سینماروزان/کیوان بهارلویی: سرانجام و با گذشت سه سال از شروع پخش برنامه «جوکر» اولین اپیزود این برنامه با حضور زنان پخش خواهد شد.

این برنامه که از ابتدای پخش بخاطر مردانه بودن مورد انتقاد بود حالا در این فصل از شرکت‌کنندگان زن برای حضور در این رئالیتی شو دعوت کرده و بر اساس تصویر منتشر شده از سوی شرکت‌گنندگان؛ ژاله صامتی، ناهید مسلمی، سوسن پرور، نرگس محمدی، الیکا عبدالرزاقی، رویا میرعلمی، گیتی قاسمی و متین ستوده شرکت‌کنندگان تازه این برنامه خواهند بود.

احسان علیخانی در پایان فصل اول «جوکر» درباره دلیل غیبت زنان در این برنامه گفته بود: اگر شرایطش فراهم باشد و اجازه‌اش صادر بشود کاملا آمادگی این کار را داریم. موانع و محدودیت ها زیاد هست و فضا پر از سوتفاهم‌هایی است که هیچکدام از ما به آنها فکر نکردیم. اگر مخاطب بداند چقدر چهارچوب‌های ما محدود است ما را می‌بپذیرد. یک کم چهارچوب‌ها را باز کنند خیلی کارها می‌شود کرد.»

اپیزود زنانه جوکر در امتداد قسمت‌های پیشین و با تمرکز بر تست نخندیدن تولید شده. زنان برنامه درگیر موقعیت هایی می‌شوند که دلشان می‌خواهد بخندند ولی نمی‌توانند و در این بین برنده نهایی زنی است با کلی نقش کمدی یا زنی با حداقل نقش طنز؟

سینماروزان/کیوان بهارلویی: احسان کرمی در «ژاکت قرمز» همبازی ‌مارشال منش بازیگر هالیوود شد.

فیلم سینمایی «ژاکت قرمز» به کارگردانی ایمان بهره بخش و تهیه کنندگی هاتف علیمردانی قرار است بزودی در کالیفرنیای آمریکا کلید بخورد و فیلمنامه آن هفته آینده برای دریافت پروانه ساخت به وزارت  فرهنگ و ارشاد اسلامی ارائه خواهد شد.

در خلاصه فیلم آمده است: امیر وارد اُرنج کانتری شده، اما آمریکا کمی با آنچه او در ذهن دارد متفاوت است….

مارشال منش، احسان کرمی، ریچارد بکست، مایکل مینیس، ییوان لاوان، سامر جین، طناز حریت خواه، نازنین پیورست، امیررضا رصالی، مامک بهرامی و راشل صفادل بازیگران این فیلم هستند.

سینماروزان/مسعود احمدی: حسن مصطفوی مدیر تولید سریال “شهرزاد۲” درگیر تولید فیلمیست با سرمایه‌گذاری احسان علیخانی.

به گزارش سینماروزان حسن مصطفوی تهیه فیلم “برف آخر” به کارگردانی امیرحسین عسکری را برعهده گرفته که در میان اسامی سرمایه‌گذاران  نام مجری “عصرجدید” درکنار حمیدرضا علی نژاد، امیرحسین عسگری و حسن مصطفوی دیده می‌شود.

احسان علیخانی پیش از این در تولید “بدون تاریخ بدون امضاء” نیز به‌عنوان سرمایه‌گذار-تهیه‌کننده حضور داشت.

حسن مصطفوی که مدیریت تولید آثاری همچون “جدایی نادر از سیمین”، “گناهکاران”، “گینس”، “۳۶۰ درجه”، “فروشنده” و “قسم” را برعهده داشته چنان که در وبسایت شخصیش آمده، عضو شورای سیاستگذاری و‌معاون اجرایی کانون هنرمندان حزب اعتدال و توسعه هم هست!

حزب اعتدال و توسعه حزب متبوع حسن روحانی و دولت اعتدالیست که در هشت سال گذشته، بر رأس کار حاضر بود.

اگر کارنامه کارگردان و تهیه‌کننده “برف آخر” را مرور کنیم به یک اشتراک قبلی می‌رسیم و آن هم در همکاری با یک ارگان ارزشی!

امیرحسین عسکری کارگردان “برف آخر” ، هفت سال قبل، فیلم‌ “بدون مرز” را با حمایت موسسه آوینی ساخته بود. حسن مصطفوی نیز مدیریت تولید فیلم “به تهران خوش آمدید” از محصولات موسسه آوینی را در کارنامه دارد که هشت سال قبل تولید شده بود.

هم در “بدون مرز” و هم در “به تهران خوش آمدید”، مجتبی امینی به‌عنوان تهیه‌کننده حضور داشت.

شروع فعالیت حرفه‌ای مصطفوی در سینما حضور به‌عنوان مشاور و دستیار تولید در دو فیلم “موج سوم” و “دلشکسته” بود؛ مدیریت تولید هر دو فیلم را مجتبی امینی برعهده داشت.

مجتبی امینی تهیه‌کننده سریال سیاسی-امنیتی “گاندو” و از منسوبین به سیدابراهیم رئیسی است.

“برف آخر” که نگاهی دارد به زندگی یک دامپزشک از حضور امین حیایی، لادن مستوفی، مجید صالحی، نوشین مسعودیان، صادق ملک، امیر مشهدی عباس، امیرعباس رودگر صفاری و مهدی مهربان سود می‌برد.

“برف آخر” آخرین مراحل تولید را می‌گذراند و یحتمل متقاضی حضور در جشنواره فجر۴۰ خواهد بود…

سینماروزان: احسان علیخانی به‌واسطه اجرای “ماه عسل” شهرت فراوانی یافت و حتی بعد از تعطیلی این برنامه و کلی هزینه‌تراشی برای تولید “عصرجدید” هنوز رمضان که می‌شود باز فیل احسان‌دوستان یاد “ماه عسل” می‌کند و اینکه چرا بساطش جمع شد؟

اگر درمواردی مانند “نود” و عادل این خودکامگی مدیران نورس شبکه سه بود که عامل حذف نود و عادل شد در ماجرای تعطیلی “ماه عسل” بیش از هر چیز این تکراری شدن روال برنامه و البته حمایت از اسپانسرهای مشکوک بود که دردسرساز شد.

“ماه عسل” در سالهای آخر به چنان مجلس روضه‌ای بدل شده بود که حتی دوستداران برنامه را هم دلزده کرده تا جایی که شوخی با ژست‌های اشک‌آور مجری و مهمانان برنامه، محملی شده بود برای طنازی در فضای مجازی.

از آن بدتر اتفاقاتی بود که در جریان حمایت فصولی از برنامه از یک موسسه مالی-اعتباری بعدا غیرمجاز رخ داد؛ موسسه‌ای که مجری “ماه عسل” مدام برایش نوشابه باز کرد و کلی مشتری برای این موسسه جور کرد بی‌توجه به عاقبت شومی که درانتظار سپرده‌گذاران این موسسه است.

“ماه عسل” در آخرین سالهایش خودمحورانه و با حداقل نوآوری پیش رفت و گاهی حتی در انتخاب سوژه و دعوت از مهمانان به سراغ مصادیقی می‌رفت که خیلی زود درکانون نقد قرار می‌گرفت به‌گونه‌ای که در جشنواره تلویزیونی۹۷ ، آخرین فصل “ماه عسل” ، رقابت را به “نود” و “هزارداستان” که این دومی، تازه‌کار ولی نوآورانه بود، باخت.

حتی زمانی که فصلی از “ماه عسل” مقارن فصل دوم “خندوانه” روی آنتن رفت باز این “خندوانه” بود که “ماه عسل” را کنار زد و اینها همه معنایی نداشت جز آن که این نزول پله‌پله برنامه بود که اسباب تعطیلی آن را موجب شد و حواشی اسپانسرهایی مانند ثامن هم این روند تعطیلی را سرعت بخشید.

“ماه عسل” زمانی که بکر و تازه بود، گرفتار ساختار اشک‌سازش(!) نشده و پای اسپانسرهای مشکوک بدان باز نشده بود، برنامه‌ای دیدنی بود و در رمضان امسال هم هر برنامه‌ای که خلوص و تازگی را کنار هم داشته باشدو نگاه سوداگرانه بر آن حاکم نباشد، خواهد توانست به‌سرعت جلب مخاطب کند.

سینماروزان: از جمله برنامه های رمضانی دیرپای رسانه ملی “ماه عسل” بود که با اجرای احسان علیخانی روی آنتن میرفت ولی بعد از حواشی حمایت فصولی از برنامه از یک موسسه مالی غیرمجاز و به دنبالش رسوخ نیروهای تازه کار به شبکه سوم “ماه عسل” تعطیل شد و “عصرجدید” با اجرای علیخانی تولید شد.
جواد محرمی در روزنامه اصولگرای “جوان” با انتشار یادداشتی به انتقاد از تعطیلی “ماه عسل” پرداخته است.

متن یادداشت جواد محرمی را بخوانید:

کمتر پیش می‌آید در تلویزیون برنامه‌ای تولیدی از همه مؤلفه‌های مثبت اعم از محتوا، تکنیک و فرم و نیز نوآوری در اجرا برخوردار باشد و در عین جذب انبوه مخاطب عام و خاص ترویج‌کننده ارزش‌ها و هنجار‌های مثبت و اخلاقی جامعه نیز باشد. ماه عسل، اما از این بابت همه مرز‌ها را درنوردید و به یک برند در میان برنامه‌های تلویزیونی تبدیل شد، اما به محض اینکه این برنامه ۱۰ ساله شد و تازه به بلوغ خود رسیده بود تعطیل شد و مجری و تهیه کننده ماه عسل روانه کار دیگری شد تا مردم از نعمت یک برنامه بی‌نظیر بومی و ملی و مذهبی محروم شوند آن هم در زمانه‌ای که تلویزیون از ضعف مفرط برنامه‌های پرمعنای پربیننده رنج می‌برد.

ماه عسل سال‌ها بدون رقیب خوراک معنوی بخش عمده‌ای از روزه‌داران ایرانی پیش از افطار را مهیا می‌کرد، اما در یک خطای راهبردی با برنامه‌ای تقلیدی تاخت زده شد. عصر جدید هم برنامه پربیننده‌ای بود، اما این کجا و آن کجا.

عصر جدید فقط در بعد جذب مخاطب می‌تواند هماورد ماه عسل باشد، اما ماه عسل فقط سرگرم نمی‌کرد بلکه رونق فضای معنوی لحظات پیش از افطار را صدچندان می‌کرد. ماه عسل داستان آدم‌هایی را از زبان خودشان روایت می‌کرد که تجربه‌های معنوی بی‌نظیری را از سر گذرانده بودند و این بی‌نظیر بودن به دلیل این بود که داستان هر آدمی در جهان منحصر به فرد است و اگر خود آن آدم با همه وجود داستانش را تعریف کند، تجربه‌ای عمیق و جدید را با دیگران به اشتراک می‌گذارد که همه با عطش خواهان شنیدن آن هستند؛ تجربه‌ای که برخلاف شرکت‌کنندگان عصر جدید خودنمایی در آن راه ندارد. در واقع کاراکتر‌های ماه عسل هیچ کدام در سودای خودنمایی و عرضه هنر و توانمندی خود پا به میدان ماه عسل نمی‌گذاشتند و اتفاقاً می‌آمدند تا مقابل میلیون‌ها مخاطب خود را بشکنند تا دوباره متولد شوند و در این زایش دوباره مخاطبان خود را نیز به تجربه و درکی تازه از جهان هستی نائل کنند.

ماه عسل همان کاری را که یک فیلم شاهکار در تاریخ سینما می‌تواند با مخاطبانش بکند، انجام می‌داد. اگر چه همه مردم را مقابل تلویزیون‌های خود به گریه وامی‌داشت، اما آن اشک ریختن‌ها برای زلال شدن و عبور از صافی، صداقت و پاکی و معرفت لازم بود و کاری که گریه‌های ماه عسل با مردم می‌کرد، شاید هزاران فیلم و سریال طنزآلود و سرگرم کننده و خنده‌دار توان انجامش را نداشتند. ماه عسل، اما فقط گریه نبود و پل باریکی هم به خنده باز می‌کرد.

