سینماروزان: در حالی که در سالهای اخیر بودجه های خوبی هم برای تولید فیلم و هم برای راه اندازی جشنواره های میلیاردی در سازوکار دولتی سینمای ایران وجود دارد اما سینماهای قدیمی پایتخت به جای بازسازی یا به حال خود رها شده اند یا آن که در شرف تغییر کاربری اند.

به گزارش سینماروزان از جمله این سینماهای قدیمی، سینما قیام با نام قدیمی «سینه موند» است که در سالهای اخیر به تماشاخانه تهران بدل شده بود.

مالکیت این سینما بعد از انقلاب به بنیاد مستضعفان واگذار شد و اخیرا نیز به موسسه نورتابان تهیه کننده پروژه پرهزینه «محمد…» انتقال پیدا کرد. عابرانی که این روزها از تقاطع ولیعصر-طالقانی می گذارند حتما آگهی فروش ملک این سینما را دیده‌اند.

پرسش آنجاست حتی اگر بپذیریم موسسه ای مانند نورتابان که فارغ از پروژه «محمد…» این سالها فیلمی مانند «نفس» را هم تولید کرده، بودجه بازسازی این سینما را نداشته آیا در سازوکار مدیریت دولتی سینما که فقط 5.8میلیارد صرف نوعی دورهمی موسوم به جشنواره جهانی کرده یا در موسسه تصویرشهر که همه ساله بودجه ای ویژه برای تولید فیلم میکند هیچ بودجه ای برای مشارکت در بازسازی این سینما وجود نداشت که باید شاهد آگهی فروش تجاری این سینما باشیم؟

گزارش خبرگزاری «مهر» درباره فروش این سینما را بخوانید:

مدتی است ساختمان سینما قیام برای فروش گذاشته شده و مساله قابل توجه این است که این فروش با کاربری تجاری انجام می‌گیرد!!!
امور مربوطه به این سینما که متعلق به بنیاد مستضعفان است از مدتی پیش به شرکت «نورتابان» از جمله شرکت های وابسته به این بنیاد، انتقال پیدا کرده است.
فروش ملک سینما قیام در حالی انجام می‌گیرد که در این سال‌ها تلاشی برای بازسازی و اضافه شدن آن به ناوگان سینمایی کشور نشده بود و در این مکان تئاتر آزاد روی صحنه می رفت.
کمبود سالن سینما به نسبت تولیدات سینمایی یکی از مشکلات جدی در صنعت سینمای ایران است.
سینما قیام در سال ۱۳۴۵ با نام «سینه موند» تاسیس شد. این سینما دارای یک سالن سینما با ظرفیت ۴۰۰ نفر بود که در آن فیلم های کودکان و نوجوانان نمایش داده می شد.

سینما قیام و اعلان فروش

سینماژورنال/اشرف‌السادات موسوی: داریوش اسدزاده بازیگر پیشکسوت سینما و تلویزیون این روزها همچنان درگیر پروژه سینمایی “یتیم خانه ایران” است. پروژه ای که حدودا چهار ماهی فیلمبرداری اش ادامه خواهد داشت.

این بازیگر سینما که تعطیلات نوروز را در خانه و با مطالعه و کار بر روی پروژه های نگارشی اش سپری کرده است درباره اینکه امسال به مهمانان نوروزی چقدر عیدی داده است به سینماژورنال می گوید: امسال به علت وضعیت مالی خراب به هیچ کس حتی یک ریال هم عیدی ندادم.

وی می افزاید: البته این طور نیست که عیدی ندهم بلکه عیدی نقدی به کسی نداده ام اما خیلی وقتها به عنوان عیدی قطعه ای شعر را می نویسم و به مهمانان می دهم یا برایشان خاطره ای را نقل می کنم که اسباب انبساط خاطرشان بشود.

