سینماژورنال: هرچند هیچ عقل سلیمی موافق ممیزی های سلیقه ای یا اعمال فشار با ابزار ممیزی نیست اما اینکه اداره نظارت سازمان سینمایی بخشی از نماهای یک فیلم را حذف کند و نمایش آنها را در سینماهای کشور مجاز نداند یکی از حقوق قانونی این نهاد است.

به گزارش سینماژورنال اما حالا اینکه سایتی که تنها مرجع فروش اینترنتی بلیت سینماهاست و البته با حمایت مستقیم سینماشهر و تحت نظر سازمان سینمایی اداره می شود همان بخشهای حذف شده را عرضه کند چه حکمی دارد؟

در یک اقدام جالب توجه این اتفاق افتاده است و این سایت مرجع فروش اینترنتی، بخشهای سانسور شده یکی از فیلمهای روی پرده را برای تماشای مخاطبان عرضه کرده است.

سوال اینجاست که اگر این بخشها سانسور شده دیگر عرضه آنها آن هم از طریق سایتی کاملا رسمی چه معنایی دارد؟ شاید هم برای این عرضه مجوزی جداگانه صادر شده است که ما از آن بی خبریم.

البته ممکن است این بخشها به خاطر حفظ ریتم فیلم از آن حذف شده باشد که در این صورت هم ذکر عبارت قسمتهای سانسورشده برای عرضه آن بی معنا است.

ارائه بخشهای سانسور شده “عصر یخبندان” از سایت مرجع فروش اینترنتی بلیت

سینماروزان: عنایت بخشی بعد از ۶ دهه کار هنری و حضور در بیش از ۱۷۰ اثر نمایشی امسال برای بازی در فیلم «شاه‌نقش» دیپلم افتخار بهترین نقش مکمل مرد را از چهل‌وسومین جشنواره فیلم فجر دریافت کرد.

عنایت بخشی در گفتگو با همشهری در عین کنایه به اینکه باید سال‌ها قبل و برای مسافران و مسافر ری، جایزه می‌گرفت، درباره حضور در “شاه نقش” و در نقش رئیس یک صنف سینما حرف زده است.

*چه شد که بعد از چند سال کم‌کاری به سینما برگشتید؟ خاطرم هست که در گفت‌وگوی قبلی تأکید داشتید بازیگری برای‌تان تمام نمی‌شود؟

سینما یک عشق است و از این عشق آسودگی نتوان داشت؛ عشقی عمیق. اما مهم است که بتوان با یک نقش خو گرفت و از پس آن نیز به خوبی برآمد. در دورانی از زندگی خود به سر می‌برم که با توجه به شرایطی که دارم کار کردن به مانند روزگار جوانی آسان نیست. تمام کسانی که در سینما کار می‌کنند با عبور از جوانی و میانسالی کم‌کم فرصت را به جوانان می‌دهند و سینما از این طریق پیشرفت می‌کند. با وجود این همچنان علاقه‌مند هستم که بتوانم در سینما و تلویزیون حضور داشته باشم و همانطور که گفته‌ام غیراز این عشقی ندارم. هیچ‌چیز مهم‌تر از این نیست که از کار غافل نشد و ادامه داد.

*از حضور در «شاه نقش» و بازی و تجربه همکاری با شاهد احمدلو برایمان بگویید؟

فکر می‌کنم بازی در شاه نقش، مقداری متفاوت‌تر از کارهایی است که انجام دادم. احمدلو فیلمساز جوان و خوب و علی قائم‌مقامی تهیه‌کننده فیلم از سینماگران پرسابقه هستند و کار در کنار این عزیزان برایم لذتبخش بود. هر چند نقش من کوتاه بود ولی از حضور در این پروژه خوشحال هستم. در واقع نقش من، رئیس صنف بدلکاران سینماست و در میانه کشمکشی که در این صنف مطرح است، حضور دارد. در مجموع تمام عزیزانی که در شاه نقش کار کردند بسیار زحمت کشیدند. امیدوارم آقای احمدلو در مسیر رشد و موفقیتی که دنبال می‌کند گام‌های بلندتری در آینده بردارد.

*فکر می‌کردید دیپلم افتخار را برای این نقش بگیرید؟

حقیقتا خیر، ولی خیلی خوشحالم که این نقش مورد توجه بیشتری قرار گرفت. فکر می‌کنم نقش‌های بسیاری در این ۶۰ سال بازی کردم که می‌توانستند در خور توجه باشند ولی اینگونه نشد. نقشی که در «مسافر ری» داشتم، «مسافران» و «سگ کشی» بهرام بیضایی، «ساحره» از داوود میرباقری،«شکار» از جوانمرد، «تفنگ شکسته» و بسیاری کارهای دیگر. تعداد آنها تا آنجا که می‌دانم بیش از ۷۰فیلم بلند است.

*فیلم بعدی شما مشخص شده؟

خیر. در حال حاضر در تولید اثر تازه‌ای حضور ندارم اما اگر کار مناسبی پیش بیاید خوشحال می‌شوم.

*هنوز هم نامزد اول نقش‌های منفی هستید؟  

خیر. زمانی اینگونه بود، اما امروز فکر نمی‌کنم در ارتباط با خودم کارگردانی باشد که صرفا با چنین نگرشی برای همکاری به سراغم بیاید. پیشنهادها طی ۲ دهه اخیر طیف متنوعی را شامل شده‌اند و فکر می‌کنم نقش‌های مثبتی که درتلویزیون کار کردم بر تغییر این نگاه اثرگذار بوده است.البته به تمام بازیگران جوان پیشنهاد می‌کنم که به قهرمان قصه بودن و شهرت فکر نکنند.سعی کنند در نقش‌ های منفی هم خوب باشند. یک منفی آرام که می‌تواند دوست‌داشتنی‌تر از قهرمان قصه باشد.

*جشنواره امسال را چطور دیدید؟

جشنواره خوبی بود. خوب برگزار شد. حضور مهندس عزت‌الله ضرغامی در هیأت داوران جشنواره و اینکه او را در اختتامیه ملاقات کردم برایم مسرت‌بخش بود. ایشان در مدیریت کارهای هنری و فرهنگی دلسوز هستند و به خوبی درک می‌کنند دغدغه تولیدکنندگان آثار هنری چیست. درپایان آرزوی موفقیت برای سینماگران این سرزمین دارم.

سینماروزان: نمایشگاه انفرادی نقاشی «آیینه روح» رقیه شیخ در نگارخانه بهارک برگزار می‌شود.
نمایشگاه انفرادی نقاشی «آیینه روح» با مجموعه آثاری از رقیه شیخ، از ساعت ۱۷ تا ۲۱، روز جمعه، ۲۶ بهمن ماه ۱۴۰۳ با حضور پدیدآورنده آثار در نگارخانه بهارک افتتاح می‌شود.
رقیه شیخ فارغ‌التحصیل مقطعِ کارشناسی ارشد رشته کامپیوتر از دانشگاه آزاد اسلامی است و این رویداد، نخستین نمایشگاه انفرادی نقاشی این هنرمندِ جوان به شمار می‌رود.
نمایشگاه انفرادی نقاشی «آیینه روح» دربرگیرنده ۲۲ تابلوی نقاشی با تکنیکِ ترکیبِ مواد، از روز شنبه، ۲۷ تا روز چهارشنبه، ۱ اسفند ماه سال جاری، از ساعت ۱۷ الی ۲۰ پذیرای هنردوستان است.
نگارخانه بهارک در میدان ونک، ده ونک، کوچه شهید صابری، پلاک ۱ واقع شده است.

سینماروزان: شورای صنفی نمایش خبر داد که اکران نوروزی از هشتم اسفندماه آغاز می‌شود.

طبق تصمیم شورا با توجه به اینکه آخرین روزهای تعطیلات نوروزی با عید فطر و پایان ماه رمضان همزمان است، اکران نوروز و رمضان و اکران عید فطر با هم ترکیب می‌شوند و همانند سال‌های گذشته دو فهرست کاملاً متفاوت برای اکرانهای نوروز و عیدفطر نخواهد بود و به بیان بهتر فیلمهایی که در ماه رمضان روی پرده میروند، همان فیلم‌های اکران نوروز و اکران عیدفطر خواهند بود.

به این ترتیب از چهارشنبه هشتم اسفندماه-حدودا یک هفته قبل از حلول ماه رمضان- اکران نوروزی با نمایش هشت فیلم جدید آغاز خواهد شد و این اکران تا عیدفطر و حداقل اواسط اردیبهشت ادامه خواهد داشت.