میهمانان ماه عسل اگر چه در میان پیچ و خم روایت داستان زندگی‌شان مخاطب را به گریه وامی‌داشتند، اما هیچ کس از این گریه‌ها حالش بد نمی‌شد و همه با حال معنوی خوب و انرژی زیاد روزه‌شان را افطار می‌کردند. ماه عسل برنامه و برند صداوسیما بود. تازه ۱۰ ساله شده بود. داستان‌هایش ایرانی و میهمان خانه همه ایرانیان بود، اما چه چیزی سبب شد احسان علیخانی ماه عسل را با همه مولفه‌های بی‌نظیرش رها کند و سراغ تولید برنامه‌ای تقلیدی برود که برند تمدن غرب است.

موضوع این بود که عده‌ای آنقدر علیخانی را متهم کردند که اشک مردم را درمی‌آورد که کم‌کم خودش هم باورش شد که دارد کار بدی با جامعه می‌کند. آنقدر گفتند مردم ما به شادی نیاز دارند که گویی ماه عسل مردم را ناشاد می‌کرد. این القائات وارونه عاقبت روی خود احسان علیخانی هم تاثیر گذاشت. او بالاخره مقاومتش شکست و ماه عسل را رها کرد که لابد برنامه‌ای بسازد که مردم را شاد کند، اما این کجا و آن کجا.‌

ای کاش در بین مدیران سیما کسی وجود داشت که احسان علیخانی را از تعطیل کردن ماه عسل منصرف می‌کرد. ماه رمضان سال پیش مردم بدون ماه عسل روزه‌هایشان را افطار کردند و تلویزیون از این طریق به مخاطبانی که خواهان ادامه این برنامه پربیننده بودند بی‌اعتنایی کرد. کاش جنس بنجل را با جنس اصل تاخت نمی‌زدند.

سینماروزان: هفته گذشته بود که از حضور داوری با عقبه غیرشفاف هنری در برنامه ای به نام “عصر جدید” و طرح ادعاهایی خاص با لحنی غیرمتعارف از سوی این داور زودتر نوشتیم(اینجا را بخوانید)

به دنبال آن مهراب قاسم خانی از فعالان سالیان پیش رسانه ملی نیز با ادبیاتی کنایه آمیز ادعاهای این داور را زیر سوال برد.(اینجا را بخوانید)

به تازگی روزنامه اصلاح طلب “شرق” نیز با اشاره به حضور بی ربط این داور که بشیر حسینی نام دارد در برنامه ای که برای استعدادیابی راه افتاده ادعایی تازه از وی را زیر سوال برد.

متن تحلیل “شرق” را بخوانید:

در برنامه «عصر جدید» با نگاهی به ترکیب هیئت داوران به یک نکته عجیب می‌توان برخورد کرد، آن هم حضور شخصی به نام بشیر حسینی است.

ظاهرا این داور که جزء فارغ‌التحصیلان دانشگاه امام صادق(ع) است، از دوستان علی فروغی، ‌مدیر شبکه سوم سیما است که طبق شنیده‌ها نقش «سوپاپ اطمینان» در این برنامه را بازی می‌کند(؟؟؟) تا از خروج ریل‌های مورد نظر مدیر شبکه در این برنامه از سوی دیگران ممانعت کند! هرچند چنین نگاهی از اساس محل اشکال است؛ چراکه ظاهرا به سه داور دیگر چندان اعتمادی نیست. به‌هرحال، چنین نگاهی از اعماق تفکر دوست و غیردوست ریشه گرفته است! اما عجیب اینکه اگر زمانی خود این «سوپاپ اطمینان» دچار نشتی شود، ‌کار کلا از ریل خارج خواهد شد که ظاهرا چنین چیزی عملا در این برنامه اتفاق افتاده است! بدین شکل که مخاطبان تلویزیون چندان با نام و عملکرد سیدبشیر حسینی آشنایی نداشتند، جز در یک مورد که همانا اظهارنظر ایشان درباره ارتباط مسائل جنسی با فوتبال بود که آقای حسینی به ایراد سخن پرداخته و بدون توجه به عمق سخنان فروید، ‌پدر علم روان‌کاوی،‌ به گونه‌ای این مسئله را مطرح کرد که اصل مطلب مخدوش شد و بعدا مورد نقد افراد زیادی قرار گفت.

اما بخش قابل تامل این است که روش و منش او در برنامه دافعه ایجاد می‌کند و گیرایی لازم برای جذب مخاطب را ندارد! جدا از آن، اخیرا اظهارنظر او درباره هنر «پانتومیم» ‌اوج کج‌سلیقگی ایشان بود؛ در یکی از برنامه‌ها بعد از اجرای پانتومیم اولین شرکت‌کننده‌ و چراغ قرمز (رأی منفی) سیدبشیر حسینی، احسان علیخانی دلیلش را از او پرسید و «دکتر» پاسخ داد: «با اینکه من دکترای ارتباطات دارم، اما هیچ ارتباطی با این کار برقرار نکردم. پانتومیم اصلا مال ما نیست! تمام ادا و اجرای روی این صحنه به ما نشان می‌دهد که پانتومیم مال ما نیست! اساسا دوره «پانتومیم» به سر آمده و الان عصر زبان است و نسل جدید این را نمی‌پسندد. تلویزیون جای پانتومیم نیست و این هنر ارتباطی با فرهنگ ما ندارد. پانتومیم نوعی بازگشت به عقب است و این هنر محبوب نسل جدید نیست!».

این موضوع به جدل لفظی علیخانی و عظیمی‌نژاد با بشیر حسینی منجر شد. علیخانی در پاسخ او گفت: «پانتومیم جزء یکی از پایه‌های محکم هنرهای نمایشی است…» که حسینی جواب داد: «پانتومیم یکی از پایه‌هایی است که دیگر پایه نیست!». عظیمی‌نژاد هم عنوان کرد: «پانتومیم جزء هنرهایی است که ما به آن احترام می‌گذاریم» و احسان علیخانی ادامه داد: «با این استدلال که سینما و ‌تئاتر هم مال ما نیست». آریا عظیمی نژاد هم ادامه داد: «با این نگاه دیگر خیلی از چیزها مال ما نیست!». در ادامه حسینی با تأکید بر اینکه گفته‌هایش مبنای علمی دارد، ‌خاطرنشان کرد: «ما در ریشه سینما هیچ مشکلی نداریم. لذا فرهنگمان راحت با آن کنار آمد. ما در ریشه صنعت تصویر هیچ مشکلی نداریم، اما اشکال ندارد، می‌تواند برای یک مخاطب خاص باشد. اما قطعا و اصلا چنین کاری با چنین اجرائی نمی‌تواند محبوبیت پیدا کند!».

طبیعی است یک داور باید مانند یک معلم نسبت به موضوعی که اظهار نظر می‌کند، تسلط داشته باشد. با این نگاه، بشیر حسینی باید بیشتر بیاموزند تا اینکه دیگران را قضاوت کنند. ظاهرا هدف نهایی تفکر امثال بشیر حسینی دیده‌شدن به هر قیمتی است. در‌حالی‌که کشف استعدادها به هوش و دانش وافی و کافی نیاز دارد.

گفتنی است مارسل مارسو، بازیگر فرانسوی و از نامدارترین هنرمندان معاصر رشته پانتومیم بوده که در زمان حیاتش همواره مورد تشویق و تحسین دنیای هنر نمایش قرار گرفت. به اجرای «نمایش » بدون کلام، «پانتومیم» گفته می‌شود و سرآغاز آن به روم باستان و نمایش‌های آکروباتیک برمی‌گردد. پانتومیم بیش از اينكه مكتب يا سبك باشد، يك علم است که از دوران كلاسيك تا مدرن‏، هنر پایه‌ای محسوب می‌شده و از مباحث تخصصي تئاتر و به‌ویژه بازیگری است.

سینماروزان: هیأت انتخاب فیلم ایرانی برای رقابت در رشته اسکار فیلم «بدون تاریخ، بدون امضاء» را برای نمایندگی سینمای ایران در نود و یکمین دوره اسکار برگزیدند.

به گزارش سینماروزان “بدون تاریخ…” فیلمی بود که پروانه ساختش به تهیه کنندگی علی جلیلوند صادر شد اما به ناگاه در زمان رونمایی در جشنواره فحر سروکله احسان علیخانی و حامد عنقا از مجریان و نویسندگان تلویزیون بعنوان سرمایه گزارش پیدا شد.

بعدتر به هنگام اکران فیلم این نام علیخانی مجری اخیرا درگیر در پرونده تخلفات موسسه ثامن الحجج بود که به عنوان تهیه کننده اش ذکر شد و حتی برای علیخانی کارت تهیه کنندگی هم صادر شد!!

نام این فیلم توسط هیأتی برای اسکار انتخاب شده با حضور رائد فریدزاده برادرزاده مهدی فریدزاده معاون سینمایی مصطفی میرسلیم در فاصله زمانی ۷۲ تا ۷۴ و خواهرزاده حسن خجسته معاون صدای رسانه ملی در فاصله ۷۷ تا ۸۷ و از اعضای هیأت داوران جشنواره سی و ششم فجر.

محمد آلادپوش، امین تارخ، فرهاد توحیدی، رامین حیدری فاروقی، محمد مهدی عسگرپور, آتوسا قلمفرسایی و قاسم قلی پور دیگر افرادی هستند که نامشان در این هیأت به چشم میخورد.

سینماروزان: افشای نام اختصاری دو مجری درگیر در پرونده تخلفات موسسه مالی-اعتباری ثامن الحجج زودتر از حد تصور پرسشها را روانه احسان علیخانی و مهران مدیری مجریان «ماه عسل» و «دورهمی» کرد. (اینجا را بخوانید) علیخانی سعی کرد با حضور در رسانه ملی درباره ماجرا توضیح دهد اما توضیحات او فقط حجم پرسشها را بیشتر کرد و مهران مدیری هم که اصلا هیچ واکنشی به ماجرا نشان نداد.

به گزارش سینماروزان شخص مدیری هیچ توضیحی درباره این ماجرا نداد ولی محمد احسانی مدیر شبکه «نسیم» که مدیری برنامه «دورهمی» را برای آن اجرا میکرده کوشیده در گفتگویی پر و پیمان برای مدیری سنگ تمام بگذارد و به حمایت از او بپردازد.

احسانی که در زمان رییس معزول سینما معاون نظارت و ارزشیابی بود، درباره مباحث مالی و پولهای دریافتی که در مورد برخی از برنامه‌ها و مجریان شبکه‌های تلویزیون به خصوص مهران مدیری و برنامه «دورهمی» «شبکه نسیم» وجود دارد به «جوان» گفت: به نظر بنده مدیری را بی‌دلیل زدند چراکه این فرد یک وامی را از بانک یا موسسه مالی به منظور برطرف کردن مشکلاتی که در حوزه فعالیت‌های هنری‌اش [مثل ساخت و تولید سریال‌های شبکه نمایش خانگی و…]ایجاد شده بود، گرفته و الان هم در حال پرداخت اقساط آن است، البته داستانی که در این زمینه شکل گرفت بسیار پیچیده‌تر از مباحثی است که به ظاهر در مورد برخی برنامه‌های صدا و سیما مثل «دورهمی» و… در فضای رسانه‌ای و شبکه‌های اجتماعی و گروه‌های خبری که در فضای مجازی فعالیت می‌کنند، شکل گرفت. شما اگر با دقت بیشتری خط خبری این مسائل را پیگیری کنید ملاحظه خواهید کرد یکی از روزنامه‌های جریان به اصطلاح اصلاح‌طلب در ردیف اولین رسانه‌هایی است که به آن پرداخت. بعد از انتشار خبر در این روزنامه، شبکه ماهواره‌ای «من و تو» اولین رسانه معاند نظام بود که این خط خبری را با رنگ و لعاب پررنگ‌تری در پی گرفت.

