سینماژورنال: تازه ترین حکم محمد حیدری دبیر جشنواره فیلم فجر برای مجید مظفری است؛ بازیگر پیشکسوت سینمای ایران و بازیگری که در سالهای اخیر بیشتر از سینما در شبکه خانگی حضور داشته است.

به گزارش سینماژورنال مجید مظفری که هفت سال بعد از “وقتی همه خوابیم” با نقش مکمل “کفشهایم کو؟” کیومرث پوراحمد به جشنواره می آید از سوی دبیرخانه جشنواره به عنوان مدیر کاخ مردمی منصوب شده است.

کاخ مردمی همان پردیس ملت است که امسال در کنار نمایش فیلمهای جشنواره آیین دیدار با عوامل را هم برگزار می کند.
در حکم محمد حیدری برای مجید مظفری آمده است:
ناگفته پیداست که مردم سرمایه های اصلی سینما هستند و تکریم تماشاگران مهم ترین وظیفه جشنواره فیلم فجر است. کاخ مردمی جشنواره به سبب حضور همزمان هنرمندان و مردم عزیزمان از پر اهمیت ترین و در عین حال حساس ترین بخش های جشنواره فیلم فجر به حساب می آید . لذا با توجه به تجربه غنی و شناخت حضرتعالی از تماشاگران سینمای ایران، شما را به عنوان مدیر کاخ مردمی سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر منصوب می کنم.

علت استفاده از یک بازیگر موجه سینما برای مدیریت کاخ جشنواره چیست؟

اصلی ترین پرسشی که بعد از خواندن حکم مدیریتی برای مجید مظفری به ذهن متبادر می شود آن است که علت استفاده از یک بازیگر موجه سینما برای مدیریت پردیس سینمایی چیست؟ مگر پیش از این مجید مظفری تجربه مدیریتی داشته است که حالا بخواهد با تکیه بر آن تجربه به مدیریت کاخ مردمی بپردازد؟

مجید مظفری به عنوان بازیگری که چهار بار نامزد دریافت سیمرغ از جشنواره فجر شده و البته یک بار هم این جایزه را بخاطر بازی در “مسافران” از آن خود کرده است این حق را دارد که به عنوان یکی از چهره هایی که لایق برگزاری بزرگداشت در جشنواره فجر است مورد توجه قرار گیرد ضمن اینکه سوابق سینمایی او استفاده از وی در هیأت های انتخاب یا داوری فجر را هم کاملا منطقی می نماید اما فلسفه حضور این بازیگر در کسوت مدیر یک پردیس سینمایی چیست؟

نیاز به چهره هایی است که توانایی مدیریت داشته باشند

مدیریت فضایی پررفت و آمد چون کاخ مردمی جشنواره، نیاز به چهره هایی دارد که توانایی مدیریت را داشته باشند و بخصوص در مواقع بروز مشکلات ناگهانی این تجربه مدیریتی است که به آنها کمک خواهد کرد.

اگر مجید مظفری مدیر سالن سینمایی مخصوص بازیگران می شد پذیرفتنی تر بود چون می توانست شرایط احترام گماردن به همکاران خویش در آن سینما را فراهم آورد اما در کاخ مردمی که مرکز اجتماع مخاطبانی است که هر یک برخاسته از نقطه ای از شهر هستند و به عشق دیدار با هنرمندان موردعلاقه خویش به کاخ می آیند بهتر بود مدیری انتخاب شود که از اهالی شناخته شده سینما نباشد چون کمترین اهمال و قصوری در برخورد با مهمانان باعث در حاشیه قرار گرفتن سوابق موجه هنری این بازیگر خواهد شد.

سینماژورنال: هیات داوران بخش مسابقه نگاه نو سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر از سوی دبیر این رویداد سینمایی معرفی شد.

به گزارش سینماژورنال محمد حیدری دبیر جشنواره در احکامی حبیب احمدزاده ، حمید فرخ نژاد، مهدی کرم پور، مهتاب کرامتی و سامان مقدم را به عنوان هیات داوران بخش نگاه نو سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر معرفی کرد.

در این میان مهتاب کرامتی یکی از دو مشاوری بوده که دبیر جشنواره برای خود برگزیده است. مشاور دیگر شهاب حسینی در میانه راه از حضور در این سمت استعفا داد.

در ادامه سوابق داوران نگاه نو را مرور خواهیم کرد:

حبیب احمدزاده

فارغ التحصیل كارشناسی ارشد ادبیات نمایشی از دانشگاه هنر تهران است. نگارش “آنكه دريا می رود”، “اتوبوس شب”، “گفتگو با سايه ها” از جمله فعالیت های این نویسنده است.

وی در نگارش فیلمنامه “آژانس شیشه ای”، “چتری برای كارگردان” و “دكل” همكاری داشته است. كتاب “داستان های شهر جنگی” و “شطرنج با ماشین قیامت” از جمله آثار این نویسنده محسوب می شود.

حمید فرخ نژاد

بازیگر، و کارگردان سینما و تلویزیون است. وی دانش آموخته رشته کارگردانی تئاتر در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران و فعالیت خود را در سینما به عنوان دستیار کارگردان آغاز کرد. در سال ۱۳۶۹ با بازی در فیلم در کوچه های عشق ساخته خسرو سینایی بازیگری را در سینما آغاز کرد. “عروس آتش”، “ارتفاع پست”،”به رنگ ارغوان” ،”چهارشنبه سوری” ،”آتشکار”، “پوسته” ،”شب واقعه”، “گشت ارشاد” ،”روزهای زندگی” ،”زندگی خصوصی آقا و خانم میم” از جمله فیلم هایی هستند که فرخ نژاد در آنها به ایفای نقش پرداخته است. فرخ نژاد همچنین برای کارگردانی فیلم«سفر سرخ» جایزه بهترین اثر بخش نگاه نو از بیست و نهمین جشنواره فیلم فجر را دریافت کرده است.

مهدی کرم پور

فعاليت سينمايی خود را از سال 1381 با فيلم جايي ديگر آغاز كرد. وی علاوه بر کارگردانی، نویسنده چندین اثر سینمایی نیز بوده است. “پل چوبی”، “تهران طهران(اپيزود دوم تهران، سيم آخر)”، “چه كسی امير را كشت”، “جايی ديگر” از جمله فیلم هایی است که کرم پور آنها را کارگرانی کرده است.

مهتاب کرامتی

تحصیلاتش را در رشته میکروبیولوژی با مدرک کارشناسی از دانشگاه آزاد اسلامی به پایان رساند. وی در فیلم هایی همچون “مزار شریف”، “عصر یخبندان”، “ارغوان”، “جامه دران”، “اشباح”، “فرزند چهارم”، “زندگی خصوصی آقا و خانم میم”، “اسب حیوان نجیبی است”، “آلزایمر” به ایفای نقش پرداخته است.

سامان مقدم

فارغ التحصيل سينما از مجتمع آموزشی سينما است. وي فعاليت هنري خود را در سال 1372 با دستياری كارگرداني فيلم «ردپاي گرگ» آغاز كرد. مقدم کارگردانی فیلم هایی همچون “نهنگ عنبر”، “يك عاشقانه ساده” ،”صد سال به اين سال‌ها” ، “كافه ستاره” ، “مكس” را در کارنامه هنری خود دارد.

سینماژورنال: در حالی که 29 دی ماه لیست داوران سودای سیمرغ اعلام شد حالا همه منتظرند از هیات داوران نگاه نو بیشتر بدانند.

به گزارش سینماژورنال در ساعات اخیر برخی گمانه زنی ها درباره اعضای داوران نگاه نو شنیده شده است؛ گمانه زنیهایی که از حضور دو چهره نه چندان مرتبط در این هیات خبر می دهد.

اولین چهره غیرمرتبط فیلمنامه نویسی است که تنها بک درام سینمایی در کارنامه اش دارد(!!!) و در سالهای اخیر هم بیشتر به عنوان کارمند یکی از نهادهای سیاسی مشغول به کار است.

این سناریست احتمالا نماینده اهالی سناریست در هیأت داوران خواهد بود بخصوص که این طیف در هیأت داوران سودای سیمرغ هم نماینده ای ندارند اما آیا یک سناریست تک‌فیلمنامه ای می تواند دارای نظر کارشناسی نسبت به آثار جشنواره فیلم فجر باشد؟

دومین چهره غیرمرتبط  منتقدی است که در سالهای اخیر بیشتر از آن که درگیر نقدنویسی و روزنامه نگاری باشد درگیر تصدی گری نشستهای نقد و بررسی جشنواره های مختلف کشوری بوده است.

وی که در چند سال اخیر در حلقه مرکزی صنفی وابسته به خانه سینما حضور داشته به واسطه انحصارگرایی و البته ارجحیت منافع شخصی بر منافع صنف، بارها با انتقادات برخی منتقدان مستقل مواجه شد.

آیا حضور این چهره که همه این سالها بیشتر به فکر راه اندازی نشستهای نقد و بررسی متکی بر دریافت ردیف بودجه بوده(!) می‌تواند مفید باشد به حال هیأت داوران فیلم اولیها؟

دیگر چهره ها
در کنار این دو چهره غیرمرتبط نام یک بازیگر زن، یک کارگردان عاشق بازسازی کافه های دهه 50 و یکی از چهره هایی که بناست در جشنواره بزرگداشتش برگزار شود هم در گزینه های هیأت داوران نگاه نو به چشم می‌خورد.

