سینماروزان: اسدالله نیک‌نژاد کارگردان به بهانه بازپخش سریال «پاییز صحرا» در گفتگو با بانی فیلم به تشریح مسائلی از تلویزیون و پلتفرم‌های نمایش خانگی پرداخت.

وی با اشاره به نقش مهم تلویزیون به عنوان وسیله‌ای تفریحی و آگاهی برای مردم گفت: اولا اگر درست بگویم ایران جزو تنها کشورهایی است که تلویزیون مجانی دارد و بنا بر این رسم، چون مردم برای دیدن آن پول نمی‌دهند صدایی برای چون و چرا باقی نمی‌گذارد.

نیک نژاد ادامه داد: البته با ورود شبکه‌های خانگی کمی سلیقه‌ها فرق کرده است. پس تلویزیون ملی ما که جزو رسانه‌های جمعی و مردمی محسوب می‌شود و باید برای تمام مخاطبان نقش سرگرمی و آگاهی‌دهنده را داشته باشد کمی دیگر تبدیل شده به یک مدیوم سیاسی، یعنی از آن نقش ذاتی و اصلی خود به طور نسبی فاصله گرفته است. نتیجه آن چیست؟! مردم برای تأمین نیاز خود که همان سرگرمی و اوقات خوش است به سراغ شبکه‌های دیگر می‌روند و رفته رفته این اعتماد مردم به شبکه‌های خودشان و ملی تبدیل به بی‌اعتمادی می‌شود و مخاطب حداکثری نیز از دست می‌رود.

نیک نژاد در بخشی از صحبت‌هایش به ممیزی‌های آثار نمایشی پرداخت و اذعان کرد: تحلیلم از سانسور چیز دیگری است و در کل با آن موافق نیستم، ولی قبل از آن باید متوجه مفهوم لغات باشیم و بعد از آن استفاده کنیم. در این جهان متمدن قوانینی در ارتباط با صاحبان سرمایه و هنرمندان و یا برای هنر و هنرمند نهادینه شده و همه نیز از آن پیروی می‌کنند. مثل این‌که در قوانین شهری قواعدی وجود دارد که باید از آن پیروی کرد تا نظم در جامعه برقرار باشد. عبور از چراغ قرمز جرم محسوب می‌شود و هیچ تبصره یا بخشنامه‌ای وجود ندارد که بتوان از آن تعبیر دیگری بیان کنند. پس چرا در امور فرهنگی چنین قوانین مدونی وجود ندارد که دچار مفاهیم اشتباه نشویم؟ در فرهنگ و هنر هم باید اوضاع به همین منوال باشد. اگر اثری در دوره مدیریت یک مدیر خاص دچار ممیزی شود از اساس اشتباه است چون دچار اختلاف بین هنرمندان و دولتمردان می‌شود. در واقع هنرمندان و مدیران فرهنگی باید مانیفست مشترکی داشته باشند تا از این آشفتگی و بی‌برنامه بودن یکدیگر را نجات داده و کمک کنند تا جامعه‌ای پیشرو در زمینه‌های هنری باشیم و هنرمند و دولتمند، یاران هم باشند نه در مقابل هم.

این کارگردان با ابراز تعجب از صدور تعداد بالای مجوزهای راه‌اندازی پلتفرم‌ها در شبکه نمایش خانگی بدون اینکه مانیفست مشخصی داشته باشند، گفت: در حال حاضر امید دارم پلتفرم‌های خصوصی در یک رقابت جدی با یکدیگر قرار داشته باشند. البته برایم جالب است این تعداد و گویا همچنان ادامه‌دار نیز خواهد بود. مشتاق هستم بدانم فلان پلتفرم تازه تأسیس و یا قدیمی دارای چه استراتژی است و مانیفست فعالیت ۲۴ ساعت‌شان چیست؟! اصول استاندارد برنامه‌سازی در کل دنیا به این شکل است که هر شبکه یا کمپانی برای خودش مانیفست یا قوانینی دارد که همیشه از آن پیروی می‌کند و جالب است بدانید برای هنرمندان هم عالی است که بدانند فلان رسانه چه تیپ برنامه می‌سازد و به دنبال آن باشند. وای از روزی که همه از روی دست هم کپی کنند، و آش شله قلمکار بدی از آشپزخانه‌های آن‌ها بیرون می‌آید که البته خدا کند که این‌چنین نباشد.