احسانی در ادامه تأکید کرد: وقتی مسئولان شبکه ماهواره‌ای مثل «من و تو» می‌بینند که برنامه تلویزیونی مهران مدیری توانسته است مورد توجه و اقبال مخاطبان قرار بگیرد سعی می‌کنند تا با طرح اتهامات مختلف به آن حمله کنند. در این رابطه به دلیل حساسیت بسیار بالای عموم مردم کشور و مشکلات اقتصادی که جامعه با آن دست به گریبان شده است، طرح موضوع اتهامات مالی و پولی به راحتی در ذهن و قلب افراد می‌نشیند و برایشان ایجاد سؤال و شک و شبهه می‌کند.در واقع اینگونه اقدامات سیاه‌نمایانه با استراتژی و دکترین عملیات روانی و با اهداف پنهانی مانند پنجه انداختن به صورت برنامه‌سازان موفق تلویزیونی یا مجریانی که در جذب مخاطب توانسته‌اند موفقیت‌های قابل اعتنایی کسب کنند، طراحی و اجرا می‌شوند. اقدام مهران مدیری دزدی، اختلاس یا تعابیری مشابه این نیست ولی متأسفانه برخی رسانه‌ها با عدم‌رعایت اخلاق در مورد این مجری تلویزیون از این دست تعابیر استفاده زیادی کردند.

احسانی در ادامه این بحث تأکید کرد: بر اساس اطلاعاتی که بنده به عنوان مدیر شبکه نسیم دارم باید به مخاطبان محترم عرض کنم که اولاً موضوع گرفتن وام و پرداخت اقساط آن مربوط به چند سال قبل و پیش از تولید و ساخت برنامه پرمخاطب «دورهمی» شبکه نسیم بوده است. نکته دوم اینکه گمان می‌کنم مهران مدیری با همین وام آثاری مثل «قهوه تلخ» را برای انتشار در شبکه نمایش خانگی ساخته است. اینجا لازم است عرض کنم که در مورد اسپانسرش اول مارکت، خود بنده با آن‌ها صحبت کرده‌ام و می‌دانم که بر اساس قرارداد تسویه کامل انجام و چک آخرین قسط آن هم صادر شده است. شما ببینید وقتی وزیر خارجه امریکا می‌رود در جمع سلطنت‌طلب‌های نیویورک و سخنرانی می‌کند نمی‌گوید که مثلاً در ایران فساد هست یا افرادی مثل خاوری حضور دارند یا چیز‌هایی شبیه به این، بلکه می‌گوید فلان مرجع تقلید یا فلان عالم بزرگ دینی و وابستگان به آن‌ها فاسد هستند! این یعنی از ریشه زدن و ایجاد شبهات بنیادی در ذهن افراد.  دشمنان ما آنقدر پیچیده بازی می‌کنند که گاهی ما در شناخت و تشخیص اولویت‌ها دچار اشتباه می‌شویم.

سینماروزان: فهرست نامزدیهای «جشن بدون مراسم»(!) خانه سینما اعلام شد آن هم با قرارگیری نام دو فیلم «خوک» و «بدون تاریخ بدون امضاء» در صدر آمار نامزدیها.

«خوک» که با حمایت محمد امامی تهیه کننده «شهرزاد» تولید شده در ده رشته نامزد شده است. «بدون تاریخ…» هم که نام احسان علیخانی مجری اخیرا درگیر در ماجرای تخلفات موسسه ثامن الحجج را به عنوان شریک سرمایه گزار و بعدتر تهیه کننده داشت نیز در ده رشته نامزد شده است! جالب است که «بدون تاریخ…» در رشته بهترین فیلم که جایزه اش به تهیه کنندگان تعلق میگیرد نامزد است اما نامی از علیخانی به عنوان تهیه کننده نیامده و به نام تهیه کننده ای که پروانه ساخت گرفته بسنده شده است!!!

«خفگی» با هفت نامزدی در رده بعدی نامزدیهاست.

«عصبانی نیستم» که تسهیلات 300میلیونی فارابی را داشته و «به وقت شام» که با حمایت مستقیم سازمان هنری-رسانه ای اوج تولید شده هر کدام با 5 نامزدی از دیگر آثاری هستند که در جشن خانه سینما به آنها توجه شده است.

فهرست کامل نامزدهای جشن خانه سینما که به مانند اغلب محافل دولتی، جریان سینمایی مستقل در آن در اقلیت به سر می‌برد، به شرح زیر است:

بهترین فیلم:

1-علی جلیلوند برای فیلم «بدون تاریخ، بدون امضاء»
2-محمد خزاعی برای فیلم به وقت شام»
3-مانی حقیقی برای فیلم «خوک»
4-رضا درمیشیان برای فیلم «عصبانی نیستم»
5-جهانگیر کوثری برای فیلم «فراری»

بهترین کارگردانی:

1-اصغر یوسفی نژاد برای فیلم ائو (خانه)
2-وحید جلیلوند برای فیلم بدون تاریخ، بدون امضاء
3-ابراهیم حاتمی کیا برای فیلم به وقت شام
4-فریدون جیرانی برای فیلم خفه گی
5-مانی حقیقی برای فیلم خوک
6-رضا درمیشیان برای فیلم عصبانی نیستم

بهترین فیلمنامه:

1-علی زرنگار و وحید جلیلوند برای فیلم بدون تاریخ، بدون امضاء
2-رضا مقصودی و افرا جورابلو برای فیلم خجالت نکش
3-مانی حقیقی برای فیلم خوک
4-فرید مصطفوی و ابوالحسن داودی برای فیلم زادبوم
5-امیر عربی برای فیلم سارا و آیدا
6-رضا درمیشیان برای فیلم عصبانی نیستم

بهترین فیلمبرداری:

1-پیمان شادمان فر برای فیلم بدون تاریخ، بدون امضاء
2-مسعود سلامی برای فیلم خفه گی
3-داود امیری برای فیلم دلم میخواد
4-فرشاد محمدی برای فیلم قاتل اهلی
5-بهرام بدخشانی برای فیلم نگار

بهترین تدوین:

1-مهرداد خوشبخت برای فیلم به وقت شام
2-محمدرضا موئینی و هدا موئینی برای فیلم بیست و یک روز بعد
3-بهرام دهقانی برای فیلم خفه گی
4-احمد مرادپور برای فیلم سارا و آیدا
5-حسن حسندوست برای فیلم فراری
6-بهرام دهقانی برای فیلم نگار

بهترین بازیگر نقش اول زن:
1- محدثه حیرت برای فیلم ائو (خانه)
2- شبنم مقدمی برای فیلم خجالت نکش
3- الناز شاکردوست برای فیلم خفه گی
4- فرشته حسینی برای فیلم رفتن
5- غزل شاکری برای فیلم سارا و آیدا
6- زهرا داودنژاد برای فیلم شماره 17 سهیلا

بهترین بازیگر نقش اول مرد:

1- امیر آقایی برای فیلم بدون تاریخ، بدون امضاء
2- نوید محمد زاده برای فیلم خفه گی
3- حسن معجونی برای فیلم خوک
4- حامد بهداد برای فیلم سد معبر
5- نوید محمدزاده برای فیلم عصبانی نیستم

بهترین بازیگر نقش مکمل زن:

1-زکیه بهبهانی برای فیلم بدون تاریخ، بدون امضاء
2-پانته آ پناهی ها برای فیلم جشن دلتنگی
3-لیلی رشیدی برای فیلم خوک
4-پگاه آهنگرانی برای فیلم سارا و آیدا
5-مهتاب کرامتی برای فیلم ناخواسته

بهترین بازیگر نقش مکمل مرد:

1-فرید سجادی حسینی برای فیلم ایتالیا ایتالیا
2-نوید محمد زاده برای فیلم بدون تاریخ، بدون امضاء
3-اکبر زنجانپور برای فیلم پل خواب
4-مسعود کرامتی برای فیلم چهار راه استانبول
5-نادر فلاح برای فیلم سد معبر
6-بهرام افشاری برای فیلم کارگر ساده نیازمندیم

بهترین موسیقی فیلم:

1-آرمان موسی پور برای فیلم چهار راه استانبول
2-کارن همایونفر برای فیلم خفه گی
3-پیمان یزدانیان برای فیلم خوک
4-ستار اورکی برای فیلم فیلشاه
5-بهزاد عبدی برای فیلم قاتل اهلی
6-امیر معینی برای فیلم ملی و راههای نرفته

بهترین طراحی صحنه:

1-محسن نصراللهی برای فیلم بدون تاریخ، بدون امضاء
2-کامیاب امین عشایری برای فیلم بیست و یک روز بعد
3-حجت اشتری برای فیلم سد معبر
4-کیوان مقدم برای فیلم مالاریا
5-امیر اثباتی برای فیلم هجوم

بهترین طراحی لباس:

1-سارا سمیعی برای فیلم اسرافیل
2-کامیاب امین عشایری برای فیلم بیست و یک روز بعد
3-نازنین خزائی برای فیلم تابستان داغ
4-نگار نعمتی برای فیلم خوک
5-امیر اثباتی برای فیلم هجوم

بهترین صدابرداری:

1-جهانگیر میرشکاری و مهدی ابراهیم زاده برای فیلم اسرافیل
2-امین میرشکاری برای فیلم بدون تاریخ، بدون امضاء
3-طاهر پیشوایی برای فیلم به وقت شام
4-رشید دانشمند برای فیلم پل خواب
5-پرویز آبنار برای فیلم فراری

بهترین صداگذاری:

1-علیرضا علویان برای فیلم به وقت شام
2-محمود موسوی نژاد برای فیلم جشن دلتنگی
3-آرش قاسمی برای فیلم حریم شخصی
4-امیر حسین قاسمی برای فیلم خوک
5-محمدرضا دلپاک برای فیلم عصبانی نیستم

بهترین چهره پردازی:

1-محسن ملکی برای فیلم آپاندیس
2-عبدالله اسکندری برای فیلم بدون تاریخ، بدون امضاء
3-عباس عباسی برای فیلم چهار راه استانبول
4-مهرداد میرکیانی برای فیلم خوک
5-نوید فرح مرزی برای فیلم مصادره

بهترین جلوه های میدانی:

1-حمید رسولیان برای فیلم اشنوگل
2-محسن روزبهانی برای فیلم به وقت شام
3-آرش آقابیگ برای فیلم خفه گی
4-ایمان کرمیان برای فیلم خوک
5-عباس شوقی برای فیلم سوگ

بهترین جلوه های بصری:

1-سید هادی اسلامی برای فیلم به وقت شام
2-فرید ناظرفصیحی برای فیلم چهار راه استانبول
3-بهنام خاکسار برای فیلم سارا و آیدا
4-امیر ولیخانی برای فیلم شکلاتی

سینماروزان: برگزاری جلسات دادگاه رسیدگی به پرونده تخلفات موسسه مالی-اعتباری ثامن الحجج سبب ساز باز شدن پای دو مجری با نامهای اختصاری «م.م» و «الف.ع» به پرونده شد.

زودتر از حد تصویر احسان علیخانی و مهران مدیری هر کدام به طریقی دربرابر این ماجرا موضع گرفتند؛ اولی کوشید با حضور در رسانه ملی درباره ماجرا توضیحاتی بدهد که بیش از شفاف سازی بر حجم پرسشهای پیرامون این ماجرا افزود و دومی هم مستقیما راه شکایت از رسانه منتشرکننده خبر درگیریش با این پرونده را در پیش گرفت.

روزنامه اصلاح‌طلب «اعتماد» در تحلیلی پیرامون این ماجرا وضعیت مهران مدیری را در این ماجرا غریب تر از احسان علیخانی می‌داند و به او توصیه کرده که قدر هنرش را بداند و سعی کند درباره ماجرای اخیر روراست با مردم سخن گوید.