سینماژورنال: دو هفته بعد از استعفای شهاب حسینی از مشاوره جشنواره فیلم فجر و استعفانامه پر از گلایه وی نسبت به دبیر(اینجا را بخوانید) حالا پرویز پرستویی نیز در قامت یک منتقد، سیاستهای محمد حیدری دبیر جشنواره فیلم فجر را زیر سوال برده است.

به گزارش سینماژورنال پرستویی که در سالهای اخیر بیشتر در تولید آثاری مانند “من و زیبا”، “سیزده 59″، “دو” ، “بوفالو”و … همکاری داشته که اغلب در جلب توجه مخاطبان ناکام بوده‌اند در گفتگویی که با “ایسنا” داشته از وجوه مختلف جشنواره امسال از طراحی پوستر گرفته تا چگونگی رونمایی از پوستر و حتی چرایی طراحی لباس مخصوص هنرمندان برای فرش قرمز انتقاد کرده است.

البته که به مانند هر انسان آزاده دیگری انتقاد حق پرویز پرستویی است اما نکته اینجاست که گفته های پرگلایه ایشان دو تناقض اساسی دارد.

رضاداد یک دنیا آرامش بود اما اگر به جشنواره ایشان رفتند بخاطر کارگردانها بوده و نه رضاداد؟

اولین تناقض جایی بوده که ایشان گفته است: «پشت شخصی مثل آقای رضاداد یک دنیا تجربه و آرامش بود و کارها را با فکر انجام می‌داد.» و به فاصله چند جمله بعدتر بیان کرده است: «سال گذشته هم دو فیلم داشتم و اگر رفتم، به احترام کارگردان‌های آن‌ها بود و بعد از آن دیگر کسی من را ندید. فقط با دیدن وضعیت به‌اصطلاح کاخ جشنواره متحیر شدم و آرزو کردم نیروی انتظامی آنجا نریزد که متاسفانه ریخت.»

پرستویی در جایی دیگر این را هم گفته است که: «دو سال گذشته که آقای قریبیان که بسیار آدم شریف و سالمی است، بعد از جشنواره اعلام کرد جایزه بازیگری تغییر کرده است و از نوید محمدزاده به رضا عطاران رسیده، چه اتفاقی می‌افتد که این می‌شود؟»

جالب است که ایشان از آرامش و تجربه رضاداد دبیر دوره های سی و دوم و سی و سوم جشنواره فجر گفته اند اما سال گذشته که ایشان دبیر بوده اند هم اگر به جشنواره رفته‌اند فقط به خاطر کارگردانان آثارشان بوده و نه مدیری که به زعم ایشان یک دنیا تجربه و آرامش پشتش بوده است!

از آن سو به انتقاد از جابجایی جوایز در دوره سی و دوم پرداخته اند که دبیر این دوره هم همان جناب رضاداد بوده است!

علاقه ای به دیده شدن ندارند اما عدم تفکر به ایشان به عنوان یکی از گزینه های رونمایی ناراحتشان کرده!

دومین تناقض گفته های این بازیگر جایی است که بعد از انتقاد از نحوه طراحی پوستر جشنواره سی و چهارم به گلایه از رونمایی اثر پرداخته است. وی با اشاره به بی‌علاقگی خود به قرار گرفتن در کانون توجه چنین بیان داشته است: «من عقده دیده شدن ندارم؛ کما اینکه برای بیلبورد دعوت شدم و قبول نکردم.» و چند جمله بعدتر گفته است: «برای رونمایی یا رضا کیانیان را باید دعوت کنیم یا آتیلا پسیانی، امین تارخ یا مثلا مجید مظفری یا در آخر من.»

قابل تأمل است که ایشان از یک طرف از بی علاقگی به دیده شدن می‌گوید و از آن طرف می‌پرسد چرا برای رونمایی بعد از گزینه هایی چون کیانیان، پسیانی، تارخ و مجید مظفری به ایشان فکر نکرده اند!

ای کاش…

سینماژورنال خرسند است که یکی از بازیگران پیشکسوت ایرانی سه هفته پس از رونمایی پوستر و بعد از مشخص شدن آثار بخشهای مختلف جشنواره و البته هویدا گشتن تکلیف بخش خارج از مسابقه، حرف دلشان درباره پوستر جشنواره را بیان کرده‌اند و نظر صریحشان درباره عملکرد دبیرخانه جشنواره را مطرح کرده اند اما…

اما ای کاش این بازیگر متن گفته هایش را پیش از انتشار لااقل یک بار بازبینی می‌کرد تا چنین تناقضات فاحشی در گفته‌ها به چشم نخورد.

سینماژورنال: علیرغم آن که در آستانه پیش فروش بلیت جشنواره قرار داریم اما انتقادات به تصمیمات هیأت انتخاب جشنواره سی و چهارم فیلم فجر  همچنان ادامه دارد.

به گزارش سینماژورنال در این بین برخی سینماگران هستند که با زبان تند به انتقاد پرداخته اند و برخی نیز سعی می کنند با آرامش بیشتری انتقاد کنند.

محمدرضا عرب از جمله سینماگرانی است که برای بیان انتقاداتش سعی کرده لحنی آرام را انتخاب کند و البته حین این آرامش هم گلایه های تند خویش را بیان کرده است.

عرب که به عنوان تهیه کننده فیلمی با عنوان “پری دریایی” به کارگردانی امیرمسعود آقابابائیان را به بخش فیلم اولیهای جشنواره ارائه داده بود و فیلمش پذیرفته نشده بود با نگارش نامه ای به رییس سازمان سینمایی برخی مشکلات هیأت انتخاب را گوشزد کرده است.

متن کامل این نامه که نسخه ای از آن هم برای انتشار در اختیار سینماژورنال قرار گرفته را می خوانید:

جناب آقای دکتر ایوبی

ریاست محترم سازمان سینمایی

باسلام

  احتراما نخست لازم می دانم به عنوان یک سینماگر به رسم ادب از حسن انتخابتان در مورد اعضای محترم هیئت انتخاب سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر که دو نفرشان از اصحاب رسانه نوشتاری و دیداری هستند و طبعا پاسخگوی انتقادات خواهند بود و نیز عدم مداخله جنابعالی و دبیر محترم جشنواره در کارهیئت مذکور ، تشکر نمایم.

جناب آقای دکتر ایوبی اگر اعضائ هئیت محترم انتخاب سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر در برنامه های زنده تلویزیونی اینقدر درباره عملکرد خودشان توضیح نمی داند و دفاع نمی کردند اینجانب بنا را بر سکوت و نظاره اوضاع و احوال گذاشته بودم به گونه ای که برخی دوستان به طعنه می گفتند: مصلحت اندیش شده ای! اما اکنون ضروری می دانم برای ثبت در تاریخ سینمای ایران، طبق فرمایش جنابعالی که صدای آهسته را بهتر و بیشترمی شنوید، مطالبی را با صدای بسیار آهسته به عرض برسانم. همان گونه که مستحضرید طی سالهای 1394 و1393 صد و یازده پروانه ساخت فیلم اول صادر شده است که تقریبا نیمی از آنها در شرایط بسیار بد اقتصادی کشور به تولید رسیده است. بر اساس اعلام دبیرخانه سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر سی و چهار فیلم اول سینمایی فرم پر کرده اند و سی فیلم اول سینمایی به دبیرخانه جشنواره رسیده است.جا دارد به جنابعالی و همکارانتان در بنیاد سینمایی فارابی که از تعداد زیادی از این فیلم ها حمایت کرده اید، آنهم بقول شما در ماه رمضان سینمای ایران، دست مریزاد بگوئیم.

عدد یازده از کجا آمده و چه تناسبی بین آن و پروانه ساخت های صادر شده و آثار تولید شده و مورد حمایت بنیاد سینمایی فارابی وجود دارد؟

اما سوال این است که با وصف این زحمات و کمک ها چرا باید از میان فیلم های اول سینمایی رسیده به جشنواره یازده فیلم انتخاب شود؟ عدد یازده از کجا آمده و چه تناسبی بین پروانه ساخت های صادر شده که حداقل بیست جلسه شورای پروانه ساخت در سال 94 برای آن اختصاص داده شده و آثار تولید شده و مورد حمایت بنیاد سینمایی فارابی وجود دارد؟ در کجای جهان یک سازمان برای فیلم اول سینمایی مجوز صادر می کند، مورد حمایت قرار می دهد و در جشنواره همان سازمان از گردونه مسابقه و نمایش جشنواره حذف می شود؟ اصلا چرا وقت گرانبهای هیئت محترم انتخاب صرف دیدن این سی فیلم اول شده است؟ پس فیلمهای اول سینمایی که شروع کار کارگردانان‌های جدید در سینمای حرفه ای است، کجا باید به نمایش در آید؟ آن هم فیلمهایی که در زیرمجموعه تحت مدیریت خودتان مجوز گرفته و یا مورد حمایت معنوی و مشارکت مالی بنیاد سینمایی فارابی قرار گرفته است!

بهتر نبود بجای حذف فیلم ها اول سینمایی فکری به حال فیلم های بخش مستند و هنر و تجربه می نمودید؟

این واقعیت که ظرفیت نمایش در جشنواره محدود است را نمی توان منکر شد ، اما بهتر نبود بجای حذف فیلم های اول سینمایی و فی الواقع حذف پنجاه و هفت نفر(نوزده کارگردان، نوزده تهیه کننده، نوزده سرمایه گذار) فکری به حال فیلم های بخش مستند، هنر و تجربه (بخش عمده فیلم ها پروانه ویدیوئی دارد) که جشنواره های مستقلی به نام سینما حقیقت و یاس دارد می نمودید؟ (لازم به ذکر است که اینجانب خود از طرفداران سینمای مستند ، هنر و تجربه هستم و به جایگاه ارزشمند این نوع فیلم ها واقفم.)

