1

حبیب اسماعیلی اظهار داشت⇐بیش از آلودگی هوا یا ناآرامیهای اخیر، این تراکم اکران و تعدد فیلمهای روی پرده بود که به اکران نیمه دوم سال ضربه زد/اکران امسال از دست رفت و دیگر نمی‌شود برایش نسخه‌ای پیچید/اگر به فکر آینده سینما هستند اصلاح آیین‌نامه اکران۹۷ را از همین امروز آغاز کنند

سینماروزان: در حالی که افت مخاطب سینماها در پاییز امسال بنا به آمارهای مختلف تأییدشده است برخی تحلیلها به دنبال ربط این افت مخاطب به آلودگی هوا و اعتراضات اخیر هستند بی توجه به آن که آلودگی هوا معضل چندساله کشور ماست و البته که ایام مرتبط با اعتراضات به ده روز هم نرسیده است.

مشکل اصلی اکران پاییز تراکم فیلمهای روی پرده بود؛ اتفاقی که از همان هفته‌های آغازین فصل پاییز و باز کردن ورودی اکران و روی پرده فرستادن ده‌ها فیلم با انتقاد رسانه‌های مستقل مواجه شد.

حبیب اسماعیلی از پخش‌کنندگان قدیمی و مدیر موسسه پخش رسانه‌فیلمسازان با اشاره به مقطعی بودن مشکلاتی مانند آلودگی هوا به سینماروزان گفت: مسائلی مانند آلودگی هوا یا ناآرامیهای اخیر مقطعی است و البته تأثیر مقطعی خود را بر اکران می‌گذارد. این را هم باید دانست که فیلم خوب اگر روی پرده باشد در هر زمانی حداقلی از مخاطب خود را داراست اما اتفاقی که در پاییز امسال افتاد فراوانی فیلمهای روی پرده بود که باعث شد برخی از فیلمها اصلا سانس چندانی برای دیده شدن نداشته باشند.

این پخش کننده ادامه داد: شورای صنفی نمایش اکران 96 را با 6 فیلم آغاز کرد و در نیمه اول سال سعی زیادی شد که در هر تایم اکران بیشتر از شش فیلم روی پرده نباشد اما از جایی به بعد و به خصوص وقتی وارد نیمه دوم سال شدیم مدام حجم فیلمهای روی پرده افزایش پیدا کرد و ناگهان به جایی رسیدیم که بیش از 20 فیلم همزمان روی پرده بود. این تعدد فیلمها به نوبه خود باعث شد اغلب فیلمها نتوانند به ماکزیمم مخاطبی که برایشان انتظار می رفت برسند.

اسماعیلی که سابقه سالها تهیه کنندگی را هم در کارنامه دارد افزود: تعدد فیلمهای روی پرده عامل اصلی افت مخاطب در نیمه دوم سال و شکست بسیاری از فیلمهایی است که در تراکم اکران جز سانسهای گردشی بهشان نمی رسید و در کنار این امر آلودگی هوا یا ناآرامیهای پیرامونی هم مزید بر علت شد به خصوص درباره سینماهای مرکزی شهر مانند سینماهای میدان انقلاب که مثلا اغتشاشات باعث تعطیلی آنها در سانسهای عصرگاهی شده است.

مدیر موسسه پخش رسانه فیلمسازان با بیان اینکه برنامه اکران امسال دیگر چیده شده و نمیتوان انتظار ایجاد تحول در آن را داشت به سینماروزان گفت: اکران امسال از دست رفت و دیگر نمی‌شود برایش نسخه‌ای پیچید. باید برای اکران سال بعد برنامه ریزی کرد. بی برنامگی اکران باعث شد نیمه دوم امسال سینماها نتوانند مخاطب قابل قبولی داشته باشند و در این شرایط اصلی ترین راهکار آن است که شورای صنفی نمایش آیین نامه اش را اصلاح کند.

وی ادامه داد: جشنواره فجر را پیش‌رو داریم و فیلمها در حال انعقاد قرارداد اکران نوروزی هستند پس زمان زیادی نداریم و اصلاح آیین نامه برای اکران97 باید هر چه زودتر اجرایی شود. اگر می‌خواهیم اکران نیمه دوم سال آینده به مشکلات امسال دچار نشود باید از همین حالا با اصلاح آیین نامه توزیع فیلمها را قاعده‌مند کرد.