سینماروزان/زهرا منصوری: اسدالله نیک نژاد کارگردان فیلم روی پرده “لاله” بیان داشت: این فیلم با وجود همان دوستان و عوامل دست‌اندرکار در سینمای ایران، ساخته شده است که اغلب همین فیلم‌های دو اتاق‌خوابی را در سینمای ایران می‌سازند که دوستان شکایت از نوع ساخت آن‌ها را دارند.

اسی نیک‌نژاد با طعنه به برخی پروژه های ارگانی پرهزینه این سالها که پشت صحنه را با عوامل خارجی چیده اند به خبرگزاری مهر گفت: اگر بپرسید چگونه در فضای سینمای ایران چنین فیلمی ساخته شده است، آنگاه بنده عرض خواهم کرد که من هم مثل خیلی از دوستان می‌توانستم با پول بیت المال از فرنگ همکار و تکنیسین بیاورم و فیلم بسازم به نام فیلم ایرانی ولی من نه تنها این کار را نکردم بلکه آمدم و با همین بچه‌های سینمای ایران چنین فیلمی ساختم. دلیلش هم بسیار ساده است، چون باور دارم که ایرانی بسیار هوشمند، باشعور و توانمند است.

نیک نژاد که فیلم ارگانی “لاله” را با حمایت مرکز گسترش ساخته، افزود: ایرانی می‌تواند هر آنچه را که انسان در این کره زمین انجام داده است را با کیفیت بهتر انجام دهد. این‌ها شعار نیست. نگاه کنید در تمام زمینه‌های اجتماعی، فرهنگی، علمی و اقتصادی این واقعیت را می‌توان دید. اگر مدیریت ضعیفی در کشور داریم که نمی‌گذارد جامعه ایرانی به جایی که شایسته است برسد، نیازمند بحث‌های سیاسی است که خارج از حوصله این گفتگو است. اما در مقیاس «هنر» اصلاً به این واقعیت شک ندارم.

کارگردان “لاله” اظهار داشت: معتقدم هر انسانی در هر نقطه‌ای از جهان، ظرفیتی دارد و ما باید به اندازه همان ظرفیت به او اجازه رشد دهیم. با ایجاد فضای سالم و فضای رقابت و بهره‌گیری از امکانات کشوری مطمئن باشید می‌توانیم شگفتی به وجود بیاوریم. از تک‌تک بچه‌هایی که تلاش کردند و اساساً بنده روی تلاش صادقانه آن‌ها حساب کرده بودم تا این فیلم با این کیفیت به سرانجام برسد هم شخصاً سپاسگزاری می‌کنم. فراموش نکنیم درباره فیلمی صحبت می‌کنیم که ۷ بازیگر را در فرآیند تولید از دست داد و یکی از بازیگران ما از دنیا رفت.

نیک نژاد با اشاره به جدایی سام قریبیان از پروژه مدعی شد: بازیگر ضدقهرمان فیلم من، به قراردادش عمل نکرد و برای ضبط سکانس پایانی حاضر به حضور نشد!
نیک نژاد در چرایی اختلاف با سام قریبیان ادامه داد: یکی از آقایان محترم بازیگر حاضر نشد برای ضبط سکانس پایانی حضور داشته باشد اما فیلم‌سازی که ابزار کارش را بلد است، باید طوری عمل کند، که برخی افراد فکر نکنند بدون آن‌ها کار به پایان نمی‌رسد. در این فیلم ثابت شد که حتی اگر ضدقهرمان من به دلیل رفتار غیراخلاقی و غیرحرفه‌ای همزمان سراغ پروژه‌ای دیگر رفت و حاضر به حضور در سکانس پایانی نشد، بازهم کار لطمه ندید. طوری فیلم را با قاب‌های بسته‌اش از سکانس‌های قبلی تمام کردم که شما به‌عنوان تماشاگر متوجه این عدم حضور نمی‌شوید. در سکانس پایانی «لاله» شخصیت «احمد»-با بازی سام- به‌صورت فیزیکی حضور نداشت اما شما حضور او را می‌بینید.