این شیوه برخورد با فیلم های اول سینمایی، کار و تلاش یک ساله آنان را زیر سوال می برد

جناب آقای دکتر ایوبی اعم از اینکه مدیر عامل محترم بنیاد سینمایی فارابی و مدیرانش انتخاب قطعی و مورد علاقه شما باشند یا نباشند، این شیوه برخورد با فیلم های اول سینمایی، کار و تلاش یک ساله آنان را زیر سوال می‌برد.  پرسش این است که اگر می شود با یک پروانه ساخت ویدئویی تهیه کننده و کارگردان سینما شد و در بخش هنر و تجربه جشنواره فیلم فجر حضور داشت، پس چرا برای فیلم های اول سینمایی این همه هزینه های مادی و معنوی از بیت المال شود؟ آیا وقت آن نرسیده که از مدیریت آزمون و خطا چشم پوشی کنید؟ در این مدیریت آزمون و خطا و یا بهتر بگویم مدیریت مشاوره ای که مدیران پی در پی در فاصله ای کوتاه عوض می شوند، سینما و سینماگران آسیب دیده و خواهند دید.

به استحضار می رساند اینجانب بنا بر دینی که در تکریم ارزشهای دوران دفاع مقدس از طریق هنر سینما همواره بر عهده خود می دانستم، با انگیزه شخصی اقدام به تهیه کنندگی فیلم سینمایی “پری دریایی” نمودم که موضوع آن حول شخصیت یک رزمنده غواص بازمانده دوران دفاع مقدس می چرخد که با رانت خواران نفتی مبارزه می کند. او امروز مدافع محیط زیست خلیج فارس در مقابل نفوذ یک پیمانکار خارجی است . فکر می کنم این فیلم در راستای اهداف دولت تدبیر و امید به معنی مبارزه با فساد و رانت خواری است. فیلمی که حافظ منافع ملی و ارزش های دفاع مقدس است. اینجانب با توجه به نقش منحصر به فرد غواصان دریادل در طول هشت سال دفاع مقدس از سال 1390 شروع به تحقیق و نگارش فیلمنامه در این مورد نمودم. سرانجام با تلاشی چهارساله و در شرایط مالی سخت بدون کمک وحمایت هیچ سازمان ونهاد نظامی و انتظامی فیلم ساخته و تکمیل شد. از آنجایی که اتمام فیلم مصادف با رجعت پیکر 175 شهید غواص دریادل شد به پاس احترام این شهیدان گرانقدر و مادران ارجمندشان فیلم به آنان تقدیم شد.

فیلم ها با سلایق شخصی انتخاب شده اند

جنابعالی مستحضرید که قرارداد مشارکت تولید این فیلم با بنیاد سینمایی فارابی در روزهای آخر مدیریت مدیر عامل وقت بنیاد جناب آقای جعفری جلوه منعقد گردید در زمان تولید این فیلم بنیاد که با سرپرست محترم وقت اداره  می‌شد، نتوانست به تعهدات مالی خودش عمل کند و بناچار برای اینکه فیلم متوقف نشود تمام تعهدات به عهده اینجانب بود و همین امر باعث افزایش هزینه ها و روند طولانی تولید شد. شایان ذکر است که پس از منصوب شدن مدیرعامل جدید جناب آقای تابش به همت ایشان و خزانه دار محترم جناب آقای پیماندار و معاون محترم فرهنگی جناب آقای احمدیان این تعهدات انجام شد که جای تشکر دارد.

جناب آقای دکتر ایوبی جنابعالی دیپلمات فرهنگی برجسته ای هستید و با ادبیات حذف و تک صدایی بیگانه اید و بهتر از هرکسی از حقوق شهروندی و جامعه چند صدایی مطلع هستید و نیک می دانید اگر در یک جامعه حتی اگر یک مخالف وجود داشته باشد باید صدایش را شنید. متاسفانه هیئت محترم انتخاب سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر با حضور سه سینماگر و چهار مدیر دولتی تمام سلایق سینماگران ایران را در بر نمی گیرد و نمایندگی نمی کند. برغم پرهیز جنابعالی و دبیر محترم جشنواره در دخالت در کار هیئت محترم انتخاب این بخش مدیریت نشده است. به دلیل سابقه طولانی که اینجانب در هیئت انتخاب و داوری فیلم در داخل و خارج از کشور دارم، معتقدم که فیلم ها با سلایق شخصی انتخاب شده اند. در صورتی که نمی توان با محصول یک ساله سینمای ایران و سرمایه های مادی و معنوی آن با دیدگاه و سلایق شخصی برخورد کرد. کار هیئت انتخاب، انتخاب گونه های مختلف فیلم برای جشنواره است نه اینکه چهار فیلم محصول یک سازمان را برای ساکت نمودن یک طیف وسلیقه انتخاب کند. از سوی دیگر به گفته دو تن از اعضای محترم هیئت انتخاب، هشتاد درصد فیلم های انتخابی آثار اجتماعی و تلخ اند.

کار به آنجایی می رسد که یکی از اعضای محترم هیئت انتخاب در برنامه زنده تلویزیونی از عضو محترم دیگر هیئت انتخاب، گواهی می گیرد بر مسلمانی عضو محترم هیئت انتخاب و مجری برنامه، که شما شهادت بدهید که این فیلم هایی که ما انتخاب کردیم اجتماعی و تلخ هستند ولی سیاه نمایی و سیاسی نیستند! و ایشان هم این مطلب را تایید می فرمایند.

این چه هیئت انتخابی است که برای تایید کارخودشان نیاز به شهادتین دارد؟

این چه هیئت انتخابی است که برای تایید کار خودشان نیاز به شهادتین دارد؟ عضو محترم دیگر هئیت انتخاب در برنامه زنده شبکه خبر می گوید من حاضر به مناظره نیستم و اولین بار است که در هئیت انتخاب حضور دارم ؟ ولی به گونه ای سخن می گوید که این هئیت محترم انتخاب از هر گونه اشتباه و خطا مبرا است ؟ اگر هئیت محترم انتخاب در مورد فیلم یا فیلم هایی اشتباه کرده باشد تاوان این خطا و اشتباه را چه کسی باید پس بدهد؟

جناب آقای دکتر ایوبی متاسفانه اینجانب تجربه تلخ اشتباه هیئت محترم انتخاب را در همین جشنواره فیلم فجر با اولین ساخته ام( آخرین ملکه زمین ) دارم و تاوان گزافی بابت آن پرداخت کردم یعنی هدر رفتن چهار سال از عمرم هرچند که آن فیلم در داخل و خارج از کشور جوایز بسیارزیادی برای سینمای ایران به ارمغان آورد و درگوشه و کنار اعضاء محترم هئیت انتخاب آن دوره جشنواره فیلم فجر اذعان به اشتباه خود کردند و حتی دبیر محترم سعی به جبران داشتند و لی هنوز بعد از سال ها جراحت آن اشتباه روح و روانم را می آزارد.

باور دارم که شما هم اعتقاد دارید بغیراز انبیا و اولیا تمامی انسان ها جایزالخطا هستند. هر کسی درزندگی شخصی مرتکب اشباه و خطا شود تاوان آن را خودش پس خواهد داد ولی گاهی انسان در مسند قضاوت می نشیند که کار بسیار سخت و دشواری است و اشتباه در آن باعث خواهدشد تا دیگران تاوان آن را پرداخت کند که در آموزه های دینی ما به این اشتباه می گویند حق الناس.

روحی تازه به کالبد نجیب و نحیف سینمایی ایران

جناب آقای دکتر ایوبی جنابعالی را انسانی متعهد می دانم و نگرانی بابت پروانه نمایش و ساخت ندارم تمام آنچه که نوشتم و امیدوارم شما بخوانید از خلوص و صدق نیت است ولا غیر، من دنبال در خواستی از جنابعالی بابت نمایش این فیلم در هیچکدام از بخش های جشنواره نیستم. شاید اهداف برگزار کنندگان جشنواره با مضامین این فیلم همسو نباشد. ولی باورکنید نمایش فیلم اول سینمایی که توسط جوانان فیلمساز ساخته شده اند در جشنواره فیلم فجر         می تواند روح تازه ای به کالبد نجیب و نحیف سینمایی ایران بدمد و شعار عملی المپیاد فیلمسازی و مدرسه ملی سینما و حمایت از جوانان فیلمساز می تواند در نمایش فیلم کارگردانان اول سینمای ایران تجلی پیدا کند.

  برای جنابعالی و همکارانتان دربرگزاری هرچه باشکوه تر سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر آرزو توفیق دارم.

باقی بقای سینمای نجیب ایران

محمدرضا عرب کارگردان و تهیه کننده سینما

( بیست و هفتمین روز از روزهای سخت اولین ماه زمستان نود و چهار)

سینماژورنال: هر چه بیشتر به زمان آغاز جشنواره فیلم فجر نزدیک می شویم حدس و گمانهای رسانه ها درباره اوضاع و احوال جشنواره هم بیشتر می‌شود.

به گزارش سینماژورنال این حدس و گمانها که امور مختلفی از پیش‌بینی خلاصه داستان فیلمها تا درصد موفقیت نهایی آثار را شامل می‌شود حرف و حدیثهای مختلفی را هم موجب میشود.

