1

منتقد پیشکسوت⇐عمار حرفهای بزرگ می‌زند اما کوچک و محدود عمل می‌کند

سینماژورنال/جبار آذین: هر سال ده ها جشنواره ریز و درشت فرهنگی و سینمایی با عناوین مختلف و مضامین گوناگون در کشور برگزار می شود؛ جشنواره هایی که اغلب دستاوردهای مهم و تعیین کننده برای سینما و هنر ندارند.

به گزارش سینماژورنال جشنواره عمار هم یکی از همین جشنواره هاست با این ویژگی که طی شش دوره برگزاری اش کوشیده در اهداف، اجرا و مناسبات اجتماعی متفاوت باشد.
جشنواره هایی چون عمار که به دلایل گرایش به آرمانهای ارزشی و دینی، نحوه عملکرد و اجرا و جذب مخاطبان خاص تا حدی از سایر جشنواره های رسمی، سفارشی و فرمایشی، متفاوت و متمایزند، غالبا رویکردی آرمانگرایانه دارند و می خواهند با ورود سینما به بیان مردم و انتقال حرفهای مردم به سینما در شکل دهی سینمای مردمی نقش مهم و موثر ایفا کنند.

این تفکر و خواسته، خوب و امیدآفرین است به شرطی که همه چیز این جشنواره برمبنای عقل، تعهد، تخصص، تجربه، دانش و فرهنگ جامعه چیدمان شده باشد و تناقضاتی شبیه به این رخ ندهد که این جشنواره در شعار مردمی برای تحت نوازش گرفتن از سوی رسانه های شبه‌روشنفکری به آنها آگهی فراخوان دهد.

کودکی که حرفهای بزرگ می زند اما در اجرا کوچک عمل می کند

برای دستیابی به این مهم بیش از هر چیز لازم است که عمار از مدار انزوای فرهنگی، خودمحوری سینمایی و بی اعتنایی به دیگران خارج شود و شوق آرمانهای جذاب آن را از سوی دیگر بام به زمین نیندازد.

عمار بسان کودکی است که حرفهای بزرگ می زند و ایده آلهای بزرگتر در ذهن دارد ولی در اجرا، کوچک، محدود و شعاری عمل می کند.

اگر قرار است عمار صرفا یک جشنواره محفلی باشد و مختص طیف خاصی ار هنرمندان و علاقمندان موسوم به حزب اللهی، علیرغم گستردگی و بزرگی مفهوم حزب الله دیگر نمی تواند عنوان مردمی بودن را با خود یدک بکشد چراکه معنای حزب الله محدود به جریان یا گروه ویژه ای از افراد جامعه نیست و عام جامعه و انسانها را دربرمیگیرد.

جایگاه هنرمندان و منتقدان مستقل کجاست؟

با این وصف باید پرسید جایگاه رسانه ها، منتقدان، استادان هنر و سینما، مسئولان فرهنگی و هنری، هنرمندان هموطن اقلیت و حرفه ای های سینما و هنر که استقلال منش دارند در جشنواره عمار کجاست و چرا به آنها اعتنا نمی شود و جذبشان نمی کنند.

صدالبته این امر اتفاق خوبی است که عمار سعی دارد حتی با آگهی دادن به رسانه های مبلغ جریان شبه‌روشنفکری آنها را هم به خود جلب کند اما این روند در صورتی مثرثمر است که تعاملی دوسویه برقرار شود نه آن که از ترس دیده نشدن در فلان محفل مثلا انتلکتوئل این تخصیص رپورتاژها صورت گیرد.

سعی کنید شبه‌روشنفکران به دنبال شما بیایند و نه برعکس

عمار باید جای مناسب برای تمام سینماگران، هنرمندان و منتقدان مستقل کشور باز کند و از طریق ارتباط فعال، مستمر و سازنده به راستی برای تبدیل شدن به جشنواره ای مردمی بکوشد.