در نگاه اول می‌شود حدس زد که مطرح شدن نام دو چهره تلویزیونی معروف در ماجرای ثامن‌الحجج به این خاطر است که دانه‌درشت‌های پرونده اختلاس این موسسه فرصتی برای فرار یا مخفی کردن اسناد و مدارک داشته باشند. احتمالا نام این دو نفر مطرح شده تا سپر بلا برای دیگرانی شوند که در این ماجرا دست داشته‌اند.

نکته بعدی اما، پول‌های کثیفی است که معمولا به چهره‌های مختلف پرداخت می‌شود تا سوء‌استفاده‌های خود را پنهان کنند. در واقع این دو چهره و موسسه ثامن‌الحجج، اولین مواردی نیستند که درباره‌شان می‌شنویم و خبرهای تلخ‌شان را می‌خوانیم. در این روزگار و به تعبیر خیلی‌ها، بسیاری از برنامه‌های رسانه ملی، تحت‌ عنوان برنامه‌های ترکیبی یا مسابقه و… به کازینو تبدیل شده‌اند. برنامه‌هایی که به اسم اسپانسر، تبلیغات، حمایت و… پول‌هایی را از موسسات مختلف دریافت می‌کنند. اما واقعیت امر این است که در این پرونده مهران مدیری از مجری دیگری که نامش برملا شده و ادعا می‌کند که فقط به عنوان تهیه‌کننده پول را گرفته وضعیت غریب‌تری دارد.

مدیری هنرمندی درجه یک است که بارها و بارها در کارهایش از نابه‌سامانی‌های اخلاقی، نابخردی و سوءاستفاده‌ها… حرف زده و حالا ناگهان دست خودش رو شده است که او هم آلوده این ماجرا است. حالا درست است که عنوان دریافت این مبلغ برای مدیری «هدیه» یا «وام بی‌بازگشت» است اما پذیرش چنین باج‌هایی از سوی مدیری عجیب و غیر قابل باور است. چون اخیرا قسمت بسیار جذابی از برنامه «دورهمی» درباره اختلاس در فضای مجازی منتشر شده و این سوال را پیش می‌آورد که مدیری که بی‌اغراق هیچ چهره‌ای پس از انقلاب مانند او نتوانسته در حوزه طنز و نمایش موفق باشد و وجهه‌ای ملی پیدا کرده، چطور حاضر شده که این مبالغ هنگفت را بپذیرد؟

من در خلاقیت مهران مدیری تردیدی ندارم اما واقعا نمی‌دانم این پول به تعبیر عده‌ای چرک کف دست چیست که می‌تواند آدم‌ها را وسوسه کند؟ حالا هم که موضوع برملا شده، به‌ جای پذیرش اشتباه از مطبوعات شکایت کند. می‌توان از مهران مدیری پرسید که چرا وقتی رسانه‌ها حمایتت می‌کردند، درباره کارهایت نقد می‌نوشتند و مصاحبه می‌کردند، مشکلی با آنها نداشتی؟ اما به محض این که کوچک‌ترین ضعف اخلاقی‌ات را برملا کرده‌اند، خائن می‌شوند یا خلافکار و قصد داری از آنها شکایت کنی؟

دو سال پیش در مطلبی با تیتر «آبروی از دست رفته مهران مدیری» به دلیل حضورش در مکان‌ها و برنامه‌های خاص نوشتیم که مدیری حواسش نیست و دارد با آبروی خودش بازی می‌کند. حالا هم می‌گوییم مدیری به جای شکایت از رسانه‌ای که صرفا کارش را انجام داده، اگر از این ماجرا جان سالم به در برد، بهتر است که یا خودش را بازنشسته کند یا تکلیفش را با مردم مشخص کند. در این پرونده تکلیف مردم با آن یکی مجری احساساتی روشن است و کسی از او انتظار خاصی ندارد.

اما مهران مدیری باید مراقب باشد مبادا که قربانی بازی‌های سیاسی و اقتصادی شود. او باید بپذیرد که اشتباه کرده و صادقانه این ماجرا را برای مردم توضیح دهد. این اتهام می‌تواند هویت مدیری را زیر سوال ببرد و بنابراین چه اشکالی دارد که اگر اشتباهی شده، او عذرخواهی کند؟ چهره‌های سرشناس هم مانند هر انسان دیگری می‌توانند اشتباه کنند و عذرخواهی از مردم، بهتر از دست رفتن اعتبار و آبرویی است که همه این سال‌ها با زحمت به دست آورده است. اتهام زدن به مطبوعات هم روش خوبی نیست و به نتیجه هم نمی‌رسد. این چهره‌ها هم باید بدانند که مطبوعات ما دوران دشواری را می‌گذرانند؛ با یک دستور چند کلمه‌ای بنیاد یک نشریه می‌تواند بر باد برود.

از نظر اقتصادی هم که شرایط برای مطبوعات و رسانه‌ها دشوار است، از بحران کمبود کاغذ و گرانی گرفته تا رقابت رسانه‌های مجازی. نمی‌شود چهره‌ها به وقت خوشی از رسالت مطبوعات تعریف کنند و وقتی که دو کلمه درباره کژی‌ها و کاستی‌های آنها نوشته شد، مطبوعات را متهم کنند. آنها باید بدانند که مطبوعات آلت دست نیستند. این چهره‌ها باید بدانند که متاسفانه الگوی مردم هستند و بنابراین باید مراقب پیشنهادهای این‌چنینی باشند و در مقابل پول وسوسه نشوند.

سینماروزان: اینکه آیا مشاوران جوان و نگارنده فیلمهای ضدّفتنه آرشیوی به مدیر جوان شبکه سه توصیه کرده‌اند احسان علیخانی را فراخواند تا در برنامه ای زنده از اتهامات مرتبط با تخلفات ثامن الحجج ابهام زدایی کند یا نه بر ما معلوم نیست؟؟

آنچه هویداست اینکه روی آنتن زنده فرستادن احسان برای شفاف سازی، نه تنها به موقعیت متزلزل پیش آمده برای این مجری بعد از غائله اخیر کمک نکرد که باعث شد حجم سوالات پیرامون رسانه ملی در باب شبهه های مرتبط با این غائله بیشتر شود.

احسان علیخانی در برنامه «حالا خورشید»ی که رضا رشیدپور بیشتر از مجری‌گری به بازوی کمکی احسان بدل شده بود سعی زیادی کرد تا حضور اسپانسری به نام موسسه ثامن‌الحجج را تصمیم مدیران سازمان بداند و نقش خود درباره حضور این اسپانسر را به کمترین حد ممکن برساند اما احسان غیرمستقیم تأیید کرد که در مدت زمانی سه ساله و برای شش برنامه تولیدی او این اسپانسر حضور فعال داشته است!!

ورای این احسان در جایی از گفتگویش ادعایی را درباره درآمد سالیانه اش از بابت «ماه عسل» مطرح کرد؛ ادعایی مناقشه برانگیز. علیخانی گفت: درآمدم برای اجرای این برنامه که حاصل یک سال دویدنم است حدود 45میلیون تومان است. من در طول سال در جایی دیگر برنامه ای دیگر نمیسازم و کاری دیگر نمیکنم. یک سال میدوم تا از دورترین نقاط کشور سوژه پیدا کنم برای همین یک ماه و فقط 45میلیون پول میگیرم. اسپانسر برنامه و تبلیغات حول آن هم به من ربطی ندارد!

مطابق آنچه احسان متذکر شده و با یک حساب سرانگشتی واضح است که درآمد ماهیانه او دقیقا 3میلیون و 750هزار تومان است! آنها که جشنواره فجر سی و پنجم را به خاطر دارند یادشان هست به ناگاه با رونمایی فیلمی به نام «بدون تاریخ بدون امضاء» در جشنواره، سروکله احسان علیخانی و یک مجری تلویزیونی دیگر-که سوابقی شفاف در وابستگی به یک چهره سیاسی و سوابقی مغشوش در نویسندگی دارد- به عنوان سرمایه‌گزار در تیتراژ فیلم پیدا شد؛ آن هم فیلمی که پروانه ساختش به نام علی جلیلوند صادر شده بود. بعدتر در زمان اکران «بدون تاریخ…»، احسان تا مقام معرفی به عنوان تهیه کننده پیش رفت و حتی کارت تهیه کنندگی برایش صادر شد!

پرسش آنجاست که با درآمد ماهیانه‌ای نزدیک به 4میلیون چطور میتوان فیلمی را تولید کرد که چهره هایی همچون نوید محمدزاده، هدیه تهرانی و امیر آقایی در آن حضور دارند؟

سینماروزان: انتشار خبر افشای ردّپای دو مجری تلویزیون به نامهای «م.م» و «الف.ع» در پرونده تخلفات یک موسسه مالی-اعتباری(اینجا را بخوانید) ابتدا واکنش احسان علیخانی مجری «ماه عسل» را به دنبال داشت که در یادداشتی متناقض و با «مستقل» خواندن خود(!!) ابتدا از این گفت که «الف.ع» او نیست و در انتها بر اسپانسرینگ موسسه مذکور بر برنامه های مختلفی که اجرا کرده تأکید نمود.(اینجا را بخوانید)

به گزارش سینماروزان واکنش مهران مدیری به انتشار این خبر اما تصمیم به شکایت از روزنامه اصلاح طلب «شرق» بود که نام «م.م» -و نه مهران مدیری- را به عنوان فردی حاضر در پرونده تخلفات ثامن الحجج برشمرده بود. تصمیمی که گویا عملی هم شد.

کامبیز نوروزی، حقوقدان و نایب‌رئیس انجمن صنفی روزنامه‌نگاران تهران درباره شکایت مهران مدیری از این رسانه اصلاح طلب به «شهروند» گفت: نخستین چیزی که باید به آن اشاره کنم این است که متاسفانه جریان فساد فوق‌العاده گسترده شده و تمامی عرصه‌های صنعت، کشاورزی و حتی هنر را هم آلوده کرده است. نکته دیگر این است که جامعه حق دارد از مسائل مالی زندگی شخصیت‌های مشهور اعم از شخصیت‌های سیاسی، هنری و ورزشی باخبر شود. در همه جای دنیا هم این موارد مورد کنجکاوی رسانه‌ها و البته دانستنش حق رسانه است.

او در ادامه بیان داشت: صاحب‌منصبان سیاسی و مدیران ارشد پنهانکاری می‌کنند و در نتیجه سلبریتی که بر دوش مردم مشهور شده، هم پنهانکاری می‌کند. اگر این پنهانکاری وجود نداشته باشد، می‌توان انتظار داشت اخبار درستی منتشر شود.

 نایب‌رئیس انجمن صنفی روزنامه‌نگاران تهران با اشاره به اینکه روزنامه مذکور فقط نام اختصاری دو مجری را برده و هیچ نام کاملی از آنها منتشر نکرده، خاطرنشان ساخت: روزنامه «شرق» اسمی از اشخاص نبرده و در نتیجه از خود گزارش می‌توان متوجه شد وجه مجرمانه ندارد؛ چون اسامی مشخص نیست و نشر اکاذیب و افترا صدق نمی‌کند.

نوروزی با اشاره به لزوم پاسخگویی مدیری افزود: این را هم باید اضافه کنم که یک هنرمند مثل آقای مدیری که اغلب کارهایش انتقادی بوده، باید آنقدر ظرفیت داشته باشد که در مواجهه با یک رسانه برخورد حرفه‌ای رسانه‌ای داشته باشد؛ چرا که روزنامه مذکور اصول اخلاق حرفه‌ای و قانون را رعایت کرده و رفتار حرفه‌ای این بود که جوابیه‌ای به روزنامه فرستاده شود. حالا می‌توان به آقای مدیری گفت که بهتر است لطف کنند و دیگر هیچ انتقادی از کسی یا ارگانی نکنند و به حداقلی از اصول حرفه‌ای پایبند باشد.