به تازگی خبرگزاری اصولگرای “نسیم” که زمانی به عنوان اولین خبرگزاری پیام کوتاه ایران شروع به کار کرد در گزارشی درباره سه فیلم اولی راه یافته به سودای سیمرغ به افشای خلاصه داستان دو فیلم اولی “ابد و یک روز” و “من” پرداخت؛ دو فیلمی که گویا بار معنایی تلخی هم دارند.

سینماژورنال متن کامل گزارش “نسیم” را ارائه می دهد:

فضایی تیره و تار حاکم بر دو اثر

دبيرخانه جشنواره فيلم فجر در حالي سه فيلم اولي را براي حضور در بخش سوداي سيمرغ معرفي كرد كه پيشتر از حضور دو فيلم اولي در اين بخش صحبت شده بود.
با اين حال مانند بسياري ديگر از حرف‌هاي ما ايرانيان كه با تغيير نهايي نسبت به وعده اوليه از حرف به فعل بدل مي‌شود وعده ابتدايي دبيرخانه جشنواره مبني بر معرفي دو فيلم به جشنواره هم تغيير يافت و به جاي دو فيلم اين سه فيلم بودند كه به جشنواره معرفي شدند.

«من»، «ابد و يك روز» و «ايستاده در غبار» سه فيلمي هستند كه از سوي دبيرخانه جشنواره سي و چهارم فيلم فجر براي حضور در بخش مسابقه اصلي معرفي شده‌اند اما نكته اينجاست كه به غير از «ايستاده در غبار» ساخته محمدحسين مهدويان كه اثري است در گونه دفاع مقدس و بازخواني بخش‌هايي از زندگي جاويدالاثر حاج احمد متوسليان را انجام مي‌دهد دو فيلم ديگر از جمله آثار اجتماعي جشنواره امسال هستند كه مطابق معمول فضايي تيره و تار بر آنها حاكم است.

وقتي عضو هيئت انتخاب هم تلخي را تأييد كرد
تلخ بودن اغلب آثار امسال جشنواره نكته‌اي بود كه اولين بار فريدون جيراني يكي از اعضاي هيئت انتخاب درباره آن صحبت كرد. جيراني در خلال صحبت‌هايش درباره پيشرفت نسل تازه فيلمسازان از غلبه نوعي تلخي كه البته اجتماعي است بر آثار حرف زده بود.
البته اين نكته‌اي نبود كه محدود به جشنواره امسال باشد و در جشنواره سال قبل نيز كم نداشتيم آثاري را كه به جاي اميد دادن به مخاطب كه در شمول اهداف دفترچه سياست‌هاي سازمان سينمايي در سال‌هاي اخير بوده است بيشتر به مأيوس كردن مخاطب و نوميدي او نسبت به فضاي داخلي پرداخته‌اند. حالا امسال نه فقط به گفته يك عضو هيئت انتخاب غلبه آثاري با درونمايه تلخ را در جشنواره شاهد خواهيم بود كه دو عنوان از فيلم اولي‌هاي راه يافته به بخش مسابقه نيز در گونه سينماي اجتماعي كاملاً تلخ جاي مي‌گيرند.

“ابد و یک روز”؛ داستانی خانواده ای که دختر خود را معامله می کنند؟
«ابد و يك روز» ساخته سعيد روستايي كه نام سعيد ملكان را به عنوان تهيه‌كننده دارد از جمله اين فيلم‌هاست. اين اثر كه نگاهي دارد بر زندگي خانواده‌اي جنوب شهري تقريباً از ابتدا تا انتهاي اثر شرحي از بدبختي، فقر و گرفتاري‌هاي مالي كه اين خانواده با آن روبه‌رو هستند را ارائه داده است.
در اين فيلم هرچند خواسته شده از معضل اعتياد به عنوان عاملي بر گرفتاري ياد شود اما چينش اتفاقات طوري فيلم را پيش مي‌برد كه مخاطب حين فيلم به تدريج نوعي حس منفي نسبت به جامعه‌اي پيدا مي‌كند كه كاراكترها در آن به سر مي‌برند. شايد يكي از سياه‌نمايانه‌ترين نقاط فيلم جايي است كه بنا مي‌شود اين خانواده دختر خود را در قبال چند ميليون پول به عقد يك افغان درآورند و به نوعي به معامله‌اي كاملاً دون شأن اخلاقيات دست زنند. در اين نقطه اثر بيش از هر چيز بر تاريكي برآمده از فقر و نداشتن گريزگاهي براي برون رفت از آن است كه تأكيد شده است.

ابد و یک روز

“من”؛ داستان یک زن کلاهبردار با بازی لیلا حاتمی؟
«من» ساخته سهيل بيرقي دومين فيلم اولي راه يافته به سوداي سيمرغ است كه در آن نيز بيش از هر چيز بر گرفتاري‌هاي اجتماع ايران تمركز شده است. در مركزيت اين فيلم زني را مي‌بينيم كه با كلاهبرداري روزگار مي‌گذراند؛ زني كه بسان شرخرهاي دهه‌هاي 40 و 50 توانايي اين را دارد كه هر گره‌اي را با كلاهبرداري و دور زدن قانون باز كند.

طي مرور زندگي اين زن و آدم‌هايي كه براي رفع مشكلاتشان پيش وي مي‌آيند نيز بيش از هر چيز فضايي مأيوس‌كننده از اجتماع ايراني است كه به چشم مي‌خورد.

لیلا حاتمی در نمایی از “من”

آيا اين آثار مي‌توانند توجه مخاطبان را به خود جلب كنند؟
هرچند در ادوار مختلف جشنواره فيلم فجر هم داشته‌ايم آثاري را كه سعي كرده‌اند با تمركز بر نقاط منفي اجتماع ايران شرايطي را براي پيدا كردن مشتري فرنگي براي خويش بيابند اما كمتر دوره‌اي بوده كه از يك طرف عضوي از هيئت انتخابش بر تلخ بودن غالب آثار تأكيد كند و البته دبيرخانه جشنواره نيز دو عنوان از آثار كاملاً تلخ فيلم اولي را لايق حضور در بخش مسابقه بداند.

آيا چنين جشنواره‌اي خواهد توانست مخاطباني كه دوستدار تنوع مضموني در آثار هستند را قانع كند؟

سینماژورنال: پیش فروش اینترنتی بلیط فیلم های حاضر در سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر از سه شنبه 29 دی ماه آغاز می شود.

به گزارش سینماژورنال پیش فروش بلیط های مردمی از ساعت 12 ظهر سه شنبه، 29 دی ماه آغاز و تا نیمه شب (ساعت 24) چهارشنبه 30 دی ماه ادامه خواهد داشت.

متقاضیان پیش خرید بلیط فیلم های جشنواره می توانند از طریق سایت پیش فروش به نشانی Fajrticket.ir بلیط های مورد نظر خود را تهیه کنند.

اسامی فیلم ها، سانس ها و سینماهای نمایش دهنده همزمان با آغاز پیش فروش بر روی سایت جشنواره قرار خواهد گرفت.

همچنین تحویل بلیط های مردمی در روزهای 4 و5 بهمن ماه انجام خواهد گرفت.

گفتنی است روز های 5 و 6 بهمن ماه نیز جهت فروش بلیط های جشنواره برای نهادها تعیین شده است.

لازم به ذکر است که علاقمندان می توانند بلیط های خریداری شده را در محل مورد نظر خود در محدوده شهر تهران دریافت کنند.

سینماژورنال: حواشی پیرامون ماجرای طراحی پوستر جشنواره فیلم فجر همچنان ادامه دارد.

به گزارش سینماژورنال پوستری که نام یک گروه سه نفره از فیلمسازی به نام مجید برزگر گرفته تا عکاسی به نام امیر عابدی و بالاخره گرافیستی به نام بزرگمهر حسین پور را در تیم طراحی و اجرای خود داشت اما رونمایی از آن انتقادات متعددی را موجب شد.

به تازگی روزنامه اصلاح طلب “شرق” در یادداشتی روند طراحی این پوستر را زیر سوال برده و با طعنه ای خطاب به مجید برزگر که عضو تیم طراحی پوستر بوده این حسرت را طرح کرده که ای کاش وی مستقل می ماند و درگیر این ماجرا نمی شد.

جالب است که این روزنامه طراحی پوستر جشنواره بیست و نهم که در سازمان سینمایی جواد شمقدری برگزار شده بود را یکی از مصداقهای طراحی مناسب پوستر دانسته است.