در غیر این صورت امکانات رشد و تاثیرگذاری و ماندگاری و فرهنگ سازی را از کف می دهد و این بسیار تاسف بار است.

دوستان عمار باید همپای خود جشنواره رشد کنند و به بلوغ فرهنگی، سینمایی و رسانه ای برسند و البته که سعی کنند شرایطی را فراهم آورند که شبه روشنفکران به دنبال آنها بیایند نه اینکه خود دنباله روی دست چندم آنها شوند…

جبار آذین
جبار آذین(منتقد و مدرس پیشکسوت سینما)



واکنش محافظه‌کارانه مجری “نقد۴” به افشاگری یک کارگردان

سینماژورنال/مهدی فلاح‌صابر: تازه ترین برنامه سینمایی “نقد4” اختصاص داشت به نقد و بررسی “حکایت عاشقی”.

به گزارش سینماژورنال در این برنامه احمد رمضان زاده کارگردان “حکایت عاشقی” و جبار آذین منتقد سینما حضور داشتند و به بحث درباره این فیلم پرداختند.

نکته اما درباره نحوه اجرای علیرضا شجاع نوری در این برنامه بود.

شجاع نوری که بایستی فضایی را فراهم بیاورد برای آن که مهمانانش بتوانند راحت حرفهایشان را بزنند دو مرتبه و زمانی که رمضان زاده درباره بی عدالتی شکل گرفته در جریان اکران فیلمش حرف می زد سخنان وی را قطع کرد.

تا صحبت به شورا رسید…

مرتبه اول زمانی بود که رمضان زاده در خصوص اکران “حکایت عاشقی” چنین گفت: از اکران فیلم راضی نیستم به دلیل اینکه فیلم در گروه آزاد اکران شده و سانسها به صورت چرخشی است و سالنهای محدود به ما داده شده. ضمن اینکه شورای صنفی در همین آذرماه…

در اینجا شجاع نوری مجری برنامه با طرح سوال در بین گفته های رمضان زاده صحبتهای او را قطع کرد اما رمضان زاده بی توجه به قطع سخنان ادامه داد: شورای صنفی وعده داد که در طول یک ماه بیش از یک فیلم در گروه آزاد اکران نکند ولی بعد از گذشت 15 روز از اکران فیلم ما، تعدادی از سالنهای ما را کم کردند و فیلمی دیگر در گروه آزاد اکران کردند. شورای صنفی حتی به صحبتها و وعده ای خودش هم احترام نگذاشت. این اتفاق در حالی روی داد که تازه فروش فیلم با اینکه تبلیغات و تیزر نداشتیم خوب شده بود …

برای بار دوم سخنان کارگردان قطع شد…

در اینجا مجری برنامه برای مرتبه دوم سخنان رمضان زاده را متوقف کرد با ذکر اینکه در برنامه های آینده از حجت الله ایوبی دعوت کرده و این موضوع را نیز جزو سوالات مطروحه از ایشان قرار خواهد داد!!!

این محافظه کاری مخاطب را می پراند

مشخص نیست قطع سخنان این کارگردان برآمده از نظر شخصی شجاع نوری بوده یا از اتاق فرمان به او دستور قطع داده اند اما نکته اینجاست که این آقای بازیگر-تهیه کننده- دبیر جشنواره کودک-و حالا مجری باید بداند چنین سانسورهای فاقد منطقی فقط و فقط از مخاطبان برنامه اش کم خواهد کرد.

برنامه تلویزیونی و آن هم در حوزه سینما نیاز دارد به پویایی لحظه به لحظه و خلق این پویایی در گروی پرهیز از سانسورهای نادرست و محافظه کارانه است.




در نشست نمایش یک فیلم ضدّایرانی در محفلی انقلابی بیان شد:هالیوود مرتب فیلم میساز و ما مدام بیانیه میدهیم!!!

