غرایبی منتج از دست و پا زدن برای بالا بردن آمار حضورهای جشنواره‌ای⇐حضور “فروشنده” در بخش غیررقابتی جشنواره‌ای که “کفشهایم کو” در بخش رقابتی آن حضور دارد!!!/فیلم سینمایی”زاپاس” در جشنواره تلویزیونی(!) رنگین کمان/ادعای یک کارگردان زن درباره “الف جهانی” بودن جشنواره‌ای با نام “شبهای سیاه تالین”
سینماروزان/مهدی فلاح صابر: سازوکار جشنواره های مختلفی که صاحبان آثار ایرانی برای حضور در آنها علاقه نشان می دهند هم سازوکار عجیب و غریبی است.
به گزارش سینماروزان تلاش دلالان فیلم که به غلط پخش کننده خوانده می شوند، برای وارد کردن فیلمهای ایرانی به جشنواره های مختلف دنیا بدون توجه به کیفیت جشنواره، سبب ساز آن شده است که بعضا اتفاقاتی را در این جشنواره ها ببینیم که کاملا غیرمنتظره هستند.
اول.
به تازگی خبری رسید مبنی بر برنده شدن الناز حبیبی از جشنواره تلویزیونی رنگین کمان چین! وجه غریب این خبر آنجا بود که “زاپاس” یک فیلم سینمایی است و در ایران هم به نام فیلم سینمایی پروانه ساخت و نمایش گرفت اما در یک جشنواره تلویزیونی گمنام ارائه شد بلکه جایزه بگیرد!!!
دوم.
دیگر خبر مربوط به برنده شدن نرگس آبیار کارگردان فیلم “نفس” از جشنواره ای به نام “شبهای سیاه تالین” بود. آبیار وقتی از این جشنواره کم نام و نشان که در کشور استونی برگزار می شد جایزه گرفت در گفتگو با یک رسانه اصلاح طلب اظهار داشت: جشنواره شبهای سیاه تالین با مدیریت یک زن در رده جشنواره‌های الف جهان قرار گرفته!
الف بودن یا نبودن جشنواره نه به استناد آماری خاص از یک سندیکای خاص که باید به واسطه برندسازی جشنواره در مناسبات جهانی و البته رقبایی باشد که در این جشنواره ها در کنار آثار ایرانی وجود دارد که متأسفانه جشنواره مذکور هیچ کدام را ندارد.
سوم.
خبر سوم هم مربوط به حضور تعدادی فیلم ایرانی در جشنواره ایست به نام کرالا که در هندوستان برگزار می شود. جشنواره ای که بیش از ده فیلم ایرانی از آثاری متأخر مانند “لانتوری”، “عادت نمی کنیم” و “وارونگی” تا آثاری مربوط به سالها قبل مانند “شبهای زاینده رود” در آن حضور دارد و البته یک بازیگر ایرانی به نام باران کوثری نیز در هیأت داوران حضور دارد.
غرایب این جشنواره آنجاست که فیلمهای “فروشنده” و “زیر سایه” که هر دو با سرمایه گذاری موسسه فیلم دوحه وابسته به شاهزاده میاثه آل ثانی قطری ساخته شده اند و به عنوان نمایندگان ایران و انگلستان در اسکار حضور دارند در بخشهای غیررقابتی این جشنواره حاضرند و از آن سو “کفشهایم کو” کیومرث پوراحمد در بخش رقابتی این جشنواره حاضر است!
آمارسازیهایی که فقط به کار مدیران فارغ التحصیل علوم سیاسی می آید
اینها فقط سه خروجی دست و پا زدن بی حاصل برای بالا بردن آمار حضورهای جشنواره ایست. در اینکه جشنواره های مطرح جهانی می توانند در معرفی محصولات سینمای ایران به لااقل بخشی از مخاطبان موثر باشند شکی وجود ندارد اما جشنواره هایی که مطرح نیستند و نه هیأت داوران شناخته شده ای دارند نه فیلمسازان شاخص جهانی در آنها شرکت می کنند و حتی در میان سینمادوستان هم گمنام هستند چه فایده ای می توانند به حال سینمای ایران داشته باشند.
تنها فایده این حضورهای فله ای باد انداختن به غبغب مدیرانی است که با تحصیلات علوم سیاسی به مدیریت سینما می رسند و تنها کاری که می کنند افزودن بر دامنه بخشهای دولتی سینما و البته ابراز افاضات درباره دریافت سالانه 370 جایزه بین المللی است.