سینماژورنال متن کامل یادداشت “شرق” را ارائه می دهد:

پوستری که در خلق حواشی گوی سبقت را ربوده

33 سال از برگزاری نخستین دوره جشنواره فیلم فجر می‌گذرد و در این سال‌ها که جشنواره گاه ملی بوده و گاه بین‌المللی، فرازونشیب‌های زیادی را تجربه کرده است. اما یکی از مواردی که هرسال پیش از برگزاری جشنواره بحث‌های زیادی به‌همراه دارد، پوستر جشنواره است. پوستر این دوره از جشنواره به‌لحاظ ایجاد حواشی و جبهه‌گیری موافقان و مخالفان سرسختش گوی سبقت را از دوره‌های پیشین ربوده است.
حرف‌وحدیث‌ها از روزی شروع شد که پوستر جشنواره در نشست خبری دبیر رونمایی شد. نقاشی نیم‌تنه‌ای از خسرو شکیبایی که در یک‌سوم پایین تصویر عبارت سی‌وچهارمین جشنواره فیلم فجر و تاریخ برگزاری نقش بسته بود.
در نگاه اول شاید نزدیک‌ترین حدس این بود که پوستر مذکور برای بزرگداشت این بازیگر طراحی شده ولی پس از اندکی تأمل، بیننده متوجه می‌شود که این تصویر پوستر اصلی جشنواره است. حال این سؤال مطرح است که آیا این طرح جامعیت لازم را برای تبدیل‌شدن به ویترین بزرگ‌ترین رویداد سینمایی کشور دارد؟ آیا می‌توان این پوستر را ١٠روز (یا کمی بیشتر) روی بیلبوردها و پرتابل‌های شهر دید و خسته نشد؟

تکلیف پوستر بخشهای جنبی چه می شود

تکلیف پوستر بخش‌های جنبی جشنواره مثل «نگاه نو»، «مستند» و… چه می‌شود؟
آیا قرار است هر یک از این بخش‌ها ساز خود را بزنند؟ ناگفته نماند که در سال‌های گذشته هم پوستر بخش‌های جنبی استقلال نسبی داشتند اما حکایت امسال به‌گمانم کمی پیچیده‌تر است. شاید عده‌ای در پاسخ به این پرسش که چرا چهره یک بازیگر باید نماد جشنواره باشد بگویند که در جشنواره‌های معتبر جهانی مثل کن نیز از پرتره بازیگران مشهور و محبوب استفاده می‌شود.
اما این پاسخ، دلیل قانع‌کننده‌ای برای چنین انتخابی نیست چراکه با نگاهی هرچند اجمالی و گذرا به آن پوسترها می‌توان تفاوت فاحش این دو نوع نگاه را دید.
اولا که جشنواره فیلم فجر جشنواره‌ای دولتی است و جشنواره‌ای مثل کن جشنواره‌ای خصوصی. در چنین شرایطی مشخص است که انتخاب‌ها نمی‌توانند یکسان باشند، به‌عنوان‌مثال اگر در جشنواره کن یک‌سال پرتره مارچلو ماسترویانی را در پوستر می‌بینیم، در سال دیگری چهره اینگرید برگمن در پوستر دیده می‌شود.
آیا این اتفاق در ایران هم رخ می‌دهد مثلا می‌توانیم تصور کنیم سال آینده یا چندسال بعد چهره سیمین معتمدآریا را ببینیم؟ یا دولت تغییر می‌کند و تصور چهره یک زن روی پوستر جشنواره فیلم فجر امری محال خواهد بود؟ به‌گمانم آنان که امسال هرچند جسورانه این پوستر را برای جشنواره برگزیده‌اند باید به این سؤال مهم پاسخ دهند.

کار را به کاردان باید سپرد

نکته دوم که همواره پاشنه آشیل جشنواره بوده، استفاده نكردن یا بهتر بگویم استفاده حداقلی از طراح گرافیک مستقل و حرفه‌ای برای انجام چنین کاری است. البته این نکته را هم باید اضافه کنم که صرف استفاده و به‌خدمت‌گرفتن طراح گرافیک حرفه‌ای ضامن موفقیت طرح نهایی نیست اما دست‌کم این معضل را که کار به کاردان سپرده نشده مرتفع می‌کند.

به‌عنوان‌مثال پوستر دوره بیست‌ونهم را به خاطر بیاورید که مسعود نجابتی با استفاده مناسب از تایپوگرافی آن را طراحی کرده بود یا همین دوره سی‌وسوم یعنی سال گذشته را که طاها ذاکر با تصویرسازی خلاقانه طراحی و اجرا کرده بود.
ناگفته نماند که در میان همین طراحان گرافیک هم گاهی اشتباهاتی رخ می‌دهد و پوستر نامناسبی طراحی می‌شود؛ بزرگانی که انتظار چنین کارهایی از آنها بعید است اما… به‌عنوان نمونه می‌توان به پوستر دوره سی‌ام اشاره کرد که در آن ابراهیم حقیقی مشخصات جشنواره سی‌ام را روی صفحه اول شناسنامه جانمایی کرده بود و با اعتراض‌های زیادی از سوی سینماگران، طراحان و حتی مخاطبان عام سینما روبه‌رو شد.

پس آنچه واضح می‌نماید این مهم است که در زمینه طراحی نمی‌توان تنها به نام‌ها اکتفا کرد اما کافیست کسانی که مسئول واگذاری مواد تبلیغی و گرافیک جشنواره هستند رویدادهایی مثل بی‌ینال طراحی گرافیک، نمایشگاه سرو نقره‌ای و نمایشگاه‌هایی از این دست را رصد کنند تا با طراحان خوش‌فکر و خلاق آشنا شوند.

هیچ کدام از این سه نفر تخصصی در طراحی پوستر ندارند

برای جشنواره‌ای در سطح جشنواره فیلم فجر، داشتن یک آرشیو از نام طراحان گرافیک امری واجب، لازم و ضروری ‌است.به گمان نگارنده آنچه باعث شدت اعتراضات شده این است که هیچ‌یک از نام‌هایی که به‌عنوان طراح این پوستر معرفی و مطرح شده‌‌اند تخصصی در زمینه طراحی گرافیک ندارند.

تا آنجا که به خاطر دارم، بزرگمهر حسین‌پور کارتونیست متبحری است و مجید برزگر فیلم‌سازی موفق؛ اما هیچ‌یک طراح گرافیک نیستند.حسین‌پور اخیرا برای فیلم ارغوان (آخرین فیلم امید بنکدار و کیوان علیمحمدی) چهره مهتاب کرامتی را نقاشی و به‌عنوان پوستر منتشر کرده و برزگر نیز برای فیلم‌های خودش و بعضی از فیلم‌های تولید دفتر فیلم‌سازی خود پوسترهایی طراحی کرده است اما اینها دلیل بر سپردن پوستر جشنواره‌ای در این سطح، به این دو عزیز نمی‌شود.

به این نکته توجه داشته باشید که یکی از مهم‌ترین نکات در طراحی و اجرای پوستر لی اوت (lay out) و جانمایی حروف است که در این مورد به بدترین و دم‌دستی‌ترین شکل ممکن اجرا شده است.

یعنی نمی‌شد عنوان سی‌وچهارمین جشنواره فیلم فجر را با فونتی مناسب و تایپوگرافی درخور این رویداد طراحی و جانمایی کرد؟ نوشتن عنوان جشنواره با فونتی اداری و اجرائی خام‌دستانه یکی دیگر از نقاط ضعف این پوستر است. جالب اینجاست که بعد از رونمایی از پوستر، بحث‌هایی درگرفته که در آن هر یک از این دو (برزگر و حسین‌پور)، طرح نهایی را متعلق به خود می‌دانند!!!

در حرفه ای نبودن این طراحی همین بس که کار را دو هفته ای انجام داده اند
در حرفه‌ای‌نبودن این طراحی همین بس که این دو باافتخار می‌گویند پوستر را دوهفته‌ای طراحی کرده‌‌اند و این شائبه به وجود می‌آید که نکند آنها این مورد را به‌عنوان حُسن بر زبان می‌آورند؟ دقیقا بعد از همین صحبت‌ها گاف‌های تایپی پوستر خودنمایی می‌کند؛ از تاریخ میلادی درج‌شده گرفته (به‌جای سال ٢٠١٦، سال ٢٠١٥ نوشته شده و به جای ١٢-٢٢ بهمن، ٢٢-١٢ بهمن درج شده است!!!)

ترکیبی از دلمردگی، افسوس و حس عذاب وجدان در پوستر
سال‌هاست که جشنواره فیلم فجر ١٢ تا ٢٢ بهمن برگزار می‌شود، آیا همچنان در دقیقه ٩٠ کارها سفارش داده می‌شوند؟ بعد از گذشت ٣٣ دوره، آیا وقت آن نرسیده که از گذشته درس بگیریم و در حد و اندازه یک جشنواره درجه‌یک و حرفه‌ای عمل کنیم؟
جشنواره فیلم فجر با همه نواقص و کمبودهایش مهم‌ترین رویداد سینمایی هرساله سینمای ایران است اما آنچه اکنون در ویترین این رویداد شاهدیم، حسی است که نگاه خسرو شکیبایی (در پوستر طراحی‌شده) در بیننده ایجاد می‌کند؛ ترکیبی از دلمردگی، افسوس و حس عذاب‌وجدان!!! جایی خواندم که مجید برزگر، شکیبایی را نمادی از سینمای ایران نامیده و علت انتخاب او را چنین توضیح داده است.

آقای برزگر! ای کاش فیلمساز مستقل باقی می ماندید

در اینکه خسرو شکیبایی یکی از بازیگران توانمند و جاودان سینمای ایران است شکی نیست اما واقعا امکان آن فراهم نبود که در صورت اصرار به استفاده از تصویر این بازیگر، تصویری از شکیبایی مهربان و شاد روی پوستر نقش ببندد؟ مگر جشنواره فیلم فجر، سال تحویل سینمای ایران نیست؟ مگر از این رویداد سینمایی به‌عنوان بهار سینمای ایران یاد نمی‌شود؟ آیا نشانی از جشن و بهار در این پوستر می‌بینید؟

و نکته آخر؛ آقای مجید برزگر، فیلم‌ساز مستقل! ای‌کاش وقتی طراحی پوستر جشنواره توسط دبیر جشنواره به شما سپرده شد از ایشان می‌خواستید که این کار را به یک طراح گرافیک حرفه‌ای و مستقل بسپارند تا شما فیلم‌ساز مستقل باقی می‌ماندید و آقای حسین‌پور کارتونیست مستقل… .

