سینماروزان: محسن چاوشی خواننده ای که به زودی و یک بار دیگر با سریال «شهرزاد» به میان مخاطبان می آید در آستانه انتخابات قطعه ای را در حمایت از حسن روحانی منتشر کرده است.

به گزارش سینماروزان و به نقل از «نمایش خانگی» این قطعه «۲۰ هزار آرزو» نام دارد از غزلیات مولانا در «دیوان شمس» که با مطلع «ای همه خوبی تو را پس تو کرایی که را/ای گل در باغ ما پس تو کجایی کجا» آغاز میشود.

محسن چاوشی پیشتر با سرمایه گذاری حمیدرضا عارف آقازاده نماینده اصلاح طلب مجلس که فیلمی به نام «فصل نرگس» را هم تولید کرده، آلبوم «امیر بی گزند» را به بازار موسیقی ارائه داده بود؛ آلبومی که قطعه «متصل» آن که در میانه به «متصلست او/ معتدلست او/ شمع دلست او…» می‌رسید، بسیاری را به این گمانه انداخت که آیا این قطعه ای برای تبلیغ جهت حسن روحانی است؟ و جالب اینجا بود که در تبلیغات انتخاباتی روحانی هم از این بخش از قطعه کم استفاده نشد.

حالا و در آستانه انتخابات هم شنیدن قطعه تقدیمی چاوشی به حسن روحانی این گمانه را به ذهن میدارد که آیا قطعه جدید امتدادیست بر سرمایه گذاریهای آقازاده عارف برای چاوشی؟؟؟

برای شنیدن قطعه «۲ هزار آرزو» اینجا را کلیک کنید.

سینماروزان: اوضاع ممیزی در رسانه ملی کم و بیش نامشخص است و هرازگاه اتفاقاتی عجیب بدین واسطه رخ می دهد.

به گزارش سینماروزان در بخش بامدادی اول دی ماه رادیوپیام یکی از این عجایب رخ داد.

در حالی که مجری این برنامه به خوانش ترانه “محتاج” از اردلان سرفراز که براساس غزلی از هوشنگ ابتهاج با صدای ابراهیم حامدی از خوانندگان لس آنجلسی شهرت یافته، پرداخت اما دقایقی بعد قطعه “امیر بی گزند” محسن چاووشی با حذف بخش آغازین قطعه که نیایشهایی به زبانهای مختلف شنیده می شود روی آنتن رفت!!

حتی اگر بپذیریم ترانه “محتاج” بخاطر تعلق خاطر ترانه سرا به هوشنگ ابتهاج و الهام از او خوانده شده باز پرسش این است که چرا قطعه مجاز چاووشی سانسور شد؟

اینکه مسئول این ممیزی های غریب کیست و اصلا با امثال چاووشی برای این حذف و تعدیلها هماهنگ شده یا نه مشخص نیست اما همین تناقضات در رسانه ای به نام رادیو که به مانند تلویزیون زیر ذره بین نیست هم نشان از نوعی سلیقه گرایی بی دلیل در رسانه ملی دارد.

سینماژورنال: کمتر کسی است که نداند داریوش مهرجویی بعد از توقیف “سنتوری” فیلم به فیلم نزول داشته است و از “آسمان محبوب” تا “نارنجی پوش” و از “چه خوبه برگشتی” تا “اشباح” مرتب از استانداردهای سینمایی خود افول کرده است.

به گزارش سینماژورنال در چنین شرایطی اینکه تصمیم گرفته هر طور هست “سنتوری2” را بسازد یک دلیل بیشتر نمی تواند داشته باشد و آن هم توسل به اعتبار “سنتوری” برای خیزش مجدد که البته ریسکی بزرگ است به خصوص که اگر بدانیم مهرجویی در همه این سالها جز همسرش هیچ کس را امین نگارش فیلمنامه هایش ندانسته و سناریوهایش پر شده از حفره های روایی.

اینکه محمدرضا شریفی نیا به عنوان همکار تولید در کنار مهرجویی قرار گرفته هم نمی تواند چندان مثمرثمر باشد؛ شریفی نیا هم سالهاست که درگیر نوعی سینمای تجاری شده است که کمترین بازخوردی برنمی انگیزد.

شاید یک دلیل اینکه محسن چاووشی قید کامل حضور در “سنتوری2” را زده و از طریق صفحه اجتماعیش بی علاقگی خود به همکاری مجدد با مهرجویی را اعلام کرده همین مسیر پرریسکی باشد که مهرجویی در آن پا گذاشته است.

