سینماروزان: ماجرای ورود سرمایه های مشکوک و هنگفت به سینما و شبکه خانگی ظرف 5 سال اخیر بارها مستقیم یا غیرمستقیم پرسشهای بدنه حرفه ای سینمای ایران را موجب شده است؛ این ماجرا اخیرا با روی غلتک افتادن پروژه ای پرهزینه از سوی دبیر محفل هشت میلیاردی موسوم به جهانی مجددا در کانون تحلیل قرار گرفته تا جایی که ابوالحسن داوودی کارگردان قدیمی سینما در گفتگویی صریح چرایی بریز و بپاش برای چنین پروژه هایی را زیر سوال برد.(اینجا را بخوانید)

حبیب اسماعیلی از پخش کنندگان باسابقه که هم سابقه تهیه کنندگی و هم سابقه بازیگری دارد از دیگر سینماگران پیشکسوت است که چرایی عدم پیگیری ریشه های مالی چنین پروژه هایی را نقد کرده است. حبیب اسماعیلی با اشاره به وضعیت تولید در سینمای ایران به «ایلنا» گفت: به هر حال با هر شرایط اقتصادی که در کشور حاکم شود تولید فیلم‌های سینمایی ادامه پیدا می‌کند. تولید در سینما متوقف نخواهد شد و بحث‌هایی که امروز در حوزه اکران مطرح است و اینکه برخی معتقدند فیلم‌ها در اکران دچار پدیده فیلم‌سوزی می‌شود، نشان می‌دهد اتفاقا میزان تولید فیلم‌های سینمایی بالاست. آنچه امروز در حوزه سینما در بحث تولید مطرح است و باید به آن توجه شود، نظام‌مند شدن ورود افراد در حرفه‌های گوناگون و همچنین مشخص شدن وضعیت پول‌های ورودی و سرمایه‌ها به سینما است.

اسماعیلی با اشاره به اینکه در سال‌های اخیر سینمای ایران مانند دهه‌های گذشته مشکل نقدینگی و ورود سرمایه را ندارد و فیلم‌ها برای تولید، دغدغه تامین پول به شیوه سال‌های گذشته را ندارند، افزود: نفس اینکه افرادی پول‌های خود را برای تولید محصولات فرهنگی و بخصوص فیلم هزینه می‌کنند قابل تقدیر است و ما نمی‌توانیم با نیت‌خوانی، اهداف دیگری را برای کسانی که سرمایه خود را به سینما می‌آورند، ترسیم کنیم. ما فقط باید از کسانی که از راه مشروع پول خود را در سینما خرج می‌کنند، تشکر کنیم.

تهیه‌کننده فیلم «خرگیوش» ادامه داد: البته برخی سرمایه‌هایی که وارد سینما می‌شود نه تنها به رشد سینما کمک نمی‌کند بلکه هدف آنها ناخواسته تخریب کلیت سینماست. برخی از کسانی که در سینما سرمایه‌گذاری می‌کنند هدفشان تولید فیلم نیست بلکه به ستاره‌های سینما علاقه دارند و می‌خواهند با استفاده از سرمایه و پول خود با این ستاره‌ها عکس یادگاری بگیرند و طرح دوستی بریزند.

اسماعیلی با اشاره به اینکه چنین پول‌هایی اصلا برای سینما سازنده نیست، ادامه داد: افرادی که با نیت دوستی با عوامل و ستاره‌های سینما پول خود را وارد سینما می‌کنند هر رقمی که بازیگر یا فیلم‌ساز مورد نظرشان بگوید را پرداخت می‌کنند و همین مسأله، دستمزدها را بدون حساب و کتاب افزایش می‌دهد و دیگر نمی‌توان دستمزدها را کاهش داد. یعنی آن بازیگری که با رقم غیرمنطقی در فیلمی بازی کرده، دیگر حاضر نیست از آن میزان دستمزد کمتر بگیرد.

وی ادامه داد: بخش خصوصی که سال‌ها در سینما حضور داشته و از جیب خودش و با استفاده از میزان فروش و سود فیلم قبلی اثر بعدی‌اش را می‌ساخته، با این شرایط نمی‌تواند ادامه حیات بدهد.