فهرست دوازده گزینه اولیه اکران نوروز به قرار زیر است:

—کمدی های
“دایناسور”(مسعود اطیابی/محمد شایسته)
“صدام”(پدرام پورامیری/مجتبی رشوند)
“کوکتل مولوتوف”(حسین دوماری/محمد کمالی پور)
“عینک قرمز”(حسین مهکام/مرتضی شایسته)

—فیلم تاریخی “موسی”(ابراهیم حاتمی کیا/محمود رضوی)

–-فیلم خیابانی “زیبا صدایم کن”(رسول صدرعاملی)

—فیلمهای برگزیده آرای مردمی فجر

“رها”(حسام فرهمند/سعید خانی)

“پیشمرگ”(علی غفاری/سعید سعدی)

—انیمیشن “پسر دلفینی۲”(محمد خیراندیش/محمدامین همدانی)

—فیلم کودک “بامبولک”(آرش معیریان/بهروز مفید)

—فیلم دفاع مقدسی “اشک هور”(مهدی جعفری/مجتبی فرآورده)

—فیلم جاسوسی-حادثه ای “شمال از جنوب غربی”(حمید زرگرنژاد/مهدی مددکار)

سینماروزان/کیوان بهارلویی: نمایشگاه انفرادی نقاشی «رویدادِ مُعاصر» مهشید میراب در انگلیس به شکلِ آنلاین به نمایش درمی‌آید.

نمایشگاه انفرادی نقاشی «رویدادِ مُعاصر» با مجموعه ۲۴ تابلوی نقاشی از مهشید میراب، روز جمعه، ۲۶ بهمن ماه سال جاری به صورت آنلاین در کشور انگلیس به نمایش گذاشته می‌شود.

گروه هنری آیتیست، مرکز گردشگری خلاق ایران و موسسه رواد التجارة الانتاج العالمی، برگزارکنندگان این نمایشگاه انفرادی هستند و آیناز زارعی نقاش و مدیر گروه هنری آیتیست، کیوریتوری رویداد را بر عهده دارد.

در بیانیه هنری رویداد چنین آمده است: «نمایشگاه من از ۱۴ تا ۱۸ فوریه ۲۰۲۵ یک رویداد هنری انفرادی در زمینه نقاشی است. این نمایشگاه فرصتی است برای به اشتراک گذاشتن دیدگاه‌ها و احساساتم از طریق رنگ و فرم، جایی که هر اثر، روایتی از تجربه‌ها، احساسات و تفکرات من را به تصویر می‌کشد. در این مجموعه، تلاش کرده‌ام تا ارتباط میان طبیعت، انسان و احساسات درونی را به شیوه‌ای معاصر به نمایش بگذارم. جزئیات، نور و ترکیب‌بندی در آثارم نقشی کلیدی دارند و هر نقاشی داستانی منحصر به فرد را بازگو می‌کند. انتخاب پرنده‌ها در پوستر نمایشگاه نیز نمادی از آزادی، حرکت و بیان درونی است، چیزی که در هنر من جایگاه ویژه‌ای دارد. امیدوارم این رویداد، فرصتی برای کشف و درک بیشتر هنر معاصر و نیز تبادل ایده‌ها و احساسات میان من و بازدیدکنندگان باشد.»

گفتنی است؛ پیش از این، مهشید میراب، نمایشگاه انفرادی نقاشی «طبیعت معاصر» را در عُمان به نمایش گذاشته بود و این دومین نمایشگاه انفرادی آنلاین این هنرمند به شمار می‌رود.

علاقه‌مندان به هنرهای تجسمی برای تماشای آثارِ به نمایش درآمده در «رویدادِ مُعاصر»، می‌توانند تا روز سه‌شنبه، ۳۰ بهمن ماه ۱۴۰۳ به صفحه اینستاگرام گروه هنری آیتیست به نشانی: aynazzareii و همینطور، کانال تلگرامی گروه هنری آیتیست به نشانی: https://t.me/aynazzareii و همچنین، سایت رسمی موسسه رواد التجارة الانتاج العالمی به نشانی: http://aynazzareiiraaa.com/ مراجعه کنند.

سینماروزان: محمدرضا مصباح عضو هیأت انتخاب جشنواره فیلم فجر۴۳ و مدیر کاخ جشنواره در دلنوشته‌ای با طرح افسوس‌ها و حسرت‌های این دوره به انتقاد از جریانی پرداخت که نگذاشت فیلم‌هایی مانند “قاتل و وحشی” در جشنواره اکران گردد.

تهیه‌کننده فیلم‌های «پوست»، «سینماشهرقصه»، «یدو»، و «در آغوش درخت» نوشت: ضمن تبریک به همه دوستان و رفقای عزیزی  که موفق به دریافت نامزدی و جایزه شدند، نمی‌توانم حسرت و تاسف خود از عدم نمایش بعضی آثار و عدم حضور برخی نام‌ها و فیلم‌ها در بین نامزدها و برندگان را پنهان کنم.

وی ادامه داد: حقیر بدون اطلاع و دخالت در داوری‌ها صرفا به‌عنوان سینماگری کوچک تلاش کردم در هیات انتخاب و مدیریت کاخ جشنواره، فضا و فرصتی را برای همکاران عزیزم خصوصا جوانان مشتاق سینما فراهم کنم اما افسوس که ساختار #پوسیده و #مضمحل جشنواره فجر که دیگر کارکردی ندارد و فق، خستگی را بر جسم و جانم ماندگار کرد.

مصباح تاکید کرد: جشنواره فجر به عنوان آوردگاه سینمای ایران و خاستگاه هنرمندان جوان باید جایگاه رفیع خود را بازیابد. برای اصلاح ساختار بیمار کنونی و پرهیز از نگاه سلیقه‌ای، تبیین استراتژی بلندمدت و تعیین رویکرد درست این جشنواره برای تشکیل دبیرخانه دائمی باید در اسرع وقت در دستور کار قرارگیرد. جشنواره فجر متعلق به تمام سلایق و دیدگاه‌های سینماگران ایران است. از منوچهر شاهسواری عزیز و تمام عزیزانی که در این مدت صادقانه یاری‌رسان بودند، تشکر می‌کنم و به زودی مفصل در این زمینه صحبت خواهم کرد.

سینماروزان/مسعود احمدی (عضو انجمن نویسندگان و منتقدان سینما) : فارغ از آن که در جشنواره فجر۴۳ چه گذشت اینکه دو جایزه کارگردانی و سیمرغ مردمی به دو فیلم “شمال از جنوب غربی” و “پیشمرگ” رسید، یک واقعیت را در خود مستتر دارد و آن هم ارجحیت تصویر در سینما.

سالهاست که برخی سینماگران ارگانی، سفارش تولید فاخر از نهادها و ارگانها می‌گیرند و بعد به جای تصویرسازی عین واقعیت جنگ در جلوی دوربین، یک سری تلفیلم پرحرف تولید می‌کنند که هیچ جاذبه تصویری برای سینما ندارند.

آنچه “پیشمرگ” و “شمال از جنوب غربی” را متمایز می‌کند این است که هر دو فیلم بر تصویرسازی بسیار تاکید کرده اند و در اولی روایتی در دل کوههای کردستان می بینیم و دومی در جنگل‌های شمال و جایی میان زمان و آسمان را به عنوان محل وقوع زدوخورد انتخاب می‌کند.

شابد بسیاری از مخاطبان این دو فیلم در جشنواره با داستان های استراتژیک آنها، علقه ای نداشتند ولی انبوه تصاویر چشم‌نواز و ریتم محرک و تعقیب و گریز و اکشن هایی که در سینمای ایران کم شده، آنها را تا پایان پای فیلم نگه داشت.

علی غفاری و حمید زرگرنژاد سازندگان این دو فیلم خیلی خوب فهمیده اند درام جنگی بی پلان های جاذب بیشمار به هیچ دردی نمیخورد و برای همین است که هر دو فیلم در انبوه پلان های مختلف غوطه ورند.

“پیشمرگ” در سکانسهای مختلف چندین بار قدرت تکنیکی سینماگران ایران در تصویرسازی عین واقعیت جنگ و درگیری های غرب را تصویر کرد و “شمال از جنوب غربی” درگیری های نیروهای کمیته با خرابکاران در شمال را به خوبی به زبان تصویر درآورد.