حتی اگر بهرام رادان که او نیز در این سالها و بعد از “سنتوری” نقش اول درجه یکی را تجربه نکرده و لیلا حاتمی که به بازی در “نارنجی پوش” هم رضایت داده بود، امیدوار باشند به حضور در “سنتوری2” اما محسن چاووشی حساب خود را از بقیه جدا کرده و با “نه” گفتن به مهرجویی تفاوت یک هنرمند پای بند بر اصول که به دنبال تجربه های نو است را با سینماگرانی به نمایش گذاشته که می خواهند درگیری در یک سیکل تکراری را با بازنشر افکار هشت سال قبل خود حل کنند.

برنده این بازی یقینا محسن چاووشی است؛ خواننده ای که می تواند یک تنه نیمی از مسیر موفقیت سریالی به نام “شهرزاد” را رقم بزند و اشعار مولانا را طوری در “امیر بی گزند” بخواند که حتی بزرگان موسیقی سنتی هم جز با احترام از او یاد نکنند.

سینماژورنال: بهروز صفاریان آهنگساز و تنظیم کننده کاربلد وطنی در تولید آلبوم “امیر بی گزند” محسن چاووشی به عنوان یکی از هسته های اصلی آهنگسازی و تنظیم کنار چاووشی بود و البته که حاصل کارش هم مورد توجه مخاطبان قرار گرفت.

به گزارش سینماژورنال انتشار کلیپی خانگی از اجرای زنده محسن چاووشی در کانال شخصی این خواننده(اینجا را بخوانید) سبب ساز شکل گیری شایعاتی درباره برگزاری کنسرت قریب الوقوع این خواننده شد.

صفاریان که خود سابقه خوانندگی هم دارد و بناست در ماههای پیش رو خوانندگی را جدی تر از قبل دنبال کند در پاسخ به اینکه آیا انتشار فیلم کوتاه اجرای زنده چاووشی در صفحات مجازی مقدمه ای برای اجرای کنسرت زنده است به “مهر” گفت: به اعتقاد من نمی شود از این اقدام این گونه برداشت کرد که وی قصد برگزاری کنسرت دارد. به نظرم این کار محسن برای رفع تهمت هایی است که طی این چند ساله به وی زده شد.

وی ادامه داد: عده ای می گفتند صدای او با بهره گیری از ابزار و ادوات الکترونیک به مخاطبان ارائه می شود و این موضوع باعث شده تا این خواننده به برخی از منتقدان نشان دهد که قطعا توانایی خواندن زنده را دارد.

سینماژورنال: محسن چاووشی خواننده موسیقی پاپ در تمام این سالها از زمان انتشار “نفرین” و “متاسفم” در دنیای غیرمجاز گرفته تا “سنتوری” و بعدتر مجاز شدن با “یه شاخه نیلوفر” و انتشار آلبومهای مختلف از “حریص” و “ژاکت” گرفته تا “پرچم سفید” و “پاروی بی قایق” و “امیر بی گزند” همواره با این اتهام روبرو بوده که صدایش برآمده از فیلترهای رایانه ای است و توانایی اجرای زنده ندارد.

به گزارش سینماژورنال این اتهام دیرپا که همه این سالها با چاووشی بود در نهایت موجب شد وی به تازگی با انتشار کلیپی 51 ثانیه ای از اجرای زنده قطعه “متاسفم” به همه نقدهایی که صدای وی را فیلترزده می دانند پاسخ دهد.

ساعاتی بعد از انتشار کلیپ هم چاووشی در گفتگو با “مدآنلاین” از دلایلش برای انتشار این کلیپ اجرای زنده حرف زد و از این گفت که فقط بخاطر هوادارانش این کار را کرده.

برای دیدن فیلم اجرای زنده چاووشی اینجا را کلید کنید.