تهیه‌کننده فیلم «بازجویی یک جنایت» با زیر سوال بردن حمایتهایی که نصیب سرمایه های مشکوک میشود افزود: متأسفانه با وجود آنکه بسیاری از فیلم‌ها در پشت اکران باقی مانده‌اند، فیلم‌هایی که با ارقام غیرمتعارف ساخته می‌شوند از حمایت در اکران نیز برخوردارند و سرمایه‌گذاران و سازندگان این آثار حتی می‌توانند به فاصله دو ماه بعد از ساخت اثرشان آن را اکران کنند و حتی بهترین فصل‌های اکران نیز به آنها اختصاص پیدا می‌کند.

اسماعیلی تأکید کرد: باید نهادهای صنفی و سازمان سینمایی بر ورود و منشأ سرمایه‌های مختلف به سینما نظارت کافی داشته باشند تا کلیت سینما ضربه نبیند.

سینماروزان: محمدعلی سجادی کارگردانی که سابقه ساخت آثاری جنایی از «بازجویی یک جنایت» تا «مخمصه» و «اثیری» را در کارنامه دارد در سالهای اخیر ابتدا به سمت ساخت یک فیلم هنروتجربه با نام «تمرینی برای یک اجرا» رفت که ساختاری تله تئاترگونه داشت و اخیرا هم با اجرای نمایش «بوف نه چندان کور» به طور مستقیم تئاتر را تجربه کرده است.

به گزارش سینماروزان «بوف نه چندان کور» که خوانش سجادی از «بوف کور» صادق هدایت است باعث شده او در گفتگو با «ایلنا» مخاطب پرسشی درباره نظر علی شریعتی پیرامون صادق هدایت قرار گیرد.

او درباره این ادعای شریعتی که گفته بود «صادق هدایت نمونه انسانی است که واقعیت برایش پوچ است و هیچ. بنابراین در جستجوی گمشده‌ای است که خلاء وجودیش را پرکند و عبث بودن خودش را معنی بدهد» بیان داشت:  شریعتی قابل احترام است و خیلی‌ها طرفدارش هستند اما من کلا با ایدئولوژی مشکل دارم؛ ایدئولوژی یک کارکرد دارد که بالاخره به شما سمت و جهت می‌دهد اما در عین حال شما را می‌بندد. آقای شریعتی به نظر من نمی‌تواند صادق هدایت را درک کند؛ برای اینکه با معیار و مترهایی که خودش داشته، هدایت را می‌خواند و نقد می‌کند. طبیعی است؛ شریعتی معتقد بود در جامعه باید انقلاب کند و به تغییر اعتقاد داشت و تحت تاثیر مجموعه‌ای از ایدئولوژی‌های دهه 1960 قرار گرفته و موجی که در جهان وجود داشته و دارد و همه ما از آن متاثریم. اما اگر آقای شریعتی زنده بود و این حاصل احتمالی نظریاتش را می‌دید به شیر گاز متوسل نمی‌شد؟! با این متر و معیار نمی‌توان سراغ هدایت رفت. می‌توان رفت و نقدی کرد، در واقع منعی برای هیچ‌کسی وجود ندارد. هدایت کار خودش را کرده و هرکسی می‌تواند هر تاویلی از آن داشته باشد.

سجادی با اشاره به نظراتی که نویسندگان درباره یکدیگر میدهند ادامه داد: متاسفم این را بگویم که در حوزه نقد و بررسی وارد دو هزار جلد تفسیر و تاویل می‌شویم. شعری دارم که «من می‌نویسم برای تو/ تو می‌نویسی برای من/ چه کسی ما را خواهد خواند؟» واقعیت این است که مردم دارند زندگی‌شان را می‌کنند و اینها تاثیر زیادی رویشان ندارد.

وی افزود: ما فکر می‌کنیم داریم کاری می‌کنیم. از سه حالت خارج نیست؛ یا نویسنده‌ها و روشنفکرانی که از آنها یاد می‌کنید هدایت را نمی‌فهمند یا حسادت می‌کنند. چون خودشان نمی‌توانند آن کار را بکنند؛ خیلی‌ها آمدند ادای بوف کور را دربیاورند و نتوانستند. یا اینکه صادقانه نظرشان را می‌گویند. این حق طبیعی همه است. اما ما متاسفانه در جایی زندگی می‌کنیم که به ما این حق را داده که این حق را از همدیگر بگیریم.

سینماروزان: یکی از معدود کارگردانان سینمای ایران که مدتها کوشید پای بند سینمای ژانر باشد و تجربیات مختلفی را در سینمای جنایی تجربه کند محمدعلی سجادی است.

