سینماروزان: در حال حاضر هیچ فیلمی در سینما وجود ندارد که به دلیل محتوا در توقیف باشد بلکه برخی فیلم‌ها هستند که مقررات مربوطه را رعایت نکردند و مشکل قانونی دارند.

#بیژن_نوباوه نایب رییس کمیسیون فرهنگی مجلس با بیان مطلب فوق به خبرگزاری ایسنا گفت: هیچ فیلم توقیفی وجود ندارد درحال حاضر هیچ فیلمی در سینما وجود ندارد که به دلیل محتوا در توقیف باشد بلکه برخی فیلم‌ها هستند که مقررات مربوطه را رعایت نکردند و مشکل قانونی دارند.

وی با تاکید بر اینکه مشکلات قانونی این فیلم‌ها به عوامل آنها اعلام شده است، گفت: طی روزهای گذشته آخرین اطلاعات را درباره فیلم‌های سینمایی که در فرآیند اکران متوقف شده‌اند از سازمان سینمایی دریافت کردم؛ بر اساس این اطلاعات، همه این فیلم‌ها مشکلات قانونی دارند؛ درباره برخی مشکل در عدم هم‌خوانی فیلمنامه با پروانه ساخت است؛ شورای صدور پروانه ساخت سینمایی بر اساس یک فیلمنامه‌ای پروانه ساخت داده اما فیلمنامه حین ساخت تغییر کرده است. درباره برخی دیگر از جمله فیلم «برادران لیلا» مشکل در این است که باید پیش از اکران در خارج از کشور از شورای پروانه نمایش، پروانه نمایش می‌گرفتند، اما این کار را انجام ندادند؛ یعنی تخلفاتی مقرراتی و رفتار اداری دارند و علت توقف پروسه اکران آنها به دلیل محتوای آنها نیست.

نائب رئیس کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی خاطر نشان کرد: درباره برخی از فیلم‌هایی که اکران نشده‌اند نیز موضوع مشکلات قانونی مطرح نیست بلکه عوامل فیلم از اکران آنها صرف نظر کرده‌اند؛ مثلاً درباره فیلم «خیابان‌های آرام» ارشاد می‌گوید که سید محمود رضوی به عنوان تهیه‌کننده این فیلم اعلام کرده که قصدی برای اکران و پخش ندارد.

نوباوه با اشاره غیرمستقیم به فیلم کاناپه کیانوش عیاری گفت: درباره یکی از فیلم‌ها موضوع مسائل قومیتی و درباره یکی دیگر نیز مسائل شرعی و عدم رعایت شئونات مطرح است؛ در این فیلم از ابتدا تا انتها زنان بدون حجاب هستند، در آخر فیلم گفته شده که همه اینها کلاه گیس به سر داشته‌اند.

نوباوه گفت: تنها یک الی دو فیلم هستند که به دلیل عدم رعایت مقررات مربوطه از شورای پروانه نمایش در دوره فعلی مجوز نگرفته‌اند.

نوباوه افزود: برخی از این فیلم‌ها از سال ۱۳۸۸ به دلیل مشکلاتی از این دست با مشکل مواجه شده اند و نمی‌توان گفت که همه‌ی فیلم‌هایی که در روند اکران آنها وقفه افتاده، مربوط به این دوره شورای پروانه نمایش هستند.

وی در پایان اظهار کرد: آنچه که وجود دارد این است که جلوی همه این فیلم‌ها بر اساس قانون گرفته شده است. در دولت جدید معاونت سینمائی تلاش کرده نظارت قانونی خود را در جمع مراحل اخذ پروانه ساخت تا تولید فیلم اعمال کند تا از ضرر وزیان تولید کنندگان به علت پخش نشدن فیلم های‌شان جلوگیری کنند.

سینماروزان/کیوان بهارلویی: اظهارات بیژن نوباوه نماینده مجلس درباره صدور مجوز نمایش برای سی فیلم مساله‌دار  به شدت پرسش‌برانگیز شده.

نوباوه مدتی کوتاه بعد از محمدتقی نقدعلی ‌که به انتقادات از اکران “شهر گربه‌ها” پرداخته بود به انتقاد از کیفیت برخی آثار سینمایی پرداخته و مدعی اعطای مجوز به بیش از سی فیلم مساله‌دار شده و گفته اگر این سی فیلم اکران شوند، وزیر به مجلس احضار خواهد شد.

