1

هم آقازاده اقتصادی پروانه نمایش گرفت و هم مدیر محفل هشت میلیاردی و همسرش+فهرست کامل پروانه ها

سینماروزان: شورای پروانه نمایش مجوز نمایش 4 فیلم سینمایی را صادر کرده است.

به گزارش سینماروزان احسان رسول اف آقازاده جلال مدیرعامل بانک آینده که این روزها کمدی-فانتزی نه چندان بفروش “دلم میخواد” را روی پرده دارد پروانه نمایش یک انیمیشن را گرفته است.

این انیمیشن «آخرین داستان» نام دارد به کارگردانی اشکان رهگذر که پیش از این اغلب به عنوان محصولی از استودیوی هورخش معرفی میشد ولی حالا مشخص شده محصول یک آقازاده است!!

علیرضا شجاع نوری از مدیران محفل پربزیر و بپاش موسوم به جهانی فجر هم پروانه نمایش «بنفشه آفریقایی» را گرفته به کارگردانی مونا زندی حقیقی همسرش.

فهرست کامل پروانه های صادره عبارتست از:

–«آخرین داستان (انیمیشن)» به تهیه کنندگی احسان رسول اف و کارگردانی اشکان رهگذر در ژانر حماسی اسطوره ای

–«بنفشه آفریقایی» به تهیه کنندگی علیرضا شجاع نوری و کارگردانی مونا زندی در ژانر اجتماعی

–«کلمبوس» به تهیه کنندگی و کارگردانی هاتف علیمردانی در ژانر اجتماعی

–«جن زیبا» به تهیه کنندگی مهرداد فرید و کارگردانی  بایرام فضلی در ژانر اجتماعی




ادعای رسانه اصولگرا⇐فيلمي در “هنروتجربه” در حال اكران است كه کلیت نظام را مورد تمسخر قرار داده!+عکس

سینماژورنال: به تازگی فیلم در گروه سینمایی تازه تأسیس “هنروتجربه” روی پرده رفته است ساخته چهره ای به نام بایرام فضلی که پیشتر او را به عنوان فیلمبردار شناخته ایم تا کارگردان.

به گزارش سینماژورنال این فیلم “باز هم سیب داری؟” نام دارد که 10 سالی در توقیف بوده و حالا به مدد گروه تازه تأسیس، فرصت یافته روی پرده برود و اکران شود.

روزنامه اصولگرای “جوان” در یادداشتی به قلم ایزد مهرآفرین دبیر فرهنگی این روزنامه با اشاره به بخشی از بار محتوایی این اثر آن را دارای نگاه تمسخرآمیز نسبت به حاکمیت کشور دانسته است.

سینماژورنال متن کامل یادداشت “جوان” را ارائه می دهد:

سکوتی ناشی از جهالت خودخواسته؟؟

در سكوت معناداري كه در بهترين حالت ناشي از يك جهالت خود خواسته است، فيلمي در گروه «هنر و تجربه» در حال اكران است كه در قالب يك داستان شبه فولكلور و فضايي سوررئال کلیت نظام و حاکمیت کشور را مورد تمسخر قرار داده است.
فيلم سينمايي «باز هم سيب داري؟» ساخته بايرام فضلي در گروه هنر و تجربه در حال اكران است، فيلمي كه 10 سال در توقيف به سر مي‌برده و اكنون با سياست‌هاي به اصطلاح درهای بازی كه سازمان سينمايي در پيش گرفته از توقيف درآمده و اكران شده است.
در وهله اول مواجهه با اين فيلم سوالي مطرح مي‌شود كه دليل توقيف اين فيلم چه بوده است؟!

“داس دار”ها چه کسانی هستند؟
فيلم همانطور كه از نامش نيز مشخص است برداشتي از داستان فولكلور «حسن كچل» است، اما داستان آن در محيط لامكاني و لازماني سير مي‌كند كه سراسر استعاره، كنايه و طعنه است. در اين فيلم با گروهي به اسم «داس‌داران» روبه‌رو هستيم، داس‌داران بر منطقه‌اي حكمفرمايي دارند، شخصيت اصلي داستان از بد حادثه به منطقه تحت كنترل داس‌داران وارد مي‌شود، در اين منطقه «داس‌دار»‌ها احكام خاصي را اجرا مي‌كنند، هر كس «بيدار» باشد زنداني مي‌شود و هر كس «خواب» باشد يا «خود را به خواب‌زده» باشد، كسي با او كار ندارد.