به گزارش سینماروزان سجادی از دهه 60 که با “بازجویی یک جنایت” خود را شناساند تا سالها بعدتر و کارگردانی آثاری نظیر “شیفته”، “رنگ شب”، “جنایت” و “اثیری” مدام کوشید درامهای ماجرایی با زمینه جنایی بسازد با این حال از آخرین فیلم جنایی اش “مخمصه” نه سال می گذرد و او در این مدت فقط یک فیلم ساخته به نام “تمرین برای اجرا” که فضایی شبه تئاتر دارد کاملا بی ربط با همه فیلمهای قبلی اش؛ فیلمی که سر از هنروتجربه درآورده!

سجادی در گفتگویی که با “اعتماد” داشته با اشاره به دشواریهایش در فیلمسازی نکاتی خواندنی هم درباره 9 سال بیکاری اش بیان کرده و همچنین گلایه هایش را از امثال جواد شمقدری، جمال شورجه و رحیم رحیمی پور بیان کرده است.

فرازهایی از گفته های سجادی را بخوانید:

من پنج سال خانه‌نشين بود‌م و د‌ر اين مد‌ت حتي مسافركشي هم كرد‌م

كاري كه من با شاهنامه د‌ر «تمرين براي اجرا» كرد‌م پيش از اين چه كسي انجام د‌اد‌ه بود‌؟ حالا چرا اينطوري رفتاري مي‌كنند‌؟ چرا اين فيلم را ند‌يد‌ه مي‌گيرند‌؟ اتفاقا اينجا د‌يگر حاكميت مطرح نيست و مي‌خواهم بگويم ما يك فضاي غير طبيعي د‌اريم كه د‌ر اين فضا د‌وغ و د‌وشاب با هم مخلوط مي‌شود‌. يكي پر رنگ مي‌شود‌ و د‌يگري را ناد‌يد‌ه مي‌گيرند‌. البته من اصراري به مورد‌ توجه قرار گرفتن ند‌ارم و حرفم اين است اين فضا طبيعي نيست. من پنج سال خانه‌نشين بود‌م و د‌ر اين مد‌ت حتي مسافركشي هم كرد‌م براي اينكه تن ند‌هم به كارهايي كه د‌وست‌شان ند‌ارم. اين حرف‌ها و كارها براي من جنبه سياسي ند‌ارد‌ اما د‌ر اينجا از آن تعبير سياسي مي‌شود‌. همه كارهايي كه تا امروز به ثمر رساند‌م ماحصل بخش خصوصي و همت خود‌م است. د‌ر اين د‌وران به قول شما پركاري، چه كسي من را حمايت كرد‌؟ آيا د‌ولت كتاب من را د‌رآورد‌ه؟ د‌ولت براي ساخته شد‌ن فيلم «تمرين براي اجرا» از من حمايت كرد‌ه؟

اگر من «ايستاد‌ه د‌ر غبار» را ساخته بود‌م حتما «تمرين براي اجرا» پخش‌كنند‌ه قوي‌اي د‌اشت

قطعا د‌وستاني شبيه من د‌ر اين عرصه حضور د‌ارند‌ و اين حرف‌ها را نمي‌گويم كه برايم هورا بكشند‌، اما مساله اينجاست كه نسبت تو را پيد‌ا نمي‌كنند‌. اگر من «ايستاد‌ه د‌ر غبار» را ساخته بود‌م حتما «تمرين براي اجرا» پخش‌كنند‌ه قوي‌اي د‌اشت. نمي‌خواهم بد‌ كسي را بگويم و به نظرم همه حق كار كرد‌ن د‌ارند‌. حتي جمال شورجه هم رابطه‌اش با من كارد‌ و پنير است، به نظرم بايد‌ فيلمش را بسازد‌. مسعود‌ د‌ه‌نمكي بايد‌ فيلم بسازد‌، اصغر فرهاد‌ي و مهرجويي هم بايد‌ فيلم شان را بسازند‌. اين مي‌شود‌ آن فضاي طبيعي كه متاسفانه وجود‌ ند‌ارد‌. بنياد‌ فارابي براي ساخت «تمرين براي اجرا» به من وام د‌اد‌ د‌ستش هم د‌رد‌ نكند‌ اما اين وامي است كه به همه فيلمسازان مي‌د‌هند‌. نگفتند‌ چون شما روي شاهنامه كار مي‌كني و سي سال تحقيق كرد‌ي امكان ويژه‌اي به تو مي‌د‌هيم. آقايي تصميم مي‌گيرد‌ فيلمي مذهبي بسازد‌ و به حسابش ١٠٠ ميليون واريز مي‌كنند‌ كه با آن تحقيق كند‌ اما من به تنهايي د‌ر اين حوزه پژوهش كرد‌م و مد‌عي هستم.