تازه ترین گفتگوی چاووشی را در ادامه بخوانید:

چرا تصمیم گرفتید کاری را که در این چندسال نکردید، بکنید؟
در تمام این سیزده‏‌چهارده‏‌سال، که همیشه خواسته و ناخواسته درگیر این شایعات بودم، هیچ‏‌وقت حتی به ذهنم نرسید که باید برای ثابت‏‌کردن خودم کاری انجام بدهم یا جواب کسی را بدهم. شما اگر بخواهید جواب کسی را بدهید، یک روز متوجه می‏‌شوید که باید جواب هفتاد میلیون نفر را بدهید. فکر می‏‌کنید عقلانی است که من کار و زندگی و تولید موزیکم را بگذارم یک طرف و از صبح تا شب فقط جواب این حرف‏‌ها را بدهم؟ تا امروز واقعاً خیلی تحمل کرده‌ام. من اصولاً آدم صبوری هستم. بعضی وقت‏‌ها آن‏قدر صبور هستم که لج اطرافیان و دوستان نزدیکم را در می‏‌آورم. می‏‌گویند: «چرا جواب نمی‏‌دهی؟ محسن یک چیزی بگو». و من به خودم می‏‌گویم که چی؟ و می‏‌روم توی اتاقم و کار می‌‏کنم. اما می‌‏پرسید چرا حالا بعد از این همه سال این کار را کردم؛ واقعاً جوابش یک کلمه است. به خاطر هوادارانم. آن‏‌ها تمام این سال‌ها انواع و اقسام این تهمت‌ها و شایعات را شنیدند. نمی‌توانستم بیشتر از این تنهایشان بگذارم. محسن چاوشی نه از چیزی هراس دارد، نه از چیزی فرار می‌کند. من فقط به قلب وحسم تکیه می‌کنم. طرفداران من، بهترین طرفدارهای دنیا هستند. بخش عمده ‏ای از خوشبختی من هستند. همیشه با منطق، ادب و متانتشان پشت من هستند و می‌‏خواهم این‌جا باز هم از آن‌ها تشکر کنم و بگویم اگر محسن چاوشی را واقعاً دوست دارید، هیچ وقت ادب و این متانت را از خودتان دور نکنید. من مخلص تک‌‏تک‌شان هستم.

سبک زندگی مجازی شما شامل چه باورهایی است؟ گاهی در صفحه تان در رسانه‌‏های اجتماعی عصبانی می‌‏شوید.
هر کسی عصبی می‌شود. من از بحث‌ها و حرف‌های حاشیه‌ای بدم می‌آید. من آدمی نیستم که مدام به فکر تاییدگرفتن باشم یا این مسأله خیلی ذوق‏‌زده‏‌ام کند. نه اتفاقاً نقدهای سازنده و دلسوزانه و بدون حب و بغض بیش‌تر به جان من می‌نشیند. رفتار مجازی البته نمی‌دانم منظورتان چیست.

این‌‏که آیا شما ایده یا رفتاری به‏‌خصوص خود در این رسانه‏‌های عصر جدید دارید؟
من یکی از قدیمی‌های فضاهای مجازی هستم. از همان روز اول از طریق فیس بوک و… با مخاطبانم ارتباط داشتم. رفتارم هم مثل بقیه آدم‌هاست. فقط بیش‌تر دیده می‌شوم. وگرنه که هیچ فرقی با بقیه ندارم. اما باور من چه در فضای مجازی چه در فضای واقعی اصل احترام‌گذاشتن است. من از حاشیه فراری هستم. لطفاً این را بزرگ بنویسید. محسن چاوشی نه کاری به کسی دارد نه آزاری به کسی می‌رساند و یک گوشه این دنیا دارد کار خودش را می‌کند. کم‌ترین حق‌اش این است که آزار نبیند. این خواسته زیادی نیست. با من از موسیقی حرف بزنید. از شعر. از تنظیم از آهنگ‌سازی… همه دنبال کشف چاوشی هستند؟ مگر چاوشی کیست؟ هیچ‌‏کس. آدمی که اگر کار نکند و نخواند می‌میرد. محسن چاوشی یک نفر از هفتاد میلیون جمعیت ایران است.

چهره‏‌های بزرگی در دنیای موسیقی و ادبیات، این سبک زندگی را اتخاذ کرده‏‌‏اند که کم‏‌تر جلوی چشم رسانه‌‏ها و مردم باشند. این استراتژی در رفتار حرفه‌‏ای شما مبتنی بر چیست؟
ماجرا برای من حسی‏‌تر از این حرف‌‏هاست. هر چند باید اول دید منظورتان از حرفه‏‌ای‏‌بودن چیست. اگر به معنی کار درست باشد و بر اساس استاندارد بله. تمام سعی‌ام این است که موزیکم حرفه‌ای باشد.

حرفه، نه فقط در معنای اشتغال‌‏تان به موسیقی؛ بلکه همه رفتارهایی که برازنده استایل شخصی شماست.