اسی نیک نژاد گفت: من کارگردانم و باید کارم را بلد باشم. اینکه من کارم چند سال متوقف شده، ۷ بازیگرم را از دست دادم، بازیگر یک نقش اصلی تمام فیلم بوده و برای سکانس آخر دیگر نمی‌آید و روضه‌های دیگری از این دست، ربطی به مخاطب ندارد. من یا فیلم‌ساز هستم و کارم را بلدم، یا نه.

سینماروزان/نسترن حسینی: شورای پروانه نمایش فیلم های سینمایی با صدور پروانه نمایش دو فیلم موافقت کرد.

به گزارش سینماروزان فیلم ارگانی “مصلحت” محصول مشترک حوزه و اوج ازجمله فیلمهای پروانه گرفته است که احتمالا روانه اکران نوروز خواهد شد.

فیلم پرحاشیه “لاله” که اسی نیک‌نژاد از فیلمسازان سالها ساکن در ایالات متحده آن را ساخته از دیگر آثاریست که پروانه نمایش گرفته است.

فهرست کامل پروانه‌های صادره به شرح ذیل است:

–«لاله» به تهیه کنندگی مشترک  پروانه پرتو و تورج منصوری وکارگردانی اسدالله نیک نژاد

–«مصلحت» به تهیه کنندگی محمدرضا شفاه و کارگردانی حسین دارابی

سینماروزان: «پورنو ساز معروف؛ تحلیل‌گر برنامه هفت!» این تیتر یکی از گزارشهای فرهنگی است که 15 اسفندماه در روزنامه «کیهان» منتشر شده و دلیل استفاده از این تیتر هم حضور اسی نیک‌نژاد کارگردان پروژه نیمه‌تمام «لاله» در برنامه اخیر «هفت» است.

متن گزارش «کیهان» در این باره را بخوانید:

برنامه «هفت» که جمعه شب از شبکه 3 سیما پخش شد، برای تحلیل جوایز اسکار امسال به «اسی نیک‌نژاد» متوسل شد! همان پورنو سازی که حدود 5 سال پیش توسط حلقه انحرافی دولت قبل به ایران دعوت شد و با فریب دادن مسئولان سینمایی همان دولت، پروژه‌ای 7-8 میلیاردی به نام «لاله» راه انداخت تا زندگی یک دختر رالی باز را به تصویر بکشد!
روزنامه کیهان در تاریخ‌های 21 تیرماه ، 2 ، 5 و 14 مرداد 1391 به طور مفصل به کارنامه سیاه «اسی نیک‌نژاد» و فیلم هایش در همکاری با یکی از پورنو‌سازان معروف آمریکایی به نام «زلمان کینگ» و کمپانی وی پرداخت و نقش او را در تک تک فیلم‌هایی که به وی منتسب شده، با استناد به پایگاههای معتبر فرهنگ فیلم مورد بررسی قرار داد. دوستان اهل مطالعه می‌توانند به مطلب مفصل «همه فیلم‌های اسی نیک‌نژاد» در شماره 14 مرداد 1391 کیهان مراجعه نمایند.
پس از آن افشاگری‌ها، جناب اسی نیک نژاد (که برخلاف ادعای مجری برنامه «هفت»به دلیل اسلامی بودن نام «اسدالله» و حساسیت کمپانی‌های هالیوودی برروی اسامی اسلامی، نامش را تغییر داده!) از نظرها پنهان شد. از قول ریاست وقت مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی (که سرمایه گذار فیلم «لاله» بود) گفته شد که از بودجه 7 میلیاردی پروژه فیلم یاد شده، همه آن را دریافت کرده و دستمزد خود را نیز تمام و کمال گرفته و به بهانه تدوین، راش‌های فیلم را نیز از ایران خارج کرده است!
اینک جناب «اسی» که با خوش خیالی و ساده لوحی مدیران سینمایی دولت دهم، حداقل 7 میلیارد تومان از پول بیت‌المال را به هدر داده و با تداوم همان روند در دوران معاونت سینمایی دولت بعدی هم به مذاکره پرداخته، حَکَم تعیین کرده و برای تداوم کار زمینه چینی نموده، با گردنی افراشته مجددا بازگشته و در رسانه ملی که بازهم از بودجه همان بیت‌المال اداره می‌شود، بدون آنکه به روی مبارک بیاورد و از پول‌های برباد رفته و راش‌های به غارت رفته بگوید (یا مجری برنامه که آنقدر هندوانه زیر بغل جناب «اسی» می‌گذاشت، لااقل سؤالی در این مورد بپرسد) حالا طلبکار ملت شده و از ادامه ساخت فیلمش می‌پرسد که باز هم هزینه میلیاردی دیگری دریافت کرده و راهی همان هالیوود خود شود!
اما اسی نیک‌نژاد در برنامه «هفت» با ادعای عضویت در آکادمی اسکار، به عنوان کارشناس قرار بود به تحلیل مراسم فوق بپردازد. گویا اینکه به نظر می‌رسد با توجه به قوانین آکادمی علوم و هنرهای سینمایی آمریکا و ضوابط عضویت در این آکادمی که معمولا نامزدان و برندگان اسکار و سینماگران برجسته را شامل می‌شود و با توجه به فعالیت جناب «اسی» در برخی استودیوهای پورنوساز از جمله کمپانی «زلمان کینگ» (که در همان هالیوود هم بدنام است!) بعید به نظر می‌رسد که وی عضو آکادمی اسکار باشد و حرف‌های وی از یک ادعای صرف فراتر نمی‌رود. خصوصا که 4-5 سال پیش و در آستانه ساخت فیلم «لاله» وی ادعا داشت در شاخه کوچکی از کمپانی کلمبیا به نام «تریومف»‌، قائم مقام پست پروداکشن فیلم بوده و حالا در برنامه هفت مدعی می‌شود که اصلا قائم مقام کل کمپانی کلمبیا است! و به نظرم در برنامه بعدی احتمالا خود را رئیس کلمبیا پنداشته و در برنامه بعدتر در مقام ریاست کل هالیوود قرار گیرد و خدا بعد از آن را به خیر کند!
علاوه براین، اطلاعات وی از آکادمی اسکار نیز کاملا مغلوط بود. گویا اساسا وی اتحادیه‌ها و کانون‌های حرفه‌ای سینمایی مانند اتحادیه تهیه‌کنندگان و کارگردانان و نویسندگان و بازیگران و… سینمای آمریکا را با شاخه‌های این حرفه‌ها در آکادمی اشتباه گرفته و براساس همین اشتباه، اطلاعات غلط به خورد بینندگان برنامه «هفت» داد و مجری برنامه هم مدام برایش به اصطلاح نوشابه باز می‌کرد!
وی در حالی که یکی به نعل می‌زد و یکی به میخ، از یک طرف، جشنواره‌های اروپایی را سیاسی خوانده و از طرف دیگر جوایز اسکار را کاملا سینمایی و حرفه‌ای دانست و در مقابل مواضع ضد و نقیض مجری برنامه، گاه آکادمی اسکار را همپای مردم و در جهت سلیقه آنها معرفی می‌کرد و گاهی هم در مقابله با نظر عوام و در جهت سرمایه‌داران حاکم!
به نظر می‌رسد متولیان رسانه ملی بیش از این بایستی در انتخاب و گزینش کارشناسان خود دقت به عمل آورند تا اگر آنها اطلاعات کافی درباره موضوع برنامه نداشته و حتی کارنامه‌ای سیاه را یدک می‌کشند، لااقل از جمله برباد دهندگان بیت‌المال نباشند که مردم به این یک فقره خیلی حساس هستند.

سینماروزان: اسی نیک نژاد که در ماههای آخر دولت احمدی نژاد پروژه ای با محوریت زندگی لاله صدیق را کلید زده بود و البته نزدیک به 60 درصد فیلمبرداری را هم انجام داده بود با روی کار آمدن دولت روحانی با تعلیق این پروژه مواجه شد؛ پروژه ای که بودجه تولید آن را هم مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی تأمین کرده بود.

به گزارش سینماروزان متوقف ماندن «لاله» هرچند در ابتدا کوتاه مدت به نظر می رسید اما نزدیک به سه سالی به طول انجامید تا جایی که شایعاتی شکل گرفت درباره شکایت نیک نژاد به دیوان عدالت اداری برای حل مشکل فیلمش.