شورجه، شمقدری و رحیمی پور مرا بدل کردند به سلمان رشدی وطنی

سال ٦٧ آقايان شورجه، شمقد‌ري و رحيمي پور پروند‌ه‌اي با نام سلمان رشد‌ي وطني براي من د‌رست كرد‌ند‌ و گفتند‌ شما د‌ر فيلم «چون باد‌» قرآن فروختيد‌ و د‌ر د‌هه ٦٠ هي مرا تراشيد‌ند‌ و آنقد‌ر منزوي و خسته‌ام كرد‌ند‌ كه شش سال خانه‌نشين شد‌م. بعد‌ها سر بسته شد‌ن خانه سينما شورجه به من گفت آن سال‌ها عقيد‌ه‌ام را گفتم شما چرا ناراحت شد‌ي؟ من گفتم چرا شما مي‌تواني عقيد‌ه ات را بگويي و من نبايد‌ بگويم؟ موضوع سر اين است. جالب است كه بعد‌ از ٢٥ سال د‌وباره همان حرف‌ها را مي‌زد‌. من هم به او گفتم بعد‌ از ٢٥ سال همانقد‌ر متحجرانه فكر مي‌كني. كاري كه من سر فيلم «چون باد‌» كرد‌م كه آقاي مسجد‌جامعي د‌ر مطلبي به آن اشاره كرد‌، شما الان د‌ر سينماي ميركريمي و فرهاد‌ي مي‌بينيد‌.

“بوف نه چندان کور” را روی صحنه می برم

فعلا كاري كه مي‌خواهم اجرا كنم، «بوف كور» صاد‌ق هد‌ايت است. جد‌ا از اينكه يك اثر مهم اد‌بي است و بعد‌ از ٨٠ سال هنوز كتاب روز است و د‌ر هر نسلي خواند‌ه مي‌شود‌. اين كار را تابستان سال د‌يگر د‌ر ايرانشهر اجرا مي‌كنم و احتمالا اسمش را به «بوف نه چند‌ان كور» تغيير مي‌د‌هم. به نظرم خواند‌ن صرف «بوف كور» اشتباه است.

فيلمسازاني را د‌اريم كه د‌ر د‌وره آقاي شمقد‌ري اپوزيسيون بود‌ند‌ اما سريال و فيلم‌شان را مي‌ساختند‌

د‌و سال از استقرار د‌ولت يازد‌هم گذشت و من طرح‌هايي براي ساخت ارايه كرد‌م و به نتيجه نرسيد‌ند‌. مي‌خواستم بعد‌ از هفت سال كار كنم اما نمي‌شد‌. بعد‌ از تعطيلي خانه سينما و تحمل بيكاري، باز هم شرايط براي فيلمسازي ما مهيا نشد‌. اين د‌ر حالي است كه د‌وستاني كه باعث تعطيلي خانه سينما شد‌ه بود‌ند‌ وام‌هاي كلان‌شان را گرفتند‌، فيلم‌هاي‌شان را ساختند‌ و حالا هم خوش‌اند‌. اين خيلي غم‌انگيز است. ما فيلمسازاني را د‌اريم كه د‌ر د‌وره آقاي شمقد‌ري اپوزيسيون بود‌ند‌ اما سريال و فيلم‌شان را مي‌ساختند‌. د‌ر چنين شرايطي من و خيلي از د‌وستانم بيكار بود‌يم و گرفتار نان شب. الان د‌وستان به من مي‌گويند‌ چرا اينقد‌ر عصباني هستي. من با هيچي كار كرد‌م. رمانم را د‌ر خلوت نوشتم، د‌ر حالي كه بايد‌ شكم زن و بچه‌ام را سير مي‌كرد‌م. خد‌ا را شكر مي‌كنم كه به سرنوشت خيلي از د‌وستانم يعني افسرد‌گي، د‌چار نشد‌م. همين حالا هم حمايت چند‌اني د‌ر كار نيست. اگر بود‌، آقاي ايوبي و د‌وستان د‌يگر كه هنوز فيلم را ند‌يد‌ه‌اند‌ آن را زير‌نويس مي‌كرد‌ند‌ و به كشورهاي د‌يگر هم مي‌فرستاد‌ند‌.