رفتار حرفه‌ای خیلی به من نمی‌آید. اهلش نیستم. دوستان نزدیکم می‌دانند که اگر حرفه‌ای‌بودن به معنی نقشه و سیاست داشتن است، من خیلی اهل‌اش نیستم. هر چه هست از حس آدم‌ها می‌آید. اما این حس، حس بی‌منطقی نیست. باوری پشت آن وجود دارد. من با مخاطبانم اتفاقاً همیشه رفتار حسی داشته‌ام. هیچ وقت به خاطر این‌که این رفتار ممکن است به زعم شما حرفه‌ای نباشد خودم را سانسور نکردم. هر طور که عشق کنم رفتار می‌کنم و بزرگ‌ترین آرزویم این است که هر چه هستم باشم، اما منافق نباشم. با هیچ کس و هیچ چیز.

به هر حال باوری هست که می‏‌گوید «هر کی مد خودش رو داره. مد شما چیست؟
من هیچ وقت به این قضیه حتی فکر هم نکردم. اولین بار هم هست با چنین سوالی روبه‌رو می‌شوم اما راستش من وقتی می‌خواهم از خانه بیرون بیایم اولین چیزهایی را که دم دستم باشد، می‌پوشم و می‌آیم بیرون.کلاً فکر می‌کنم در این قضیه خیلی ضعف دارم [می‌خندد] از بچگی همین‌طور بودم. این چیزها معذبم می‌کند. ترجیح می‌دهم راحت باشم. راحتی خیلی خوب است.من عاشق مولانا و شمس هستم. حکایت جالبی در مقالات شمس هست با این مضمون که یک نفر از یک نفر دیگر می‌پرسد چرا حالت خوب نیست؟ مگر بی‌لباس موندی یا…؟ و فرد مقابل جواب می‌دهد که: کاش همین یک لباس را هم از من می‌گرفتند و خلاص! داستان ما هم این‌طوری است.

سینماژورنال: محسن چاووشی سال قبل را با فراگیری قطعاتی گذراند که برای “شهرزاد” خوانده بود و امسال و همزمان با ماه مبارک رمضان هم با “امیر بی گزند” مخاطبانش را سورپرایز کرد.

به گزارش سینماژورنال هنوز مدت کوتاهی از انتشار این آلبوم نگذشته بود که برخی از قطعات آن و به خصوص قطعه “امیر بی گزند” در فهرست پرمخاطب ترین قطعات این سالها قرار گرفت.

چاووشی در اولین گفتگویی که بعد از انتشار این آلبوم با “شرق” انجام داده پاسخگوی سوالات مختلفی درباره این آلبوم و برخی از مباحث تکراری‌تر مثلا چرایی عدم برگزاری کنسرت بوده است.

چاووشی در این گفتگو به صراحت به نقد برخی از ترانه‌سرایان ایرانی پرداخته که فقط نامشان هست که قیمتشان را بالا برده، او همچنین از قرار دادن اذان موذن زاده در افتتاحیه آلبومش سخن گفته است و به تحسین جوانانی پرداخته که در این آلبوم کنارش بوده اند.

سینماژورنال متن کامل گفتگوی چاووشی را به نقل از “شرق” ارائه می دهد:

معمولا برای هنرمندانی که با یک اثر گل کرده‌اند، انتشار اثری دیگر بلافاصله بعد از آن، ریسک بالایی دارد، آلبوم تازه‌ای از شما منتشر شده و می‌خواهم به‌عنوان اولین سؤال حس درونی شما را درباره آن بدانم، آیا این ریسک شامل حال شما هم بود؟ نگران نبودید از اینکه نتوانید به رکورد «کجایی» برسید؟
در وهله اول در پاسخ به سؤال شما باید بگویم که هویت و ذات این دو اثر با هم تفاوت بسیاری دارد. به هر صورت آثاری که برای سریال «شهرزاد» تولید شد، براساس اصول، قواعد و منطقی که بر سریال حاکم بود، ساخته و در قالب سریال یا به‌عنوان کلیپ آن منتشر شد و در واقع به شکلی سفارشی بود که البته من شکل و شیوه این سفارش را که از قالب فیلم بیرون می‌آمد، دوست داشتم و این را قبلا هم گفته‌ام؛ اما درباره ریسکی که می‌گویید؛ فکر می‌کنم برای هرکس می‌تواند این ریسک وجود داشته باشد؛ اما آمار بالا و رکوردهایی که ترانه‌های شهرزاد زدند، هیچ‌وقت برای من نگران‌کننده نبود؛ چون با این اتفاقات آشنا هستم و بدون اینکه درگیر و به گفته شما نگران شوم، سعی می‌کنم که روی کارهای بعدی‌ام تمرکز کنم. «شهرزاد» راوی شهرزاد بود و «امیر بی‌گزند» راوی محسن چاوشی.
  در آلبوم تازه، ما با شما نه فقط در مقام یک خواننده، بلکه در مقام یک آهنگ‌ساز هم مواجهیم و اتفاقا آهنگ‌هایی که ساخته‌اید، تم‌های تازه‌ای در خود دارد، یک جور رنگ‌آمیزی شرقی در بعضی از آهنگ‌ها به گوش می‌رسد که کمتر در موزیک ایرانی جایی برای خود داشته. این تجربه از کجا آماده است؟ محسن چاوشی چطور به این ترکیب رسیده؟
اولا خوشحالم که شما این درک و دریافت را از این تم‌ها داشته‌اید و این فضا را حس کرده‌اید. در این آلبوم سعی شد از تم‌های مختلفی استفاده شود، از شرق تا غرب، از گوشه‌های مختلف و نواهای بومی و فولک ایران تا کشورهای دیگر. شاید یک بخش‌ آن به این دلیل باشد که خود من اصولا موزیک‌های روز دنیا را زیاد گوش می‌کنم و علاوه بر گوش‌دادن، سطح کیفیت و ارزش هنری آنها هم برایم مهم است. آنها هم مولانا می‌خوانند و اگر صدای خواننده را در نظر نگیریم، باید به این نکته توجه کنیم که در تنظیم‌ها و آهنگ‌سازی‌هایشان چه می‌کنند و از چه کیفیت و دانشی بهره می‌برند. اتفاقا من فکر می‌کنم خیلی از موزیک‌هایی که در ایران تولید می‌شوند صدای بهتری از موزیک‌هایی که در اروپا و آمریکا تولید می‌شوند دارند، یا حداقل دست‌کمی از آنها ندارند. از روز اول که برای این آلبوم روی شعرهای مولانا کار می‌کردم، دلم می‌خواست مرزها حداقل در اجرای شعر مولانا برداشته شود؛ همان‌طور که خود مولانا مرزی ندارد و تمام جهان شیفته او هستند. موسیقی، زبان مشترک همه دنیاست و اگر شما اشراف داشته باشید، حتما می‌توانید جایی برای خودتان در این زبان مشترک پیدا کنید؛ حال هرکس به اندازه و نوعی و براساس قدر و تجربه‌اش.
  آلبوم تازه کمی هم با تأخیر بیرون آمد، علت آن چه بود؟ پای مسائل فنی در میان بود یا چیزی دیگر؟