سینماروزان: رسیدگی به پرونده تخلفات موسسه مالی-اعتباری ثامن‌الحجج پای دو مجری تلویزیون با نامهای اختصاری «ا.ع» و «م.م» را هم به عنوان دریافت‌کنندگان تسهیلات میلیاردی به این پرونده باز کرده است.

پرسشهای شکل گرفته درباره اینکه آیا «ا.ع» همان احسان علیخانی است موجب شده که شخص احسان علیخانی به این ماجرا واکنش نشان دهد.

علیخانی با انتشار توضیحاتی مطول کوشیده به مخاطبان بنمایاند که این پرونده ربطی به او ندارد اما تناقضات شکل گرفته در توضیحات او پرسشهای جدیدی را می گشاید.

علیخانی در ابتدای توضیحاتش میگوید «ا.ع» او نیست اما در میانه های توضیحاتش تأیید میکند که سه سال و نیم و در قالب برنامه های مختلف با موسسه ثامن الحجج همکاری داشته است!!!

علیخانی در انتهای توضیحاتش خود را برنامه‌ساز «مستقل» می‌نامد در حالی که در همه این سالها جز صداوسیما که رسانه‌ایست کاملا متصل به منابع عمومی در هیچ رسانه مستقل فعالیتی محسوس به عنوان برنامه‌ساز نداشته است!!!

علیخانی در انتهای توضیحاتش با «پاسخگو» قلمداد کردن خویش، ابراز تأسف کرده برای آنها که امثال او را گوشت قربانی کرده‌اند برای فرار از پاسخگویی به مشکلات مردم اما این را نگفته که چرا ایشان که پاسخگوست بعد از افشای تخلفات موسسه مذکور حتی یک بار هم از تریبون «ماه عسل» یا صفحه اجتماعیش هیچ همدردی نشان نداد با مردمانی که به واسطه تبلیغات برنامه او گرفتار این موسسه شدند؟

متن توضیحات علیخانی را بخوانید:

من احسان علیخانی مجری و تهیه کننده تلویزیون و سینما هستم. اگر منظور رسانه‌های مجازی و غیرمجازی از (ا-ع) همان احسان علیخانی است که باید بگویم؛ اشتباه گرفتید. آن دزد اموال بیت المال و مردم من نیستم. کار من رسانه است. در رسانه بزرگ شدم، در رسانه بالیدم و در رسانه زندگی می‌کنم. بیش از بسیاری از کسانی که طی این دو روز من را شماتت کردند، درک می کنم، می دانم و تجربه کرده ام که معمولا «آدم‌ها در فضای مجازی عجیب و بدجنس می‌شوند.»
جملات زهرآگین است که از دیروز به سمتم سرازیر می شود. یک راه حل ساده این بود: «سکوت کنم.» خبر دریافت سه میلیاردی (ا-ع) که از خبر مرگ احسان علیخانی بزرگتر نیست و فراموش می شود. اما با خودم گفتم چرا باید من را با (ا-ع) اشتباه بگیرند؟ موج بعدی افشاگری که آمد، آیا من را کنار چند نام اختصاری دیگر می‌گذارند؟
اینها توضیح من است برای کسانی که احسان علیخانی را با (ا-ع) اشتباه گرفتند و برای آنها که سعی کردند احسان علیخانی یا همان (ا-ع) را وسط بیندازند تا خودشان دیده نشوند:
(ا-ع) چهره مرموزی است تا آرنج دستش به خیانت در بیت المال آلوده است. مثل خیلی‌های دیگر که دستشان در جیب مردم رفت و بعدها نه از زندان که سر از جاهای دیگر درآوردند؛ جایی شبیه کانادا.
اما من احسان علیخانی هستم تهیه کننده و مجری تلویزیون، تاکید می‌کنم تهیه کننده! در تهران زندگی می‌کنم و خانه و دفترم هم مشخص و عیان است.
من احسان علیخانی مثل خیلی از شهروندان دیگر روزانه چشمم به اخبار است تا ببینم در این شرایط اقتصادی، دلار، یورو ، سکه ، بی برقی، بی‌آبی ، بدهی هزاران میلیاردی تعداد اندکی‌ به سیستم بانکی، عدم انتشار فهرست دریافت کنندگان ارز دولتی و … تکلیف زندگی‌مان چه می‌شود؟ اما به جای جواب اینها چه دیدم؟ اسم خودم را.

این چند خط بعدی را بخوانید تا اصل مطلب دستتان بیاید و بعد شاید فرق میان احسان علیخانی و (ا-ع) هم برای شما روشن شد:

۱-موسسه ثامن الحجج سالها قبل از همکاری با گروه اجتماعی شبکه سه در تمامی رسانه های رسمی کشور نظیر (روزنامه ها ، تیزر و برنامه های اسپانسری تلویزیونی ، خبرگزاری ها، سایتها ، بیلبوردهای شهری ، باشگاه های فرهنگی و‌ ورزشی و …) حضور داشته که معنای این حضور پررنگ یعنی داشتن مجوزهای لازم از مراجع ذیصلاح، در نتیجه، اهدای مجوز تاسیس، مجوز گسترش موسسه تا بیش از ۵۰۰ شعبه فعال، مجوز افتتاح حساب برای مردم و‌ صاحبان صنایع، مجوز برای تبلیغات تا مجوز برای انحلال این موسسه، ربطی به من و امثال من ندارد. ما با یک موسسه قانونی براساس نص صریح قانون و نظارت های دائمی صدا و سیما کار کردیم.

۲-طبق روال طبیعی هزینه های اکثر برنامه و‌ سریال های پر بیننده در تلویزیون که شما تماشا کردید به عهده اسپانسرها است، موسسه مذکور هم در سال ۹۱ تقاضای همکاری با گروه برنامه ساز ما را داشته و شبکه بعد از بررسی و استعلام از مراجع ذیصلاح و دریافت مجوز تبلیغات از موسسه، بنده را به عنوان تهیه کننده به این موسسه معرفی کرد. یعنی مثل تمام تهیه کنندگان سازمان نه بیشتر و نه کمتر.

۳–طی سه سال و‌‌ نیم و در قالب شش قرارداد با صدا و سیما و شبکه، شش عنوان برنامه ( دو‌ نیمه سیب، ماه عسل ۹۲، ماه عسل ۹۳، سه ستاره ، ویژه برنامه تحویل سال ۹۳ ، بهارنارنج ) تولید و‌ پخش شد که مبلغ مذکور از جانب اسپانسر بعد از تأیید بر‌آورد هزینه های تولید توسط کارشناسان مربوطه شبکه و بابت تهیه و توليد به صدها نفر عوامل و هزينه هاي توليد به تهيه كننده تخصیص می یابد. (روابط عمومی، گروه اجتماعي و مدیر مالی شبکه سه در صورت صلاحدید اسناد و قرارداد ها را منتشر کنند.)

۴-من مدیر نیستم، مسئول نیستم، کارمند دولت نیستم، کارمند صدا و سیما هم نیستم، من تهیه‌کننده و ‌برنامه ساز مستقل هستم، ولی فراتر از هر بازی رسانه ای، تهمت و قضاوتی، خودم را در برابر قانون و اذهان مردم پاسخگو می دانم. حالا هم از شبکه سه و صدا و سیما و ‌مراجع ذیصلاح قضایی و نظارتی خواهش می کنم تا به طور دقیق این موضوع را بررسی کنند و نتیجه را شفاف به مردم گزارش دهند. متأسفم چون دروغ بیشتر از حقیقت شنیده می شود. متأسفم چون خبری که در مورد این موضوع منتشر شد، قطعا بیشتر از توضیح من خوانده میشود. از همه بیشتر برای کسانی متأسفم که راه فرار از بحران‌هایی که بعد از انواع بی‌تدبیری‌ها گرفتارش شدند را این دیدند که آبروی ما را ببرند و خودشان زیرسایه امن پست و مقامشان بنشینند. من و امثال من گوشت های قربانی خوبی هستیم برای تیتر بودن، دست به دست شدن ، فحش شنیدن ، دیوار کوتاه بودن در برابر مشکلات و گرفتاری مردم، مقصر تمام کمبودها و منحرف کردن حواس مردم از موضوعات و معضلات اصلی کشور…

سینماروزان: به مانند اغلب برنامه های پخش شده رمضانی در سال 97 برنامه «ماه عسل» هم علیرغم قدمتی که یافته هم حین پخش و هم بعد از پایان برنامه با انتقادات مختلف مخاطبان و رسانه ها روبرو بوده است. احسان علیخانی هرچند زمانی به لحاظ بدعت توانست «ماه عسل» را به یکی از برنامه های پربیننده بدل کند اما در سالهای اخیر به دلایل مختلف که اصلی ترین اش گرفتاری در تکرار و تناقضاتی است که میان اهداف و خروجی برنامه وجود دارد نتوانسته روند روبه رشدی را برای «ماه عسل» رقم بزند.

روزنامه اصولگرای «کیهان» در تحلیلی با زیر ذره بین بردن «ماه عسل»امسال کوشیده برخی از مشکلات و ضعفهای این برنامه را مطرح کند.

متن تحلیل «کیهان» را بخوانید:

برنامه‌های گفت‌وگو محور اهداف خاصی را دنبال می‌کنند که یکی از آنها بالا بردن آمار بینندگان و دیگری ایجاد جریان فکری و هیجان است. اما در اغلب برنامه‌های گفت‌وگو محور صدا و سیما به دلیل کم خرج بودن و تولید آسان، درآمدزا بودن و ده‌ها دلیل دیگر تغییری حاصل نمی‌شود و آن عبارت است از مقداری تماشاگر، یک عدد اسپانسر، خواننده، راننده، سخنان حکیمانه و حرفهای خارج از کنترل مهمان که ملغمه‌ای ناهمگون را تشکیل می‌دهد. یکی از فیلمسازها در جایی گفته بود که در گذشته تهیه‌کنندگان به من می‌گفتند قصه چی داری برای ساخت فیلم و حال می‌گویند اسپانسر چی داری؟ او هم گفت اگر اسپانسر داشتم که دیگر نیازی به تهیه کننده ندارم. و این حرفهای یک کارگردان صاحب نام به دلیل تغییر ذائقه‌ای است که توسط صدا و سیما ایجاد شده است. تفکر حاکم بر ساختار تولید نیز دچار تغییرات بنیادین و اساسی شده است. صدا و سیما را می‌توان یک بدعت گذار در تولید برنامه آن هم به این سبک دانست.