هر دو فیلم از نظر دراماتیک می‌توانستند بهتر باشند و میشد زنجیره های ارتباطی بهتر و جذاب تری برای روایت داستان در آنها درنظر گرفت ولی به حال از نظر بصری آثار قابل تامل و استانداردی هستند و هم مهدی نصرتی در “پیشمرگ” و هم مصطفی زمانی در “شمال…” بسیار تلاش کردند برای خلق قهرمانانی که به جای وراجی، در تصاویر تحرک دارند؛ مسیری که یادآور فیلم‌هایی مثل “دوئل”، “مزرعه پدری”، “تعقیب سایه‌ها”، “حمله به اچ۳” و… است و باید همچنان ادامه پیدا کند‌.

سینماروزان: در میان فیلم‌های جشنواره فیلم فجر۴۳ فیلمی با عنوان “ترک عمیق” را داشتیم که هم از منظر کیفیت کارگردانی و اجرا و هم از نظر بازیگری، فیلم خوبی است که می‌تواند مخاطبان را تحت تاثیر قرار دهد. دو بازیگر باسابقه یعنی رضا بابک و گلچهره سجادیه نقش‌های اصلی را ایفا کردند و خیلی هم خوب کار کردند.

حامد مظفری منتقد و کارشناس سینما روی آنتن زنده رادیوتهران با بیان مطلب فوق گفت: آرمان زرین کوب کارگردان “ترک عمیق” را بیشتر به‌واسطه تهیه کنندگی سریال “ستایش” می‌شناسیم که آن سریال هم فراگیری خود را داشت. زرین کوب با اینکه یک ساختار تله تئاتری سه پرده ای را برای روایت برگزیده و بر ظرافت‌های تصویرسازی هنری پای بند است با این حال همان تجربیات سریال سازی باعث شده ایجاد معما و حس تعلیق برای جذب مخاطب عام هم داشته باشیم پس فیلم می‌تواند مخاطب را همراه و درگیر سوژه حاد خود کند.

حامد مظفری ادامه داد: وقتی فیلم را دیدم این سوال برایم پیش آمد که چرا “ترک عمیق” که سه سال پیش با عنوان “میرجاوه” به جشنواره ارائه شده بود به جشنواره فجر۴۰ راه پیدا نکرد و جایش را به فیلم‌های ضعیف و متوسط تر داد. اینکه سه سال فیلمی قابل قبول را رد کردند جز ضرر به سازندگان و عوامل نیست. رضا بابک در نقش یک بیمار دچار اختلالات جنسی بسیار درست اجرا کرده و بازی های در سکوت او و گلچهره سجادیه، عالی است.

این عضو باسابقه انجمن نویسندگان و منتقدان سینما خاطرنشان ساخت: بعد از ماجرای قتل خبرساز بابک خرمدین، ورای تحلیل های مختلف درباره ماجرا، اخباری هم درباره تولید یکی دو فیلم جنایی با محوریت آن منتشر شد. اینکه فیلم “ترک عمیق” یا “میرجاوه” نیز در ابتدا بنا داشته همان ماجرا را دستمایه خلق درام کند ولی حالا یا ممیزان نگذاشته‌اند(؟) یا چیز دیگر(؟) واقعا مشخص نیست؟  آنچه مشهود است اینکه خلق داستانی تازه و با فاصله گذاری نسبت به واقعیت برمبنای جنایت یک بیمار حاد جنسی در “ترک عمیق” اتفاقا به نفع اثر شده‌‌. کمتر پیش آمده در ساختار سینمای وطنی، ورود مستقیم به یک پرونده جنایی، محصولی قابل اعتنا پدید آورد. ایرانیان مردمان عیان‌گویی نیستند و اصل موضوع را می‌گذارند برای پچ‌پچه‌ها و در عیان در لفافه حرف میزنند و از این منظر می‌توان “ترک عمیق” را در همپوشانی دانست با ذات ایرانی.

حامد مظفری در گفتگو با رادیوتهران ادامه داد: در بررسی کمدی های جشنواره به نظر می‌رسد از همه مخاطب پسندتر “کفایت مذاکرات” باشد که محصول ابراهیم عامریان است. فیلم به غیر از بازی های خوب مهران غفوریان و رویا میرعلمی، دست گذاشته بر سوژه فرزندآوری و مبحث رحم اجاره ای که به هر حال در مسیر سینمای کمدی کار جدیدی است. از آن طرف کمدی “صددام” را هم داریم که اساسا یک کمدی فانتزی است که با مرور زندگی فرضی یکی از بدل های ایرانی صدام، لحظات شیرینی را خلق می‌کند‌. درست است که با بدسلیقگی داوران، کمدی ها در بخشهای اصلی نادیده گرفته شدند ولی مخاطب‌پسند خواهند بود.

این منتقد سینما تاکید کرد: از بقیه فیلم‌هایی که در جشنواره دیدیم و جلب توجه کرد فیلم “موسی” است که بناست سریالش هم در تلویزیون پخش بشود. کیفیت تصویرسازی موسی به لحاظ تکنیکی و اینکه بخس عمده کار در استودیو گرفته شده قابل ارزیابی است به‌ویژه که فیلم، بازی های خوبی هم دارد و ازجمله مریلا زارعی در نقش مادر موسی و فرهاد آئیش در دو نقش متضاد بازی خوبی ارائه داده‌اند.

حامد مظفری درباره آثار خارج مسابقه اظهار داشت: چند فیلم ویژه در جشنواره دیدیم مثل “لاک پشت”، “رکسانا”، “پیرپسر” و “غریزه” که بین اینها هم از همه شسته رفته تر “رکسانا” است که هم مضمون نسبتا فراگیری و هم ریتم مناسبی دارد. “غریزه” و “پیرپسر” هر دو انگار فیلم‌هایی هستند متاثر از “برادران لیلا” که با نگاه نقد پدر در خانواده ساخته شده.اند. “پیرپسر” بازی عالی حسن پورشیرازی را دارد که سالها بعد از “مهمان مامان” اینجا واقعا درخشیده و جاهایی یادآور استالین‌ی است که تروتسکی -اینجا می‌شود حامد بهداد- علیه او شورید! البته زمان فیلم خیلی خیلی طولانی است یعنی حدود سه ساعت و کمی بیشتر و خیلی راحت حدود یک ساعتش را اگر کنار بگذارند به فیلم بهتری می‌رسیم.

حامد مظفری خاطرنشان ساخت: کاری نداریم که فیلم‌های ویژه را به بخش مسابقه راه ندادند؛  این را باید صریح گفت که بهترین بازیگران فیلم‌های جشنواره یکی یسنا میرطهماسب ۲۵ ساله و مهسا اکبرآبادی ۳۰ ساله در “رکسانا” هستند، دیگری حسن پورشیرازی در “پیرپسر”. پس از اینها رضا مسعودی در “اسفند” و همچنین رضا بابک و گلچهره سجادیه در “ترک عمیق” و مریلا زارعی در “موسی” هم شایسته سیمرغ بودند.

سینماروزان: همزمان با آغاز پیش‌فروش بلیتِ اجرا، از پوستر نمایش «اختراع سینما» با طراحی و کارگردانی کسری محمدی رونمایی شد.

نمایش «اختراع سینما» نوشته مجید میرجمالی، با طراحی و کارگردانی کسری محمدی و تهیه‌کنندگی روح اله نوری، از ۲۸ بهمن ماه سال جاری، ساعت ۱۸ در عمارت نوفل‌لوشاتو روی صحنه خواهد رفت.

بازیگران جدیدترین تجربه کارگردانی کسری محمدی، به ترتیب حروف الفبا: امیر ابراهیمی، علی افتخاری، مقداد براری، شکیلا بلندکردار، فاطیما جودکی، یوسف جیحونی نیا، فرحان حقیقیان، شیما حکیم پور، دنیا حیدری، رضا دشتکی، آرش سبحانی، آوا صدر، عاطفه موسوی، کسری هدایت نیا، آریو هوشیاری هستند.

وی پیش از این، کارگردانی آثاری همچون «چشم‌اندازی از پل»، «سینما»، «پاییز هفت عصر» و «هتل کالیفرنیا برای دلبر که جان فرسود از او» را بر عهده داشته است.

گفتنی است؛ پیش‌فروش بلیت اجرا از روز سه‌شنبه، ۲۳ بهمن ۱۴۰۳، ساعت ۱۶ در سایت فروش بلیط تیوال آغاز می‌شود و همچنین، عرفان شریفی، پوستر نمایش «اختراع سینما» را طراحی کرده است.