بیشتر فنی بود. خوشبختانه با تیمی کار کردم که به اندازه یا حتی بیشتر از من در این کار از خود وسواس نشان دادند و سعی کردیم نهایی‌ترین شکل ممکن را به مردم عرضه کنیم. واقعا اگر قرار باشد شما آلبومی را سرهم‌بندی کنید و بیرون بدهید، دو هفته بیشتر وقت نمی‌برد؛ اما اگر قرار باشد ریزبه‌ریز و نُت‌به‌نُت از صبح تا شب درگیر آهنگ‌ها باشید، این تأخیرها طبیعی به نظر می‌رسد. «امیر بی‌گزند» برای من آلبومی ویژه بود. تک‌تک شعرهایی را که در آن آمده ‌هزاران بار با خودم و در خلوت با موزیک و بی‌موزیک، خواندم و با آنها زندگی کرده‌ام. مولانا ویژه است. جای دیگری ایستاده است. خودش را بر من تحمیل می‌کرد. بگذریم… به‌هرصورت من از همه مردمی که تحمل و صبوری کردند، تشکر می‌کنم و امیدوارم بدانند همه این تأخیرها و دیرشدن‌ها در وهله اول به خاطر احترام به آنها و شعور و گوش و هوششان است.
  در انتخاب اشعار هم گویی سخت‌گیرتر شده‌اید؛ حالا دیگر ترانه‌سرای ثابت ندارید و گاه حتی به سراغ اشعار کلاسیک شاعران کهن ایران هم می‌روید، این انتخاب از یک نگاه جهانی برمی‌آید یا صرفا کاری بومی و برای فاصله‌گرفتن از جنجال دنیای ترانه‌سراهاست؟
متأسفانه خیلی وقت‌ها این اسم‌ها هستند که حرف می‌زنند و ادعا دارند، نه رسم‌ها. اما برای من اصلا مهم نیست که اسم چه کسی پای شعر یا ترانه است. همان‌طور که در جواب سؤال قبلی‌تان گفتم، شخصا دنبال شعری می‌روم که خودش را بر من تحمیل کند و استخوانش استخوان‌هایم را خرد کند. حالا چه فرقی می‌کند که شاعر آن چه کسی است؟ متأسفانه چیزی که من خیلی وقت‌ها می‌بینم این است که آدم‌ها پشت اثرشان ایستاده‌اند و خیلی از شعرها بدون حضور شاعرشان آن‌چنان چنگی به دل نمی‌زنند.
  به صورت خصوصی این سؤال هم پیش می‌آید که چه شده دیگر خبری از ترانه‌سراهای پیشین‌تان نیست؟ آن رفاقت‌ها هنوز بر سر جای خود هستند؟
بله. هیچ مشکلی وجود ندارد و همچنان با هم دوست و در ارتباط هستیم.
  بازدید ١٨‌میلیونی از آهنگ«کجایی» یک پیام پنهان هم برای منِ مخاطب شما داشت؛ اینکه گاهی اوقات برای ارتباط نزدیک‌تر یک خواننده با مخاطبانش نیاز به یک عنصر واسطه هست، مثلا سریال «شهرزاد» برای شما عنصر واسطه‌ای شد تا قطعه‌هایی مانند «کجایی»، مخاطب گسترده‌ای پیدا کند. اگر با این ایده موافقید، فکر می‌کنید تابه‌حال چه عنصرهای واسطه دیگری می‌توانستید برای ارتباط‌گرفتن بیشتر با مخاطب تجربه کنید که از آنها غافل بوده‌اید؟
من فکر می‌کنم هیچ واسطه‌ای وجود ندارد و اثر مهم‌ترین واسطه بین این دو است. فقط‌وفقط مسئله فنی مهم است و اینکه شما و مخاطبتان سعی کنید در کنار هم رشد کنید و نه اینکه درجا بزنید. خیلی فروتنانه می‌گویم من اهل درجازدن نیستم. برای من بیشترین لذت در تجربه‌کردن است؛ مدام تجربه‌کردن. حتی اگر آن تجربه خوب نباشد و بعدا از آن کاملا ناراضی باشم، باز هم تجربه‌ای بوده که در زمان خودش فکر کردم باید انجامش دهم اگر این کار را نکنم، می‌پوسم و مرداب می‌شوم.