«ماه عسل» نمونه چنین برنامه‌هایی است. نکات فراوانی را می‌توان گفت که یکی از آن تغییر نکردن محتوا و موضوع و مجری آن است که تداعی کننده صدر نوشته یا همان سرقفلی است. تم برنامه ترویج روح مشارکت و صد البته جمع‌آوری کمک و اعلام شماره حساب است. کما اینکه در برخی از قسمت‌ها ظرف ساعات پخش ماه عسل چند میلیارد تومان پول گردآوری شد و با آن زندانیان غیر عمد آزاد شدند که عمل خوبی بود.
اما چه دلیلی وجود دارد که قصه «ماه عسل» مدام تکرار می‌شود آن هم قبل از افطار و به قول آقای قرائتی تبدیل به گاز اشک‌آور شده است. اندیشه زیربنایی ماه عسل چند موضوع را دنبال می‌کند؛

اول جذب مخاطب با تحریک احساسات آن و نوع مهمانان که گاهی تبدیل به لژ خانوادگی می‌شود. دوم جمع‌آوری پول است که به لحاظ قانونی ورود نهادهای قضایی برای نظارت نیاز است. آثار گفت‌وگو محور که نعل به نعل از آثار خارجی وام گرفته شده سابقه طولانی در صدا و سیما دارد. الگوبرداری به روش عین به عین راحت‌ترین کار در صدا و سیما است که ماه عسل هم توانسته عهده‌دار آن باشد. اگر ما به اجزای تولید ماه عسل نگاه کنیم متوجه می‌شویم که هیچ تناسبی میان ماه رمضان و موضوع برنامه و میهمان آن و حتی دکور آن وجود ندارد. از دکور بگوییم که کپی دکوراسیون‌های هالیوودی است که در سال تحویل هم از آن استفاده شد. آن هم با زمینه‌ای تیره و تاریک که هیچ تناسبی با ماه رمضان ندارد. دکور برنامه یک فضای بی‌روح را در بیننده القا می‌کند و سرزندگی ندارد. می‌رسیم به مدعوین ماه عسل که برخی از آنها چه در فضای مجازی چه در رسانه‌های گروهی چه در سطح تصمیم‌گیران کلان مورد انتقاد قرار گرفتند. چه معیاری برای انتخاب میهمان وجود دارد؟ طراح سؤالات چه کسی است؟ گروه انتخاب و گروه تحقیق چه کسانی هستند؟ معیار انتخاب چیست؟ چه کسی صلاحیت آنها را تأیید کرده است؟ چه کسانی میهمان را به ماه عسل سفارش یا تحمیل می‌کنند؟ چرا مدعوین در مورد پخش زنده و آنتن زنده توجیه نشده‌اند. شاید این عملکرد تعمدی است برای جذب مخاطب بیشتر. در هر صورت، نشانه تسلط نداشتن مجری و سازندگان به برنامه است.

از جمله میهمان جنجالی «ماه عسل» که حتی باعث ورود دادستانی به موضوع شده است. براستی چه دلیلی جز سفارش برای دعوت از او وجود دارد؟ آن هم در یک برنامه غیر مرتبط و غیرتخصصی. نه مجری اطلاعی از موضوع داشت و نه گروه تحقیق و نتیجه آن شد که مهمان از این تریبون آزاد مجانی جهت جمع‌آوری اعانه و کمک نهایت استفاده را کرد. جالب اینجاست که وقتی قرار بر حضور منتقدان در یک مناظره بود برنامه لغو شد. درست مثل وزارت خارجه، فقط گفت‌وگوهای یک طرفه حضور دارد و مناظره با حضور منتقد باعث لغو آن می‌شود. به راستی در صدا و سیما چه خبر است که یک مزدور سازمان بهداشت جهانی با آن اهداف آشکار و پنهان یک تریبون به این وسعت آن هم برای ترویج خواسته استکبار به دست می‌گیرد؟؟؟ کیست که نداند همه سازمانهای بین‌الملل آلت دست آمریکا و سایر دولت‌های غربی هستند و همه به دنبال انقراض و کاهش نسل مسلمانان و جمعیت زمین بوده‌اند. آیا فلان مهمان برنامه توسط بهمان مسئول پورشه‌سوار و میلیاردر سفارش شده؟

«ماه عسل» به مانند برخی از مسئولین از مسیر اصلی خود خارج شده است یا آلت دست سازمانها یا وجه‌المصالحه بین سازمانها قرار گرفته است. دیگر از خود اراده‌ای ندارد که اگر داشت مناظره لغو نمی‌شد و تکذیب و تأیید پی در پی را به دنبال نداشت. کشور ما دارای نظام ارزشی و الهی است و این موضوعی نیست که از دید تولیدکنندگان آثار هنری و تلویزیونی دور باشد و تولید آثار باید مبتنی بر این ارزش‌ها باشد اما این موضوع گاهی در تلویزیون رها می‌شود. این را می‌توان در تولید آثار مناسبتی که هر سال تکرار می‌شود مشاهده کرد. نظام ارزشی ما در تلویزیون و ساختار برنامه‌ها به نظام اسپانسری تغییر داده شده است. دلیل عمده آن خودگردان بودن ساختار تولید در صدا و سیما است. این موضوع باعث شده که آثار تلویزیونی و اجزای آن از تیتراژ گرفته یا میهمان در چارچوب این نظام جدید قرار بگیرند و دیالوگ‌ها، اتومبیل، اپلیکیشن موبایل، لوکیشن همه و همه بیانگر این رویکرد باشند و این را می‌توان در ماه رمضان امسال با ویژه برنامه‌های آن دعوت، ماه سپید، با اندکی تغییر تماشا کرد. واگذاری سرقفلی به خوبی احساس می‌شود.

سینماروزان: امتداد محصولات موفق اگر همراه باشد با تزریق ایده های بکر و دست اولی که محصول را از تکرار نجات دهد مسیری مطمئن برای افزایش مخاطب است اما اگر این ایده ها، دست اول نباشند طبیعی است که محصول موردنظر نخواهد توانست جایگاهی درخور پیدا کند.

به گزارش سینماروزان کشدار شدن مجموعه «ماه عسل» در این سالها چنان که باید نتوانسته روندی روبه رشد را تجربه کند که اصلی ترین دلیل آن بسنده کردن به یک تیم تولید ثابت و پرهیز از تزریق ایده پردازان تازه نفس به مجموعه است؛ این نکته ایست که روزنامه اصولگرای «جوان» در گزارشی بر این مجموعه بر آن ایراد گرفته است.

متن گزارش «جوان» را بخوانید:

چند سالي مي‌شود كه در ماه مبارك رمضان ساعت قبل از افطار شبكه3، مختص برنامه زنده «ماه عسل» شده است؛ برنامه‌اي گفت‌وگو‌محور با اجراي ثابت

احسان عليخاني كه تم اجتماعي دارد. مهمان‌هاي اين برنامه غالباً مردم عادي هستند كه توانسته‌اند در زندگيشان كار مهمي انجام بدهند يا در زندگي افراد ديگر تأثيرگذار بوده‌اند يا اينكه حادثه مهمي در زندگيشان رخ داده‌ است.
ماه عسل در سال‌هاي ابتدايي خود به دليل شكستن فرم‌هاي كليشه‌اي تلويزيوني و سوژه‌هاي تقريباً جديد بين مخاطبان جايگاه خوبي پيدا كرد و چون هنوز در ابتداي شهرت و قدرت تلويزيوني قرار داشت، براي ثبات و ماندگاري تلاش بهتري داشت تا از نظر محتوايي بتواند بين مخاطبان جايي باز كند، براي همين موفق شد تا به عنوان يك برنامه خوب در نظرسنجي‌هاي صداوسيما بهترين زمان پخش را هم در اختيار بگيرد.

اما هرچه جلو آمديم و قدرت و شهرت اين برنامه بيشتر شد متأسفانه از نظر كيفي تنزل پيدا كرد، به طوري كه امسال «ماه عسل» رنگ و بوي ماه رمضاني ندارد و بيشتر يك روتين سالانه قبل از افطار شده كه حتماً بايد روي آنتن برود. اول دكور و صحنه اين برنامه پرهزينه است كه انتظار مي‌رفت حال و هواي معنوي و رمضاني داشته باشد ولي مانند ويژه‌برنامه سال تحويل كه كپي سالن مراسم اسكار بود، اينجا هم بيشتر به ياد مراسم گلادياتورهاي روم باستان مي‌افتيم تا ماه رمضان، حس و حال معنوي به مخاطب انتقال ندهد. ‌اي كاش در چنين برنامه‌هايي به‌جاي كپي‌برداري از شبكه‌هاي ماهواره‌اي كمي هم به فضا و سبك زندگي ايراني- اسلامي‌مان بها داده مي‌شد چراكه اينجا ايران است و مردماني مسلمان و روزه‌دار پاي رسانه ملي نشسته‌اند كه قرار است از اين دانشگاه عمومي آن هم در لحظات قبل از افطار، بهره و حض معنوي ببرند.

دوم رويه تكراري و روتين شده «ماه عسل» براي متأثر كردن و گريه انداختن مخاطبان با سوژه‌هاي نه چندان جذاب و تأثيرگذار است. درحالي كه يك سال فرصت در اختيار تيم گرانقيمت اين برنامه وجود دارد تا سوژه‌يابي‌هاي عمومي‌تر و بهتري داشته باشد، راحت‌ترين كار آوردن يك فرد معتاد و خانواده آن شده كه مجري مانند قاضي جلوي زن و مرد مي‌نشيند و از زیر و بم زندگي آنها سؤال مي‌كند تا يك جايي مخاطب را تحت تأثير قرار دهد و با ژست قهرمانانه به پروبال دادن موضوع مي‌پردازد، البته پرداختن به چنين معضلي از سوي رسانه ملي لازم است اما بيش از اندازه باعث خنثي و بي‌اثر شدن آن مي‌شود چه آنكه مسائل بسياري در جامعه وجود دارد كه «ماه عسل» مي‌تواند از ظرفيت خود براي ارائه و حتي ايجاد بستري در رفع آنها استفاده كند از طرفي برخورد عليخاني با مهمانان هم چندان مقبول نيست، مثلاً در يكي از برنامه‌ها كه زن از مشكلات همسر معتاد خود صحبت مي‌كرد مجري با تعجب به او گفت: چرا در خانه همسرت را شما خطاب مي‌كني؟ نمي‌گويي تو! چرا او را با آقا صدا مي‌كني و صميمي نيستي؟

مسئله مهم‌تر ديگر ورود احسان عليخاني به موضوعات غيرمرتبط است كه باعث جهت‌دار شدن برنامه مي‌شود، مثلاً درباره ورود زنان به ورزشگاه اظهارنظر مي‌كند، به طوري كه بلافاصله رسانه‌ هاي زنجيره‌اي از آن به عنوان حمايت جسورانه ياد كردند درحالي‌كه عليخاني به عنوان يك مجري اجتماعي حق ندارد براي ديده شدن، به اين مسائل غير مرتبط ورود پيدا كند و ماه عسل را سمت و سوي جناحي بدهد، آن هم در لحظات ناب معنوي قبل از افطار.

گاه به دليل نبود مديريت و نظارت درست وقتي يك مجري به شهرت و جايگاهي مي‌رسد خود را محق مي‌داند تا بدون اشراف و شناخت كافي، درباره همه چيز اظهارنظر كند، درصورتي كه به به دليل سرمايه‌گذاري عظيم دشمنان انقلاب در فضاي رسانه‌اي جهاني، مسئوليت اجرا در رسانه ملي، نيازمند افزايش دانش سياسي و قدرت تحليل مجري رسانه‌ ملي است، علاوه بر همه اينها تعيين چارچوب‌هاي منطقي و منطبق بر معيارهاي فرهنگي نظام جمهوري اسلامي براي مجري و التزام او به پرهيز از اعمال علايق و برداشت‌هاي شخصي مي‌تواند از چنين اشتباهاتي جلوگيري كند، لذا مجريان تلويزيوني بايد در همان برنامه و جايگاهي كه هستند اظهارنظر كنند و عمداً يا سهواً خود را در امور غيرمرتبط صاحب نظر نشان ندهند زيرا تريبوني كه در اختيار دارند عموميت و فراگيري دارد و قرار نيست به بهانه شهرت رسانه‌اي كه كسب كرده‌اند، شيطنت كنند

سینماروزان:  تیزر فیلم تلخ «بدون تاریخ بدون امضاء»وحید جلیلوند در حالی رونمایی شده که به مانند نسخه جشنواره فیلم، نام احسان علیخانی مجری برنامه «ماه عسل» به عنوان تهیه کننده در کنار نام علی جلیلوند آمده است.

به گزارش سینماروزان اینکه چطور علیخانی پروانه تهیه‌کنندگی گرفته و کدام یک از صنوف تهیه‌کنندگی ایشان را تأیید کرده پرسشی بود که به هنگام رونمایی فیلم در جشنواره هم مطرح شد و البته مهرداد فرید دبیر وقت شورایعالی تهیه کنندگان خیلی زود بر عدم صدور پروانه تهیه کنندگی وی تأکید کرد.