عیدی دادن را نباید محدود به پول دادن کرد

اسدزاده درباره سنت عیدی دادن در عید نوروز بیان می دارد: این سنت جزو سنن پسندیده ماست البته به شرطی که محدود به عیدی نقدی نشود و در عیدی دادن هایمان وجه فرهنگی کار را الویت قرار دهیم. چه خوب است که به همدیگر کتاب عیدی دهیم یا فیلم خوبی را که دیده ایم عیدی دهیم.

سال 93 وقتم را صرف نگارش “تماشاخانه تهران” کردم

بازیگر سریال خاطره انگیز “همسران” در پاسخ به این سوال که سال 93 را چطور گذرانده است به سینماژورنال اظهار می دارد: سال خوبی برایم بود. سعی کردم کار نگارشم را ادامه دهم و عمده وقتم را بر نگارش دومین کتابم با عنوان “تماشاخانه تهران” گذاشتم که انشاا.. اواخر فروردین ماه منتشر می شود.

وی ادامه می دهد: هیچ کس درباره پایه گذار تئاتر نوین در ایران یعنی سیدعلی خان نصر مفصل ننوشته بود و من در “تماشاخانه تهران” کوشیدم درباره این شخصیت که از 1319 تئاتر دائمی را در ایران ایجاد کرد بنویسم و البته یک مجموعه عکس نفیس هم در کنار متن کتاب عرضه کرده ایم.

سال جدید بر روی نگارش “تهران قدیم” کار می کنم

داریوش اسدزاده که متولد کرمانشاه است درباره برنامه هایش برای سال جدی بیان می دارد: سال جدید هم بر نگارش کتابی دیگر با عنوان “تهران قدیم” کار می کنم.

نمایی از اتاق محل کار داریوش اسدزاده/برای وضوح، کلیک چپ کنید

وی می افزاید: درباره تهران قدیم خیلیها کتاب و مقاله نوشته اند اما من بر روی مفاهیمی کار میکنم که کسی به آنها نپرداخته است؛ به عنوان مثال درباره خندقها و دروازه های قدیم اطلاعات کاملی جمع آوری کرده ام و همین طور نحوه خیابان بندی تهران قدیم با ذکر جزییاتی درباره مصالح مورد استفاده شده در پوشش خیابان و حتی اینکه تیرهای چراغ برق چه شکلی بود.

اسدزاده ادامه می دهد: در نگارش “تهران قدیم” سعی می کنم درباره رفتار و سکنات مردمان آن دوران هم به مخاطب اطلاعات ارائه دهم و البته که این اطلاعات چون برآمده از مشاهدات خودم است می تواند مستند باشد.

وضعیت جسمی ام طوری نیست که بتوانم هر روز بنویسم

داریوش اسدزاده درباره برنامه زمان بندی که برای نگارش دارد به سینماژورنال می گوید: این طور نیست که هفته ای هفت روز بنویسم چون وضعیت جسمی ام طوری است که ممکن است یک روز چند ساعت مداوم بنویسم اما 5 روز هم اصلا نتوانم قلم بردارم. در مجموع در حال خوبی نیستم که بتوانم مرتب بنویسم اما سعیم را میکنم که این کتاب را هم تا انتهای سال جدید به اتمام برسانم.

ریاست یتیم خانه ایران را تجربه می کنم

بازیگر آثاری چون “دو نیمه سیب” و “بوی کافور عطر یاس” درباره وضعیت همکاریش با درام تاریخی “یتیم خانه ایران” بیان می دارد: این پروژه کاری معظم و وقت گیر است که فیلمبرداری اش تا چند ماه آینده ادامه خواهد داشت. من هم تقریبا در تمامی سکانسهای محوری فیلم حضور دارم.

اسدزاده درباره نقش اش در “یتیم خانه ایران” به سینماژورنال می گوید: در این اثر در نقش پیرمردی ظاهر شده ام که پدر خانواده ای است که اوضاع خوبی را تجربه نمی کند. منطبق با حال و هوای جسمی خودم کاراکترم در فیلم نیز وضعیت خوبی ندارد! او رییس یتیم خانه ای است که هسته مرکزی کار را شکل می دهد و به نوعی جزو بنیانگذاران یتیم خانه به شمار می رود.