محسن چاووشی/امیر بی گزند

  در لحن و انتخاب ترانه‌های شما، غمی وجود دارد که برای بسیاری از مخاطب‌هایتان به نوستالژی عشق‌های ازدست‌رفته، تعبیر می‌شود، اما بیشتر به نظر می‌رسد این غم، غمِ ازدست‌رفتن چیزی در تاریخ و حتی جغرافیای سیاست است. وقتی از شیر می‌گویید، وقتی از امیر می‌خوانید، اینها آیا معنای دیگری هم دارند؟ آیا انتخاب شعری از مولانا بهانه‌ای نیست برای آنکه نگاه خود را به دنیای امروز به صورت پنهان بیان کنید؟
خودتان خوب جواب خودتان را دادید. غم ازدست‌رفتن چیزی… معنی‌اش را شما بنویسید.
  احتمالا‌ هزار بار به این سؤال جواب داده‌اید یا لااقل از شما پرسیده شده است، اما به نظرم بعد از ماجرای شهرزاد و انتشار این آلبوم، وقتش رسیده باشد که به طور جدی و کامل به این سؤال پاسخ دهید که چرا ارتباط با مخاطب خود را به صورت زنده نمی‌پسندید؛ آن هم در بازاری که خوانندگان، عموما از کنسرت درآمد بسیار خوبی دارند؟
الان حال خوبی دارم. تمام روزوشب وقت دارم کار کنم و در خلوتم چیزی خلق کنم. یک روز که وقت کنسرت‌دادن برسد، حتما این کار را خواهم کرد. اما فعلا برای آن عجله‌ای ندارم.
  یکی از ترانه‌هایی که در آلبوم وجود دارد و اتفاقا سر آلبومی است و خیلی هم این روزها مورد توجه قرار گرفته، همان «امیر بی‌گزند» است. آواها از اذان مؤذن‌زاده شروع می‌شود و به آواهای دیگری که ایرانی نیستند و بیشتر شبیه دعا هستند، ختم می‌شوند. می‌خواستم با این مقدمه درباره تنظیم‌هایی که در این آلبوم داشتید، بپرسم. در تنظیم‌هایتان به چه چیزی بیشتر توجه داشتید؟
تنظیم چیزی نیست که بشود درباره‌اش خیلی فنی حرف زد و گفت مثلا شامل این چیزهاست. حداقل برای من این‌طور است و خیلی وقت‌ها نمی‌شود برای همه‌چیز متر و معیار و خط و شکل ریاضی در نظر گرفت. شما با این کار فقط به کیفیت اثر می‌توانید کمک کنید اما حال‌وهوای هر اثری چیزی است و رای اینها. من نمی‌توانم خیلی از جزئیات این مسائل حرف بزنم. یک حالی است به آدم دست می‌دهد و شما در تعریف آن حال و چگونه‌رسیدن به آن حال، زبان و کلمات قاصری دارید. حال من با مولانا مخصوصا این‌طوری بود. در بخش ترانه‌ها روایتی وجود دارد و آن روایت خیلی وقت‌ها به شما می‌گوید چه کنید و چه نکنید. به‌ویژه اینکه متن ترانه‌ها با بخشی از زندگی مادی ما در ارتباط است و می‌شود گفت تجربه مشترک آدم‌هاست که به شعر تبدیل شده. اما درباره شعرهای مولانا علی‌الخصوص فقط روح و جان محض است. در ذهن من در قطعه «امیر بی‌گزند»، همه دارند عبادت می‌کنند. هیچ قضاوتی درباره هیچ آدمی وجود ندارد. همه اجزا در حال پرستش و سجده هستند؛ چه آن صدای مؤذن‌زاده و چه صدای آن دیگری. هیچ قضاوتی وجود ندارد. همه به یک جا وصل شده‌اند و با اجزای طبیعت یکی شده‌اند. همه مورد لطف و عنایت هستند. آدم‌ها در این قطعه، امنیت و آرامش دارند. حالشان خوب است. من خوشحالم به گفته شما، این حال خوب به دیگرانی که آلبوم را شنیده‌اند، رسیده است. همان‌طور که گفتم، خیلی وقت‌ها مهندسی‌کردن و خط‌کشیدن واقعا جواب نمی‌دهد و فقط باید دل بدهی و دل بگذاری. این قطعه را اولین قطعه از آلبوم گذاشتم تا بی‌معطلی همه را شریک این آرامشی که به من می‌داد، کنم.
  در تنظیم قطعات آلبوم نام بهروز صفاریان که چهره شناخته‌شده‌ای در عرصه موسیقی است دیده می‌شود تا فرشاد حسامی و جوانی به نام عادل روحنواز که نوازنده گیتارالکتریک این آلبوم هم بوده است. به نظر می‌رسد در این مسئله هم روی معرفی چهره‌های جوان و تازه‌نفس خیلی تأکید دارید… .
من واقعا از همه دوستانی که در این آلبوم دلسوزانه و درنهایت صمیمیت با من همکاری داشتند، تشکر می‌کنم. واقعا تک‌تکشان از هیچ کمکی برای این آلبوم فروگذار نکردند، به‌ویژه بهروز، فرشاد و عادل. بهروز صفاریان همیشه دلسوزانه نظرش را درباره تک‌تک قطعه‌ها به من ارائه می‌داد و با هم همفکری‌های زیادی داشتیم تا به شکل نهایی که مدنظرمان بود، برسیم. بهروز با همه دغدغه‌ها و مشغله‌هایش از کم‌تحملی من خبر داشت و دارد و همیشه در اسرع وقت کارها را پیش می‌برد و اگر مشکلی پیش می‌آمد به‌سرعت آن را حل می‌کرد و کارهای دیگرش را کنار می‌گذاشت. فرشاد حسامی در بخش میکس و مستر واقعا با خلوص نیت تجربه‌هایش را در اختیار من گذاشت و بارها و بارها کارها را باهم مرور می‌کردیم و درباره آن حرف می‌زدیم تا به نتیجه نهایی برسیم. فرشاد حسامی بی‌نهایت انسان قابل احترام و اعتمادی است. عادل هم واقعا برای خودش نابغه‌ای است و حقش است خیلی بیشتر از این معرفی و استعدادش شناسایی شود. رابطه من و عادل، رابطه‌ای دوستانه و صمیمی است از بس که این پسر ماه است و البته خیلی هم خوش‌تیپ. فکر می‌کنم عادل روحنواز در ایران بهترین است. این فقط نظر و حرف من نیست جوایز جهانی‌ای که او در نوازندگی گیتارالکتریک به دست آورد، این را می‌گوید. من از وجود این دوستان در کنار خودم واقعا خوشحالم و دستشان را به‌گرمی می‌فشارم.

