سینماژورنال: تصویر وارونه ای که حامد بهداد در روز پزشک از بوعلی سینا در صفحه اجتماعیش قرار داد سبب ساز انتقادات فراوانی به وی شد.

به گزارش سینماژورنال هوشمند ورعی فیلمساز ایرانی که خود فرزند یک پزشک است کوشیده به نوبه خود با نوشته ای طنازانه این اقدام بهداد را نقد کند.

متن یادداشت طنازانه این فیلمساز خطاب به بهداد را بخوانید:

گذر شیخ الرییس از یک شهر
شیخ الرییس بوعلی سینا ، هنگام گذر از شهری ، روبروی قهوه خانه ای اسبش را به درختی بست و مقداری نیز کاه و یونجه برایش ریخت تا لَختی بیاساید و نَفَسی چاق کند. خرسواری نیز به آنجا رسید، وی هم از خرش فرود آمد و آن را پهلوی اسب ابن سینا بست تا در خوردن کاه شریکش شود و خودش هم کنار ابن سینا نشست.
شیخ گفت: خر را پهلوی اسب من نبند ، چرا که خر تو از کاه و یونجه او میخورد و اسب هم به خرت لگد میزند و پایش را میشکند.
صاحب خر ، آن سخن نشنیده گرفت و به روی خودش نیاورد و مشغول خوردن چاشت شد. ناگاه اسب لگدی زد و پای خر را لنگ کرد. صاحبش فریاد زد
اسب تو ، خر مرا لنگ کرد و باید خسارت دهی؛ اما شیخ ساکت شد و خود را به لال بودن زد و پاسخ نداد. او نیز ، ابن سینا را نزد قاضی برد. قاضی پرسید که چه شده؟ ابن سینا که خود را به لال بودن زده بود هیچ چیز نگفت.

من حامد بهداد هستم!
قاضی به صاحب خر گفت: این مرد که پاسخ نمیدهد انگار لال است لااقل تو خود را معرفی کن و بگو چه اتفاقی افتاده است؟
او نیز گفت:  قربانت گردم ، من حامد بهداد هستم! سوپراستار معروف این شهر! چطور مرا نمیشناسید؟
قاضی گفت:  همان که به خونخواهی عباس خان کیارستمی برخاسته و کل اطبا و حکیمان این دیار را از فحش و دشنام و کینه و عقده بی نصیب نگذاشته؟
حامد بهداد پاسخ داد: قبله ی عالم ، من به فدایت اما چه کنم که تا انتقام مولای خود عباس خان را از این قومِ قاتلِ خونخوارِ پول پرست نگیرم هرگز آرام ننشینم.

شهاب و اصغر کن و اسکار درو می کنند آن وقت تو…
قاضی گفت: شهاب حسینی و اصغر فرهادی ، کن و اسکار درو میکنند آن وقت تو شده ای آتش بیار معرکه ای که اصلا به تو ربطی نداشته و به سوادت قد نمیدهد! مگر پسران عباس مرده اند؟ یا صغیرند! یا تو داش آکل این شهری و مامور استیفای حق و حقوق مرجان؟ وقتی خودت هزار و یک عیب و اشتباه و نقصان داری چرا از مرگ دیگری، پیراهن عثمان ساخته ای تا از آب گل آلود ، نهنگ صید کنی؟! نام و نانت کم شده یا افق بازیگریت رو به افول گذاشته؟ حال شکایتت بگو و خلاصم کن.
بهداد گفت: این مرد خود را به لال بودن زده ؛ میخواهد تاوان خر مرا ندهد. وی قبل از این پیشامد با من حرف میزد. او خودش گفت ، خرت را پهلوی اسب من نبند که لگد میزند و پایش را میشکند.
قاضی به ابن سینا گفت: پس حکمتِ سکوتت این بود تا این مرد ، خودش ، خودش را رسوا سازد.
ابن سینا پاسخ داد: در بیمارستان جم تهران ، طبیبی سهوا ، مولای این مرد را به دیار عدم فرستاده حال او ، روز پزشک به انتقام آش نخورده دهان مرا سوزانده و با فتوشاپ ، عکس مرا وارونه کرده! سرزمینی که این تحفه سوپراستارش باشد همان بهتر سکوت پیشه کنم که جواب ناشکیبایان خاموشیست ، همین!

