سینماروزان: اولین اثر سینمای ایران با مضمون افشای پشت پرده واردات خونهای آلوده به اچ.آی.وی از فرانسه به ایران با نام «پشت دیوار سکوت» درحالی روی پرده است که محدودیتی بی‌سابقه بر سر اکران این فیلم فراهم آمده است.

به گزارش سینماروزان تعداد سالنهای فول سانس «پشت دیوار سکوت» به زحمت به 5 می‌رسد(!!) که رکوردی است در ایجاد محدودیت بر سر اکران یک فیلم.

با این حال مضمون واقع گرایانه «پشت دیوار سکوت» مورد توجه جشنواره سلامت قرار گرفت و این جشنواره در اختتامیه خود تندیس بهترین فیلم را به این اثر ساخته مسعود جعفری جوزانی اعطا کرد.

«پشت دیوار سکوت» که اثری پرچهره است روایتی آشکار و بی سانسور دارد از همه آنهایی که اتهام واردات خونهای آلوده متوجهشان است ولی در همه این سالها کمتر رسانه ای بوده که جرأت افشای نامشان را داشته باشد.

سینماروزان: وزارت بهداشت در سالهای اخیر در کنار جشنواره فیلم سلامت جشنواره ای به نام سیمرغ را هم مورد حمایت خود قرار داده است؛ جشنواره‌ای که عنوان بین‌المللی هم داشته است و حوزه های مختلف از فیلم تا تئاتر و موسیقی و هنرهای تجسمی را دربرمی‌گیرد.

به گزارش سینماروزان فقط نگاهی به دست‌اندرکاران حاضر در جشنواره سیمرغ و کارنامه افرادی مانند محمدمهدی عسکرپور که در این سالها هیچ دستاورد مطلوبی برای مخاطبان سینما نداشته‌اند و ناچار از تلویزیون سربرآورده‌اند حکایت از فاصله بعید این جشنواره با نیازهای روز هنری کشور دارد.

اینکه جشنواره سیمرغ با کدام چشم‌انداز دبیری بخش فیلم خود را به عسکرپور داده جای سوال دارد؟ یا حضور یکی مثل حسین پارسایی در دبیری بخش تئاتر این جشنواره هم به اندازه کافی پرسش‌برانگیز است؛ پارسایی هرچند این اواخر با حمایت اپلیکیشنی منسوب به یک بانک نمایشی موزیکال را روی صحنه برد اما مدتهاست که به کار مدیریتی آن هم در حوزه نمایش خانگی مشغول است.

قصد نداریم سیاستهای معاونت فرهنگی-دانشجویی وزارت بهداشت که زعامت جشنواره سیمرغ را برعهده گرفته زیر سوال ببریم و خیلی هم خوب است که وزارتخانه‌ای متعلق به جامعه پزشکان که در سالهای اخیر مدام با هنرمندان دچار سوءتفاهم شده‌اند، سعی میکند با ورود به فعالیتهای فرهنگی بخشی از این سوءتفاهمات را تعدیل کند.

با این حال پرسش آنجاست که چرا بودجه‌هایی که بناست صرف امور فرهنگی-هنری شود در حیطه‌هایی به کار گرفته نمی‌شود که اثری فراگیرتر برای بدنه جامعه داشته باشد. برگزاری جشنواره ساده ترین و در عین حال تنبلانه‌ترین روند برای خرج بودجه است و اگر می‌بینیم تقویم سالانه فرهنگی ما پر شده از جشنواره های ریز و درشت یک دلیلش همین نگاه تنبلانه به کار فرهنگی است.

آیا به جای برگزاری جشنواره نمیتوان مجالهایی مفیدتر را برای خرج بودجه های فرهنگی درنظر گرفت؟ مجالهایی که در ارتباط نزدیکتر با مخاطب رقم بخورند؟ 

مطمئنا میشود.