علیرغم انتقادات محمد نیک‌بین، علیرضا داوودنژاد، منصور لشکری‌قوچانی، محمد احمدی، حسین فرحبخش و مهدی صباغ‌زاده از «فیلم سوزی» پاییزی⇐غلامرضا موسوی: فیلم‌سوزی دروغ است!⇔پرسش اول: آیا معنای همراهی صنفی این است؟/پرسش دوم: اگر موسوی عضو شورای صنفی نمایش نبود باز هم این گونه سخن می‌گفت؟/هشدار: وای به آن روزی که یکی از آثار موسوی گرفتار تراکم اکران شود!

سینماروزان: باز کردن ورودی اکران در نیمه دوم توسط شورای صنفی نمایش، تراکمی بالا را به اکران پاییزی داده و موجب شده همین حالا همزمان با هم نزدیک به 20 فیلم روی پرده باشند.

به گزارش سینماروزان این شلوغی روندی را رقم زده که در نتیجه آن به برخی از فیلمها سالن و سانس کافی نمیرسد و نمیتوانند فروشی منطقی داشته باشند؛ اگر آمار سینماهایی که در اختیار فیلمهای مختلف روی پرده است را هم مرور کنیم به اختلافی بالغ بر 100 سالن بین بالا و پایین می‌رسیم که خود گواه تراکم اکران و پدیده ایست به نام «فیلم سوزی».

در یک ماه گذشته سینماگرانی مختلف از رویه شورای صنفی نمایش در ایجاد فیلم سوزی انتقاد کرده بودند؛ از محمد نیک‌بین، علیرضا داوودنژاد، منصور لشکری قوچانی گرفته تا محمد احمدی، حسین فرحبخش و مهدی صباغ‌زاده این وضعیت را نقد کردند.(اینجا و اینجا و اینجا و اینجا و اینجا را بخوانید)

 در این شرایط غلامرضا موسوی از شرکای فیلمیران که صاحب تجربیاتی در تهیه کنندگی هم هست در گفتگویی با «ایلنا» با تیتر  «فیلمسوزی دروغ است» اساسا فیلم‌سوزی را زیر سوال برده و بیان داشته است: اعتقادی به فیلم‌سوزی ندارم. هم‌اکنون که بحث‌هایی همچون فیلم‌سوزی مطرح شده 16 فیلم به صورت همزمان اکران هستند. آیا این تعداد فیلم با توجه به تعداد سالن‌های سینما زیاد است؟! دو گروه بحث فیلم‌سوزی را راه‌اندازی کردند. گروهی که می‌خواهند آثارشان را در آینده اکران کنند و قصد دارند با راه‌اندازی چنین مباحثی در رسانه‌ها مطرح شوند و گروه دیگر کسانی هستند که تلاش کردند فیلم‌هایشان به فروش خوبی برسند اما مخاطبان از آنها استقبال نکردند و برای توجیه سرمایه‌گذاران خود بحث فیلم‌سوزی را راه‌اندازی کردند.

اینکه تهیه کننده ای به نام غلامرضا موسوی بیش از آن که با همکاران تهیه‌کننده‌اش سمپاتی داشته باشد، همراه با شورای صنفی نمایش از عدم وجود فیلم سوزی بگوید عجیب به نظر می‌رسد!

البته که ایشان به غیر از حضور در فیلمیران در شورای صنفی نمایش هم حاضر است و شاید به همین خاطر اساسا فیلم‌سوزی را قبول ندارد اما وای به حال آن روزی که در اثر گردش زمین، موسوی خود تهیه کننده فیلمی باشد که در آشفتگیهای اکران حتی ده سالن هم به آن نرسد. آیا در آن روز موسوی می‌تواند از همکارانش انتظار همراهی صنفی را داشته باشد؟




امتداد اعتراضات به ماجرای فیلم‌سوزی پاییزی و شائبه تبعیض برای روی پرده فرستادن «آینه بغل»⇐علیرضا داوودنژاد: سالهاست که فیلم‌سوزی پاییزی رخ می‌دهد و هیچ کس هم به فکر نیست/اکران پاییزی به بن‌بستی گرفتار شده که در آن فیلم‌ها سوخته می‌شوند و راهی هم جز نابودی نیست!/بدیهی است که در این وضعیت نابسامان راهی جز «رانت‌خواری» باقی نمی‌ماند!!