تصویر اجتماعی حامد بهداد در روز پزشک

هوشمند ورعی

سینماژورنال: حرف و حدیثها درباره نقش یک شبکه ماهواره ای فارسی زبان خاص در پخش تیزر آثار سینمایی و کشاندن مخاطبان به سینما همچنان ادامه دارد.

به گزارش سینماژورنال بسیاری رکود نسبی که در اکران رمضان نسبت به هفته های قبلتر روی داده بود را نتیجه عدم پخش تیزرها از این شبکه دانستند.

روزنامه اصلاح طلب “شرق” کوشیده با رفتن به سراغ مخاطبان سینماها و انجام یک تحقیق میدانی آماری نسبی در این باره ارائه کند.

این رسانه سینماهای مختلفی از شهر از پردیسهایی مانند کوروش و ملت گرفته تا سینماهایی مانند بهمن، سپیده و قدس را به عنوان جامعه آماری خود درنظر گرفته و کوشیده در گفتگو با مخاطبان این سینماها از چگونگی انتخاب فیلم برای تماشا اطلاع یابد.

نتیجه این تحقیق هم جالب است؛ چون جامعه آماری این رسانه نشان می دهد فقط 7 درصد مخاطبان از طریق رسانه ملی متوجه اکران آثار سینمایی شده اند و 32 درصد به واسطه پخش تیزرهای ماهواره ای فیلم برای دیدن انتخاب کرده اند.

از آن سو اپلیکیشنهای ارتباطی مانند تلگرام و اینستاگرام هم سهمی قابل توجه و 22 درصدی در این زمینه دارند ضمن اینکه سهم سایتهای خبری نیز حدود 15 درصد رسیده است یعنی فضای مجازی در مجموع نقشی حدودا 37 درصدی در این زمینه دارد.

سهم تبلیغات شهری و بیلبوردهای محیطی هم فقط حدود 5 درصد بوده است.

متن گزارش مربوط به تحقیق میدانی این رسانه را بخوانید:

 پردیس سینمایی کورش ساعت ٦ عصر
رومیسا ١٨ساله می‌گوید: «ما تلویزیون نگاه نمی‌کنیم، بیشتر از طریق تبلیغات شبکه‌های ماهواره‌ای در جریان اکران فیلم‌ها قرار می‌گیریم». محسن ٢٤ساله می‌گوید: «این‌گونه نیست که به دیدن هر فیلمی در سینما بروم. در سایت‌های مختلف جست‌وجو می‌کنم، تحقیق می‌کنم و مطالب مختلف راجع به فیلم‌ها را می‌خوانم؛ اگر فیلمی دارای کیفیت لازم باشد برای دیدنش به سینما می‌روم». ریحانه ٢٤ساله توضیح می‌دهد: «در تلگرام گروهی از دوستان را تشکیل دادیم که یکی از این دوستان زیاد فیلم می‌بیند. فیلم خوب را به ما در این گروه اعلام می‌کند. البته خودم هم از طریق تلویزیون از اکران فیلم‌ها مطلع می‌شوم». عباس ٣٥ساله می‌گوید: «باید بپذیریم که این روزها کسی تلویزیون نگاه نمی‌کند. بشخصه از طریق شبکه‌های مختلف ماهواره از اکران فیلم‌ها خبردار می‌شوم».یلدا ١٨ساله می‌گوید: «هم از طریق توصیه دوستانم و هم از طریق شبکه‌های ماهواره‌ای متوجه اکران فیلم‌ها می‌شوم». حمید ٢٠ساله در پاسخ به سؤال ما کمی فکر می‌کند و می‌گوید: «بیشتر از طریق شبکه‌های ماهواره‌ای مطلع می‌شوم». مرجان ١٨ساله نیز می‌گوید: «من و نامزدم با هم تصمیم می‌گیریم که به تماشای چه فیلمی برویم. ولی عمدتا من از طریق ماهواره از اکران فیلمی خبردار می‌شوم و همسرم را مطلع می‌کنم».
سینما بهمن
ساعت، هفت بعدازظهر را نشان می‌دهد که ما وارد سینما بهمن می‌شویم. تماشاگران پراکنده در لابی سینما منتظر اکران فیلم موردعلاقه‌شان هستند. سارا و مریم دو دوست هستند که با هم برای دیدن فیلم آمده‌اند. سارا ٢٦ساله می‌گوید: «معمولا به توصیه دوستانم به دیدن فیلمی می‌روم. کنجکاو برای اکران فیلم‌ها نمی‌شوم». مریم ٢٥ساله می‌گوید: «من بیشتر از طریق فضای مجازی همچون اینستاگرام یا تلگرام در جریان اکران فیلم‌ها قرار می‌گیرم». اما فاطمه ٣٠ساله می‌گوید: «من اصلا تلویزیون تماشا نمی‌کنم. معمولا از طریق بنر تبلیغاتی که سینماها بر سردرشان نصب می‌کنند، در جریان اکران فیلمی قرار می‌گیرم. یا اینکه کسی به من توصیه دیدن فیلمی را می‌کند». مجید ٣١ساله از اطلاع‌رسانی فیلم‌ها به‌شدت گلایه دارد و می‌گوید: «امروز فرصت دیدن فیلم برایم فراهم شد و دلم می‌خواست فیلم آقای شهاب حسینی «ساکن طبقه وسط» را ببینم؛ اما نتوانستم سینماهایی که این فیلم را نمایش می‌دهند پیدا کنم و تماس هم گرفتم اما کسی پاسخ‌گو نبود. برحسب تصادف با نمایش این فیلم مواجه شدم. بیشتر از طریق بنر سینماها و تبلیغات شهری از اکران فیلم‌ها مطلع می‌شوم». فرهاد ٢٥ساله می‌گوید: «از طریق شبکه‌های مجازی و بیشتر از طریق شبکه تلگرام از نمایش فیلم‌ها  مطلع می‌شوم». خانمی ٢٧ساله می‌گوید: «در اینترنت جست‌وجو می‌کنم که چه فیلمی درحال‌حاضر اکران است». فرشید ٣٦ساله توضیح می‌دهد: «بیشتر از طریق اینترنت و سایت‌های خبری با اکران فیلم‌ها مرتبط می‌شوم. با مراجعه به سایت سینماتیکت از اکران فیلم‌ها مطلع می‌شوم». حسین ٢٠ساله می‌گوید: «من از طریق تلویزیون از زمان اکران و نمایش فیلم‌ها مطلع می‌شوم». نسترن ١٨ساله می‌گوید: «از علاقه‌مندان فیلم‌های سینما هستم و بیشتر از طریق ماهواره و تبلیغاتی که برای فیلم‌ها انجام می‌دهند، در جریان اکران فیلم‌ها قرار می‌گیرم».
 سینما سپیده ساعت هفت‌و ٣٠ دقیقه
زمان نمایش فیلم فرا رسیده و مخاطبان وارد سالن می‌شوند. به میانشان می‌رویم و از آنها سؤال می‌پرسیم.نسرین ٣٧ساله می‌گوید: «هر روز باید در جریان اخباری که در کشور رخ می‌دهد، قرار بگیرم. با مراجعه به سایت‌های خبری مختلف از اکران فیلم‌ها مطلع می‌شوم». حمید ٢٥ساله می‌گوید: «بیشتر از طریق توصیه‌هایی که دوستانم درباره دیدن فیلمی به من دارند، به دیدن فیلمی می‌روم. خودم اهل جست‌وجو و تحقیق درباره زمان نمایش فیلم نیستم». احمد ١٤ ساله هم می‌گوید: «از طریق سایت‌های خبری مطلع می‌شوم». اما هدی ٢٥ ساله می‌گوید: خانه ما همیشه ماهواره روشن است. من و خانواده‌ام از طریق شبکه‌های ماهواره‌ای از نمایش فیلم‌ها مطلع می‌شویم. ماهواره تبلیغ فیلم‌ها را جذاب پخش می‌کند؛ کنجکاو می‌شوم فیلم را حتما ببینم». اکبر ٤٣ ساله می‌گوید: «ما در منزلمان ماهواره نداریم. از طریق تلویزیون در جریان نمایش فیلم‌ها قرار می‌گیریم؛ مثلا دیشب بین سریال «برادر» تبلیغ این فیلم را دیدم». ارسلان ٢٥ ساله می‌گوید: «من از طریق شبکه اینستاگرام و صفحه هنرمندان از زمان نمایش فیلم‌ها مطلع می‌شوم. همچنین کانال‌های خبری در تلگرام هم تأثیر زیادی دارد». علیرضا ٢٦ ساله می‌گوید: «من فقط از طریق جست‌وجو در سایت‌های خبری مطلع می‌شوم».