یک راهش تغییر فاز خرج بودجه‌های فرهنگی از برگزاری جشنواره به سمت کمک به دیده شدن آثاریست که با نگاه فرهنگی وزارت بهداشت همسو هستند. سالانه صدها محصول هنری از فیلم تا سریال و آلبوم موسیقی و تابلوی نقاشی در ایران عرضه میشود و بسیاری از آنها به دلیل بنیه ضعیف تبلیغاتی درست دیده نمی شوند.

چرا ارگانی مانند وزارت بهداشت بودجه برگزاری جشنواره هایش را صرف تبلیغات آثاری نمیکند که نگاهی همسو با اهداف فرهنگی این وزارتخانه دارند؟؟

مثلا کمک به دیده شدن فیلم یا سریال یا حتی یک قطعه موسیقی که به صورت کاملا جوششی تولید شده اما با اهداف کلان وزارت بهداشت همخوانی دارد؛

این روندی است که نه فقط وزارت بهداشت که بسیاری از ارگانها و نهادهای دارای ردیف بودجه فرهنگی می‌توانند به آن به عنوان جایگزینی برای برگزاری جشنواره درنظر داشته باشند.

سینماروزان: اختتامیه جشنواره سلامت در حالی برگزار شد که دو بانوی باتجربه عرصه فیلمسازی جوایز اول و دوم بخش اصلی را به دست آوردند.

به گزارش سینماروزان پوران درخشنده که در این هفته ها مدام از وضعیت اکران “زیر سقف دودی” گلایه کرده بود جایزه اول جشنواره را از آن خود کرد و تهمینه میلانی که فیلم آخرش “ملی…” از جشنواره فجر کنار گذاشته شد نیز جایزه دوم بهترین فیلم را دریافت کرد.

فیلم کم هزینه و درعین حال کم ادعای “شماره 17سهیلا” که بیش از ساختار مدیون سوژه ملموسش بوده جایزه سوم را از آن خود کرد و “21 روز بعد” از محصولات حوزه هنری هم دیپلم افتخار گرفت.

برگزیدگان دومین جشنواره فیلم سلامت به شرح زیر است:

–جوایز بخش سینمایی

*دیپلم افتخار،لوح زرین و جایزه نقدی : “بیست و یک روز بعد”

*جایزه سوم: تندیس جشنواره به همراه دیپلم افتخار و مبلغ 80 میلیون ریال اهدا می شود: شماره 17 سهیلا

*جایزه دوم: تندیس جشنواره به همراه دیپلم افتخار و مبلغ 100 میلیون ریال: “ملی و راه های نرفته اش”

*جایزه اول : تندیس جشنواره به همراه دیپلم افتخار و مبلغ 120 میلیون ریال: “زیر سقف دودی”

–جوایز بخش مستند

* جایزه سوم : تندیس جشنواره به همراه دیپلم افتخارو مبلغ 60 میلیون ریال: ” پنجاه سالگی “

* جایزه دوم: تندیس جشنواره به همراه دیپلم افتخار و مبلغ 80 میلیون ریال: فیلم ” سحاب ” و فیلم “سالسوس”

*جایزه اول: تندیس جشنواره به همراه دیپلم افتخارومبلغ 100 میلیون ریال: “آوانتاژ” و فیلم “خوان بی خوان “

*جایزه ویژه هیات داوران: لوح زرین و دیپلم افتخار: فیلم “مادر زمین”

سینماروزان: تهمینه میلانی کارگردان زن سینمای ایران که در آثارش هم اغلب زنان هستند که محور درام قرار میگیرند با تازه ترین فیلمش «ملی و راههای نرفته» جشنواره سلامت را افتتاح کرد و حین این حضور حرفهایی زد درباره رابطه با همسرش محمد نیک‌بین که تهیه کننده فیلمهایش است و البته رنجی که شوهرش از رنج او می برد. او همچنین از دو فیلمنامه ای گفت که اشکش را درآورده اند.