پی نوشت سینماژورنال

اول. درباره این نکته طرح شده از سوی این رسانه اصلاح طلب که آیا در سالیان آینده امکان دارد تصویر معتمدآریا یا یک سینماگر زن روی پوستر بیاید اگر منظور ایشان به الگوبرداری از جشنواره کن و مصادیقی چون اینگرید برگمان است باید بگوییم عموما در جشنواره کن هم اغلب تصویر بازیگران درگذشته است که روی پوستر می‌آید و از این حیث باید امیدوار بود که هیچ گاه تصویر بانو معتمدآریا در پوستر فجر نیاید چون سینمای ایران حالا حالاها به حیات و حضور شایسته امثال او نیاز دارد.

دوم. حسرت این رسانه در چرایی پذیرفتن طراحی پوستر توسط مجید برزگر به‌عنوان نقضی بر استقلال او منطقی به نظر نمی‌رسد. اگر نپذیرفتن مدیریت در جشنواره های دولتی به معنای نقض استقلال حرفه‌ای است برزگر مدتها پیش از این و در دولت احمدی‌نژاد به عنوان مدیر هنری جشنواره‌های کودک فعالیت کرده بود و با این حساب استقلال او مدتها پیش به خطر افتاده بود.

برزگر در دوره‌های مختلف جشنواره‌های کودکی که در دولت دهم برگزار شد و از جمله ادوار بیست و پنجم، بیست و ششم و بیست و هفتم، مدیر هنری جشنواره و البته کارگردان افتتاحیه و اختتامیه‌ و مراسم جنبی بوده‌اند و گویا طراحی اقلام تبلیغاتی و از جمله تیزر، پوستر و آنونس نیز با نظارت وی انجام شده بود.

پس حضور وی به عنوان یکی از تیم طراحی پوستر جشنواره سی و چهارم فجر را بیشتر باید امتدادی دانست بر حضور فعال او در جشنواره های دولتی و نه بدعتی که به یک باره از این فیلمساز سر زده باشد. پس اگر به زعم این روزنامه اصلاح طلب، نقض استقلالی هم رخ داده باشد ریشه در گذشته دارد و نه ماههای اخیر.

سینماژورنال: در فاصله حدودا دو هفته ای که تا جشنواره فیلم فجر باقی مانده حالا شایعات مربوط به چیدمان هیات داوران است که مورد توجه قرار گرفته است.

به گزارش سینماژورنال گماردن یکی از فیلمسازان شناخته شده و کنارش یک یا دو بازیگر معروف از جمله شنیده های مربوط به هیات داوری است.

امروز “هفت صبح” خبر داده که بناست ناصر تقوایی رییس هیات داوران جشنواره فیلم فجر شود.

تقوایی که بعد از ساختن “کاغذ بی خط” در دولت اصلاحات نتوانسته بود فیلم دیگری بسازد در دولت اعتدال از حمله گزینه هایی بود که مدیران سینمایی برای قرار گرفتن در کنار وی و قابهای دونفره با حضور وی علاقه نشان می دادند.

البته که به هنگام روی کار آمدن دولت اعتدال نیز از وی و بهرام بیضایی به عنوان چهره هایی که باید کمک شود به فیلمسازی آنها نام برده شد اما نه وی و نه بیضایی هیج کدام پشت دوربین بازنگشتند.

حالا باید منتظر ماند و دید شایعه حضور تقوایی به عنوان رییس هیات داوران فجر به رسمیت می پیوندد و وی داوری در جشنواره ای که در همه سالهای اخیر قضاوت هیات داورانش پرحرف و حدیث بوده را می پذیرد یا خیر؟

سینماژورنال: در حالی که در دو هفته اخیر شنیده هایی درباره لابی های برخی سینماگران حذف شده از جشنواره برای ورود به بخشهای اصلی شنیده می شد اما امروز جمعه 25 دی ماه مدیر دبیرخانه جشنواره به صراحت اعلام کرد که هیچ فیلمی به بخشهای اصلی اضافه نخواهد شد.

به گزارش سینماژورنال مدیر دبیرخانه سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر گفت: ظرفیت آثار بخش های مختلف جشنواره فیلم فجر تغییری نخواهد کرد و هیچ فیلمی به هیچ بخشی اضافه نخواهد شد.

سیمون سیمونیان درباره فیلم های رسیده به دفتر دبیرخانه جشنواره عنوان کرد: هیچ فیلمی در بخش های مختلف جشنواره کم یا زیاد نخواهد شد.

چنان چه اثری به دبیرخانه نرسد جایگزین می شود

وی افزود: تنها بعضی از فیلم ها در حال طی کردن آخرین مراحل فنی خود هستند تا نسخه DCP شان را تحویل دبیرخانه دهند و چنانچه نسخه نهایی اثری در زمان مقرر به دبیرخانه نرسد درباره جابجایی اثری دیگر تصمیم گیری می شود اما تاکید می کنم ظرفیت بخش های مختلف جشنواره تغییری نخواهد کرد.

سیمونیان یادآور شد: واحد پشتیبانی فنی جشنواره در حال پیگیری آخرین وضعیت آماده سازی فیلم هاست و بخش پشتیبانی فنی با جدیت در حال هماهنگی با استودیوهای فنی هستند و تلاش شبانه روزی برای تحویل نسخه های نهایی ادامه دارد.

امید که قانونگرایی بخش ثبت نام را هم شامل شود

سینماژورنال ضمن تقدیر از اجرای قانون در  دبیرخانه جشنواره امسال، امیدوار است از سالهای آینده شاهد قانونگرایی در بخش تحویل فرم و ثبت نام جشواره هم باشیم و این طور نباشد فیلمهایی که حتی کلید هم نخورده اند متقاضی شرکت در جشنواره باشند.

سینماژورنال: این روزها شایعات مختلف است که درباره جشنواره شنیده میشود؛ شایعاتی که بخش عمده آن را سینماگرانی منتشر می کنند که آثارشان از جشنواره حذف شده.

به گزارش سینماژورنال یکی از تازه ترین این شایعات که درباره لابیهای تهیه کنندگان حذف شده از جشنواره برای بازگشت به جشنواره است از طریق کانال رسمی روزنامه “سینما” منتشر شده است.

اهمیت انتشار این شایعه به واسطه آن است که سردبیر این روزنامه فریدون جیرانی است یعنی یکی از اعضای هیات انتخاب جشنواره.

این شایعه را که در قالب شنیده ها منتشر شده بخوانید:

سریال تکراری
١٩ روز مانده به جشنواره فيلم فجر؛ اتفاقات جشنواره فجر دارد به یک سریال تکراری سالانه تبدیل می شود. هیئت انتخابی تشکیل می شود، فیلم هایی انتخاب می شوند و فیلم هایی انتخاب نمی شوند.

از انتخاب نشده ها عده ای زورشان زیاد است…
از آنهایی که انتخاب نشدهاند عده ای زورشان زیاد است و عده ای زورشان کم است. آنهایی که زورشان زیاد است و فیلم هایشان را با سرمایه گذاری دولتی یا نهادهای شبه دولتی ساخته اند جایی غیر از جشنواره فجر برای نمایش فیلم هایشان ندارند والا خودشان می دانند و سرمایه گذارهایشان.

با روشهای منطقی و غیرمنطقی سعی در قانع کردن مدیران دارند
پس با روش های منطقی و غیر منطقی سعی در قانع کردن مدیران جشنواره به پذیرفتن فیلم هایشان دارند و مدیران جشنواره هم معمولا کاملا خودجوش چند فیلم را برای تنوع بیشتر آثار به جشنواره اضافه می کنند.

تجربه مشابه دو سال قبل یک تهیه کننده
مشابه چنین اتفاقی در جشنواره سی و چهارم هم در حال رخ دادن است و چند تهیه کننده با نفوذ این روزها تلاششان را برای ورود فیلم های بیرون مانده شان به جشنواره شدت بخشیده اند.

یکی از آنها دو سال قبل تجربه مشابهی!!! داشته و راه و چاه را یاد گرفته، بقیه هم بی تجربه نیستند. نتیجه این تلاش ها احتمالا به زودی اعلام می شود. پایان سریال انتخاب فیلم های جشنواره فجر هم شبیه سال های قبل خواهد بود.

سینماژورنال: با جدایی شهاب حسینی از تیم مشاوران دبیر جشنواره فیلم فجر حالا تنها مهتاب کرامتی است که به عنوان مشاور ادامه فعالیت می دهد.

به گزارش سینماژورنال هرچند گمان می شد با حذف “آه ای عبدالحلیم” از بخش مسابقه که کرامتی سرمایه گذار آن بود وی واکنشی نسبت به این اتفاق نشان دهد اما هیچ واکنش آشکاری از سوی وی صورت نگرفت و او کار خود را به عنوان مشاور ادامه داد.

کرامتی که در کنار بازیگری و اخیرا تولید، دستی هم در طراحی پوشاک دارد برنامه جالبی را هم دارد برای طراحی پوشاک پرسنل اجرایی جشنواره.

پوشش متحدالشکل در کاخ اصلی و کاخ مردمی

شنیده های سینماژورنال حکایت از آن دارند در طول برگزاری جشنواره هم در کاخ اصلی جشنواره و هم کاخ مردمی پرسنل اجرایی جشنواره با پوششی متحدالشکل حضور خواهند داشت.

در طراحی این پوشش کوشیده شده اله مانهای اسلامی-ایرانی مورد توجه قرار گیرد.

اجرایی شدن درست و اصولی ایده کرامتی قطعا فضای تازه ای را پیش روی مخاطبان جشنواره هم قرار خواهد داد و در نهایت می تواند الگویی باشد برای دیگر جشنها و جشنواره های فرهنگی کشور.