حسین نیز که با مادر و پدرش برای دیدن فیلم به سینما سپیده آمده می‌گوید: بیشتر از طریق فضای مجازی مطلع می‌شوم و توصیه دوستانم به دیدن فیلم‌ها را هم جدی می‌گیرم». فرزانه ٣٥ ساله، خانه‌دار و از علاقه‌مندان سینما می‌گوید: «اصلا شک نکنید که نه‌تنها من که بیشتر مردم از طریق ماهواره‌ها اطلاعات فیلم‌ها را کسب می‌کنند و این سؤال برای من مطرح شده که چرا جلوی تبلیغات فیلم‌ها در ماهواره گرفته شده؟ سینما به واسطه حضور مردم و مخاطب زنده است؛ در چند ماه گذشته استقبال از فیلم‌ها خیلی خوب بود».
ساعت هشت سینما قدس
لیلا ٢٣ ساله که به‌تنهایی برای تماشای فیلم مورد علاقه‌اش آمده لبخند می‌زند و با چشم‌هایش اشاره می‌کند: «خانه ما کوچه کناری سینما قدس است. عصر جمعه‌ها سینما مرا برای فیلم دیدن صدا می‌کند». داریوش ٣٢ ساله می‌گوید: «فقط از طریق ماهواره از نمایش فیلم‌ها مطلع می‌شوم». میثم ٢٧ ساله می‌گوید: «از طریق شبکه تلگرام و اینستاگرام به‌سرعت مطلع می‌شوم». سروش ٢٨ساله روی صندلی نشسته و به محتویات موبایل خود نگاه می‌کند و به ما می‌گوید: «من از عوامل سینما هستم. شغلم تدوین فیلم‌هاست؛ هم از طریق همکاران و هم از طریق فضای مجازی به اکران فیلم‌ها پی می‌برم». کنار پله‌های سینما سه مرد جوان مشغول صحبت‌کردن با هم هستند. از آنها دراین‌باره می‌پرسیم.محمد ٣٧ ساله می‌گوید: «هم از طریق ماهواره و هم تلویزیون در جریان نمایش فیلم‌ها قرار می‌گیرم». امیر ٢٦ ساله می‌گوید: «من فقط از طریق ماهواره مطلع می‌شوم». شاهین ٣٣ ساله می‌گوید: «فیلم خوب مخاطب خود را به هر طریقی جذب می‌کند. اما قطعا نمی‌توانیم تأثیری را که ماهواره در تبلیغات فیلم‌ها دارد منکر شویم. ماهواره منزل ما که روشن است، خواهرزاده‌های من که تبلیغ فیلم‌ها را حفظ هستند هم‌زمان با پخش آنها را تکرار می‌کنند». زهره ٢٧ساله می‌گوید: «من به دیدن هر فیلمی نمی‌روم و خیلی جست‌وجو نمی‌کنم که چه فیلمی اکرانش شروع شده. معمولا دوستانم به من توصیه می‌کنند که چه فیلمی ببینم». امیررضا ١٤ ساله نیز می‌گوید: «من از طریق شبکه‌های ماهواره مطلع می‌شوم».
ساعت ٩ شب پردیس سینمایی ملت
تمام محوطه حیاط پردیس سینما ملت مملو از ماشین است. پارکینگ ظرفیتش تکمیل و ترافیک سنگینی مقابل این مجتمع به وجود آمده. یک عده وارد حیاط سینما می‌شوند و یک عده درحالی‌که با اطرافیان مشغول تحلیل فیلم هستند، از حیاط خارج می‌شوند. به میان آنها می‌رویم. نیوشا ٣١ ساله می‌گوید: «من از طریق ماهواره می‌فهمم که چه فیلمی اکران است». پرهام ٣٣ ساله کمی فکر می‌کند: «بیشتر از طریق فضای مجازی مانند تلگرام در جریان قرار می‌گیرم». ساناز ٤٠ ساله می‌گوید: «هم از طریق تلویزیون و هم از طریق ماهواره از زمان نمایش فیلم‌ها خبردار می‌شوم، ولی تبلیغات ماهواره خصوصا شبکه جِم تأثیر زیادی دارد. نزدیک به ٣٠ بار در سه ساعت برای فیلمی تیزر پخش می‌کند». شفق ٢٨ ساله می‌گوید: «از طریق اینستاگرام به‌سرعت مطلع می‌شوم»طاهر ٣٠ ساله می‌گوید: «ما در منزلمان نه تلویزیون داریم و نه ماهواره. فقط از طریق سایت‌های خبری مانند تیوال و سینماتیکت اطلاعات را کسب می‌کنیم». مهرنوش ٣٤ساله می‌گوید: «ماهواره در منزل ما همیشه روشن است. فقط ماهواره را می‌بینم و اطلاعات دنیا را به‌دست می‌آورم». آیدین ٣٢ساله می‌گوید: «تلویزیون ایران را زیاد می‌بینم. هم از طریق تلویزیون و هم از طریق بنر مقابل سینماها و هم تبلیغاتی که قبل از شروع فیلم در سینما می‌شود؛ مثلا ماه گذشته قبل از شروع فیلم در سینما برنامه جدید سینما را اعلام کردند و گفتند فیلم «دراکولا »نمایش دارد». فرناز ٣٤ساله می‌گوید: «من زیاد اهل اینستاگرام هستم. از این طریق می‌فهمم». پیمان ٣٥ ساله تأکید می‌کند: «فقط از طریق فضای مجازی». محسن ٣٥ساله معتقد است: «تبلیغات دهان‌به‌دهان او را به دیدن فیلم ترغیب می‌کند». او می‌گوید: «به‌واسطه مشغله‌ای که دارم اهل فضای مجازی نیستم. اما دوستانم هرازگاهی به من برای دیدن فیلمی توصیه می‌کنند». مژگان ٣٤ ساله می‌گوید: «به توصیه دوستان برای دیدن فیلم توجه زیادی می‌کنم».