تهمینه میلانی گفت: همسرم را رنج میدهم چون احساساتی هستم و نمیتوانم نسبت به رنج آدمهایی که سراغم میآیند بی تفاوت باشم.

وی ادامه داد: ولی در مقابل رابطه خیلی مهربانانه ای با همسرم دارم و خیلی روی پخت غذا برایشان تاکید دارم به گونه ای که هر روز صبح قبل از اینکه سر کار رود از او میپرسم امروز چه دوست داری بخوری تا همان را آماده کنم.

میلانی افزود: اینها کمک میکند به رابطه احساسی ما چون شوهرم از رنج من رنج میبرد و من هم احساسم را بر نوشته هایم میگذارم. بر سر نوشتن «دو زن» و «ملی…» مدام گریه میکردم و مینوشتم و حضور همسرم بود که تسکینم میداد.

جالب است که «دو زن» میلانی در دولت اول اصلاحات تولید شد و روی پرده رفت و البته جزو آثار بحث برانگیز کارنامه وی بود و «ملی…» در دولت اول اعتدال تولید شد و در دولت دوم اعتدال روی پرده خواهد رفت.

برای دیدن فیلم گفته های میلانی اینجا را ببینید.

سینماروزان: آخرین ساخته سینمایی تهمینه میلانی که زن‌گراترین فیلمساز سینمای ایران به شمار میرود با عنوان «ملی و راههای نرفته» هرچند سال قبل تولید شد ولی به جشنواره فجر راه نیافت و همین اسباب انتقادات میلانی را موجب شد.

به گزارش سینماروزان «ملی…» به بین الملل فجر هم ارائه شد اما در این جشنواره کم‌مخاطب هم صرفا به نمایش آن در بخش بازار بسنده شد تا نتواند در شمار فیلمهای رقابتی باشد.

حالا جشنواره سلامت درحالی دومین دوره خود را برگزار میکند که نه تنها «ملی…» را در بخش مسابقه جای داده که بناست آن را به عنوان فیلم افتتاحیه به نمایش درآورد.

این حضور را اگر کنار گلایه های اخیر میلانی که در محفلی موسوم به جشن منتقدان خانه سینما و توصیه به گردانندگان این محفل مبنی بر حفظ استقلال بیان شد بگذاریم این پرسش طرح میشود که آیا حضور فیلم در جشنواره سلامت واکنشی است به آن گلایه ها؟

البته که اعلام نام «ملی…» به عنوان یکی از آثار بخش مسابقه مدتی پیش از آن گلایه ها صورت گرفته بود و بر این اساس نمیتوان آن گلایه ها را به این حضور ربط داد اما درباره قرارگیری فیلم در افتتاحیه جشنواره چطور؟

آیا گلایه‌های میلانی که از زمان حذف از جشنواره فجر آغاز شده و در محفل منتقدان خانه سینما به اوج رسیده موجب شده که آخرین فیلمش که به زودی با پخش هدایت فیلم روی پرده هم خواهد رفت به عنوان فیلم افتتاحیه این جشنواره انتخاب شود؟

سینماروزان: سه روز قبل بود که در گزارشی با اشاره به روی آنتن رفتن تحلیل و بررسی آثار جشنواره سلامت در رسانه ملی پیش از برگزاری جشنواره، درباره اهداف این کار طرح پرسش کردیم.(اینجا را بخوانید)

عطف به آن طرح پرسش به تازگی روابط عمومی جشنواره سلامت جوابیه ای را برای سینماروزان فرستاده و در آن بر استفاده از ظرفیتهای رسانه ملی برای معرفی موضوعات سلامت و آثار حاضر در جشنواره تأکید کرده است و از این گفته که طرح مضامین ملتهب برخی آثار جشنواره در رسانه ملی موجب میشود مخاطبان رغبت بیشتری برای تماشای آنها نشان دهند.