سینماروزان: اعتراضات به شورای صنفی نمایش به خاطر باز شدن ورودی اکران در نیمه دو سال و روی پرده رفتن انبوهی فیلم و از آن سو پرسشهای ایجاد شده درباره روی پرده فرستادن فیلمی به نام «آینه بغل» که هنوز دو ماه از صدور پروانه نمایشش نگذشته در شرایطی که ده ها فیلم قابل تأمل از جشنواره سال قبل در صف اکران هستند(اینجا را بخوانید) همچنان ادامه دارد.

به گزارش سینماروزان بعد از منصور لشکری قوچانی و محمدنیک بین تهیه کنندگان «قاتل اهلی» و «ملی…»(اینجا و اینجا را بخوانید) حالا علیرضا داوودنژاد است که انتقادات خود را به فیلمسوزی پاییزی طرح کرده است.

علیرضا داوودنژاد که آخرین فیلمش «فراری» علیرغم موردتوجه قرار گرفتن در جشنواره هنوز فرصت اکران نیافته ضمن تأیید پدیده «فیلم‌سوزی» در اکران سینمای ایران به رسانه اصلاح طلب «شرق» می‌گوید: فیلم‌سوزی فقط امسال نبوده، بلکه سال‌ها و بارهاست که بوده و اتفاق افتاده است. منظور این است که در فصل بهار و تابستان که از عید نوروز هم برخوردار است، هر سال از یک‌سری فیلم استقبال می‌شود که البته تعداد این فیلم‌های نیمه اول سال کم است؛ چون این فیلم‌ها از فروش خوبی برخوردار می‌شوند و مدت زمان اکران‌شان نیز طولانی‌تر است و از تعداد سینماهای بیشتری نیز برای اکران برخوردار خواهند شد و همه اینها دست در دست هم می‌دهد که این فیلم‌ها که البته می‌توانند استحقاقش را هم داشته باشند، با اقبال همراه شود.


داوودنژاد با اشاره به عدم تفکر و برنامه ریزی برای اصلاح این وضعیت ادامه می‌دهد: پاییز هم می‌تواند از اکران خوبی برخوردار باشد؛ اما یکباره با محرم و صفر مواجه می‌شود و همین دلیلی می‌شود که مردم کمتر به سینماها بروند و از آن سو نیز تعداد فیلم‌هایی که قرار است در نیمه دوم سال اکران شوند، بیشتر خواهد شد و این یعنی تعداد فیلم‌ها بسیار و از آن طرف هم تعداد سینماها کمتر و زمان اکران نیز کوتاه‌تر خواهد شد و این خود وضعیتی است که در آن جنگ بین تهیه‌کننده و سینمادار برای نمایش فیلم‌ها اتفاق می‌افتد. نتیجه‌ آن فیلم‌سوزی است و علتش هم این است که دچار بن‌بست شده‌ایم؛ چون از یک‌ سو تولیدات ما نسبتا زیاد و از سوی دیگر، تعداد سینماهایمان محدود است و اگر اکران خوب هم نباشد، بازگشت سرمایه‌ای نیست و مجموعه سینما امید چندانی جز از پخش در سینماها و همان نیمه اول سال ندارد؛ بنابراین طبیعی است که جنگ گلادیاتوری و فیلم‌سوزی اتفاق بیفتد.