نتیجه تحقیق میدانی روزنامه “شرق” درباره سهم رسانه ها در تبلیغات فیلمها

سینماژورنال: اولین سریال صدقسمتی تلویزیون یا همان “کیمیا” تقریبا از همان هفته ابتدایی نمایش اش در کانون نقد قرار داشت.

به گزارش سینماژورنال این نقدها که در قسمتهای ابتدایی گافهای تاریخی و گافهای طراحی صحنه را دربرمی‌گرفت در فصل سوم بیش از قبل بر چهره‌پردازی کار متمرکز شده است.

کیفیت گریمهای پیری کاراکترهای اصلی آن قدر ضعیف بوده که سوژه شوخی و خنده مخاطبان در فضای مجازی شده است.

امیر اسکندری طراح گریم سریال که پیشتر طراح گریم سریالهایی چون “بوعلی سینا” و “ابراهیم خلیل ا..” بوده است در گفتگو با “هفت صبح” بخش عمده مشکلات طراحی گریم را ناشی از کمبودهای مالی و البته عدم همکاری بازیگران دانسته است.

مهراوه شریفی نیا می گفت اجازه نمی دهم چسب با لاتکس به صورتم بزنید

اسکندری درباره مشکلاتش با بازیگران سریال گفت: مهراوه شریفی نیا می گفت اجازه نمی‌دهم چسب با لاتکس به صورتم بزنید یا می گفت من لنز توی چشمم نمی‌گذارم یا روی صورتم خطوط نکشید و تهیه کننده و کارگردان هم به راحتی پذیرفتند.

وقتی هنرپیشه ای را با منت و التماس می آورید بهتر از این هم نمیشود
وی ادامه داد: همین طور رضا کیانیان برای بازی در این سریال برای گروه، داستان درست کرد.

این طراح گریم در جایی دیگر از گفتگو بیان داشت: کیانیان در یک مقطع چون ناشناخته بود سعی میکرد نقش های خاص بازی کند اما الان ایشان در بسیاری از نقشها خودش است و اصلا بازی نمی کند.

این طراح گریم افزود: اصلا شما وقتی هنرپیشه ای را با منت و التماس می آورید بهتر از این هم نمیشود. طراح گریم اولین فیلمی که کیانیان بازی کرد یعنی “تمام وسوسه های زمین” من بودم؛ ایشان دو ساعت در حیاط قدم میزد و هر چند وقت یک بار می آمد به اتاق گریم و می گفت من بیایم برای گریم؟ من میگفتم فعلا برو و هر وقت شد گریمت می کنیم اما الان کیانیان می گوید موی سرم را رنگ نمی کنم، نمی گذارم لیفتینگ کنید و چسب به صورتم بزنید…

رفتند و برای این خانم کلاه گیس 50 هزار تومانی خریدند

امیر اسکندری درباره کمبودهای مالی بیان داشت: حتی به من آن قدر بودجه ندادند که بتوانم یک کلاه گیس برای حسن پورشیرازی تهیه کنم.
اسکندری درباره کلاه گیسی که برای دختری خارجی در فیلم استفاده شده بیان می دارد: مجبور شدیم برای او کلاه گیس بگذاریم اما نوعی کلاه گیس هست یک میلیون تومان قیمت دارد و نوعی دیگر 50 هزار تومان. اینها رفتند و برای این خانم کلاه گیس 50 هزار تومانی خریدند پس نمیتوان توقع معجزه داشت.