پروانه ساخت «بدون تاریخ…» در روزگار حبیب ایل بیگی در معاونت نظارت صادر شده بود ولی نامی از علیخانی در پروانه به چشم نمی‌خورد. موضوعی که البته بعدتر محمدرضا فرجی مدیرکل سینمای حرفه‌ای هم بر آن تأکید کرد و گفت تهیه‌کننده فیلم صرفا علی جلیلوند است و نه شخص دیگر. همین مسأله هم بود که باعث شد به هنگام معرفی کاندیداهای بهترین فیلم جشنواره سی و پنجم فجر نام علیخانی از فهرست تهیه کنندگان این فیلم حذف شود!

حالا با انتشار تیزر اکران فیلم پرسشی تازه شکل گرفته و اینکه آیا در پروانه نمایش فیلم نام علیخانی به عنوان تهیه کننده اضافه شده است؟ پاسخ این پرسش مثبت است چون پروانه تهیه کنندگی علیخانی اخیرا صادر شده است.

گویا بعد از اعمال ایراد وارده به ذکر نام علیخانی به عنوان تهیه‌کننده در نسخه جشنواره «بدون تاریخ…» این مجری که نقش مهمی در تأمین سرمایه فیلم داشته کوشیده از طریق جامعه صنفی تهیه کنندگان که قدیمی ترین صنف قانونی سینمای ایران است، صلاحیت خویش برای دریافت مجوز تهیه کنندگی را دریافت کند.

علیخانی به استناد تجربیات تولیدش در تلویزیون و در کنار آن سرمایه‌گزاریهای سینمایی که قبل از «بدون تاریخ…» داشته و البته رسانه‌ای نشده و همین طور رزومه تحصیلی توانسته عضو جامعه صنفی تهیه کنندگان شود و با این حساب هیچ بعید نیست که در آینده نامش را بیش از اینها به عنوان تهیه کننده سینما ببینیم.

سینماروزان: کاظم احمدزاده که سالها به همراه مجریانی مختلف اجرای برنامه ای ویژه ماه رمضان با نام «جشن رمضان» را برعهده داشت دو سالی میشود که از این برنامه حذف شده و کوشیده علایق خود در حیطه اجرا را در برنامه هایی دیگر پی گیرد.

به گزارش سینماروزان احمدزاده که بسیاری او را با «مسابقه بزرگ» و اجرا در کنار محمد حسینی مجری مقیم ایالات متحده به یاد می آورند در یکی از معدود گفتگوهای تفصیلی خود که با «مهر» انجام شده هرچه میخواسته دل تنگش گفته؛

احمدزاده هم به گلایه از رسانه ملی پرداخته که بی دلیل او را از «جشن رمضان» کنار گذاشته و هم طعنه هایی زده به «ماه عسل» که ایده های او را مورد فرآوری قرار داده! او البته به صراحت از تواناییهای محمد حسینی گفته و او را بهترین پارتنر خود در اجرا دانسته است.

بخشهای خواندنی گفته های احمدزاده را بخوانید:

–{با اشاره به «ماه عسل»؟} ما بسیاری از اتفاقاتی که امروز در برنامه ها می افتد و مخاطب را هیجان زده و متاثر می کند ۱۸ سال پیش انجامش دادیم، مثلا رسیدن دوخواهر به پدر بعد از ۳۵ سال که خودشان تا لحظه آخر خبر نداشتند و خیلی اتفاقات دیگری از این دست را در شرایط آن زمان رقم زدیم. تا قبل از «جشن رمضان» شاید آزادی زندانی ها اصلا عمومی نشده بود و مردم نمی دانستند خودشان هم می توانند زندانی آزاد کنند حتی اگر ثروتمند نباشند.

–بحث چتر حمایت مالی برای کودکان یتیم و خیلی اتفاقات دیگر که راهش را خوشبختانه برنامه های دیگر ادامه دادند و اتفاقات خوبی را رقم زدند قبلا در تلویزیون تجربه شده بود. در واقع این فرهنگسازی از آن زمان شکل گرفت و برنامه های یکه‌تاز امروز ساختار خاص شان را از گذشته وام گرفتند و امروز با ابزار فضای مجای توانستند آن سیاست ها را ادامه دهند.

–«جشن رمضان» به جاهای خوبی رسیده بود. من در بیست سالی که این برنامه روی آنتن رفت تا سال ۹۴،  ۱۵ سالش را تهیه کننده و مجری بودم و موضوعات گره گشایی و پیش از آن برآورده کردن آرزوها، ایتام، آزادی زندانی و … را اجرا کردم. «جشن رمضان» بیست سال پیش تنها برنامه ای بود که به چنین مسایلی اهمیت می داد در حالی که بقیه برنامه ها تنها به وجه جذابیت و سرگرمی آن فکر می کردند و دنبال داستان هایی بودند که اگرچه هیجان انگیز بود اما عموم مردم ممکن بود تا آخر عمر هم درگیرش نباشند. مثلا کسی را که دو هفته در چاه افتاده با ماجرای عجیب و غریبش به تلویزیون می آوردید جذاب است اما گره ای باز نمی کند.

–ما در «جشن رمضان» به جذابیت ها کار نداشتیم و سراغ کسی می رفتیم که مثلا به خاطر ۲۰۰ هزار تومان سه سال در زندان بود و در شرایطی خاص و با حداقل امکانات (چون قرار نبود کسی متوجه شود نمی توانستیم از تجهیزات حرفه ای استفاده کنیم) او را با خانواده‌اش غافلگیرانه روبه‌رو کردیم.

–{در تلویزیون} یک نفر را می آوریم آنقدر بدون هیچ منطقی به او بها می دهیم تا آنتن ثانیه ای ۳ میلیون در اختیارش قرار گیرد بعد با یک شایعه ورق برمی‌گردد و او زیر بار همه اینها له می‌شود. تا وقتی که مدیریت سلیقه ای حاکم است این جریان ها تمام شدنی نیست. سیستم ما عقب است و با این روش به جایی نمی رسد. مجموعه فرهنگی اگر درایت داشته باشد می‌تواند از یک مجری درست استفاده کند و تاثیرات بزرگ اجتماعی در کشور ایجاد کند.

–گمان نمی کنم که حذف من از برنامه «جشن رمضان» هدفمند بوده باشد، ولی تحیر من را برانگیخته که می بینم هم رسانه هم متولی برنامه که کمیته امداد است تن به این کار داده است. با اینکه من ۲۰ سال عمرم را پای این برنامه گذاشتم هیچوقت درباره این ۲ سال سوال نکردم و کسی هم بعد از بیست سال نپرسید که چطور شد احمدزاده دیگر نیست. البته آن زمان مدیریت در رسانه ملی و کمیته امداد فرق می کرد. هر سال که ماه رمضان به پایان می رسید بلافاصله برای سال بعد جلسه می گذاشتند و برنامه ریزی ها شروع می شد. «جشن رمضان» مثل بچه من بود چطور می توانستم از آن بگذرم. کاش شبکه و مسئول کمیته امداد پاسخی برای این موضوع داشته باشند.

–{اشاره به بهرام شفیع؟} در دنیای ورزش یک مجری هست که به هیچ عنوان نمی توانند حذفش کنند اما این اتفاق برای حوزه های دیگر به راحتی رخ می دهد. چون ورزش مافیای خودش را دارد و این ارزش ورزش و کارهای مردمی است که کسی جرات نمی کند دست به ترکیب چیده شده ورزش بزند ولی حوزه های اجتماعی صاحب ندارد.

–«ماه عسل» آن قدر تکلیفش معلوم است و طیب خاطر دارد که بعد از عید فطر برای سال جدید کارش را شروع می کند در حالی که وقتی ما بهترین برنامه معارفی می شدیم به محض اینکه هدیه دریافت می کردیم و از صحنه پایین می آمدیم ۱۰ سکه از برآورد ما کم می کردند. من از بابت «جشن رمضان» از مدیریت قبلی شبکه سالی ۶۰ میلیون طلبکارم البته در مدیریت جدید تدریجا پول بازگشت ولی خوشبختانه یک ریال هم بدهکار نیستم ولی احسان علیخانی کدام یک این بدهی ها را دارد؟

—محمود شهریاری هنوز هم رفیق من است ولی در آن برهه که قرار شد دیگر نباشد از دست من ناراحت شد. به نظرتان در دوره ای که روی آنتن بودیم واقعا باید چکار می کردم؟ من تذکراتم{درباره نقدهای اخلاقی بالادستیها} را می دادم اما این برنامه هر شبی روی آنتن می رفت و اگر پارتنر تذکرپذیر نباشد یا تعطیلی خواهیم داشت یا تغییر.

–من پُر پارتنرترین مجری ایرانم و هیچکس اندازه من در برنامه های مختلف پارتنر نداشته است. هنوز هم تمایل دارم با پارتنرهای دیگری برنامه اجرا کنم اما هیچکدام شان مثل محمد حسینی نبودند.

–همان سال های اوج «جشن رمضان» یک روز عینکم را عوض کردم و با همان فریم جدید که خریده بودم نزد مدیر شبکه رفتم. در همان وهله اول مدیر شبکه وقت گفت عینکت مبارک خیلی خوب شدی ولی من احمدزاده خوشگل نمی خواهم احمدزاده معصوم بیشتر به درد ما می خورد.

–دغدغه بحران آب برای من جدی است و توانایی تولید برنامه در این مورد هم دارم به شرطی که سازمان صدا و سیما هم فضا بدهد. نمی شود من دلم شور مملکت را بزند ولی همه فکر خودشان باشند. من یک نفر کاری از دستم برنمی آید. الان تلویزیون کاسه بشقاب فروشی شده است و جا برای طرح موضوع آب ندارد. این موضوع اگر بحران است سازمان هم باید بحرانی برخورد کند. نه اینکه من درباره آب حرف بزنم آخرش هم بگویم عدد یک را به این شماره بفرستید قابلمه بخرید.

سینماروزان: اظهارات اخیر غلامحسین محسنی اژه ای سخنگوی دستگاه قضا درباره شک و شبهه داشتن جمع آوری کمک برای زندانیان غیرعمد در «ماه عسل» با واکنش خبرگزاری اصولگرای «فارس» مواجه شده است که با مرور این ماجرا از علیخانی خواسته است به خاطر این ماجرا از مردم عذرخواهی کند.

متن گزارش «فارس» را بخوانید:

29 خردادماه امسال خبرگزاری فارس گزارش را با عنوان «زندانیان مهمان ماه عسل جرائم عمد در پرونده‌شان دارند/ علیخانی چرا واقعیت‌ را به مردم نگفت؟» روی خروجی خود قرار داد.

گزارشی که در آن با استناد به صحبت‌های مدیرعامل ستاد دیه کشور از یک دروغ بزرگ در بحث جمع آوری پول برای آزادی زندانیان خبر می‌داد، پولی که به نام زندانیان غیر عمد و به کام بخشی از زندانیان عمد شد که البته در کمتر از 24 ساعت، مدیرعامل ستاد دیه در یک چرخش عجیب تمامی صحبت‌های خود را مبنی بر غیرواقعی بودن اظهارات مجری ماه عسل تغییر داد.

پس از این ماجرا در تاریخ 9 تیرماه خبرگزاری فارس گزارش دیگری را با عنوان «از جولایی در تهران تا جولایی در اهواز؛ چرخش 180 درجه‌ای رئیس یک ستاد+فیلم» منتشر کرد.

در این گزارش عنوان شد که جولایی این علی‌رغم صحبت‌های اولیه خود و در یک چرخش 180 درجه‌ای از دست‌اندرکاران برنامه ماه عسل تقدیر و تشکر کرده است!

پس از این دو گزارش هجمه‌های زیادی از سوی ستاد دیه کشور، سازمان زندان‌ها ودست‌اندرکاران برنامه «ماه عسل» به خبرگزاری فارس وارد شد.