نیک نژاد اواخر بهمن ماه امسال در گفتگویی(اینجا را بخوانید) با گلایه هایی آشکار از مدیریت سینمایی کشور بیان داشته بود: در سال‌های اخیر به قدری فشار روحی روانی بر من وارد شده است که اصلا به فکر ساخت اثر جدیدی با این مدیریت سینمایی نیستم. مدیران سینمایی «لاله» را گروگان گرفتند و متاسفانه  هیچ سازمان و نهادی بررسی مالی نکرد تا ببیند چرا پول افراد از بین رفت. من تعداد زیادی نامه و ایمیل و تلفن زدم اما هیچکدام پاسخی در پی نداشته است. این جای تاسف دارد که مدیران فرهنگی، رفتار غیر فرهنگی می کنند.

جالب است که حالا کمتر از یک ماه بعد از آن گفتگو و طرح ادعای گروگان گرفته شدن «لاله» توسط مدیران سینمایی، اسی نیک نژاد در گفتگو با «هفت» با ذکرخیر مدیران سینمایی گفته است: اخیرا با صحبتی که با مشاور ارشد وزیر ارشاد و مسئولین سازمان سینمایی داشتم، قول مساعد داده اند که در چند روز آینده مشکلات این پروژه حل شود. از حسن نیت آقای ایوبی و مسئولین دیگر ارشاد بسیار متشکرم!!!

سینماروزان: اسدالله یا اسی نیک نژاد در اواخر دولت دهم و بعد از سالها زندگی و فعالیت در آمریکا به ایران آمد و البته مدتی بعد از حضور در ایران هم توانست پروژه «لاله» با محوریت زندگی یک قهرمان زن اتومبیلرانی را جلوی دوربین ببرد.

به گزارش سینماروزان با این حال تغییر و تحولات سیاسی کشور بعد از روی کار آمدن دولت یازدهم و تلاش برای تسویه حساب با مدیران سینمایی دولت قبل موجب شد پروژه «لاله» هم بعد از فیلمبرداری نزدیک به 70 درصد آن به ناگاه متوقف شود.

سه سال بعد از آن توقیف اسی نیک نژاد درباره وضعیت «لاله» به «مهر» گفت:  وقتی آن برخوردها با فیلم سینمایی «لاله» شد واقعا در روحیه من تاثیر منفی داشت و پس از ۲، ۳ سال متوجه شدم که به دلیل مشکلات شخصی مدیران زیرمجموعه سازمان سینمایی این برخورد با این پروژه سینمایی شده است. مدیریت غیر حرفه ای باعث شد که ساخت این فیلم سینمایی متوقف شود و این موضوع قلب من را شکست. این را هم باید بگویم در سال‌های اخیر به قدری فشار روحی روانی بر من وارد شده است که اصلا به فکر ساخت اثر جدیدی با این مدیریت سینمایی نیستم.

سینماژورنال: اسی نیک‌نژاد کارگردانی که اواخر زمستان 91 در زمان حضور جواد شمقدری در سازمان سینمایی و با حمایت مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی تولید پروژه ای به نام “لاله” را آغاز کرده بود بعد از تغییر دولت و روی کار آمدن حجت‌ا.. ایوبی در سازمان سینمایی، پروژه‌اش را معلق دید.

به گزارش سینماژورنال تعلیق تولید “لاله” در اوایل پاییز 92 در شرایطی رخ داد که حدودا 70 درصد فیلمبرداری اثر انجام شده بود و البته نیک‌نژاد هم تلاشهای خود را انجام داده بود که یک درام زندگینامه ای استاندارد با مرور بخشهایی از آنچه برای لاله صدیق قهرمان اتومبیلرانی ایرانی رخ داده بود را روایت کند.

دلیل تعلیق پروژه “لاله” از سوی مرکز گسترش، مشخص نبودن مالک اصلی آن اعلام شد و همزمان با تعلیق این وعده داده شد که این تعلیق تا زمان تعیین تکلیف مالکیت فیلم ادامه خواهد داشت اما در نهایت بعد از گذشت دو سال و چند ماه از تعلیق و علیرغم تلاشهایی که نیک‌نژاد برای حل مشکل انجام داد، اقدامی عملی برای راه اندازی پروژه صورت نگرفت تا نیک نژاد هم قید پروژه را زده و به لس آنجلس بازگردد.