متن جوابیه روابط عمومی جشنواره سلامت را بخوانید:

جشنواره فیلم سلامت جشنواره ای مردمی است و باید در قدم اول بر مردم اثرگذاری داشته باشد. تلاش دست اندرکاران جشنواره این بوده از ظرفیتهای ذاتی رسانه ملی به منظور معرفی هرچه بیشتر موضوعات سلامت و معرفی فیلم های حاضر در جشنواره استفاده کند.
به عبارتی چنانچه مخاطب درباره فیلمی که موضوع ایدز دارد اطلاعات کافی بگیرد برای تماشای آن و گرفتن اطلاعات بیشتر در کنار اطلاعاتی که از سوی پزشکان درباره فیلم مورد نظر می گیرد ترغیب می شود.
فارغ این مهم، به بهانه اکران آثار در ایام برپایی جشنواره و در عین حال نمایش برخی فیلمهای مستند، اطلاعات پزشکی درباره مسائل مختلف سلامت به مردم ارائه می شود.
کارکرد جشنواره سلامت در حقیقت ارائه همین اطلاعات به مخاطبان و در عین حال ترغیب فیلمسازان به ساخت آثاری است که به مسئله سلامت جامعه توجه کرده و زوایای پنهان برخی مسائل مرتبط با سلامتی که متاسفانه در جامعه ما گاه به عنوان تابو محسوب می شود عیان مطرح کند.
این گام های اولیه در جشنواره ای نوپا می تواند پایه ای برای توجه بیش از پیش به مسئله سلامت و ایجاد ارتباط تنگاتگ میان کارشناسان حوزه سلامت و اهالی سینما باشد.
در عین حال استقبال از برنامه‌هایی که پیشتر بدان در گزارش شما اشاره شده نشان می دهد نسبت به ساخت چنین برنامه‌هایی در رسانه ملی احساس نیاز وجود دارد و چرا نباید هر هفته به بهانه اکران اثری داخلی و یا خارجی با حضور کارشناسان حوزه سلامت، مسائلی که در حوزه سلامت سالها به عنوان تابو مطرح شده و مغفول مانده به طور شفاف و عیان با مردم مطرح شود.
به عنوان نمونه در نقد و بررسی فیلم مستند «دایره» مسائل تکان دهنده‌ای از سوی فیلمساز و کارشناس مربوطه در شبکه مستند در برنامه قاب سلامت درباره ایدز مطرح شد و یا در نقد و بررسی فیلم «مالاریا» کارشناس حاضر به تشریح مسئله مهم ارتباط دختران و پسران نوجوان و جوان پیش از ازدواج و اثرگذاری این مهم که بیشتر به دور از اطلاع خانواده ها اتفاق می افتد در سرنوشت تحصیلی، زناشویی و اجتماعی آنان صحبت می کند؛ موضوعی که سالها درباره آن با شفافیت صحبت نمی شود.
امیدواریم با حمایت رسانه ها موضوعات مطرح شده در آثار حاضر در جشنواره سلامت به درستی به دست مخاطبان برسد و این راه تازه آغاز شده به درستی طی شود.

سینماروزان: کمتر پیش آمده در رسانه ملی درباره برخی آسیبهای ملتهب اجتماعی و البته خطرات ناشی از آنها اطلاع رسانی بی پرده شود. زندگی سکس ورکرها یا همان روسپیان و نقشی که اینان در شیوع بیماریهای واگیر و از جمله ایدز دارند از جمله این مضامین ملتهب است.

به گزارش سینماروزان به تازگی در شبکه مستند در «قاب سلامت» مروری ارائه میشود بر مستندهای حاضر در جشنواره سلامت و به تبع آن مجالی فراهم میشود برای صحبت شفاف درباره برخی از این آسیبها.

بررسی مستند «دایره» در «قاب سلامت» که با حضور کارگردانش فرزاد خوشدست و علی آذین متخصص پزشکی-اجتماعی صورت گرفت باعث تابوشکنی و افشاگری درباره روسپیانی شد که ناقل ایدزند.