در خلاصه داستان اثر چنین آمده است: بالاخره سینما چطور به وجود آمد؟ لویی لو پرنس، اولین فردی که تصویر متحرک سینمایی را ضبط کرد، با نقشه‌ای، گروهی از اهالی تاریخ سینما را دور هم جمع می‌کند، تا به طور قاطع و شخصا، جواب این سوال را بدهد.

دیگر عوامل اثر عبارتند از:

مدیر اجرا: محمد ضخیمی، دستیار یک کارگردان و برنامه ریز: مریم همتی، دستیار دو کارگردان و منشی صحنه: پانیا تمری، طراح صحنه: نوید آقاجان پور، طراح گریم: مائده غلامی، طراح پوستر: عرفان شریفی، طراح نور: کیوان شعبانی، دستیار صحنه: کامیاب محمدی، تیزر، موشن گرافی و تدوین: محمد ضخیمی، انتخاب لباس: طهورا خزایی، اپراتور صدا: عرفان خادم، عکاس: آیدا عظیمی، مشاور رسانه و تبلیغات: فرزاد جمشیددانایی.

نمایش «اختراع سینما» بهمن ماه و اسفند ماه سال جاری در عمارت نوفل‌لوشاتو به روی صحنه خواهد رفت و علاقمندان می‌توانند از طریق مراجعه به سایت فروش بلیط تیوال به نشانی: https://www.tiwall.com/p/cinema2 و همچنین، گیشه عمارت نوفل‌لوشاتو در خیابان حافظ، خیابان نوفل لوشاتو، نبش تقاطع رازی، پلاک ۱۸ اقدام به تهیه بلیط نمایند.

سینماروزان: مستند «سیر» به‌کارگردانی مجتبی اسماعیل‌زاده به‌مناسبت گرامی‌داشت بیست و پنجمین سالگرد تأسیس خانه هنرمندان ایران روی پرده می‌رود.

مستند «سیر»، اثری درباره سیر پیدایش و تاسیس خانه هنرمندان ایران است که در قالب نود و یکمین برنامه مستندات یکشنبه در خانه هنرمندان ایران اکران می‌شود.

«رضا درستکار» منتقد سینما پس از نمایش این مستند درباره آن صحبت خواهد کرد.

مستند «سیر» نشان می‌دهد که چگونه یک پادگان نظامی به همت بهروز غریب‌پور به یک مکان فرهنگی تبدیل شد.

فیلم مستند «سیر» به‌مناسبت گرامی‌داشت بیست و پنجمین سالگرد تأسیس خانه هنرمندان ایران، ساعت۱۷ یکشنبه ۲۸ بهمن ۱۴۰۳ در سالن استاد ناصری خانه هنرمندان ایران روی پرده خواهد. رفت.

علاقه‌مندان برای تهیه بلیت به سایت تیوال مراجعه کنند.

سینماروزان: انتشار قطعه جدید «Maari» به معنای باران، پنجمین همکاری هنرمند اهل هند؛ ساشا تیروپاتی و مصباح قمصری در ایران منتشر شد.

این اثر با ترکیبی از صداهای دل‌نشین، و ملودی‌های احساسیِ ساشا تیروپاتی ساخته شده و توسط Record Thirty-Nine منتشر و از طریق Horus Music (India) توزیع شده است.

این پنجمین باری ‌است که از مصباح قمصری به عنوان تنظیم کننده بین المللی در ژانرهای راک، فیوژن و الکترونیک دعوت به همکاری می شود.

او در تنظیم این قطعه، فضایی عمیق و تأثیرگذار ایجاد کرده است.

ترانه آن نیز توسط کریتیکا نلسون (Krithika Nelson) سروده و نوازندگانی از سراسر جهان در اجرای آن نقش داشته‌اند.

همچنین حضور سازهای سنتی ایران و هند، مانند سارنگی، نی، تمبک و دف در کنار کلارینت سینتی‌سایزر و گیتارباس، رنگ و بوی خاصی به این اثر بخشیده است.

استودیو ضبط Playhead Studio (Mumbai) میزبان ضبط این قطعه در هند بوده و فرآیند میکس و مسترینگ آن با دقت و ظرافت در ایران توسط مصباح قمصری انجام شده است. طراحی کاور این اثر نیز توسط آیشواریا نبار (Aishwarya Nabar) انجام شده که جلوه‌ای هنری و متفاوت به این اثر بخشیده است.

“Maari” هم‌اکنون در دسترس علاقه‌مندان به موسیقی قرار دارد و می‌توانید آن را از پلتفرم‌های معتبر موسیقی بشنوید.

سینماروزان: عضو هیات داوران بخش آثار غیر نمایشی نخستین جشنواره شبکه نمایش خانگی دیدار گفت: عیارسنجی تخصصی و کیفیت‌گرا می‌تواند در ادامه مسیر فعالیت‌ در این شبکه بسیار کارساز باشد.

محمد سلوکی گفت: نخستین جشنواره دیدار در فضای امروز کشور ما که تضارب آرا بسیار عیان و زیاد شده، این فرصت را به‌وجود آورده که آثار شبکه نمایش خانگی در بخش‌های مختلف از نگاه تخصصی مورد ارزیابی قرار گیرد.

او ادامه داد: تلاش جشنواره دیدار بر این است که آثار و هنرمندان فعال در شبکه نمایش خانگی را از یک نگاه بیرونی و مستقل از فضای رسانه‌ای غالب ارزیابی کند و البته بتواند بازیکن اصلی این فضا باشد. در واقع ما فارغ از نگاه‌های سیاسی، صنفی و… با نگاهی حرفه‌ای و دلسوزانه آثاری را که همکاران‌مان در طول این سال‌ها ارائه دادند و در یک بستر جدید با مخاطب روبرو شدند، موشکافانه داوری می‌کنیم.

عضو هیات داوران بخش آثار غیر نمایشی نخستین جشنواره شبکه نمایش خانگی دیدار متذکر شد: بحث سلیقه و نوع نگاه مخاطب نسبت به محصول، محتوا و تولیدات شبکه نمایش خانگی بسیار پیچیده است و عیارسنجی کیفیت‌گرا می‌تواند در ادامه مسیر فعالیت‌ دست‌اندرکاران برنامه سازی این شبکه بسیار کارساز باشد.

گفتنی است داوری آثار غیر نمایشی نخستین جشنواره دیدار را سونیا پوریامین، مه‌لقا باقری، مریم پیرکاری، محمدرضا شهیدی‌فرد، شهرام گیل‌آبادی، مسلم آقاجان‌زاده، محمد سلوکی، حسین فردرو، منصور ضابطیان و فواد صفاریان‌پور تشکیل می‌دهند.

در نخستین جشنواره دیدار در بخش‌های «رئالیتی‌شو» و «مسابقه»، بهترین کارگردان، بهترین مجموعه، بهترین اجرا، بهترین ایده‌پرداز و نویسنده و بهترین دستاورد فنی معرفی خواهد شد و در بخش «برنامه‌های گفت‌و‌گومحور» داوران نامزدهای خود در رشته‌های بهترین کارگردان، بهترین کارشناس-مجری، بهترین تهیه‌کننده و بهترین دستاورد فنی معرفی خواهند کرد و بر اساس فراخوان جشنواره دیدار، آثار تولیدشده از ۱۳۹۸ تا فروردین ۱۴۰۳ ارزیابی می‌شود‌ و در بخش «غیرنمایشی» ۱۸ اثر برای داوری نهایی انتخاب شده است.

نخستین جشنواره «دیدار» توسط  کانون تهیه‌کنندگان رسانه‌های دیداری با معرفی آثار برگزیده شبکه نمایش‌خانگی، اسفند ۱۴۰۳ به دبیری مهدی فرجی در تهران برگزار خواهد شد.

سینماروزان: «آغوش باز» از ۲۳ بهمن به سینما آنلاین فیلم‌نت می‌آید.
فیلم سینمایی «آغوش باز» به کارگردانی بهروز شعیبی و تهیه‌کنندگی علی سرتیپی که قرار بود از ساعت ۸ شب ۲۳ بهمن ۱۴۰۳ در بخش سینما آنلاین فیلم‌نت به طور اختصاصی عرضه می‌شود. این فیلم از چهارشنبه ۲۱ شهریور و همزمان با روز ملی سینما اکران در سینماها را شروع کرد.

«آغوش باز» از ترکیب چند نسل از بازیگران سینمای ایران و همچنین بازیگران مطرح تئاتر بهره برده و حال و هوای مفرح و موسیقایی دارد.