او این مسئله را ناشی از دو دلیل می‌داند: اول اینکه چرا سالن سینما ساخته نمی‌شود؟ دوم اینکه چرا حاضر به کنترل‌ همین تعداد سالن، به لحاظ بررسی آمار فروش نیستیم؛ یعنی برای مثال از ٣٠٠ سالن فقط هفت درصد فروش و از صد سالن بقیه ٩٣ درصد فروش عاید می‌شود و از این صد سالن پرفروش هم فقط تعداد محدودی سالن در ١٠ تا ١٢ شهر وجود دارد؛ یعنی تازه ٢٠ تا ٣٠ درصد فروش در شهرستان‌ها و ٧٠ درصد فروش در تهران است! این یعنی در سطح مملکت کسی سینما نمی‌رود؛ اما این همه در سطح کشور از طریق بازار ویدئو و البته به صورت آنچه غیرقانونی و سرقت است، از سوی قاچاقچیان و سارقان عرضه می‌شود و این به ناامنی بازار سینما برمی‌گردد. در حالی که اگر وی‌او‌دی وجود داشت، همه می‌توانستند بدون اتکا به اکران و این همه جنگ گلادیاتوری، فیلم‌هایشان را در اختیار مخاطبانشان قرار دهند. به‌ همین ‌دلیل اکران حالت ویترین پیدا می‌کند و برای تهیه‌کننده نیز اینکه هر فیلمی مدت کوتاهی بدرخشد و بلافاصله از طریق بازار وی‌او‌دی در اختیار مردم قرار بگیرد، کفایت می‌کند و این‌گونه جلوی این بازارهای درب‌و‌داغان‌کننده گرفته خواهد شد.


این فیلم‌ساز با اظهار تأسف از اینکه اکنون بازار ویدئو دست قاچاقچیان فیلم است، می‌گوید: تلویزیون هم از فیلم‌های ما حمایتی نمی‌کند و آنها را نمی‌خرد و تبلیغاتی از آنها پخش نمی‌کند. سایت‌های اینترنتی هم برای فروش پهنای بازار، فیلم‌های ما را مجانی پخش می‌کنند و از آن سو نیز در بیمارستان‌ها، اتوبوس‌ها، قطارها، هواپیماها و کشتی‌رانی به‌طور رایگان این فیلم‌ها را پخش می‌کنند؛ درحالی‌که اینها باید رایت بخرند. به‌ همین ‌دلیل تنها ظرفیت، همین تعداد سالن سینمای محدود است؛ بن‌بستی که در واقع دارد فیلم‌ها را ویران می‌کند و در آن فیلم‌ها سوخته می‌شوند و راهی هم جز نابودی نیست تا مادامی که تنها ظرفیت همین سینماها باشند.

داوودنژاد درباره «رانت‌خواری» در اکران و ارتباط‌های پشت‌پرده برای گرفتن نوبت اکران  را از «عجایب» می‌داند؛ چون بدیهی است در این وضعیت نابسامان که سالن‌ها محدود و ویدئو هم در دست قاچاقچیان است، راهی جز این باقی نمی‌ماند! به‌ همین ‌دلیل همه تن به مناسبات غیرمنطقی و غیرقانونی می‌دهند و این باعث ناامنی بازار کالاهای فرهنگی در کل و سینما به‌طور جزء خواهد شد.


داوودنژاد یک راه‌حل برای این مسئله در نظر می‌گیرد و می‌گوید: اینکه بازارهای موجود قانون‌مند شوند و درآمدها به صاحبان اثر برگردد؛ یعنی ویدئوی خانگی از دست قاچاقچیان و سارقان بیرون آورده شود و وی‌او‌دی فیلم‌ها در بازارهای قانون‌مند خانگی پخش شود. همچنین سایت‌های اینترنتی نیز قانونی کار کنند و درآمدش را به تهیه‌کننده‌ها برگردانند. همچنین تمام مراکز عمومی (بیمارستان‌ها، قطارها، هواپیماها و… ) نیز در صورت خرید رایت، حق استفاده از این فیلم‌ها را داشته باشند. این ظرفیت‌ها می‌تواند در اختیار تولید داخلی قرار بگیرد و تولید‌کننده می‌تواند این‌گونه یک بازار امن داشته باشد و خیلی مطمئن فیلمش را تولید و در بازار عرضه کند و این خود زمینه‌ساز فضای مطمئنی است که جنگ گلادیاتوری در زمینه اکران فیلم و فیلم‌سوزی را از بین خواهد برد.