«داس‌دار»‌ها با كساني كه گدايي مي‌كنند، كاري ندارند و همچنين با كساني كه به «گريه و زاري» مي‌پردازند، اما در مقابل هر كسي كه بخواهد جلوي آنها بايستد و به قول آنها «اختشاش کند» را سركوب مي‌كنند! شخصيت اصلي داستان تلاش مي‌كند شرايط را تغيير دهد، پيرمرد‌ها با وي همكاري نمي‌كنند ولي «جوان‌ها»‌ به خاطر سخنان قهرمان داستان تصميم مي‌گيرند با «داس‌داران» مبارزه كنند، ولي در حمله داس‌داران همه مضروب شده و بازداشت مي‌شوند.

عاقبت داس داران…
«داس‌داران» در نهايت قهرمان ظلم‌ستيز فيلم را نيز تطميع و جذب مي‌كنند تا مهره آنها شود. بايرام فضلي، كارگردان «باز هم سيب داري؟» درباره فيلمش مي‌نويسد: سعي كرده‌ام در اين فيلمنامه دنيايي ابلهانه ترسيم كنم كه مردمانش به شكلي ويژه زندگي مي‌كنند. اين ويژگي از يك پس‌زمينه فولكلوريك سرچشمه مي‌گيرد ولي كاربرد خود را در دنياي امروز پيدا مي‌كند و خودبه‌خود فضاي نماديني به ‌وجود مي‌آورد كه از واقعيت‌هاي امروزي جوامع پيشرفت نكرده، يا از سير تحول يك انقلاب در يك كشور جهان سومي – كه هرازچندي در يك چرخه سلسله‌وار به‌وقوع مي‌پيوندد – اخذ شده است.

کارگردان می گوید من آدم سیاسی نیستم
فيلم در سال 85 ساخته شده، فضلي در گفت‌و‌گویی در پاسخ به اين سؤال كه فيلم پيشگويي سياسي دارد، مي‌گويد: من آدم سياسي نيستم و هيچ‌گاه پيشگويي نكرده‌ام، اما فيلمساز جدا از جامعه و شرايطي كه در آن مي‌گذرد، نيست و آنچه در آثارش ديده مي‌شود برداشتي از جامعه و دنياي پيرامون اوست و طبيعي است كه از فيلم‌ها مصاديق و تعابير سياسي مي‌شود. در واقع در چارچوب روايت هنري يا حتي غيرهنري مي‌توان مصاديق سياسي را پيدا كرد.
وي در ادامه اين گفت‌و‌گو مي‌گويد: «طبيعي است با شرايطي كه ايران در خاورميانه يا در حوزه مسائل سياسي و اجتماعي دارد، برداشت‌هاي سياسي از اين فيلم صاحب قوت و قدرت مي‌شود» و در جواب خبرنگار كه مي‌گويد: اما شرايط ترسيم شده تنها شامل ايران نمي‌شود، تصريح مي‌كند: بله فقط ايران نيست. بلكه شرايطي كه در فيلم توصيف مي‌شود شامل مجموع كشورهاي جهان سومي نيز مي‌شود؛ كشورهايي كه به نوعي دچار عقب‌ماندگي يا عقب نگه داشته شدن، شده‌اند.

دلایل توقیف چند ساله این فیلم
با مشاهده اين فيلم به خوبي مي‌توان منظور «داس‌داران» را فهميد و كارگردان حتي تلاش كرده تا با استفاده از نامي هم‌آوا منظور خود را به مخاطب القا كند. اين القا آنقدر  صریح و روشن است كه سايت «شهر» متعلق به سازمان فرهنگي هنري شهرداري تهران، طي يادداشتي درباره «باز هم سيب داري؟» مي‌نويسد: «نكته جالب درباره اين فيلم كه علي‌الظاهر از دايره نظارت سينماي ايران قسر در رفته و فعلاً جان سالم به در برده، اشاره‌ها و كنايه‌هاي سياسي آن است. فيلمي كه البته بيش از يك دهه پس از توليد روي پرده رفته و برخي گزاره‌هاي طرح شده در آن را به نوعي پيش‌بيني يك فيلمساز از شرايط امروز مي‌دانند.»

حال مي‌توان به دلايل توقيف چند ساله اين فيلم پي برد، اما هنوز دليل اكران آن مشخص نشده، سوالي كه مديران گروه هنر و تجربه و مدير سازمان سينمايي مي‌توانند به آن پاسخ دهند.

باز هم سیب داری
نمایی از “باز هم سیب داری؟”