مهدی هاشمی، احترام برومند، حامد کمیلی، محسن کیایی، گلاره عباسی، شبنم گودرزی، وحید نفر، جواد خواجوی، علی عطایی، روژین فاطوری‌فر و با حضور حسن معجونی بازیگران این  کمدی-درام سینمایی هستند.

«آغوش باز» در بخش سودای سیمرغ چهلمین‌ و دومین جشنواره فیلم فجر حضور داشته و جزو سه فیلم برتر تماشاگران بوده است.

در خلاصه داستان فیلم آمده است: «سه قصه عاشقانه … سه زوج در فراز و نشیب روابط عاطفی، فرصت می‌یابند به تعریف جدیدی از عشق برسند.»

برخی از عوامل فیلم سینمایی «آغوش باز» عبارتند از کارگردان: بهروز شعیبی، تهیه‌کننده: علی سرتیپی، مجری طرح و سرمایه‌گذار: محمدمهدی عسکری، نویسندگان فیلمنامه: مهرداد کوروش‌نیا و محمدسجاد نجفی (بر اساس طرحی از بهروز شعیبی)، مدیر فیلمبرداری: علیرضا برازنده، تدوین: خشایار موحدیان، مدیر تولید: مسعود زمانی، موسیقی: مسعود سخاوت‌دوست، طراح چهره‌پردازی: فاطمه کمالی و زهرا کمالی، طراح جلوه های بصری: محمد برادران، طراح صحنه: محمدرضا میرزامحمدی، طراح لباس: شیوا رشیدیان، طراحی و ترکیب صدا: حسین قورچیان، صدابردار: عباس رستگارپور، دستیار اول کارگردان: نگار جنیدی، مدیر تدارکات: مرتضی اسکندری، برنامه‌ریز: حامد مختاری، منشی صحنه: غزل رشیدی، عکاس: مسعود اشتری، طراح لوگو: روح الله موحدی، مدیر روابط عمومی: نغمه دانش آشتیانی.

سینماروزان: مراسم اختتامیه و توزیع جوایز جشنواره فیلم فجر۴۳ برگزار شد.

به جز سهم بالای ۹۰ درصدی تولیدات ارگانها و نهادها از جوایز، اتفاق عجیب اختتامیه، اهدای سیمرغ بهترین فیلم به “زیبا صدایم کن” بود؛ فیلمی که هیچ جایزه دیگری کسب نکرد!

اینکه چطور می‌شود فیلمی نه جایزه کارگردانی، نه جایزه فیلمنامه، نه جایزه بازیگری و نه جایزه فیلمبرداری و … کسب نکند و بعد جایزه بهترین فیلم را دریافت کند، معنایی ندارد جز کوشش بی‌دلیل برای آن که دل همه به دست آید.

فهرست برندگان جشنواره فیلم فجر۴۳ به شرح زیر است:

–بهترین فیلم: زیبا صدایم کن/ سیدمازیار هاشمی/محصول فارابی و کانون

–بهترین فیلم مردمی: پیشمرگ/آرش زینال خیری

پسر دلفینی۲/محمدامین همدانی

— بهترین کارگردانی: شمال از جنوب غربی/ حمید زرگرنژاد/محصول بنیاد روایت

–بهترین فیلمنامه: بچه‌ مردم/ محمود کریمی، فائزه یارمحمدی/محصول خیریه امام رضا

–جایزه ویژه هیات داوران: سونسوز/رضا جمالی

–جایزه نگاه ملی: خدای جنگ/سعید سعدی /محصول اوج

ناتور دشت/مهدی فرجی /محصول حوزه

— بهترین فیلم اول: رها/ سعید خانی

–بهترین کارگردانی اول: بچه مردم/ محمود کریمی/محصول خیریه امام رضا

–بهترین‌ پویانمایی: پسر دلفینی ۲

–بهترین نقش اصلی مرد: سیمرغ برای مصطفی زمانی/شمال از جنوب غربی/محصول بنیاد روایت

دیپلم افتخار برای نوید پورفرج/گوزن های اتوبان

–بهترین نقش اصلی زن: فریبا نادری/شوهر ستاره

-‘بهترین نقش مکمل مرد: سیمرغ برای فرهاد آئیش/موسی کلیم اللّه /محصول تلویزیون

دیپلم افتخار برای عنایت بخشی/شاه نقش

–بهترین بازیگر نقش مکمل زن: لیندا کیانی/ ۱۹۶۸/محصول موسسه روح الله

–بهترین فیلمبرداری: شمال از جنوب غربی/ علی‌محمد قاسمی/محصول روایت

دیپلم افتخار فیلمبرداری: بچه مردم/ میلاد پرتوی/محصول خیریه امام رضا

–بهترین تدوین: بچه مردم /عماد خدابخش/محصول خیریه امام رضا

–بهترین جلوه‌های ویژه بصری(دو سیمرغ): موسی کلیم الله/ علیرضا واعظ /محصول تلویزیون

صیاد/ امیر ولی خوانی/محصول فارابی و اوج

–بهترین جلوه های ویژه میدانی:صیاد/حمید رسولیان/محصول فارابی و اوج

–بهترین چهره پردازی: موسی کلیم اللّٰه/شهرام خلج/محصول تلویزیون

–بهترین طراحی لباس: موسی کلیم اللّٰه/ آذر محمدی/محصول تلویزیون

–بهترین طراحی صحنه: موسی کلیم الله/ کیوان مقدم/محصول تلویزیون

–بهترین صدا (صدابردار – صداگذار): گوزن‌های اتوبان/ میثم یاردیلو، حسین قورچیان

بهترین موسیقی فیلم: اسفند/ کارن همایونفر/محصول اوج و فارابی

سینماروزان/محمد شاکری:

+شروع مهیجی دارد با یک قمار عجیب حول پلاک های خودروهای عبوری؛ شرط روی عدد سمت راست پلاک‌.

+زود وارد داستان جوان پسند خود می‌شود و سریع موقعیت عوض می‌کند از اتوبان به عمارت خارج شهر و بعد ماجرای چپ کردن جیپ و…

-هرچه نوید پورفرج می‌تواند تیپ پیک موتوری سربه هوا را خوب درمیاورد، سامان صفاری در همان کلیشه معصوم تلویزیونی مانده‌. حتی جاهایی که سیگاری بار زده اند، صفاری قادر نیست سرخوشی تخدیری را باورپذیر ارائه کند.

+ورود به فضای مجازی و حاشیه های گریبانگیر شاخ ها…

-حالت های پیمان قاسم خانی و بامزه بازی هایی که می‌خواهد درآورد یادآور استندآپ های مهران مدیری!

-بهنوش بختیاری هم بالاخره به جرگه مادران سینما پیوست؛ در نقش مادر یک شاخ اینستاگرام. البته همان تیک های دوپهلوی طنازانه را دارد ولی طنز اصلی آنجاست که صدف اسپهبدی-با شمایل یک شاخ اینستاگرام-بهش میگوید: مامان!

+فضای شرط بندی در بین طبقات فرودست از فوتبال به پلاک ماشین آمده بود و تصویر تازه ای است!

+برخلاف فیلمهای کاسه توالتی، تمیز است، شریف است. فقیر هست ولی مفلوک نیست، فقیر کنش‌گر است و همه شخصیت دارند کار میکنند حتی اگر کار آنها در برابر موج تورم اثرگذار نباشد باز تحرک دارند.

-الناز شاکردوست با چهل سال سن و بازی در نقش تین ایجری ؟ + سن و رفتارش به دهه شصتی‌ها میخورد نه دهه هشتادی‌ها ولی با کمک نویسنده داستان پریدن ها و رفتن ها و بی جنبه بودن نسل نو را درآورده است.

+نوید پورفرج در قامت مرد عصیانگر عصبانی سعی کرده خلاق باشد و جاهایی واقعی تر از تیپ متداول نوید محمدزاده در نقش‌های مشابه.

+رسوخ مافیا به فضای مجازی؛ شاید قدری بزرگنمایی شده باشد، به سفارش مجازی ستیزان شبیه است تا واقعیت؟ نه! واقعا ولنگاری مجازی این سالها بدجوری گریبان همه را گرفته و اگر همراه نشوی گاهی انگ اُمُل میخوری.

+تعارض پسر شرقی با ورود زنش به دنیای بلاگرها را خوب درآورده. کلیشه زن بی جنبه ‌ای که با یک هدیه آیفون، تغییر ماهیت میدهد، درست درآمده.

+نمادهای گوزن را در میانه و در مرز بحران زن-شوهری وارد کرده‌. گوزن هایی که از آسمان می پرند در خانه!