حاشیه‌ها ادامه داشت تا اینکه روز یکشنبه 8 مردادماه سال جاری حجت الاسلام محسنی اژه‌ای در صد و پانزدهمین نشست خبری خود در پاسخ به سؤال خبرنگار فارس درباره جمع آوری کمک‌های مردمی برای آزادی تعدادی از زندانیان در ماه مبارک رمضان با همکاری برنامه ماه عسل و سازمان زندان‌ها و اینکه برخی از این زندانیان، زندانی جرائم عمد بودند گفت: آن مقداری که مطلع هستم این است که برخی افراد زندانی به خاطر بدهی اندکی در زندان هستند.

وی ادامه داد: مردم عزیز ما وقتی متوجه می‌شوند کمک می‌کنند که پسندیده است. این زندانی‌ها دو قسم هستند؛ یک قسم کسانی هستند که جرائم عمد مرتکب نشدند و مردم برای کمک به آنها اقبال بیشتری دارند.

اژه‌ای گفت: برخی هم کسانی هستند که جرم عمدی مرتکب و محکوم شدند اما در عین حال بدهی هم دارند. مثلا ًکسی که سرقت کرده و حبسش را گذارنده اما در عین حال به فردی که اموالش را سرقت کرده بدهکار است. چون توان مالی ندارد، در زندان می ماند.

سخنگوی قوه قضاییه افزود: خیلی از مردم ما حاضر هستند به این دسته از زندانیان نیز کمک کنند، تا اینجا اشکالی ندارد.

وی تصریح کرد: اما در برنامه ماه عسل دو مطلب اتفاق افتاده که به نظر می رسد بی اشکال نیست؛ اشکال اول این بوده که مخاطب طوری تلقی کرده که همه این پول برای بدهکاران و محکومان جرایم غیر عمد است که به نظرم اشتباه بوده است و تذکر هم داده شد که شفاف به مردم بگویند.

اژه‌ای افزود: اشکال دوم این بود که در یک مورد گفتند فردی وجود دارد که به خاطر یک میلیون تومان 10 سال است در حبس مانده است. خودم خیلی حساس شدم و تصورم این بود غیرعمد بود. صبح که سرکار آمدم بررسی کردم. تماس گرفتم و پرسیدم این فرد که بود؟ یکی از استان ها را نام بردند.

وی ادامه داد: بلافاصله با رییس دادگستری آن استان تماس گرفتم که گفت ما چنین فردی نداشتیم. گفت این فرد دارای سوابق متعدد کیفری از جمله سرقت است و به خاطر سرقت به 10 سال حبس محکوم شده که 3 سالش را گذرانده و نزدیک 28 میلیون بدهکاری دارد و به یکی از کسانی که مالش را سرقت کرده، یک میلیون بدهی دارد.

اما پس از مهر تأیید سخنگوی قوه قضائیه سوال اصلی مطرح شده این است که در این ماجرا تکلیف پول‌هایی که هموطنان با نیت کمک به زندانیان جرائم غیرعمد اعطا کرده‌اند و برای آزادسازی زندانیان جرائم عمد استفاده شده، چه می‌شود؟

برای آنکه مشخص شود حدود 20 میلیارد تومان پول جمع آوری شده از سوی برنامه ماه عسل و با برچسب کمک به زندانیان غیرعمد چه حکم شرعی دارد با دفتر پاسخگویی احکام مقام معظم رهبری تماس گرفتیم و صورا مسأله را با آن‌ها مطرح کردیم که سؤال و جواب مطرح شده عیناً به صورت صوتی و مکتوب منتشر کرده‌ایم.

سؤال: اگر اعلام شود که پولی برای آزادی زندانیان جرائم غیرعمد جمع می‌شود و بعداً مشخص شود که پول جمع‌آوری شده صرف آزادی زندانیان عمد همجون سرقت شده، حکم پول جمع آوری شده چیست؟

پاسخ: هر پولی که جمع می‌شود باید با رضایت و اجازه صاحبان پول خرج شود و اگر در جای خودش خرج نشود، فردی که پول را جمع کرده ضامن است،‌ بنابراین کسی که مال را تلف کرده باید آن را به صاحبش بازگرداند.

حالا سؤال اینجاست که با توجه به اینکه پول‌های جمع‌آوری شده از لحاظ مصرف شبهه دار است، سازمان زندان‌ها و ماه عسلی‌ها چگونه می‌خواهند از مردم حلالیت بطلبند؟

شاید بهتر باشد که احسان علیخانی و رئیس سازمان زندان‌ها یک بار دیگر مثل برنامه نوزدهم ماه عسل کنار هم در یک کادر قرار گیرند و از طریق رسانه ملی رسماً از مردم بابت جمع آوری پول به نام زندانیان غیرعمد و به کام تعدادی زندانی عمد پوزش بطلند زیرا بسیاری از مخاطبان این برنامه  اعلام کرده‌اند که اگر می‌دانستند این پولها قرار است صرف آزادی زندانیان جرائم عمد شود از کمک خودداری می‌کردند و پول‌شان را در مسیر صحیح و برای آزادی زندانیان جرائم غیرعمد استفاده می‌کردند.

سینماروزان: نامزدهای بهترین چهره تلویزیونی هفدهمین جشن حافظ(دنیای تصویر) اعلام شدند.

به گزارش سینماروزان با قدرت گرفتن برنامه‌های مجری محور تلویزیون، جشن حافظ به عنوان تنها جشن خصوصی سینما و تلویزیون ایران بخش بهترین چهره تلویزیونی را از چند سال پیش به جایزه‌هایش اضافه کرده است.

نامزدهای بهترین چهره تلویزیونی امسال جشن حافظ از میان برنامه‌هایی انتخاب شده اند که از اول فروردین سال 95 تا پایان اسفندماه 95 روی آنتن تلویزیون رفته یا در اینترنت انتشار یافته اند.

نامزدهای بهترین چهره تلویزیونی هفدهمین جشن حافظ عبارتند از:

رامبد جوان (خندوانه)

محمد صالح علا (چشم شب روشن)

احسان علیخانی (ماه عسل)

عادل فردوسی‌پور (نود)

مهران مدیری (دورهمی)

برنده تندیس حافظ بهترین چهره تلویزیونی در هفدهمین جشن سینمایی و تلویزیونی حافظ معرفی خواهد شد. از برگزیدگان سال‌های گذشته این بخش می‌توان به داریوش ارجمند، مرتضی حیدری، رامبد جوان، عادل فردوسی‌پور و مهران مدیری اشاره کرد.

کاندیداهای چهره های تلویزیونی جشن حافظ

سینماروزان: محمود شهریاری مجری باسابقه تلویزیون که مدتهاست در رسانه ملی برنامه ای ندارد در تازه ترین گفتگوی خود که با «مهر» انجام شده در کنار مرور اوضاع و احوال تلویزیون به گلایه از «ماه عسل» پرداخته که قصد دارد که مدام از مخاطبان اشک بگیرد.

محمود اشاره در پاسخ به اینکه چه زمانی در تلویزیون برنامه خواهد داشت، بیان کرد: با شرایطی که می بینیم دیگر تلویزیونی باقی نمانده است که بخواهیم بازگردیم.

وی با اشاره به رویکرد تلویزیون اضافه کرد: تلویزیون در حال فاصله گرفتن از مردم است و مردم اخبار را بیشتر از شبکه های مجازی پیگیری می کنند. این مساله به ضرر خود تلویزیون است چراکه برای هرکسی صفحه مجازی به یک تلویزیون شخصی تبدیل شده است.

این مجری باسابقه درباره اجراهای تلویزیونی نیز عنوان کرد: در اجرا هم همینطور است غیر از معدود برنامه هایی که به صورت فصلی و مناسبتی پخش می شود مثل برنامه های «دورهمی» و یا «ماه عسل» دیگر برنامه های تلویزیون بیننده ندارد. تلویزیون قهرمانان خود را از دست داده است گاهی من به مدیران شبکه ها زنگ می زنم و آنها حتی اسم مجریان کم سابقه تر را بلد نیستند پس چطور انتظار دارند که ستاره سازی شود و مردم نام این مجریان را بلد باشند.

وی در بخش دیگری از گفتگوی خود درباره برنامه «ماه عسل» و اجرای علیخانی یادآور شد: من خود احسان علیخانی و اجرایش را دوست دارم و معتقدم اگر علیخانی را از برنامه جدا کنید دیگر جذابیتی ندارد، اما من این شیوه از برنامه سازی را نمی‌پسندم. این رویکرد، هنر برنامه‌سازی نیست بلکه سوءاستفاده از احساسات رقیق شده مردم به خاطر ماه رمضان و روزه و نزدیکی با زمان افطار است.

شهریاری افزود: مردم را به حزن واداشتن کار جالبی نیست اخیرا دیدم تصویر علیخانی با مهران مدیری در کنار هم گذاشته شده و زیر آن این سوال مطرح شده که یکی ما را می خنداند و دیگری می گریاند کدام را باید انتخاب کرد. مساله این است که اگر علیخانی مواظب نباشد ممکن است محبوبیت خود را از دست بدهد.

وی عنوان کرد: علیخانی و برنامه «ماه عسل» طرفداران جدی دارند و تلویزیون باید این افراد را حفظ کند. زحمتی که تیم این برنامه برای اجرا و تولید متحمل می شود، مشهود است اما از آنجایی که سیاست صداوسیما درست نیست این تلاش آنچنان که باید دیده نمی شود. مثل این است که مواد اولیه برای طبخ یک غذا خوب باشد اما از این مواد به درستی استفاده نکنید و نتیجه خوبی نگیرید.

این مجری تلویزیون با اشاره به تاثیر علیخانی در برنامه تصریح کرد: اگر «ماه عسل» هنوز تعداد زیادی بیننده دارد فقط به خاطر علیخانی است و اگر او را از برنامه بگیریم دیگر چیزی نمی ماند و کار به زمین می خورد کما اینکه در دوره هایی افرادی که اتفاقا چهره هم بودند اجرا را بر عهده گرفتند اما کسی آن را دنبال نکرد پس علیخانی باید این جایگاه را حفظ کند.

وی اضافه کرد: نباید رویکرد ما این باشد که فقط مردم را بگریانیم. ماه رمضان در کشورهای اسلامی به صورت یک جشن برگزار می شود و چرا باید موقع افطار یک برنامه حزن آلود پخش شود. به نظر من باید علیخانی به عنوان تهیه کننده و مجری کمی ساز و کارهایش را تغییر دهد و اگر برنامه دو روز غمگین است روز بعد شاد باشد.

شهریاری درباره اینکه چقدر این ساختار می تواند به تاثیرگذاری برای مخاطب کمک کند، یادآور شد: تاثیرگذاری از خنده هم ایجاد می شود. شما اگر جایی گریه کنید و یا بخندید زمانیکه خندیده اید بیشتر برایتان تاثیرگذار است. البته من نمی گویم رویکردش را کاملا تغییر دهد اما براساس شعری از سعدی «درشتی و نرمی به هم در به است» مخاطب به هر دو به صورت منطقی و درستش نیاز دارد.

وی با اشاره به سخن آیت الله مکارم شیرازی یادآور شد: در سخنانی که یکشنبه شب از زبان آیت الله مکارم شیرازی در تلویزیون پخش شد وی به این سخن پزشکان استناد کرد که ۷۰ درصد مردم از افسردگی برخوردار هستند پس شرایط جامعه به گونه ای است که ما به شادی بیشتر احتیاج داریم.

شهریاری در پایان در واکنش به اینکه برخی می گویند اگر کسی این برنامه را دوست ندارد آن را نبیند، اظهار کرد: این حرف درست نیست و ما را به یاد محمدرضا پهلوی می اندازد که گفته بود هر کس حزب رستاخیز را نمی خواهد از این کشور برود. نمی توان برای مردم به این ترتیب تعیین تکلیف کرد. مردم هنگام افطار نمی توانند ماهواره ببینند بلکه تلویزیون خودمان را روشن می کنند و از میان شبکه های تلویزیون هم که هیچ کدام جذابیتی ندارد آخر سر همین شبکه سه و «ماه عسل» را تماشا می کنند.