بخش خصوصی زمانی که میخواهد پولشویی کند سراغ سینما مي‌رود

اينطوري نيست كه اگر بفهمند‌ روي موضوعي متمركز شد‌ه‌اي، د‌ستت را بگيرند‌ و كمكت كنند‌. اين د‌ر حالي است كه اگر سوژه حكومتي و تبليغاتي د‌اشته باشيد‌ حمايت مي‌شويد‌. ما يك بخش خصوصي د‌اريم كه د‌مش به د‌م د‌ولتي‌ها چسبيد‌ه و د‌رست زماني كه مي‌خواهد‌ پولشويي كند‌ سراغ سينما مي‌رود‌. من مخالفتي با تنوع فيلم‌ها و ژانرها ند‌ارم، مشكل اين است كه «تمرين براي اجرا»ي من بايد‌ برود‌ د‌ر سينمايي كه آقاي حاتمي‌كيا با بود‌جه هفت ميليارد‌ي د‌ر آن فيلم مي‌سازد‌. بعد‌ هم فيلم من د‌ر جشنواره كنار اين فيلم‌ها قرار بگيرد‌. د‌ر حال حاضر امكانات يك فيلم اولي از من بيشتر است.

سینماروزان: محمدعلی سجادی کارگردانی که سالها به ساخت فیلمهای جنایی برای سینمای ایران می پرداخت و در این زمینه تجربیاتی نظیر “بازجویی یک جنایت”، “شیفته”، “رنگ شب” و “مخمصه” را داشت مدتی است که به سراغ تجربیات تازه تری رفته است.

به گزارش سینماروزان سجادی در این سالها به جز درگیری با هنر نقاشی یک فیلم-تئاتر به نام “تمرینی برای اجرا” را هم ساخته و حالا تصمیم گرفته اولین نمایش خود که اقتباسی از “بوف کور” صادق هدایت است را در نیمه اول 96 روی صحنه ببرد.

سجادی با اعلام این خبر به “مهر” گفت: واقعیت این است که طی حدود ۸ سال گذشته در آموزشگاه سمندریان مشغول تدریس هستم و طی سال‌های گذشته تقریبا یک تئاتربین حرفه‌ای نیز بودم. فیلمی نیز با عنوان «تمرینی برای اجرا» ساختم که یک فیلم – تئاتر است و در گروه «هنر و تجربه» اکران خواهد شد.

وی ادامه داد: دغدغه کارگردانی تئاتر از دهه ۶۰ در من وجود داشته است. در دهه ۶۰ و ۷۰ خیلی آثار را نوشتم که در کشوی میزم قرار گرفتند ولی دیگر دیدم که باید این آثار را اجرا کنم. در این شرایط رمان‌هایی هم که نوشته بودم هر کدام بعد از ۵ یا ۶ و یا ۷ سال، در حال چاپ شدن هستند.

15 سال است کار بر “بوف کور” دغدغه ام بوده

کارگردان «جنایت» یادآور شد: ۱۵ سال است که کار کردن روی «بوف کور» صادق هدایت دغدغه‌ام بوده است. از سال ۹۳ خیلی متمرکز روی این اثر کار کردم و پژوهش‌ها و بررسی‌ها در ۵ ماه انجام شد. از دل این روند سه اتفاق رخ داد؛ اول فیلمنامه‌ای که بر اساس «بوف کور» نوشته شد، دوم تابلوهای نقاشی که بر اساس این اثر خلق شدند که در گالری شمس آن‌ها را به نمایش گذاشته‌ام و سوم نمایشنامه‌ای که بر اساس «بوف کور» نوشتم.

این هنرمند عرصه سینما و هنرهای تجسمی درباره نوع نگاه و برداشت خود از «بوف کور» برای نگارش نمایشنامه «بوف»، توضیح داد: این نمایشنامه برداشت و خوانش من از «بوف کور» است. تلاشم بر این بود که رویکردی و نگاهی به امروز و ملهم از «بوف کور» داشته باشم.