-سیر داستان طوری می‌رود که باعث و بانی مشکلات را فقر اقتصادی می‌داند ولی از اقتصاد بورژوازده‌ی کج‌فهم خنگ چیزی نمی‌گوید.

+پایان بندی جمع و جور و خوبی دارد و درگیر احساسات گرایی و پلیس بازی نمی‌شود و بجایش سعی می‌کند هم بحران و هم حل بحران را با خواص رفتاری آدم‌هایش، رقم بزند.

سینماروزان: با اعلام کاندیداهای جشنواره فیلم فجر۴۳ هرچند باید خرسند بود که شماری فیلم ارگانی بی‌کیفیت لااقل کاندیدای بهترین فیلم نشدند اما بیش از همه بایکوت کمدی ها در داوری، جلب نظر میکند.

برگزارکنندگان جشنواره فجر امسال خیلی تبلیغ کردند به ورود کمدی های باکیفیت و وارد کردن چندین فیلم با مایه های طنز! این سیاست در بلیت فروشی جشنواره هم جواب داد و بخش عمده بلیت هایی که فروخته شد برای همین کمدی ها بود ولی متاسفانه در میان کاندیداها از کمدی ها به ندرت چیزی می بینیم.

“صددام”، “کفایت مذاکرات”، “آنتیک” و “شاه نقش” فیلم‌هایی با زمینه کمدی جشنواره بودند که نصیب همه آنها رویهم چهار کاندیداتوری است؛ “صددام” سه کاندیداتوری بازیگری و گریم و طراحی صحنه برای رضا عطاران، عباس عباسی ومحمد‌‌حسین کرمی
و عنایت بخشی کاندیدای بازیگری برای “شاه نقش”.

این روال بیش از حد ظن بازی دادن کمدی‌سازان را به ذهن متبادر می‌کند. اینکه برای جلب مخاطب و پر کردن سینماهای مردمی، نیاز به کمدی دارند و بعد در داوری بخش‌های اصلی آنها را بایکوت کرده و  حتی بازی های خوب بازیگرانی مثل مهران غفوریان و رویا میرعلمی در “کفایت مذاکرات” یا هومن برق‌نورد در “شاه نقش” و عباس جمشیدی فر در “صددام” را کاملا نادیده می‌گیرند. حتی تدوین های خوب “کفایت…” و “صددام” نادیده گرفته می‌شود.
این روال خوبی نیست و باعث می‌شود سال آینده دیگر کمدی سازان فیلم خود را به فجر ندهند و مثل مورد “فسیل” فیلم را دست‌نخورده مستقیما روانه اکران کنند.

فهرست کامل نامزدهای جشنواره فیلم فجر۴۳ به شرح زیر است:

—بهترین فیلم:
۱- «بچه‌ی مردم» به تهیه‌کنندگی  سید علی احمدی
۲- «زیبا صدایم کن» به تهیه‌کنندگی سید مازیار هاشمی
۳- «شمال از جنوب غربی» به تهیه‌کنندگی مهدی مددکار
۴- «گوزن های اتوبان» به تهیه‌کنندگی ابوالفضل صفاری
۵- «موسی کلیم الله» به تهیه کنندگی سید محمود رضوی

—بهترین کارگردانی:
۱-  محمود کریمی برای «بچه‌ی مردم»
۲-  رسول صدرعاملی برای «زیبا صدایم کن»
۳-  رضا جمالی برای «سونسوز»
۴-  حمید زرگرنژادبرای «شمال از جنوب غربی»
۵- ابوالفضل صفاری برای «گوزن های اتوبان»
۶- ابراهیم حاتمی کیا برای «موسی کلیم الله»

—بهترین کارگردان فیلم اول:
۱-  امیرمهدی پوروزیری برای «۱۹۶۸»
۲- محمود کریمی برای «بچه‌ی مردم»
۳-  آرمان زرین کوب برای «ترک عمیق»
۴-  ابراهیم امینی برای «چشم بادومی»
۵- حسام فرهمند برای «رها»
۶- محمدرضا اردلان برای «فریاد»

—بهترین فیلمنامه:
۱-  محمود کریمی- فائزه یارمحمدی برای «بچه‌ی مردم»
۲- آرش صادق بیگی- میلاد صدرعاملی- محمدرضا صدرعاملی  برای «زیبا صدایم کن»
۳-   حمید زرگرنژاد- سید محمد حسینی – محمد  جواد اسلامی برای «شمال از جنوب غربی»
۴- باقر سروش- ابوالفضل صفاری برای «گوزن های اتوبان»
۵- مهنوش صادقی برای «مرد آرام»
۶- ابراهیم حاتمی کیا برای «موسی کلیم الله»

—بهترین بازیگر نقش اول زن:
۱-  پادینا کیانی برای «۱۹۶۸»
۲-  رویا افشار برای «اشک هور»
۳-  ژولیت رضاعی برای «زیبا صدایم کن»
۴- فریبا نادری برای «شوهر ستاره»
۵- شمیلا شیرزاد برای «مرد آرام»
۶- مریلا زارعی برای «موسی کلیم الله»

—بهترین بازیگر نقش اول مرد:
۱-  امیرنوروزی برای «۱۹۶۸»
۲- رضا مسعودی برای «اسفند»
۳-  مهبد جهان نوش برای «بچه‌ی مردم»
۴-  شهاب حسینی برای «رها»
۵-  امین حیایی برای «زیبا صدایم کن»
۶-  مصطفی زمانی برای «شمال از جنوب غربی»
۷- رضا عطاران برای «صددام»
۸- نوید پورفرج برای «گوزن های اتوبان»

–-بهترین بازیگر نقش مکمل زن:
۱-  لیندا کیانی برای «۱۹۶۸»
۲ – ساره بیات برای «چشم بادومی»
۳-  غزل شاکری برای «رها»
۴-  بیتا عزیز برای «مرد آرام»
۵- بهاره کیان افشار برای «موسی کلیم الله»

—بهترین بازیگر نقش مکمل مرد:
۱-  عباس غزالی برای «آبستن»
۲- تورج الوند برای «اشک هور»
۳-  رضا کیانیان برای «بچه‌ی مردم»
۴-  عنایت بخشی برای «شاه نقش»
۵-  پیمان قاسم خانی برای «گوزن های اتوبان»
۶- بهنام تشکر برای «موسی کلیم الله»
۷- میرسعید مولویان برای «ناتوردشت»

—بهترین فیلمبرداری:
۱-  سعید براتی برای «اسفند»
۲-  میلاد پرتوی برای «بچه‌ی مردم»
۳-  داود محمدی برای «تاکسیدرمی»
۴-  محمدآلادپوش برای «ترک عمیق»
۵-  سامان لطفیان برای «زیبا صدایم کن»
۶- علی محمد قاسمی برای «شمال از جنوب غربی»
۷- تورج منصوری برای «موسی کلیم الله»

—بهترین تدوین:
۱-  حمیدرضا نجفی راد برای « ۱۹۶۸»
۲-  عماد خدابخش برای «بچه‌ی مردم»
۳-  بهرام دهقان برای «زیبا صدایم کن»
۴-  حمید زرگرنژاد- مجید طارمی برای «شمال از جنوب غربی»
۵- پویان شعله ور برای «گوزن‌های اتوبان»

—بهترین موسیقی متن:
۱-  کارن همایونفر برای «اسفند»
۲-  کریستف رضاعی برای «بچه‌ی ‌مردم»
۳-  پیمان یزدانیان برای «ترک عمیق»
۴-  حبیب خزایی فر برای «شمال از جنوب غربی»
۵-  بهنام جلیلیان – عطا اخگر اندوز برای «ژولیت و شاه»

—بهترین صدا (صدابردار – صداگذار)
۱-  پرویز آبنار- پرویز آبنار برای «بچه‌ی مردم»
۲-  سعید بجنوردی- حسین ابوالصدق برای «تاکسیدرمی»
۳-  مسیح سراج- مهرشاد ملکوتی برای «شمال از جنوب غربی»
۴-  میثم یاردیلو – حسین قورچیان برای «گوزن های اتوبان»
۵- آرش قاسمی برای «پسردلفینی ۲»

—بهترین طراحی صحنه
۱- بابک کریمی برای «بچه‌ی مردم»
۲- امیرحسین حداد برای «تاکسیدرمی»
۳- رسول علیزاده برای «رها»
۴- محمد رضا شجاعی برای «شمال از جنوب غربی»
۵- محمد حسین کرمی برای «صددام»
۶- کیوان مقدم برای «موسی کلیم الله»
۷- محمد حسین کرمی برای «ناتوردشت»