وی ادامه داد: حتی تهیه کننده برای هنرپیشه کلاه گیس نمی خرد و کارگردان هم اصلا برایش مهم نبود دیگر چه انتظاری از بقیه هست.

خیلی از این بازیگران نمی خواستند در فاز سوم بازی کنند

به گزارش سینماژورنال این چهره پرداز باسابقه در جایی دیگر از گفتگو باز هم از عدم انعطاف بازیگران چنین گفت: مهراوه شریفی نیا و آزیتا حاجیان کلا با هیچ مساله ای کنار نمی آمدند. اصلا خیلی از این بازیگران نمی خواستند در فاز سوم بازی کنند. من تمام تلاشم نزدبک کردن بازیگران به نقشهاست اما کسی نبود به مهراوه شریفی نیا بگوید اسکندری برای نزدیک کردن تو به نقشت اینجاست و با تو هیچ دشمنی ندارد.

سینماژورنال: امین تاریخ بازیگر سینما و تلویزیون که در ماههای اخیر به خاطر گفتگوهایی که درباره کیفیت بازیگری و جذب بازیگر در سینمای ایران داشته است در کانون توجه قرار داشته است در یکی از تازه ترین گفتگوهایش گفته های جلال آل احمد داستان نویس سرشناس معاصر را ملاکی کرده برای ارزیابی کیفیت شبکه های ماهواره ای.

به گزارش سینماژورنال تارخ با اشاره به گفته ای از آل احمد که در آن از نقش نشریات چاپی در شکل دهی به شعور مخاطبان سخن گفته بود این فرضیه را مطرح کرده که روستانشینان گمان می‌کنند هر چه در سریالهای ماهواره ای است درست است.

با هجمه گسترده‌ای از کانال‌های ماهواره‌ای روبه‌روییم

امین تارخ به “شهروند” گفته است: کافی است تلویزیون را روشن کنیم و با هجمه گسترده‌ای از کانال‌های ماهواره‌ای روبه‌رو شویم. کانال‌هایی که به پخش سریال‌هایی مشغولند که مطلقا با فرهنگ جامعه ما همسانی ندارند که هیچ، بتدریج ما را از فرهنگ اصیل و غنی خودمان هم تهی کرده و به فرهنگ بیگانه نزدیک می‌کند. این آسیبی است که درحال‌حاضر فرهنگ ما را تهدید می‌کند و سیاست‌گذاران فرهنگی باید برای جلوگیری از تبعات این آسیب به تمهیدات جدی بپردازند.

سریالهای ماهواره ای به عادی سازی خیانت می پردازند

وی ادامه داده است: اگر دقت کنیم، می‌بینیم مهمترین صدمه‌ای که از رهگذر ورود سریال‌های ماهواره‌ای بویژه، سریال‌های ترکیه‌ای به کشور ما وارد می‌شود پدیده عادی‌سازی است. مضامین این سریال‌ها در لفافه و به شکل تلویحی این پیام را ناخودآگاه به ذهن ما متبادر می‌سازد که مفاهیمی چون خیانت، دروغگویی، ناامنی درکانون خانواده و… امری عادی است. این بزرگترین خطری است که جامعه ما را تهدید می‌کند.

بازیگر “بوعلی سینا” و “سربداران” افزوده است: خاصه این‌که همان‌طور که اشاره کردم این سریال‌ها به شکل هوشمندانه فرهنگ ما را نشانه رفته‌اند و مفاهیم نکوهش شده‌ای مثل خیانت را بتدریج در جامعه ما جا می‌اندازند و آن را عادی جلوه می‌دهند. مسأله‌ای که دراین زمینه وجود دارد این است که وقتی چنین سریال‌هایی به‌عنوان مثال، در روستای کوچکی پخش شود، مخاطبی که به دیدن این سریال‌ها نشسته تصور می‌کند چیزی که در این سریال‌ها گفته می‌شود درست است وگرنه در قالب سریال از تلویزیون پخش نمی‌شد.