این اظهارات انتقادی نه واکنشی از سوی مدیران نظارتی ارشاد داشته و نه هیچ کدام از مدیران زیرمجموعه سینما در مقام دفاع از سینما برآمده‌اند و  نه واکنشی از سوی تهیه‌کننده‌ای که مشاور رییس مجلس است به گوش رسیده.

البته که در دوره نظارتی جدید ارشاد هیچ مجوز نمایشی صادر نشده پس مدیران نظارتی دولت اعتدال باید پاسخگوی انتقادات باشند که از آنها هم صدایی مخابره نشده!

روسای خانه سینما هم که اساسا علاقه‌ای به هیچ واکنشی نداشته و ندارند و برای برخی از آنها برگزاری جشن‌ در الویت است و برای برخی دیگر اینکه مدام بدون ذکر نام ژست اعتراضی بگیرند ولی جرات انتشار یک توییت هم ندارند.

باید گریست به حال سینمایی که روسایش فقط شریک سورچرانی هستند و وقتی هجمه‌ای هرچند کوتاه از هر طرف روانه آن می‌شود، خود را به آن راهِ دیگر می‌زنند تا مبادا عمر مدیریتی‌شان کاسته شود! بیچاره سینماگران نجیبی که چنین روسایی بر آن حاکمند!

سینماروزان: مسعود ده‌نمکی از فیلمسازان منتسب به جریان اصولگرایی این روزها حتی از اصولگرایان هم دل خوشی ندارد.

به گزارش سینماروزان ده‌نمکی که در روندی کاملا عجیب و غریب نتوانست بودجه لازم برای ساخت فیلم «طیب خان» را جور کند جشنواره امسال را بدون فیلم و در حالی پشت سر گذاشت که برخی فیلمسازان شبه‌روشنفکر با حمایت ارگانهای ارزشی بودجه‌های پر و پیمانی برای تولید در اختیار گرفتند!!

شاید همین تناقضات بوده که باعث شده تازه‌ترین حضور تلویزیونی ده‌نمکی که در برنامه «پیش رو»ی بیژن نوباوه بود شامل طعنه‌های تند ده‌نمکی به جریان موسوم به اصولگرایی باشد.

 ده‌نمكي در «پایش» با اشاره به کیفیت نقد در حوزه های مختلف گفت: كساني كه از سر دلسوزي نقد مي‌كنند بايد واقع‌نمايي كنند. من مسائل درون مستند فقر و فحشا را قبلاً در نشريات مختلف مي‌نوشتم اما آن زمان متهم به افراطي‌گري و تندروي مي‌شدم. اين چگونه تندروي‌اي است كه شما 30 سال بعد همان حرف‌ها را داريد در تريبون‌هاي رسمي مي‌زنيد.

الان در تريبون‌هاي رسمي راجع به اختلاس، فساد و اشرافي‌گري حرف مي‌زنند، آن زمان (بيست و اندي سال قبل) من در نشرياتم اين حرف‌ها را مي‌زدم و متهم به افراط مي‌شدم. اين مسئله نشان مي‌داد منتقدان ما كند مي‌رفتند و ما تند نمي‌رفتيم. در نشريه شلمچه يا جبهه من خيلي صريح انتقاد كردم. روايت هست وقتي وارد نمازجمعه‌ مي‌شدند گرد مي‌نشستند و جايگاه پيامبر غيرقابل تشخيص بود. ما در نمازجمعه‌هاي خودمان بر اساس كدام متر و معياري نرده و سيم‌خاردار مي‌كشيم و طبقات را از هم جدا مي‌كنيم؟ اين فاصله انداختن ميان مردم و مسئولان يك تبختري و تكبري ايجاد مي‌كند و به مرور و حالا آسيب‌هاي خودش را نشان مي‌دهد. من اين حرف‌ها را سال ۷۷ مي‌زدم و نشريه من اجازه پخش در نمازجمعه‌ها را نداشت.

در ادامه اين برنامه بيژن نوباوه از مسعود ده‌نمكي پرسيد مستند فقر و فحشا را با چه جرئتي ساختي؟ كارگردان اخراجي‌ها پاسخ داد: با همان جرئتي كه يك روزي آرپي‌جي دستمان مي‌گرفتيم و جلوي دشمن مي‌جنگيديم. جرئت را به ما انقلاب داده است. امام در سال ۶۷ حكم انقلابي اعدام سلمان رشدي را صادر كرد. افراد وقتي پيرتر مي‌شوند محافظه‌كارتر مي‌شوند امام برعكس بود. ايشان در ماه‌هاي آخر حيات خودشان انقلابي‌تر شده‌اند. نقد انقلابي همواره هزينه دارد و برايش فرش قرمز پهن نمي‌كنند.