—بهترین طراحی لباس
۱- نازنین خزایی- برای «بچه‌ی مردم»
۲- نیاز حمیدی برای «شمال از جنوب غربی»
۳- رسول علیزاده برای «فریاد»
۴- رعنا امینی برای «گوزن های اتوبان»
۵- مهشید صادقی برای «مرد آرام»
۶- آذر محمدی برای «موسی کلیم الله»

—بهترین چهره‌پردازی
۱-  احسان روناسی برای «بچه‌ی مردم»
۲-  عظیم فراین برای «زیبا صدایم کن»
۳-  شهرام خلج برای «شمال از جنوب غربی»
۴-  عباس عباسی برای «صددام»
۵-  شهرام خلج برای «موسی کلیم الله»

—بهترین جلوه‌های ویژه میدانی
۱-  حمید رسولیان برای «۱۹۶۸»
۲-  حمیدی رسولیان برای «اسفند»
۳-  آرش آقابیکبرای «زیبا صدایم کن»
۴-  رضا ترکمان برای «شمال از جنوب غربی»
۵-  حمید رسولیان برای «صیاد»

—بهترین جلوه‌های ویژه بصری
۱-  محمد عبدی برای «تاکسیدرمی»
۲-  محمد برادران برای «خدای جنگ»
۳-  فرید ناظرفصیحی برای «زیبا صدایم کن»
۴-  امیر ولی خانی برای «صیاد»
۵-  علیرضا واعظ برای «موسی کلیم الله»

—بهترین فیلم اول
۱-  «۱۹۶۸» به تهیه‌کنندگی ایرج محمدی
۲- «بچه‌ی مردم» به تهیه‌کنندگی سید علی احمدی
۳- «ترک عمیق» به تهیه‌کنندگی محسن چگینی
۴- «چشم بادومی» سجاد نصرالهی نسب
۵- «رها» سعید خانی
۶- «فریاد» بهمن بنی اردلان

—بهترین پویانمایی
۱- «افسانه سپهر» مهدی جعفری جوزانی
۲- «پسردلفینی۲» محمد امین همدانی
۳- «زال و رودابه» محمد علی سجادی
۴- «ژولیت و شاه» آرمان رهگذر، اشکان رهگذر

سینماروزان/احمد محمداسماعیلی:

-میلاد کیمرام با همان گریم سیاوش و در همان فضای حاشیه ای سیاوش.

-مدام هم به سبک زخم کاری و عزتی، میلاد کیمرام را داخل وان نشان می‌دهد.

-به شدت تحت تاثیر ساختار و موضوع سریال #سیاوش و فیلم  #شنای_پروانه. از انتخاب لوکیشن تا فضاسازی، نوع روابط و شخصیت پردازی همه یادآور سیاوش و حتی میلاد کیمرام هم هست‌.

-در برخی از موارد فیلمساز تلاش می کند تا با تزریق نگاه خوش در فیلمش ادای دینی به ژانر ، فیلم و یا فیلمسازی انجام بدهد و اگر فیلمساز دارای ایده، جهان‌بینی و شناخت از مدیوم سینما باشد این گرته‌برداری جواب می دهد اما برخلاف این قضیه را می‌بینیم و فقط به تقلید و کپی‌کاری بدون هیچ خلاقیت و نکته مثبتی می پردازد.
-تیپ اصلی درست عین تیپ اصلی شنای پروانه؛ برادر کوچکتر خانواده و کشف زوایای پنهان و تاریک زندگی. در هر دو فیلم پدر خانواده مُرده و با مادری لمپن و کمی مجنون و خل وضع روبه رو هستیم و خواهری جسور وجود دارد و البته اینجا شوهرخواهر را جای بردار کوچکتر خانواده می‌بینیم که دارای لکنت است و البته سلیس و روان رپ اجرا می کند !!! این هم اوج خلاقیت!؟

– استفاده از موسیقی با سازهای کوبه ای و زهی و فیلمبرداری از پشت سر شخصیتها برای ایجاد سوسپانس و دلهره به دلیل عدم پرداخت درست صحنه و دکوپاژ هیچ رویکرد مثبتی ندارد.

– چالش دیگر، عدم هویت و تعریف غلط شخصیت قهرمان یا ضد قهرمان است. کارگردان او را مغز متفکر یک باند تبهکاری نشان می دهد که نیروهای پلیس و باند رقیب دربه در به دنبال او هستند. اما در فیلم یک جوان خوش چهره می بینیم که کارش درست کردن مشروبات الکی است و در خلوتش در پنت هاوس ویو‌دارش مشغول نوشیدن و دود کردن است.

–نتیجه؟
–برای آسیب‌شناسی اجتماعی درباره طبقه فرودست بزهکار باید آنها را شناخت و در کنارشان زیست. صرف تتو کردن و کلاه سوئیشرت را روی سر کشیدن، ضدقهرمان پایین شهری خلق نمی‌کند.

سینماروزان/حامد مظفری:

+شروع سریع و ورود فوری به داستان با معرفی ابراهیم محور عملیات.

+تغییر پیاپی لنز در نماهای افتتاحیه شاید خودنمایی باشد اما جایش درست است. دارابی برخلاف بسیاری از همکاران ارگانی، ارزش تصویر را درک می‌کند و تا حد ممکن سعی دارد قاب هایی بسازد مناسب پرده عریض.

+زود داستان را شروع می‌کند و زود آدم‌ها را معرفی می‌کند ولی امان از غفلت در معرفی شخصیت‌.

-حسین سلیمانی با موهای خرمایی؟ کار نمی‌کند که نمیکند. ظهوری شدن هم کار سختی است!

+از جبر زمانه یا چیز دیگر؟ حرفهای فرمانده لیبیایی برای این دوران سمپاتیک تر نیست؟

-خوب پیش میرود؟ کم! بازی؟ خوب است! تدوین؟ خوب. مشکل؟ مفهوم است. اینکه دو کاراکتر متضاد نسبت به جنگ را کنار هم بگذاریم و بخواهیم با دیالوگ های تهاجمی، بزنگاه ایجاد کنیم شدنی است منوط به اینکه مفهومی که رویش دست گذاشته‌ایم، کشش درام بلند را داشته باشد. آن چیزی که داستان تحقیقات موشکی ندارد، بزنگاه بحرانی است و شاید ذات داستان است که چنین بزنگاهی نداشته و دارابی نیز هر قدر تلاش کرده که بزنگاهک‌ی نسبی ایجاد کند، نتوانسته.

-آن رابطه مرشد و استادی ابراهیم-ساعد سهیلی- با داریوش کاردان پیشرو نیست. چون اصلا نمی فهمیم چرا از ابتدا استاد را جذب نمیکند؟ فقط چون پدرزنش است؟ ابراهیم، زیادی محترم است و احترام زیاد با ذات ماجراجویی او آن هم در کشف و شهود علمی، جور نمیشود.

+قاب زیبا فراوان در فیلم هست و دارابی یک تفاوت بزرگ با اغلب ارگانی سازان این سالها دارد که تر و تمیز کار می‌کند و دوربین را جای درست می‌کارد و می‌داند حتی یک نمای ساده را چطوری هالیوودی بگیرد.

-تناقض آنجا گریبان را می‌گیرد که قهرمان از شلیک حلال حرف میزند‌. چه ترکیبی؟ این همان نقطه عطف است ! اگر شلیک جنگی، حلال باشد آن وقت صلح بی شلیک می‌شود حرام؟

+تقلا برای یافتن داکیومنت های موشکی لحن جاسوسی می‌دهد و شتاب روایت را می افزاید و ورود به عمارت فرمانده لیبیایی هیجانی ویژه وارد میکند، درست در ساختار آثار هالیوودی.

+چند کلیپ خوب می‌بینیم و ازجمله پس از مرگ همسر ابراهیم و جدایی از فرزند که به اسطوره ذبح اسماعیل توسط ابراهیم می‌نماید.