سجادی درباره تعداد شخصیت‌های نمایشنامه «بوف» افزود: در حقیقت تعداد شخصیت‌های این نمایشنامه به مانند «بوف کور» است و دارای ۱ شخصیت زن و ۲ شخصیت مرد است ولی در نوع اجرا شخصیت زن تکثیر می‌شود و نمایشنامه دارای ۸ شخصیت است.

محمدعلی سجادی

سینماژورنال: محمدعلی سجادی کارگردانی که زمانی به خاطر ساخت آثاری با درونمایه حادثه ای و پرتعلیق همچون “بازجویی یک جنایت”، “مخمصه” و “شوریده” شناخته می شد در سالهای اخیر روند متفاوتی را در پیش گرفته است.

به گزارش سینماژورنال سجادی در این سالها از یک طرف نقاشی را جدی تر از قبل ادامه داده و از طرف دیگر عدم تأمین سرمایه برای پیشبرد پروژه “یک داستان واقعی” که ژانر ماجرایی موردعلاقه وی را امتداد می داد باعث شد به سراغ ساخت فیلمی به نام “تمرینی برای اجرا” برود که اثری در مایه های تله‌تئاترهایی است که در سالهای گذشته در رسانه ملی دیده بودیم.

سجادی اما به تازگی خبر از اقتباسهایی سینمایی، نمایشی و حتی نقاشی از “بوف کور” اثر پرتفسیر صادق هدایت داده است؛ اثری که پیشتر و در میانه دهه 50 کیومرث درمبخش هم اقتباسی از آن را با حضور پرویز فنی زاده و پروین سلیمانی انجام داده بود.

15 سال کار بر روی “بوف کور”

محمدعلی سجادی که برای اجرایی کردن این اقتباسها هم مشکل بودجه ای دارد به “مهر” گفت:  نزدیک به ۱۵ سال است که روی کتاب «بوف کور» نوشته صادق هدایت کار کرده ام و از این کتاب سه خروجی شامل یک فیلمنامه، یک نمایشنامه و ۱۰ تابلو نقاشی که برداشت من از این کتاب است آماده کرده ام که هر سه این خروجی ها آماده بهره برداری است اما با توجه به اینکه ارتباطات چندانی ندارم نمی دانم چه زمانی برای ارائه این آثار آماده خواهم شد.

وی تاکید کرد: امیدوارم آنچه از کتاب «بوف کور» نوشته ام به مرحله اجرا برسانم و در جذب سرمایه گذار مناسب برای ساخت فیلم سینمایی و یا اجرای نمایش آن موفق باشم. البته من بارها اعلام کرده ام که هر لحظه آماده اجرای نمایش مورد نظر هستم اما هنوز پیشنهاد حمایتی در این زمینه به من نشده است.

این کارگردان سینما تاکید کرد: برگزاری نمایشگاه از تابلوهایی که از این کتاب کشیده ام نیز از جمله برنامه هایی است که امیدوارم اجرایی شود، اما تا زمانی که پشتیبان مناسبی نداشته باشید نمی توانید قدمی در اجرای طرح های خود در حوزه هنر بردارید.

محمدعلی سجادی

سینماژورنال: حبیب اسماعیلی هرچند در سالهای اخیر بیشتر به عنوان پخش کننده و مدیر شرکت پخش رسانه فیلمسازان مولود شناخته می شود اما پیگیران سینمای دهه های شصت و هفتاد بیشتر او را به عنوان بازیگر به خاطر دارند.

به گزارش سینماژورنال حبیب اسماعیلی فعالیت بازیگری خود را با کار در تئاتر آغاز کرد اما خیلی زود جذب سینما شد و در دهه های شصت و هفتاد در آثاری چون “بازجویی یک جنایت”، “تصویر آخر”، “بازی تمام شد”، “تبعیدیها”، “بدل” و “ساده لوح” ایفای نقش کرد که اغلب آنها در یک نقطه مشترک بودند و آن هم تکیه بر جلب نظر مخاطب عام.

اسماعیلی حین بازیگری کار تهیه کنندگی را هم پی می گرفت و طی سه دهه فعالیت تهیه کنندگی در تولید فیلمهایی مانند “قرمز”، “بازیگر”، “تصویر آخر”، “بازی تمام شد” و “خاطره” نقش داشت.