آذین در این برنامه تعارف را کنار گذاشت و رک و راست گفت: نگرانی مهمی که داریم درباره خانم هایی است که خدمات جنسی در تهران ارائه می کنند که آمار ابتلا به ایدز این افراد بالای 8 درصد شده. این افراد هر روز ممکن است با چند نفر ارتباط داشته باشند و موجب افزایش درصد ابتلا شوند.

وی خاطرنشان ساخت: در بسیاری از کشورها وقتی آمار ابتلا به ایدز در میان روسپیان به 3 تا 4 درصد می رسد نگرانی های گسترده ای ایجاد می شود اما اینجا به 8 درصد رسیده و کسی حواسش نیست. ما واقعا نمی دانیم با چه تعداد افراد اچ آی وی مثبت روبرو هستیم و اعداد دقیق نیست و باید همیشه فرض کنیم اوضاع از آنچه فکر می کنیم خطرناک تر است!!

برای دیدن فیلم این تابوشکنی اینجا را ببینید.

سینماروزان: در اقدامي بديع در روزهاي گذشته از يک طرف برخي از آثار بخش فيلمهاي بلند جشنواره سلامت در شبکه چهارم به تحليل گذاشته شده و به لحاظ گافهاي پزشکي و واقع‌گرايانه بودن از منظر پزشکي مورد بررسي قرار گرفته و از طرف ديگر عين همين اتفاق براي برخی مستندهاي جشنواره در شبکه مستند رخ داده است با این تفاوت که نسخه کامل برخی مستندها روی آنتن هم رفته است.

هرچند اينکه جشنواره اي آثار خود را پيش از برگزاري جشنواره به تحليل بگذارد اتفاقي کم سابقه است اما اگر درنظربگيريم که در همه اين سالها و به غير از يکي دو جشنواره، حين برگزاري ساير جشنواره‌ها در کشورمان سالنهاي نمايش همواره خالي از مخاطب بوده‌اند روندي که درباره آثار جشنواره سلامت درنظر گرفته شده ميتواند توجيهي منطقي داشته باشد.

به هر حال آنتن رسانه ملي مجالي است که مي‌تواند اسباب ارتباط بيشتر و نزديکتر با بدنه مخاطب را فراهم کند و اينکه حالا دست اندرکاران جشنواره اي سعي دارند فضاهاي مرده آنتن را مجالي کنند براي جلب نظر مخاطبان به جشنواره‌شان بدعتی است کم‌نظیر.

اما این روند پرسشهایی را هم ایجاد می‌کند. اصلی‌ترین آنها این است که آيا واقعا هدف برگزارکنندگان جشنواره سلامت آن است که به جاي بريز و بپاشهاي مرسوم که در حين برگزاري جشنواره و براي سالنهاي خالي از مخاطب رخ ميدهد به سمت استفاده از رسانه ملي براي پرزنت محصولاتشان بيايند یا آن که از طریق رسانه ملی صرفا کار تبلیغاتی مرتبط با آثار را انجام داده و عین این نشستهای تحلیل و بررسی یا مشابه آن را در جشنواره هم خواهند داشت؟

سینماروزان/حامد مظفری: هرچند در سالهای اخیر جشنواره های فراوانی پا به عرصه حیات گذاشته اند که فلسفه برگزاری برخی از آنها هم زیر سوال است اما کمتر پیش آمده جشنواره ها فارغ از شفاف سازی بودجه ای درباره رقم جوایزی که به برگزیدگان خود میدهند اطلاع رسانی دقیق داشته باشند.

به گزارش سینماروزان جشنواره سلامت در دومین دوره برگزاری خود نیز به مانند دوره پیشین کوشیده در فراخوانی که برای حلب نظر فیلمسازان ارائه شده در کنار معرفی بخشهای مختلف و شرایط لازم برای جشنواره درباره مبلغ جوایز نقدی جشنواره هم اطلاع رسانی داشته باشد.