ادامه انتقادات به شورای صنفی نمایش به‌خاطر تراکم اکران پاییز و شائبه تبعیض برای روی پرده فرستادن «آینه بغل»⇐محمد نیک‌بین: شورای صنفی نمایش باید به فیلمسازانی که گرفتار فیلم‌سوزی شده‌اند پاسخگو باشد/چرا شورای صنفی نمایش فکر می‌کند این سیستم درست است؟/این سوال را از شورای صنفی نمایش پرسیدم اما پاسخ‌شان قانع کننده نبود!/سیاستها را طوری تنظیم کنید که سینماگران قانع شوند!

سینماروزان: سیاست سختگیرانه شورای صنفی نمایش در پایین نگه داشتن کمیت آثار روی پرده در نیمه اول سال که منجر شد بخشی از آثار گردانندگان شورای صنفی نمایش و از جمله رییس این شورا در بهترین زمانهای ممکن و با بهترین شرایط روی پرده برود، در نیمه دوم سال بدل شده است به باز کردن ورودی اکران و روی پرده رفتن حجمی انبوه از فیلمها!!

به گزارش سینماروزان همین حالا بیش از 20 فیلم مختلف روی پرده هستند و تا آخر هفته شمار فیلمهای گروه آزاد که باید محدود باشد به 4 فیلم خواهد رسید! در این اوضاع پرسشهایی هم طرح شده درباره لابیگری برای روی پرده رفتن یک کمدی با نام «آینه بغل»؛ فیلمی که در فاصله ای کوتاه از پایان فیلمبرداری پروانه نمایش گرفت و در حداقل بازه زمانی از پروانه نمایش هم بناست در گروه استقلال اکران شود تا لذتی دوچندان به پخش کننده متنفذش که نماینده موثری هم در شورا دارد برسد.(اینجا را بخوانید)

بعد از انتقادات تند و تیز منصور لشکری قوچانی تهیه کننده «قاتل اهلی» به این تراکم اکران و تبعیض شکل گرفته در روی پرده فرستادن «آینه بغل» در شرایطی که بسیاری از فیلمهای تحسین برانگیز جشنواره هنوز مجال اکران نیافته اند(اینجا را بخوانید) حالا محمد نیک‌بین تهیه کننده محجوب سینمای ایران هم به گلایه از این مسأله پرداخته است.

نیک‌بین که تازه ترین فیلمش «ملی و راههای نرفته…» به خاطر تراکم اکران نتوانسته چنان که باید فروش داشته باشد به «سینما» گفت: این روزها با پدیده فیلم‌سوزی در اکران روبرو هستیم؛ اینکه چرا فیلمها در زمانی میتوانند روالی معمولی طی کنند و در زمانی دیگر تن به اکرانی فشرده دهند یک سوال جدی است. ما باید از شورای صنفی نمایش دلایل و طرز فکرشان را بپرسیم که چرا فکر میکنند این سیستم درست است. یعنی من و شما می دانیم که فیلم‌سوزی میشود و ممکن است خیلی از صاحبان فیلمها هم از این روند ناراضی باشند. کسانی هم که در جریان این فرایند نیستند آنهایی هستند که زمان اکران بسیار خوبی نصیب شان شده است.

این تهیه کننده با اشاره به لزوم پاسخگویی شورای صنفی نمایش درباره حجم بالای فیلمهای روی پرده در اکران پاییزی اظهار داشت:  شورای صنفی نمایش باید به فیلمسازانی که به دلیل این مسائل آسیب می بینند پاسخ دهد و پاسخها باید برای آنها قانع کننده باشد. از آنجا که کسی درباره این مسائل پاسخگو نیست همیشه سوال به وجود می آید که چرا چنین اتفاقاتی را شاهد هستیم. من هم چنین سوالاتی را از شورای صنفی نمایش داشتم اما پاسخهایشان قانع کننده نبود.

نیک‌بین تأکید کرد: من نباید راهکاری درباره حل مشکل فیلم‌سوزی پاییزی ارائه کنم و این شورای صنفی نمایش است که باید این کار را انجام دهد و اگر نمی توان پاسخی دهد باید سیاستهایش را طوری تنظیم کند که ما قانع شویم. تا زمانی هم که پاسخ درستی پیدا نکنیم فکر میکنیم به عده ای ظلم شده و تعدادی دیگر سود می برند.