ده‌نمكي در ادامه درباره نقد آثار خودش اشاره كرد: اولاً هيچ كس بدون عيب نيست. فضاي نقد جامعه امروز ما مسموم است. يعني همان نگاه اشرافي كه در حوزه سياست بود و نقدهاي آن زمان ما را برنمي‌تابيد الان اگر در اثر سينمايي نقدشان كنيد چه تفكر، چه جريان سياسي، باز هم فيلم را برنخواهند تابيد. اصلاً حوزه نقد فيلم منتسب به يك جريان فكري خاص است. شبح روشنفكري بر حوزه نقد فيلم سايه افكنده است و اشرافی‌گري در اين حوزه وجود دارد و با هم بده بستان دارند. اينها علم نقد را بلند كنند و به اسم نقد ساختاري محتوا را مي‌كوبند. به نظرم در جامعه ما وفور منتقد وجود دارد چه در حوزه سياست، چه حوزه سينما، همه منتقد هستند. فيلمسازان ما فيلمي را كه عرضه مي‌كنند و نمايش داده مي‌شود در مظان نقد قرار دارد.

او در ادامه اشاره كرد: اينكه بگوييد فيلم را نقد نكنيد نگاهي كاملاً ديكتاتوري است. همه ما فرعون هستيم فقط مصرهايمان كوچك است. طرف رئيس‌جمهور است، مصر او به اندازه وزارتخانه‌هايش است. مصر كارگردان سينما به اندازه فيلم اوست. مسئله اين است كه نقد سينمايي ما با نقدهاي دهه 60 بسيار متفاوت است. نقدهاي شهيد آويني كجا، نقدهايي كه در مجله دهه 60 نوشته مي‌شد كجا، نقدهايي كه الان نوشته مي‌شود كجا؟ برخي از منتقدان پرمدعا روابط عمومي فيلم‌هاي سينمايي هستند. هركسي كه مي‌خواهد ثابت كند منتقد سينماست اول بايد ده‌نمكي را بكوبد. يعني حزب‌اللهي‌هاي سينمايي‌نويس براي اينكه به شبه‌روشنفكران ثابت كنند ما سينما را مي‌فهميم اول شروع مي‌كنند به ده‌نمكي حمله كردن. طوري رفتار مي‌كنند تا ثابت كنند ده‌نمكي از ما نيست. شما ببينید در ارزش‌‌گذاري‌هايشان اصلاً فيلم‌هاي مرا به رسميت نمي‌شناسند و تلاش مي‌كنند ثابت كنند ده‌نمكي نماينده تفكر ما نيست. از آن طرف هم روشنفكران با هزار قصد و نيت خير مي‌كوبند.

ده‌نمكي در مورد اقبال گسترده مردمي آثارش به نوباوه گفت: من در فيلم‌هايم حرف‌هايي را مي‌زنم كه ديگران نمي‌زنند. فيلم‌هاي من به همان دليلي كه مستندهايم پرمخاطب بود، پرفروش است. به همان دليلي كه نشرياتم پرمخاطب بود. هفت الي هشت سال من پرمخاطب‌ترين هفته‌نامه ايران را منتشر كردم. «شلمچه» توقيف مي‌شود، «جبهه» توقيف مي‌شود، به هفته‌نامه «صبح» با آن مشكلات مالي، آنقدر فشار مي‌آورند كه تعطيل شود. من برخي وقت‌ها دادگاه داشتم؛ ۱۸ تا شاكي داشتم، از رئيس‌جمهور تا چند تا وزير چپ و راست. در حوزه روزنامه‌نگاري نيروهاي انقلابي گوشت قرباني بودند. هر وقت مي‌خواستند ثابت كنند بي‌طرف هستند چند تا از نشريات نيروهاي انقلابي را تعطيل مي‌كردند. با من هم اينگونه تا مي‌كردند. وقتي «شلمچه» تعطيل شد شما ببينيد در جريان نشريات اصولگراي آن زمان هيچكس حمايت نمي‌كند، يك جور خوشحالي زيرپوستي‌هم دارند. مي‌خواستند يك جور سفره خودشان را جدا كنند. الان تيترهاي برخي نشريات اصولگرايي كه تريبون رسمي نظام هستند از تيترهاي شلمچه 20 سال پيش استفاده مي‌كنند و عقب‌تر از زمان خودشان هستند.

