تا بار دهد.
ولی شعیبی فقط در یک نمونه در همین “بدون قرار قبلی” مشمول حمایت هفت میلیاردی فارابی بوده! اینکه تصویرشهر و آستان چقدر حمایت کردند بعدا معلوم خواهد شد.
آقای شعیبی! شما مشمول حمایت میلیاردی هستی و میتوانی بکاری تا میوه دهد برای بچه هایت ولی صدها سینماگر مستقلی که برای وام هشت میلیونی صندوق مدتها باید صف بایستند چگونه و اصلا چه را بکارند که بار دهد؟؟