سینماژورنال: در تازه ترین نشستهای نمایش فیلم موسوم به “سینماروایت” فیلمی با نام “رکن پنجم” به کارگردانی مشترک «بیل کوندون» و «آر.جی.کاتلر» محصول شرکت هالیوودی دریم ورکز به نمایش درآمد.

به گزارش سینماژورنال در این فیلم که به زندگی “جولین آسانژ” موسس سایت ویکی لیکس می پردازد با دیدگاهی انتقادی به فعالیتهای هسته ای ایران پرداخته شده و همین باعث شده که بسیاری آن را یک فیلم ضدایرانی قلمداد کنند.

در بخشی از نشست نقد و بررسی این فیلم جبار آذین منتقد پیشکسوت و مدرس سینما با اشاره به اینکه این نوع فیلم ها به عدالت خواهان از جمله ایران حمله می کنند گفت: فیلم های این چنینی روز به روز تعدادشان در سینما بیشتر می شود. ما در نهایت تنها کاری که مقابل این نوع فیلم ها انجام می دهیم این است که با هنرمندانمان جمع شویم و علیه آنها بیانیه بدهیم.

وی ادامه داد: در واقع آنها مدام فیلم می سازند و مرتب در حال فیلم نساختن و بیانیه دادنیم.

خدا را شکر که اگر سینمای ملی نداریم ولی روز ملی سینما داریم

این منتقد سپس با بیانی طعنه آلود گفت: خدا را شکر که اگر سینمای ملی نداریم، روز ملی سینما داریم و اگر صنعت سینما نداریم شور و اشتیاق سینما را داریم. آنها فیلم می سازند و ما بیانیه صادر می کنیم.

آذین ادامه داد: آنها به خوبی به فن آوری تسلط دارند و جلوه های ویژه را به درستی شناخته اند و به کار می گیرند اما متاسفانه ما همچنان با سینمای خودمان درگیری های داخلی داریم و نمی دانیم که چه می خواهیم.

وی خاطرنشان ساخت: هشتاد درصد از فیلم هایی که در سینمای ما ساخته می شوند را نمی توان فیلم دانست. این فیلم ها همچنان بر دیالوگ استوار هستند در صورتی که باید به دنبال بیان تصویری باشیم. البته که ما فیلم سازان خوب داریم اما متاسفانه فرصت فیلمسازی به این افراد داده نمی شود.

 




در یک برنامه رادیویی بیان شد: به ایوبی هم “هنروتجربه” تحمیل شد/ چرا اعتماد به نفس ارائه آمار دقیق از تعداد مخاطبان این گروه وجود ندارد؟/ برخی مخاطب را کنار گذاشته‌اند و از همان پیش‌تولید “خاص” می‌سازند برای این گروه!

سینماژورنال: عصر پنجشنبه 19 شهریور ماه در برنامه “سینمامعیار” رادیوگفتگو مناظره ای پیرامون گروه سینمایی تازه تأسیس “هنروتجربه” صورت گرفت.

به گزارش سینماژورنال نکته جالب این مناظره آنجا بود که هیچ کدام از دست اندرکاران این گروه سینمایی و حتی روابط عمومی آن در برنامه شرکت نکردند و البته درباره دلایل این عدم حضور نیز شفاف سازی صورت نگرفت.

مجری برنامه هم در بخشی از عدم همراهی این چهره ها و البته عدم پاسخگویی رییس سازمان سینمایی به تماسهایی که از سوی برنامه برای شرکت در بحث صورت گرفته گلایه کرد.

از آن سو محمدحسین فرحبخش کارگردان و تهیه کننده سینما، رضا استادی روزنامه نگار و جبار آذین منتقد پیشکسوت که دو نفر اول به صورت حضوری در برنامه حضور داشتند و نفر سوم به صورت تلفنی صحبتهای جالبی را درباره این گروه سینمایی مطرح کردند.