سینماژورنال: “امیر بی گزند” تازه ترین آلبوم محسن چاووشی در حالی به بازار عرضه شده که نام یک آقازاده سیاسی به عنوان تهیه کننده آن به چشم می خورد.

به گزارش سینماژورنال این آقازاده سیاسی به همراه یکی از شرکای خود سرمایه تولید آلبوم را فراهم کرده است.

این آقازاده حمیدرضا عارف است پسر محمدرضا عارف نماینده اصلاح طلب مجلس دهم.

آقازاده عارف که اخیرا سرمایه تولید یک فیلم به نام “فصل نرگس” به کارگردانی نگار آذربایجانی را هم فراهم کرده، شریک تولید آلبوم “امیر بی گزند” چاووشی بوده است.

عارف به همراه هادی حسینی کار تهیه آلبوم را انجام داده است.

از “اعتماد” تا “شهرزاد”

بعد از علی حضرتی(آقازاده الیاس حضرتی مدیرمسئول روزنامه اعتماد) و محمدهادی رضوی( داماد محمد شریعتمداری معاون اجرایی رییس جمهور) که اولی تولید آثار سینمایی “نیمرخها” و “خداحافظی طولانی” را برعهده داشته و دومی سرمایه گزاری “شهرزاد” را حالا حمیدرضا عارف هم به طور جدی درگیر سرمایه گزاری هنری شده است.

امید که این سرمایه گزاری ها عاملی نشود برای استفاده ابزاری از هنرمندان در کوران رقابتهای سیاسی.

جلد “امیر بی گزند”/نام آقازاده عارف در قامت تهیه کننده

سینماژورنال: هشتمین آلبوم مستقل «محسن چاوشی» با عنوان «امیر بی‌گزند» پس از کش و قوس‌های فراوان سرانجام از صبح امروز (17 خرداد ماه) به صورت گسترده در تهران و شهرستان منتشر شد که همزمان با پخش، این اثر به صورت مجازی و از طریق سایت «بیپ تونز» نیز در دسترس مخاطبین قرار گرفته است.

به گزارش سینماژورنال محسن چاوشی که پیش از این آلبوم‌های یه شاخه نیلوفر، ژاکت، حریص، سنتوری، پرچم سفید، من خود آن سیزده‌ام و پاروی بی قایق را منتشر کرده بود و در همه این سال‌ها طرفداران زیادی را نیز به سمت آثار خود کشانده، هشتمین آلبوم مستقل خود را از صبح امروز به تهیه کنندگی «سیدهادی حسینی» روانه بازار موسیقی کشور کرد.

از مولانا تا حسین صفا

در آلبوم «امیر بی‌گزند» از اشعار بزرگان حوزه شعر و ادب پارسی از قبیل مولانا و سعدی استفاده شده است و در کنار شعرهای این بزرگان، ترانه‌هایی از حسین صفا، علی‌اکبر یاغی‌تبار و پدرام پاریزی نیز با صدای محسن چاوشی به گوش می‌رسند و کلیه ملودی های آلبوم جدید چاوشی از ساخته های خود این هنرمند است.

بهروز صفاریان، کوشان حداد، فرشاد حسامی، عادل روحنواز و بابک نقوی نیز به همراه خود محسن چاوشی تنظیم قطعات آلبوم «امیر بی‌گزند» را بر عهده داشته‌اند.

در این اثر بهروز صفاریان هم به عنوان مدیر هنری این آلبوم معرفی شده است. ناگفته نماند که سینا سرلک نیز در قطعه «پریشان» با چاوشی همخوانی کرده است.

حضور دست اندرکار فیلم دفاع مقدسی

 مهدی معزی که اخیرا او را به عنوان جانشین تهیه کننده فیلم دفاع مقدسی “اروند” ساخته پوریا آذربایجانی دیده بودیم نیز مدیر اجرایی آلبوم «امیر بی‌گزند» است.

معزی که شریک کاری سالها اخیر مهدی داوری تهیه کننده “تجریش ناتمام”، “زندگی مشترک آقای محمودی” و البته “اروند” است پیشتر نامش به عنوان مدیر اجرایی اکران داخلی “کمپ ایکس ری” هم شنیده شده بود.

امیر بی گزند