نمی‌شود مدام اتلاف سرمایه‌ها را تماشا کرد و بر صاحب منصبان خرده نگرفت

در اعلام رسمی خبر تعلیق پروژه از سوی مرکز گسترش، بودجه مصروف برای این فیلم بیش از 6 میلیارد و 700 میلیون تومان اعلام شد و همین رقم بالا بود که عدم تعامل برای کمک به راه اندازی دوباره پروژه را زیر سوال برد. سوال اینجاست که با توقف تولید تکلیف آن 6 میلیارد و 700 میلیون تومان چه می شود؟

درست است که در همین ماههای گذشته جشنواره‌هایی به نام جهانی در کشور ما برگزار شده‌اند که بودجه ای در همین حد را صرف یک محفل کاملا بومی یک هفته‌ای کرده‌اند و درست است که مرتب هزینه‌های عمومی صرف راه‌اندازی مدارسی می‌شود که جز موازی‌کاری عایدی دیگری ندارند و باز هم کاملا بدیهی است که در همین سال قبل بودجه مهمترین ارگان سینمایی بخش دولتی صرف شراکت در تولید دو پروژه شد که در آوردگاه جشنواره فجر، جز کسالت مخاطبان را در پی نداشتند اما به هر حال نمی‌شود که مدام این اتلاف سرمایه‌ها را تماشا کرد و بر صاحب منصبان خرده نگرفت.

دقیقا مشخص کنید این 6 میلیارد و 700 میلیون به جیب چه کسی رفته؟

اگر بنا بود “لاله” به طور کامل متوقف شود که با بازگشت دائمی نیک‌نژاد به آمریکا این اتفاق تقریبا رخ داده است باید تکلیف آن رقم میلیاردی که صرف تولید نیمه کاره پروژه شد هم به طور شفاف مشخص شود به خصوص که در هفته های اخیر و با افشای فیشهای حقوقی برخی مدیران مملکتی این شفاف سازی اهمیت بیشتری هم پیدا کرده است.

الان وقتش است همان مدیران سینمایی که دستور به تعلیق این پروژه داند و البته همزمان با تعلیق رقم میلیاردی بودجه را هم اعلام کردند صریحا به شفاف‌سازی در این باره بپردازند؛ یعنی دقیقا و با ذکر جزییات مشخص گردد که این 6 میلیارد و 700 میلیون تومان صرف چه چیزی شده است و به جیب چه کسانی رفته است؟

البته که در کنار این شفاف سازی مالی باید به این پرسش هم پاسخ داده شود که چرا دو سال و اندی بعد از تعلیق پروژه ای که فقط 30 درصد تولیدش باقی مانده بود هیچ همراهی برای ادامه تولید صورت نگرفت؟

وقتی بودجه ای برای تولید صرف شده و مدیران توان بازپس‌گیری هزینه‌ها را ندارند حداقل کار این بود که از تهیه‌کننده و کارگردان بخواهند به خاطر دستمزدی که گرفته‌اند پروژه را به پایان برسانند و در نهایت مخاطبان باشند که قضاوت کنند آیا این پروژه ارزش این را داشته که چندین میلیارد صرف آن شود یا نه؟

نه آن که پروژه ای که دوسوم تولیدش انجام شده را معلق کنند و نه شرایط امتداد تولید و در معرض قضاوت گذشته محصول نهایی ایجاد شود و نه شفاف سازی درباره چگونگی هزینه‌کرد پیرامون این پروژه.

پرسشهایی پیش‌روی مدیران سابق و فعلی

البته که بخش عمده تولید “لاله” در دولت قبل انجام شد و در پاسخگویی پیرامون چگونگی تعیین و تأمین بودجه برای اثر، مدیران سابق سینمایی و از جمله مدیر سابق مرکز گسترش همباید طرف سوال قرار گیرند اما سوال اصلی از مدیران فعلی است که پروژه را معلق کردند بی آن که پاسخی دهند به پرسشهایی درباره اتلاف بیت‌المال صورت گرفته در نتیجه این توقف.

یک بار برای همیشه باید مشخص شود که آن 6 میلیارد و 700 میلیون که هنوز و بعد از گذشت 4 سال از کلید خوردن پروژه، رقم قابل توجهی است صرف چه شده است و به جیب چه کسانی رفته است؟

نیک‌نژاد که چندین بار در گفتگوهایش از این گفته بود که تنها عایدی‌اش بابت این پروژه 350 میلیون تومان بوده است. سوال اینجاست که آن 6 میلیارد و 350 میلیون تومان دیگر چطور هزینه شده است؟

اسی نیک نژاد در پشت صحنه “لاله”