محمدحسین فرحبخش: اگر “هنروتجربه” گروه ملی بود که نباید فیلمهایش با ده نفر مخاطب اکران می شد

محمدحسین فرحبخش مانند همیشه مشی انتقادی خود را نسبت به این گروه حفظ کرد و بیان داشت: اینکه هنروتجربه را مختص تعدادی فیلم خاص و این گروه سینمایی بدانیم اشتباه محض است زیرا کل سینمای ایران هنروتجربه است.

وی ادامه داد: با به کارگیری تجربه است که هنر رشد می کند و برای همین تقریبا تمامی فیلمسازانی که در تاریخ سینمای ایران فعالیت داشته اند سعی کرده اند از هر دو عنصر هنر و تجربه بهره ببرند.

فرحبخش درباره اینکه رییس سازمان سینمایی گفته است سینمای ملی ایران در گروی گروه هنروتجربه است بیان داشت: اصلا این طور نیست که این گروه نمایانگر سینمای ملی ما باشد. اگر هنروتجربه یک گروه ملی بود که نباید سالنهای نمایش فیلمهایش در ساعات مختلف روز با ده پانزده نفر مخاطب فیلم پخش کند.

کارگردان “خصوصی” و “مستانه” خاطرنشان ساخت: سینمای ملی یعنی سینمایی که آینه جامعه باشد و البته در کنار سیاهی، سفیدی را هم نشان دهد نه اینکه فیلمهای تلخ بی مورد را صرفا برای ژست عرضه کند.

این تهیه کننده با اشاره به اینکه اعتقاد دارد این گروه سینمایی خارج از خواست سازمان سینمایی ایجاد شده بیان کرد: من فکر می کنم ایجاد گروه هنروتجربه به آقای ایوبی هم تحمیل شده؛ یعنی ایشان باطنا این گروه را قبول ندارد و چون به ایشان تحمیل شده طبیعی است که از آن دفاع کند.

فرحبخش با بیان اینکه برخلاف تصور مدیران این گروه که تاریخ را با آغاز فعالیت خود نوشته اند سالها پیش از این هم فیلمهای مستقل و کم مخاطب وجود داشته اند ولی برای اکران آنها تعداد زیادی سالن را از گردونه خارج نمی کردند اظهار داشت: قبل از انقلاب اسلامی هم فیلمهایی داشتیم مثل “نفرین” ناصر تقوایی و “سوته دلان” علی حاتمی که گروه سینمایی آنها را اکران نمی کرد و سینمایی مثل کاپری(بهمن) به صورت تک سانس آنها را اکران می کرد.

وی ادامه داد: به نظرم برای اکران فیلمهای این چنینی نباید سینما را از گردونه رقابت خارج کرد بلکه باید سالنهای فرسوده را احیا کنند برای این گونه فیلمها.

رضا استادی: این گروه عرصه ای شده برای حقوق گرفتن چهره هایی که سالهاست در سیستمهای مدیریتی هستند

رضا استادی روزنامه نگار و مدیرمسئول سایت “سینمامثبت” دیگر مهمان برنامه بود. وی با اشاره به اینکه طبیعیست که ایوبی از گروه هنروتجربه دفاع کند بیان داشت: همه مدیران سعی دارند آنچه را اانجام داده اند مثبت ارزیابی کنند. خیلی از اظهارنظرات رییس سازمان سینمایی هم چنین است یعنی نسبت جدی با واقعیت ندارد؛ موفقیت “هنروتجربه” هم یکی از اظهارنظرات است.

وی ادامه داد: حرف آخر را اول می گویم. اساسا هنروتجربه بیشتر از آن که عرصه برای سینماگران جوان باشد عرصه ای است برای حقوق گرفتن چهره هایی که سالهاست در سیستمهای مدیریتی هستند و از این سازمان به سازمان دیگر می روند بدون اینکه تعصبی نسبت به فعالیتهای خود داشته باشند.