این جشنواره 4 بخش اصلی سینمایی، مستند، تلویزیونی و دانشجویی دارد که در هر بخش سه جایزه نقدی به همراه تندیس اهدا میشود.

در بخش سینمایی سه جایزه 12، 10 و 8 میلیون تومانی، در بخش تلویزیونی سه جایزه 10، 8 و 6 میلیونی، در بخش مستند هم به مانند بخش تلویزیونی سه جایزه 10، 8 و 6 میلیونی و در بخش دانشجویی هم سه جایزه 5، 4 و 3 میلیونی.

جمع این جوایز به عدد 90 میلیون تومان می رسد! آیا چنین رقمی برای برگزیدگان رقمی چشمگیر است؟

برای پاسخ به این سوال باید رجوع کرد به بودجه برگزاری جشنواره و اینکه چه هزینه ای برای برگزاری جشنواره صرف میشود؟

اگر با جشنواره میلیاردی روبرو باشیم طبیعی است که چنین رقمی چشمگیر نیست اما اگر با جشنواره ای در مقیاس چندصدمیلیونی روبرو باشیم آن گاه میتوان این رقم را منطقی دانست.

جشنواره سلامت میلیاردی است یا میلیونی؟

سینماژورنال: نخستین دوره جشنواره فیلم سلامت از امروز اول شهریورماه در پردیس چارسو آغاز می شود.

به گزارش سینماژورنال در اولین روز برگزاری جشنواره فیلم سلامت علاوه بر سه نشست تخصصی که در یکی از آنها با موضوع اوتیسم عوامل فیلم “مادر پاییزی” حضور خواهند داشت، یکی از آثار تحسین شده شهاب حسینی یعنی فیلم “برادرم خسرو” هم به نمایش درخواهد آمد.

سبک زندگی و سلامت
در اولین نشست تخصصی جشنواره فیلم سلامت موضوع سبک زندگی از ساعت ۱۴ الی ۱۵:۳۰ دقیقه در پردیس سینمایی چارسو بررسی می شود. در این نشست تخصصی فریال بهزاد کارگردان، غلامرضا آزادی تهیه کننده و ژاکلین آواره بازیگر فیلم سینمایی حریر، دکتر مظهری رئیس انجمن تغذیه، دکتر زهرا عبداللهی رئیس دفتر بهبود تغذیه وزارت بهداشت، دکتر محمدی کنگرانی روانپزشک و عضو کمیته انجمن روانپزشکان شرکت می کنند.

انجمن اوتیسم
دومین نشست تخصصی جشنواره فیلم سلامت نیز از ساعت ۱۶ الی ۱۷:۳۰ دقیقه با موضوع اوتیسم برخی از عوامل فیلم سینمایی «مادر پاییزی» و کارشناسان و مشاوران حوزه سلامت خواهد بود. در این نشست سیروس رنجبر کارگردان، دکتر میترا حکیم شوشتری فوق تخصص روانپزشکی کودکان و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران، غفاری مدیر عامل انجمن اوتیسم،مردانی مادر یک فرزند اوتیستیک و دکتر برکاتی رئیس اداره سلامت کودکان وزارت بهداشت حضور خواهند داشت.

پویش بدسرپرست تنهاتر است
در سومین نشست تخصصی جشنواره فیلم سلامت با موضوع «فرزند پروری،سرپرست خوب سرپرست بد» پوران درخشنده، کارگردان فیلم سینمایی «هیس دخترها فریاد نمی زنند»، شهرام گیل آبادی رئیس شورای سیاست گذاری پویش بدسرپرست تنهاتر است، فاطمه دانشور عضو شورای اسلامی شهر تهران، نیما رئیسی بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون و سفیر مهر کمپین بدسرپرست تنهاتر است، دکتر یمانی معاون دفتر سلامت جمعیت،خانواده و مدارس وزارت بهداشت، دکتر میترا حکیم شوشتری روانپزشک کودکان و عضو هیات علمی دانشگاه تهران، دکتر سید علی آذین متخصص پزشکی اجتماعی و عضو هیات علمی جهاد دانشگاهی حضور دارند.
این نشست تخصصی از ساعت ۱۸ الی ۱۹:۳۰ دقیقه در سالن شماره ۲ پردیس سینمایی چارسو در جریان خواهد بود.