جلال میگفت اگر یک مطلب غلط با حروف چاپی منتشر شود مردم آن را راحتتر قبول می کنند

امین تارخ خاطرنشان ساخته است: درواقع مخاطب درچنین شرایطی، تفاوت درست و نادرست را به آن شکلی که باید درک نمی‌کند؛ مثل تفاوت حروف چاپی و دست‌نوشته. دراین ارتباط به یاد سخنی از جلال‌ آل‌ احمد می‌افتم که همیشه می‌گفت: «اگر یک مطلب غلط با حروف چاپی منتشر شود، مردم آن را راحت‌تر قبول می‌کنند». سریال‌های ماهواره هم به درستی مصداق همین مسأله است.

مخاطب روستایی با تماشای سریالهای ماهواره ای گمان می کند جامعه خودش هم به این سمت و سو رفته

این بازیگر و مدرس بازیگری با اشاره به مخاطبان روستانشین گفته است: مخاطبی که در شهر یا روستای کوچکی زندگی می‌کند و این سریال‌ها را می‌بیند با خود فکر می‌کند لابد مناسبات جامعه خودش هم در حال‌حاضر به این سمت و سو درحال حرکت است و به این خاطر است که چنین سریالی‌هایی ساخته و پخش می‌شود.

وی ادامه داده است: درحالی که نمی‌داند این مسائل وارداتی است و از کشور دیگر به فرهنگ ما وارد شده و همان‌طور که اشاره کردم هیچ  همخوانی با فرهنگ کشور ما ندارد. اما می‌آید و آرام‌آرام نزد مخاطب جا می‌افتد. روی این اصل است که می‌خواهم بگویم در عرصه سریال‌سازی می‌توانیم دوباره همان جایگاه سابق را نزد مردم داشته باشیم؛ مشروط بر آن‌که از پتانسیل این وادی، نیروی انسانی و همین‌طور سوژه‌های خانوادگی خوب بهره ببریم و اجازه بدهیم سریال‌هایی با این مضامین هم ساخته شوند تا رونق از دست رفته دوباره به تلویزیون برگردد.

وقتی بودجه نمی دهند و دایره انتخاب سوژه هم تنگ است طبیعی است که باید شاهد ورود سریالهای ماهواره ای باشیم

تارخ تأکید کرده است: ولی وقتی دایره انتخاب سوژه‌ها چندان که پیش‌تر هم اشاره کردم، روز‌به‌روز تنگ‌تر و با حساسیت‌های مدیران مواجه می‌شود یا وقتی که بودجه کافی برای ساخت سریال‌های درجه یک در اختیار کارگردانان گذاشته نمی‌شود طبیعی است که باید بنشینم و شاهد ورود سریال‌های ماهواره‌ای باشیم که دیدن این سریال‌ها نه‌تنها محاسنی برایمان در پی ندارند که با آسیب و تبعات نیز توأم هستند. اگر عزم جدی برای توجه به تولیدات داخلی از سوی مدیران درنظر گرفته شود، بازهم می‌توانیم شاهد اتفاقات خوبی در عرصه تلویزیون باشیم. ضمن این‌که مردم ثابت کرده‌اند تولیدات وطنی  کیفی را به سریال‌های ماهواره‌ای ترجیح می‌دهند، مشروط بر آن‌که این سریال‌ها برایشان جذابیت‌های لازم را داشته باشند.

پی نوشت سینماژورنال:

آنچه تارخ درباره گستردگی دامنه مخاطبان شبکه های ماهواره ای گفته است کاملا درست است اما به نظر می رسد اینکه او مخاطبان روستانشین یا مخاطبان شهرهای کوچک را آدمهایی منفک از جامعه پیرامونی می داند که از حال و هوای جامعه خویش و بی ربطی آن با سریالهای ماهواره ای خبر ندارند چندان درست نیست.

مردمان روستاهای ایران به مدد وسایل ارتباط جهانی و از جمله همین اینترنت و اپلیکیشن های ارتباطی به لحاظ گستره اطلاعات عمومی فرق چندانی با مردمان شهرنشین ندارند و طبیعی است که اگر به صورت موردی هم به بررسی روستاها بپردازیم به سختی بتوانیم روستایی را پیدا کنیم که مردمان آن گمان کنند آنچه در سریالهای ماهواره ای روایت می شود مرتبط است با زندگی مثلا در پایتخت ایران!