این منتقد و روزنامه نگار جوان افزود: در سالهای نه چندان دور سینماتکهایی بود که فیلمهای به لحاظ ساختاری متفاوت را که گروه سینمایی نداشتند بی هیاهو و با حداقل بودجه نمایش می دادند و این همه اغراق پشتش نبود و بودجه های هنگفت برای این گونه اکرانها درنظر گرفته نمی شد.

استادی خاطرنشان ساخت: اینکه در شرایطی که عطش مردم برای رفتن به سمت اقتصاد رقابتی است آثار یک سری فیلمساز را داخل آکواریوم عرضه کنیم اشتباه ترین کار ممکن است. از آن طرف فراهم کردن شرایط برای اکران یکی از وظایف کارگردان است. کارگردان باید محصولی خلق کند که درجه ای از اقبال داشته باشد که بتواند لااقل 5 سالن برای فیلمش بگیرد.

استادی افزود: چرا آمار دقیق فروش فیلمها اعلام نمی شود و چرا اعتماد به نفس ندارند که آمار دقیق بدهند از تعداد مخاطبان ماهانه این گروه. از آن طرف شاهد هستیم که هزینه فراوان برای تبلیغات این گروه چه به صورت تراکت و چه به صورت بنر و بیلبورد و چاپ و انتشار مجله صورت می گیرد. یک قلم فقط هزینه چاپ مجله این گروه حداقل نسخه ای20 هزار تومان است که واقعا معلوم نیست برای چه کسانی منتشر می شود؟

رضا استادی با اشاره به نظرسنجی اخیر سازمان سینمایی بیان داشت: سازمان سینمایی نظرسنجی برای کیفیت هنروتجربه انجام داد و فقط 325 نفر در آن شرکت کرده اند؛ این را مقایسه کنید با حجم صندلی که در این طرح درنظر گرفته شده تا همه چیز دستتان بیاید.

جبار آذین: برخی مخاطب را کنار گذاشته‌اند و از همان پیش‌تولید “خاص” می‌سازند برای این گروه

جبار آذین منتقد پیشکوست که مهمان تلفنی برنامه بود نیز با بیانی صریح ایوبی را درباره کیفیت گروه هنروتجربه به مناظره دعوت کرد. وی گفت: ایوبی شریفتر از بسیاری از مدیران سینمایی ماست اما بیان ایشان که گفته سینمای ایران در گروی هنروتجربه است صددرصد نادرست است و اگر ایوبی غیر از این فکر میکند من ایشان را به مناظره دعوت می کنم!

وی ادامه داد: هیچ تعریفی برای این نوع سینمای موسوم به هنروتجربه نشده؛ در این گروه از فیلم توقیفی گرفته تا فیلم حرفه ای و آماتور همه در کنار هم اکران می شوند. در صورتی که اگر این گروه محل نمایش آثار تجربی است که باید فرق باشد میان حرفه ای هایی که به تجربه روی آوردند با آماتورهایی که سینما را تجربه می دانند.

آذین با اشاره به عدم سیاستگذاری واحد در انتخاب فیلم برای این گروه خاطرنشان ساخت: واقعا جای “باشو غریبه کوچک” در این گروه کجاست؟ یا “کپی برابر اصل” در این گروه چه می کند؟ آیا صرفا اعتبار فیلمسازان این قبیل آثار باعث شده آنها را هم وارد هنروتجربه کنیم؟

این منتقد قدیمی سینمای ایران که سالها مسئولیت تحریریه ماهنامه “نقد سینما” را برعهده داشت تاکید کرد: متاسفانه راه اندازی این گروه به جای اینکه باعث رقابت بیشتر میان فیلمسازان برای جلب مخاطب شود باعث شده برخی از همان پیش تولید “خاص” بسازند برای این گروه! یعنی مخاطب عام را کنار بگذارند و برای تسهیلات ارائه شده در این گروه فیلم بسازند.