-وقتی همه‌ی کارکرد موشک به فرمول آلیاژی بسته بود که در دستان پدرزن است چرا این همه دور خود چرخیدند و از ابتدا به جای معامله با هموطن با لیبیایی بستند؟ شاید هم نتیحه گیری اخلاقی است و همان بومی گرایی؟ این هم که نقص دارد، آن پدرزن لائیک دست پرورده آمریکاییان نبوده مگر؟؟

+اجرای دارابی در نوع خودش، قابل تامل است ولی -افسوس که سوژه انتخابی، آن قدر غنا ندارد و پر و پیمان نیست برای ساخت یک فیلم بلند. انتخاب بازیگران هم که چنگی به دل نمیزند‌. کافیست مقایسه کنیم با #هناس که با مریلا زارعی پیش رفت و #مصلحت که سوژه داغش جذابیت‌زا بود. دارابی سعی کرده همه کمبودها را با میزانسن های متفاوت جبران کند و همین سبب ساز آن می‌شود #خدای_جنگ برای یک بار دیدن، نسبتا راضی کند.

–بازیگر؟

–پیام احمدی نیا در نقش مافوق ابراهیم؛ با گریم متحجران و ادبیات پرخشم

–جوک؟

–چرا همتون بوی یه عطر میدین؟

سینماروزان/احمد محمداسماعیلی:

+بالاخره یک فیلم هم دیدیم که به زندگی و دغدغه های نسل جوان طبقه متوسط رو به بالا می پردازد.

+گره افکنی خیلی زود اتفاق می افتد و خوشبختانه وقت مخاطب را برای افتتاحیه نمیگیرد؛ سریعتر از حد تصور، بحران را ایجاد می‌کند و بعد تلاش برای آشنایی با عوامل بحران‌زا.

+ساختار فیلم غیر خطی است و سازنده می کوشد در هر ۲۰ دقیقه از زمان فیلم یک گره از داستان فیلم نامه را با فلاش بک برای مخاطب بازگو کند؛ شیوه ای که می‌تواند تنوعی به تصاویر بدهد و باعث ترغیب مخاطب برای پیگیری داستان فیلم بشود.

+ لوکیشن و فضاسازی‌ها هم قابل تامل‌. برخلاف اغلب فیلم های جشنواره امسال که یا در تهران و یا شمال کشور بودند، دوربینش را به یکی از مناطق بکر کویری در استان یزد می‌برد. این گونه جذابیت بصری درام را بیشتر میکند.

+خیلی خوب ماجرای یکی از آقازادگان بحث برانگیز این سالها را طرح می‌کند و جاهایی خلاف عادت ژن ها را خیلی خوب نشان میدهد؛ ژن هایی که برخلاف رانت‌خواری پدران خود می‌خواهند سالم زندگی کنند ولی باز در دست انداز می افتند.

+بازی های فیلم بیش و کم، استاندارد است. سام درخشانی برخلاف اغلب نقش آفرینی سال های اخیرش که کمدی هستند در این فیلم در نقش کاملا جدی و درام بازی استانداردی از خودش ارائه می کند. سجاد بابایی در قالب کاراکتری متفاوت بازی قابل قبولی ارائه می کند. مریم کوخانی نیز در نقش یک دختر آقازاده احساساتی و مغرور بازی اش به اندازه و درست است.

+ساقی حاجی پور به شدت منطبق با نقش و فضایی که در آن قرار گرفته، شخصيت سازی کرده و چنان با میمیک حس و حال شخصیت را بروز می‌دهد که انگاری این سفر پردردسر را شخصا درک کرده.

+ریتم مناسب باعث می‌شود بی پلان اضافه پیش برود و به پایان برسد. به لحاظ تدوین یکی از بهترین فیلم‌های جشنواره فجر۴۳ است‌.

+پایان کاملا بسته و در نقطه درست و بی حرف اضافه. در جشنواره ای مملو از فیلم‌هایی با پنج تا شش پایان بی هدف، #ممنوع‌الخروجی پایان بندی خوبی هم دارد.

پرسش؟

–وقتی فیلم به اتمام می‌رسد می پرسی که چرا در بخش مسابقه نبوده؟؟ اگر ارگانی بود وارد بخش مسابقه میشد؟

فیلمی که اجرای سالم و بی ادعائی دارد، داستانی به روز از جریانات اقتصادی حول ژن خوب ها دارد، تعریض دارد به سایت های هسته‌ای، قطب زن کنشگر دارد و بازیهای یکدست، چرا نباید در بخش مسابقه باشد؟

سینماروزان: مدیر روابط عمومی بنیاد سینمایی فارابی با اشاره به استقبال مخاطبان جشنواره از فیلم “زیبا صدایم کن”، این مساله را ناشی از توجه به سینمای با رگه های اجتماعی دانست.

مصطفی محمودی نوشت: تداوم نگاه ارزشمند رسول صدرعاملی به سینمای اجتماعی، «زیبا صدایم کن» را در کانون توجهات جشنواره فیلم فجر 43 قرارداد.

وی تاکید کرد: حمایت و مشارکت بنیاد سینمایی فارابی و کانون پرورش فکری از ساخت این فیلم، در عین توجه به اقتباس فیلم از کتاب، نشان از توجه اصولی به سینمای اجتماعی دارد.

باید دید این حمایت از سینمای آسيب شناسانه اجتماعی در سال پیش رو در دستور کار فارابی قرار گرفته و کارگردانانی مانند تهمینه میلانی، پوران درخشنده، رخشان بنی اعتماد و… که تجربه بالایی در این حیطه دارند، دعوت به کار خواهند شد؟

سینماروزان/محمد شاکری:

-تحت تاثیر #مونیخ اسپیلبرگ و ماجرای ترور ورزشکاران اسرائیلی در جریان المپیک۱۹۷۲!

-دکوپاژ نیمروز مهدویان! همان دوربین لرزان و همان پرهیز از عمق میدان و همان دسته بندی تیپیکال خوب‌ها این ور-بدها اون ور و همان تلاش برای پیدا کردن نفوذی جمع و همان عشق الکی دختر و پسر مبارز و…

-حتی از بازسازی موفق کاباره هتل هیلتون عاجز است و حتی نمی تواند یک اجرای زنده دهه چهل را دربیاورد و فکر کرده همین که زنان را پوستیژ به سر کند و راه به راه از کافه تا خیابان و استادیوم، زنان کلاه‌گیس به سر را نمایش دهد یعنی پیشتازی؟؟

+با بخش بندی داستان به لوکیشن های مختلفی که نیاز چندانی به بازسازی زمانی ندارند، پیش میرود‌.
از هتل تا مسافرخانه و گرمابه و دریاچه نمک و…

-بازی امیر نوروزی در نقش اصلی با وجود متن شعاری و قابل پیش بینی، کمترین تفاوتی با نقش کمیته ای #آنتیک ندارد! چرا؟

-امیراحمد قزوینی هرچه در صدام خوب و درجه یک بود، اینجا ول و رها و بلاتکلیف. به خاطر همان شخصیت پردازی که نیست. او بنا بوده وردست بامزه‌ی امیر نوروزی باشد؟

-آدم ها، هویت ندارند‌. اینها که می‌خواهند گروگان گیری کنند، به کدام تشکیلات وصلند؟ چریکند؟ مجاهدند؟ موتلفه ای هستند؟ داستان سردرگم، هیچ کس شناسنامه ندارد، معلوم نیست اینها گروه چپ هستند؟ اسلامی هستند؟ یک سری مبارز معلق روی هوا. نه یک رفتار و نشانه مسلمانی هست و نه هیچ نشانه گذاری دیگر.

-مگر همه دعوای مرتضی-نوروزی- بر سر قتل خواهرش نیست؟خواهر را که ساواک کشته! چرا نمی‌رود ترتیب پرویز ثابتی را بدهد؟

-نماهای داخل ماشین خیلی زیاد و همه هم کروماکی‌. وقتی می‌خواهید مستندنما باشید چرا همین نماهای ساده را رئال نمیگیری؟

-حتی نکرده صدای عطا بهمنش را از آرشیو پیدا کرده و روی نمایشگر مسابقه بگذارد‌. یک پلان از مسابقه هم که نمیگیرد و همه چیز را خلاصه می‌کند در تیر  و ترقه بازی در رختکن‌.

-سریال #تهران جاهایی ایرانی‌تر است. اگر کانال ۱۴ تلویزیون رژیم میخواست، پروپاگاندایی‌تر از عملیات موساد در ایران بسازد، میشد؟؟

-حرکت عمومی مردم تهران علیه صهیونیست ها بعد از مسابقه ایران و اسرائیل را چه جوری میشد این قدر خوار کرد؟؟

-تحلیلی از شرایط اجتماعی ندارد، وضعیت فلسطین و اسرائیل را هم نمی‌دانیم در چه دوره ای است. خود بازی و حتی گل قلیچ خانی را هم که نمایش نمی‌دهد، حداقل یک گزارش فوتبالی خوب میگذاشتید!