سینماژورنال: هیات انتخاب جشنواره فیلم فجر سه فیلم از بخش نگاه نو جشنواره را برای حضور در سودای سیمرغ انتخاب کرد.

به گزارش سینماژورنال هیأت انتخاب جشنواره فیلم فجر متشکل از آقایان محمد احسانی، شهرام اسدی، فریدون جیرانی، محمد باقر قهرمانی، حسین کرمی، علیرضا شجاع نوری، رضا مقصودی با بررسی آثار بخش نگاه نو در نهایت پس از جلسات متعدد سه فیلم اولی را برای حضور در بخش سودای سیمرغ انتخاب کردند.

بر این اساس این آثار عبارتند از:

–ابد و یک روز/سعید روستایی
–ایستاده در غبار/محمدحسین مهدویان
–من/سهیل بیرقی

سینماژورنال/مهدی فلاح‌صابر: حضور محمد حیدری دبیر جشنواره سی و چهارم فیلم فجر در برنامه سینمایی شبکه چهارم سیما همراه بود با پذیرفتن برخی انتقادات حاشیه‌برانگیز معطوف به جشنواره از سوی این مدیر.

به گزارش سینماژورنال یکی از مهمترین حواشی پیش آمده برای مدیریت حیدری استفاده از صفت “معضل” برای فیلم “آشغالهای دوست داشتنی” محسن امیریوسفی بود که در متن استعفانامه شهاب حسینی از مشاوره جشنواره نیز به آن به عنوان مصداقی مبنی بر اینکه در این دوره هم بنا نیست اتفاق تازه ای بیفتد اشاره شده بود.

چه خوب که گفته قبلی‌تان را اصلاح کردید

دبیر جشنواره سی و چهارم فیلم فجر روی آنتن زنده با عذرخواهی از به کار بردن این صفت بیان کرد: من در نشست خبری اعلام کردم که “آشغال‌های دوست داشتنی” معضل شده است و منظورم این بود که این فیلم هر دوره به جشنواره ارائه می‌شود و نتوانسته وارد جشنواره شود. اگر آقای امیریوسفی از این صحبت من دلگیری پیدا کرده‌اند، عذرخواهی می‌کنم.

عذرخواهی یک مدیر از فیلمساز به خاطر استفاده از یک واژه دارای بار منفی بالا نشان از آن دارد که حیدری آدم انتقادپذیری است و دلش نمی‌خواهد طوری گفتگو کند که مخاطبانش ناراحت شوند. این یک نکته مثبت برای این دبیر است.

چه خوب که به ایرادات پوستر واقفید

دومین مورد حاشیه برانگیز جشنواره سی و چهارم ماجرای طراحی پوستر آن و انتقاداتهای بسیار به شکل و شمایل این پوستر بود. حیدری با پذیرفتن این ایرادها اظهار داشت: به نحوه اجرای پوستر ایرادهایی گرفته شده و قرار است اجرای نهایی‌تری روی آن انجام شود تا برای روزهای جشنواره حاضر شود.

هرچند در اداوار مختلف جشنواره سابقه نداشته که پوستری یک بار طراحی شود و به دلیل مشکلات، مجددا مورد بازبینی قرار گیرد اما به هر حال همین که دبیر جشنواره متوجه مشکلات طراحی یک تیم سه‌نفره-که دو نفر هم تجربه ای در طراحی ندارند- شده و از اجرای نهایی‌تر آن در روزهای آتی خبر داده است مایه امیدواری است و یک نکته مثبت دیگر در کارنامه مدیریتی حیدری ولی…

ولی این را هم نباید از نظر دور داشت که برای جشنواره ای سی و چهار ساله مانند فجر اصلا زیبنده نیست که فارغ از ایرادات زیبایی‌شناسانه، گافهایی بزرگ مثلا در ثبت نادرست تاریخ میلادی روی پوستر رخ دهد آن هم با حضور نه یک نفر که سه نفر در تیم طراحی!

به هر حال جشنواره فجر جشنواره‌ای است که زمانی پوستر آن را چهره‌هایی چون عباس کیارستمی، ابراهیم حقیقی و مرتضی ممیز طراحی کرده‌اند و با این عقبه اینکه حالا و بعد از نزدیک به سه دهه و نیم، تازه بعد از رونمایی به فکر رفع اشکالات پوستر بیفتیم خیلی هم برخورنده است.

بهتر بود این ایرادات در همان اتودهای ابتدایی گرفته می‌شد و لازم نبود که دبیر جشنواره مجبور به رفع ایراد در مراحل بعد از رسانه‌ای شدن انتقادات باشد به بیان بهتر و با اجازه حضرت حافظ “گاف بد، مصلحت آن است که مطلق ندهیم”…

از آن گذشته بد نبود که دبیر جشنواره درباره آنچه با عبارت “اجرای نهایی‎‌تر” پوستر از آن یاد کرده‌اند هم توضیحی می‌دادند تا مشخص شود که این اجرای نهایی‌تر مبتنی بر رفع کدام ایرادات این پوستر است؟ ایرادات استتیک یا زیبایی‌شناسانه بناست رفع شود یا ایرادات موجود در کمپوزیسیون اثر؟ و آیا برای رفع این ایرادات هم دوباره از همان تیم سه‌نفره قبلی بهره خواهند گرفت یا این بار به سراغ چهره‌هایی شناخته‌شده‌تر خواهند رفت؟

آقای دبیر! یک مدیر سینمایی موفق است که می‌تواند موفقیت در فیلمسازی را هم تجربه کند

این دو نکته مرتبط با واژه “معضل” و مشکلات پوستر را که کنار بگذاریم می‌رسیم به نگاه دبیر به جایگاه مدیریتی که در آن قرار گرفته است. حیدری با اشاره به اینکه ترجیح می‌داد با فیلمسازی وارد سینما شود و نه با مدیریت سینمایی اما بخاطر حضور حجت‌ا.. ایوبی وارد سیکل مدیریتی جشنواره شد بیان داشت: حضور من در مدیریت سینما تا زمانی که اهالی سینما بخواهند ادامه خواهد داشت و اگر قرار باشد نباشم، سراغ فیلم‌سازی می‌روم.

اینکه دبیر جشنواره خواسته اهالی سینما را شرط حضورش در دبیرخانه جشنواره فیلم فجر بداند خیلی هم خوب است اما اینکه اگر روزی برسد که نقض این گفته به اثبات برسد یعنی اهالی سینما، او را نخواهند، وی به سراغ فیلمسازی می‌رود چندان منطقی به نظر نمی‌رسد.

دلیل اصلی این امر نوعی بی‌اعتمادی است که در این گفته نسبت به فیلمسازان وجود دارد؛ صریحش این می شود مدیرانی که نمی‌توانند کارنامه مدیریتی ایده‌آلی از خود به جای بگذارند راحت می‌توانند وارد وادی فیلمسازی شده و تهیه کنندگی یا کارگردانی کنند.

فیلمسازی به اله‌مانهایی نیاز دارد که نیاز مدیران موفق است

 هر دو حرفه تهیه‌کنندگی یا کارگردانی بیش از هر چیز به توانایی به کارگیری موثر و کارآمد منابع مادی و انسانی در برنامه‌ریزی، سازماندهی، هدایت و کنترل نیاز دارند که این نیز خود از اله‌مان‌های اصلی مدیریت است در نتیجه آنها که توانایی مدیریت‌های سینمایی را ندارند نخواهند توانست فیلمسازانی موفق شوند.

اینکه دبیر جشنواره، فیلمسازی را آلترناتیوی می‌داند برای زمانی که باید دبیرخانه جشنواره را ترک کند خیلی هم خوب است اما ایشان این را هم باید بداند که یک مدیر سینمایی ناموفق نخواهد توانست یک فیلمساز موفق شود و البته که یک مدیر موفق قطعا فیلمساز موفق‌تری خواهد شد.

سینماژورنال: وجود سه گسل در جنوب، شمال و مرکز تهران سبب ساز آن شده است که پایتخت ایران یکی از نقاط زلزله‌خیز ایران باشد.

به گزارش سینماژورنال زلزله‌خیز بودن پایتخت موجب شده است که کارشناسان زمین شناسی مرتب درباره خطرات ساخت و سازهای غیرمجاز در تهران هشدار دهند.

وقوع زمین لرزه هایی با شدت پایین در همه سالهای اخیر نیز به نوبه خود باعث شده شهروندان تهرانی مرتب از خود بپرسند که در صورت وقوع زلزله در پایتخت چه اتفاقی رخ خواهد داد؟

امسال دو فیلم از آثار حاضر در بخش مسابقه جشنواره سی و چهارم فیلم فجر به صورت مستقیم، زلزله را در کارکرد دراماتیک خود به کار گرفته‌اند.

تصویرسازی کامل از عواقب زلزله در “رسوایی2”

یکی از این فیلمها “رسوایی2” مسعود ده‌نمکی است که در آن یک تصویرسازی کامل از اثرات بعد از وقوع زلزله در تهران به چشم می‌خورد.

ده‌نمکی که به دلیل عقبه روزنامه‌نگاریش اغلب کوشیده برخی از سوژه‌های ملتهب صفحات حوادث روزنامه ها را وارد فضای آثارش کند در “رسوایی2” داستان پیرمردی عارف مسلک را روایت می‌کند که در شهری خیالی زندگی میکند؛ شهری که به دلیل معلق بودن بین سنت و مدرنیته کاملا شبیه به تهران است.