 سینماژورنال: سیدغلامرضا موسوی که این روزها مشغول تهیه فیلم «خشکسالی و دروغ» به کارگردانی پدرام علیزاده است از جمله تهیه کنندگان سینمای ایران است که اغلب سعی کرده در اظهارنظرات خویش مشی مستقل خود را داشته باشد.

به گزارش سینماژورنال این تهیه کننده که به هنگام اکران “من مادر هستم” و به سببب قرارگیری نام فیلم در فهرست آثار توقیفی حوزه هنری حواشی فراوانی را متحمل شد در یک اقدام جسورانه به انتقاد از ارگانهایی پرداخته است که قصد دارند برای فیلم دارای پروانه نمایش “خانه دختر” محدودیت فراهم کنند.

غلامرضا موسوی در گفتگویی که با “شهروند” کرده به صراحت این مساله را هم بیان کرده که اگر این روال ادامه پیدا کند هنرمندان هم برخوردهای علنی تری بروز خواهند دااد.

وزارت ارشاد به وظیفه خودش عمل کند

موسوی با اشاره به صحبتهای اخیر بیژن نوباوه نماینده مجلس که گفته بود تنها کارشناسانی که در شورای اکران هستند می‌توانند در مورد یک فیلم نظر قطعی دهند  بیان می دارد: بهترین شکل موضع‌گیری این است که وزارت ارشاد به وظیفه خودش عمل کند. من با موضع‌گیری هفته گذشته آقای بیژن نوباوه در رابطه با اکران فیلم «خانه دختر» کاملا موافق هستم.

اگر نمایندگان مجلس با فیلمی مشکل دارند، این موضوع را با وزارت ارشاد مطرح کنند

این تهیه کننده که سابقه سالها کار روزنامه نگاری هم داشته ادامه می دهد: حقیقت این است که هر کس باید کارهای خودش را انجام دهد و اگر نمایندگان مجلس با فیلمی مشکل دارند، این موضوع را با وزارت ارشاد مطرح کنند. چراکه فکر می‌کنم مهم‌ترین توقع هنرمندان از نمایندگان مجلس همین است، همین که مورد حمایت و پشتیبانی آنها قرار بگیرند. نه‌ این‌که نمایندگان مجلس در این شرایط اقتصادی سینمای ایران خودشان سبب ایجاد فضای بی‌اعتمادي و عدم امنیت برای فعالیت بیشتر هنرمندان شوند.

همه ما باید به قانون احترام بگذاریم

وی می افزاید: هنرمندان انتظار دارند اگر مجوزی برای ساخت آثارشان دریافت می‌کنند، بتوانند به درستی از آن استفاده کنند و کسی جلوی راه‌شان سنگ دیگری نیندازد. اگر هم مشکلی وجود دارد، باید قبل از صدور مجوز حل شود. نه این‌که مجوز صادر شود و گروهی براساس آن زمان و هزینه‌ای را صرف کنند و بعد تازه طرح مشکل شود. به نظرم همه ما باید به قانون احترام بگذاریم. چون احترام نگذاشتن به قانون مشکلات و حاشیه‌های زیادی را ایجاد می‌کند. در این‌جا آن جمله معروف را به یاد می‌‌آوردم«قانون بد، بهتر از بی‌قانونی است.»

باید با مراکزی که خلاف قانون عمل میکنند برخورد شود

تهیه کننده “بغض” خاطرنشان می سازد:  به غیراز کمیسیون فرهنگی که به نظر می‌رسد امسال رویکرد متفاوتی دارند، باید با دیگر مراکزی که برخلاف قانون عمل می‌کنند برخورد شود. مراکزی همچون حوزه هنری و شهرداری. اما این برخورد‌ها باید از طریق برخورد جمعی هنرمندان صورت گیرد.

هنرمندان در‌ سال ٩٤ برخوردهای علنی‌تری بروز خواهند داد

هیچ مرکز یا سازمانی حق این را ندارد که خارج از قانون عمل کند. طبیعی است که اگر چنین اتفاقی دوباره تکرار شود، هنرمندان در‌سال ٩٤ برخوردهای علنی‌تری بروز خواهند داد.