حبیب اسماعیلی چند سالی بود که فعالیت بازیگری نداشت که شاید یک دلیل آن دغدغه هایش در پخش فیلم باشد اما اخیرا با یک نوآر به نام “360 درجه” به سینماها آمده است.

سینمای ایران نیاز دارد به آثاری با قهرمان یا ضدقهرمانهایی مطلوب مخاطب

کاراکتر حبیب در این کار هم کاراکتری است خاص؛ مردی با سابقه خلافکاری که چند سالی است کوشیده مسیری متفاوت در زندگی خویش پی گیرد و از همین جهت یک چاپخانه را اداره می کند با این حال آن سابقه قبلی دست از سر وی برنمی دارد و در نهایت نیز مرگ وی را موجب می شود.

اسماعیلی که با گریمی متفاوت در “360 درجه” ایفای نقش کرده درباره دلایل حضورش در این فیلم به سینماژورنال می گوید: فارغ از ایفای نقشم در این فیلم فکر می کنم سینمای ایران سینمایی است که نیاز دارد به قهرمان یا ضدقهرمانهایی که بتوانند شرایط جلب نظر مخاطبان عام را فراهم کنند. فیلمنامه ای که سام قریبیان نوشته بود از این جهت کار متفاوتی بود و شاید همین رویکرد بود که باعث شد در این فیلم ایفای نقش کنم.

وی ادامه می دهد: البته در کنار فضای مخاطب پسند سناریو اینکه فرامرز قریبیان به عنوان تهیه کننده کنار پروژه بود در ایفای نقشم در “360 درجه” نقش داشت؛ قریبیان از رفقای قدیمی من است و از جمله چهره هایی است که حین حضورش در سینما همواره کوشیده مخاطبان را به سینماها بکشاند.

حبیب اسماعیلی در نمایی از  “360 درجه”

پیشنهاد گریم خاص این کاراکتر از سام قریبیان بود

حبیب اسماعیلی درباره چهره پردازی متفاوتش در “360 درجه” و اینکه پیشنهاد این گریم از چه کسی بوده بیان می دارد: سام قریبیان جوان خوشفکری است که درباره گریم تک تک کاراکترها پیش بینی های لازم را کرده بود. درباره شخصیت من هم این سام بود که پیشنهاد این گریم خاص با آن عینک رنگی را داد. بعد از پیشنهاد سام با مهری شیرازی گریمور کار در این باره مشورتهای لازم انجام شد و در نهایت خروجی چهره پردازی همان چیزی شد که الان در فیلم می بینید.

حبیب اسماعیلی با اشاره به اینکه “360 درجه” از جمله فیلمهایی است که سعی می کند ژانر نوآر را در سینمای ایران احیا کند اظهار می دارد: سالهاست که مخاطبان ما سینمای ژانر را نه از محصولات داخلی که از محصولات هالیوودی طلب می کنند و این برای سینمای ما که حداقل در گونه هایی مانند جنایی و نوآر صاحب چهره های مجربی مانند فرامرز قریبیان و اخیرا فرزندش است نمی تواند نقطه مطلوبی باشد. شخصا سعی کردم کمک حال فرامرز و سام در “360 درجه” باشم و با پخش مطلوب فیلم شرایط دیده شدن آن را فراهم کنم.

حبیب اسماعیلی در نمایی دیگر از “360 درجه”

“360 درجه” بلحاظ مخاطب دومین فیلم پرمخاطب دو هفته اخیر بوده است

این پخش کننده درباره قضاوتش نسبت به فروش فیلم طی سه هفته ای که از اکران آن گذشته به سینماژورنال می گوید: اکران “360 درجه” در شرایطی که بلحاظ تعداد سینماها و امور تبلیغی با برخی از آثاری که حمایتی همه جانبه را پشت خود دارند(!) قادر به رقابت نبوده نسبتا مطلوب بوده است و این فیلم در دو هفته اخیر بلحاظ تعداد مخاطب دومین فیلم جدول فروش بوده است.

اسماعیلی در پایان گفته های خود تاکید می کند: “360 درجه” فیلمی است محصول بخش خصوصی سینمای ایران و به نظرم بیشتر از اینها باید از چنین آثاری حمایت شود چون هر چه بخش خصوصی قدرت بیشتری بگیرد رقابت بیشتر شده و سینمای ایران هم رشد بهتری را تجربه خواهد کرد.