—برنامه نمایش فیلمها
در نخستین روز از جشنواره فیلم سلامت فیلم هایی همچون چله کشی، ناک اوت، برادرم خسرو و راننده و روباه به نمایش در می آیند.
فهرست فیلم های روز نخست جشنواره سلامت در سالن های پردیس چارسو بدین شرح است:

*سالن ۵
سانس ۱۳:۳۰ – ۱۵:۱۵/ نمایش فیلم های کوتاه دوچرخه ها، پدرها سیگارها از ابراهیم ایرج زاد (۱۵ دقیقه)، فیلم بلند سینمایی لامپ صد به کارگردانی سعید آقاخانی (88 دقیقه)
سانس 15:30-۱۷:۳۰/ فیلم مستند چله کشی از احمد سید کشمیری (54 دقیقه)، مستند ناک اوت از کیوان شمشیربیگی (۲۲دقیقه)، فیلم کوتاه دود از عباس آرام (۶ دقیقه)،یک داستان واقعی از ماجد نیسی (۳۰ دقیقه)
سانس 45: 17- ۱۹:۴۵ عصر یخبندان به کارگردانی مصطفی کیایی (۱۰۵ دقیقه)
سانس ۲۰:۰۰-۲۲:۰۰ برادرم خسرو به کارگردانی احسان بیگلری (۹۵ دقیقه)

**سالن ۴
سانس ۱۳:۰۰ – ۱۵:۰۰/ فیلم کوتاه بدها، یک ،سارینا محبی از زینب احمدی (۲۳ دقیقه)، بشارت به شهروند هزاره سوم به کارگردانی محمد هادی کریمی  (78دقیقه )
سانس ۱۵:۱۵-۱۷:۱۵/ فیلم کوتاه هفتم به کارگردانی مسعود قره گزلو (۲۷ دقیقه)، سر به مهر به کارگردانی هادی مقدم دوست (۹۰ دقیقه)
سانس ۱۷:۳۰- ۱۹:۴۵/مستند دسترنج از بابک بهداد (۳۱ دقیقه)، فیلم کوتاه پیرمرد و دوچرخه از سلیم معزی (۶ دقیقه)، مستند راننده و روباه از آرش لاهوتی (۷۹ دقیقه)
سانس ۲۰:۰۰-۲۲:۰۰/فیلم سینمایی آتش بس ۲ به کارگردانی تهمینه میلانی (۹۸ دقیقه)

**سالن ۲
سانس 12 -10/ نمایش آثار دانشجویی: کوتاه از جنس رویا از سید علی مسدد (۳۰ دقیقه)، انیمیشن e از ندا سادات میرمحمدی (۲ دقیقه)، نماهنگ و تیزر ما همه روزی پیر خواهیم شد از شیوا امیری (۳ دقیقه)، مستند راه غریب از علیرضا کاظمیان بابلی (۷۴ دقیقه)
سانس ۱۹:۴۵-۲۲:۰۰/ کوتاه دور یا نزدیک از محمد حمزه ای (۱۸ دقیقه)، کوتاه کودکان ابری از رضا فهیمی (۱۸ دقیقه)، بلند سینمایی حوا الهی از علی یحیایی (۸۳ دقیقه)

نخستین جشنواره فیلم سلامت به ریاست دکتر سیدمحمدهادی ایازی و دبیری دکتر ابراهیم داروغه زاده از ۱ تا ۵ شهریور در پردیس چارسو برگزار خواهد شد.