وقوع زلزله در دو نقطه فیلم

گره “رسوایی2” زمانی ایجاد می شود که این پیرمرد به دلیل افزایش فسادهای اقتصادی و اجتماعی در این شهر، پیش‌بینی وقوع یک زمین لرزه را می کند اما هیچ کس او را جدی نمی گیرد تا زمانی که پیش‌بینی به حقیقت می پیوندد.

شنیده های سینماژورنال حکایت از آن دارد که ده‌نمکی در دو نقطه فیلم خود به تصویرسازی بخشی از فاجعه‌ای پرداخته که در صورت وقوع زلزله، پایتخت با آن روبرو خواهد بود.

یکی از این دو بخش در میانه‌های فیلم قرار دارد که در نتیجه این زلزله تقریبا تمامی نقاط شهر از متروها گرفته تا پلها تخریب می‌شوند و برجها ریزش می کنند.

اکبر عبدی و محمدرضا شریفی‌نیا در “رسوایی2”

زلزله اصلی در انتهای فیلم رخ می دهد که در اینجا دیگر ویرانی کامل شهر شکل می گیرد و تخریب پشت تخریب است که رقم می خورد اما با یک پایان‌بندی غیرمتعارف(!) حرکت گسل متوقف می‌شود.

ده‌نمکی برای تصویرسازی نماهای مربوط به زلزله پایتخت زمان زیادی را گذاشته و سعی کرده تصویرسازی بکر و دست اولی را در مقیاسهای داخلی انجام دهد و بدین لحاظ می‌توان فیلم را جزو امیدهای بهترین جلوه‌های ویژه جشنواره امسال دانست.

منفعت طلبانی که فقط سعی دارند خود را از زلزله نجات دهند

“هفت ماهگی” ساخته هاتف علیمردانی دومین فیلمی است که زلزله پایتخت جایگاهی موثر در روند داستانی آن دارد. زلزله در این فیلم به شدت تعلیق برانگیز و رعب‌آور تصویرسازی شده است و درست در زمانی رخ می دهد که همه چیز در جهت بدی و آلودگی پیش میرود.

شنیده های سینماژورنال حکایت از آن دارند تصویرسازی زلزله در “هفت ماهگی” کاملا برآمده از دیدگاه فرامتنی اثر است که قصد دارد این واقعیت را به مخاطب بنمایاند که دنیا دار مکافات است و هر آنچه کنید، دیر یا زود، نتیجه‌اش را به چشم خود خواهید دید.

در “هفت ماهگی” و حین وقوع زلزله واکنش آدمهایی را می‌بینید که خیلی شبیه به منفعت‌طلبان روزگار ما هستند.

هانیه توسلی و حامد بهداد در نمایی از “هفت ماهگی”

یکی ملودرام اجتماعی و دیگری درام سیاسی

به لحاظ ژانری اگر “هفت ماهگی” را با “رسوایی2” مقایسه کنیم اولی یک ملودرام اجتماعی است و دومی یک درام سیاسی-اجتماعی با رگه‌هایی از نقد تند آسیبهایی که سیاسی‌بازی برخی مقامات به جامعه وارد کرده است.

“هفت ماهگی” را منصور لشکری قوچانی تهیه کرده و حامد بهداد، باران کوثری، احمد مهرانفر، پگاه آهنگرانی، هانیه توسلی و فرشته صدرعرفایی بازیگران آن هستند.

“رسوایی” را ده نمکی خودش تولید کرده و اکبر عبدی، محمدرضا شریفی نیا، سحر قریشی، فخرالدین صدیق شریف و رامین راستاد از جمله بازیگران آن هستند.

سینماژورنال:  آثار بخش “هنر و تجربه” جشنواره فیلم فجر اعلام شد.

به گزارش سینماژورنال هیات انتخاب بخش “هنروتجربه” سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر متشکل از آقایان جمال امید، هوشنگ گلمکانی، ایرج تقی‌پور، سیف الله صمدیان، جعفر صانعی مقدم، شهرام مکری و امیرحسین علم‌الهدی اسامی 11 فیلم راه یافته به مسابقه این بخش را اعلام کردند.

جالب است که در این لیست اسامی برخی فیلمها مانند “نیم رخها”، “تمرینی برای یک اجرا” و “سینمانیمکت” به چشم می‌خورد که پیشتر برای حضور در بخش سودای سیمرغ نامنویسی کرده بودند و البته هیأت انتخاب جشنواره این آثار را واجد شرایط حضور در این بخش ندانست.

فهرست کامل فیلمهای بخش هنروتجربه به شرح زیر است:

–اینجا کسی نمی میرد/حسین کندری

–برداشت دوم از قضیه اول/ پویان باقرزاده

–تمرینی برای اجرا/محمدعلی سجادی

–چهارشنبه/ سروش محمدزاده

–سینما نیمکت/ محمد رحمانیان

–سگ و دیوانه عاشق/ علی محمد قاسمی

–قیچی/ کریم لک زاده

–گاهی/ کار گروهی به هدایت محمدرضا رحمانی

–ممیرو/ هادی محقق

–نیم رخ ها/ ایرج کریمی

–یک شهروند کاملا معمولی/مجید برزگر

سینماژورنال: مدیر بخش مستند جشنواره فیلم فجر از رسیدن نسخه نهایی 80 فیلم مستند به دبیرخانه جشنواره فیلم فجر خبر داد و یادآور شد که برخی از صاحبان آثار برای اولین نمایششان در جشنواره فیلم فجر آثار خود را ارایه کرده اند.

به گزارش سینماژورنال مرتضی رزاق کریمی گفت: مستندهای رسیده به دبیرخانه سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر توسط هیات انتخاب درحال بازبینی هستند.

وی در ادامه خاطرنشان کرد: امسال در جشنواره فیلم فجر کارگردان های نسل اولی و سومی و به نوعی از همه نسل ها در بخش مستند جشنواره حضور دارند.

رزاق کریمی همچنین یادآور شد: در مستندهای امسال جشنواره فیلم هایی وجود دارد که یقینا قابلیت اکران سینمایی هم دارند و در کنار آثار داستانی، آثار مستند هم برای مخاطبین جذابیت ویژه ای خواهد داشت.

وی با بیان اینکه سینمای مستند در همه جای دنیا درحال پیشرفت است اظهارکرد: در کشور ما در بخش مستند رشد کمی و کیفی قابل توجهی اتفاق افتاده تا آنجا که تلویزیون هم نسبت به گذشته توجه بیشتری به فیلم های مستند داشته است.

مدیر بخش مستند جشنواره فیلم فجر همچنین یادآور شد: امروز شاهدیم که مستندهای سینمایی در ژانرهای مختلف و سلایق گوناگون ساخته شده که این مستندها ظرفیت های دیگر نمایشی مثل سالن های سینما و نمایش خانگی را هم دارند و بر این اساس می توان گفت چرخه تولید، توزیع و نمایش برای سینمای مستند در حال شکل گیری است.

رزاق کریمی با بیان اینکه این امر به نفع سینمای ایران خواهد بود، ادامه داد: با این کار ظرفیت بالقوه مخاطبین سینمای ایران فعال تر خواهد شد و ضریب اشغال صندلی ها نیز افزایش می یابد و بدین شکل طیف جدیدی از مخاطبین به سینما اضافه خواهند شد.

وی همچنین عنوان کرد: سینمای مستند علاوه بر اینکه علاوه بر داشتن ظرفیت سینما به عنوان سرگرمی، یک سینمای بین رشته ای هم محسوب می شود که شاخه های دیگری از هنر، علوم و فنون را هم درگیر خواهد کرد.

رزاق کریمی در ادامه خاطرنشان کرد: مستندهای اجتماعی علاوه بر اینکه مخاطب را درگیر می کند ، کارشناسان حوزه علوم اجتماعی و انسانی را هم می تواند جذب کند.

وی همچنین گفت: جشنواره فیلم فجر فرصت مناسبی است تا مخاطبین جدی سینمای ایران بتوانند علاوه بر آثار داستانی با سینمای مستند در شکل بسیار تاثیرگذار مواجه شوند زیرا انتخاب های جشنواره فیلم فجر با رویکرد کاملا سینمایی و دراماتیک از جنس مستند خواهد بود.

سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر ۱۲ تا ۲۲ بهمن به دبیری محمد حیدری برگزار می شود.

سینماژورنال: در حالی که بازبینی آثار رسیده به بخشهای مختلف جشنواره سی و چهارم توسط هیأت انتخاب ادامه دارد گویا برخی از فیلمها در همین بازبینی اولیه کنار گذاشته شده‌اند و البته شرایطی درپیش گرفته شده که ضمن گفتگوهای حضوری با صاحبان این آثار از آنها درخواست شود برای کمک به اکران آثار خود بعد از جشنواره هم که شده، اخبار این حذف را جنجالی نکنند.

شنیده‌های سینماژورنال حکایت از آن دارد که “پارادایس” تازه‌ترین ساخته علی عطشانی کارگردانی که در همه سالهای اخیر حواشی‌اش بیشتر از متن بوده جزو نخستین آثار حذف شده از سبد جشنواره بوده است.

“پارادایس” که کار تولید آن نیمه اول سال به اتمام رسید به دلیل آنچه مضمون ملتهب و شباهتهای داستانی با فضای فیلم جنجالی “مارمولک” قلمداد شده حذف گردیده است.

شوخی با روحانیون درست مانند “مارمولک”

فیلمبرداری این فیلم که در آن مهران رجبی نقش رییس حوزه علیمه را بازی کرده و جواد عزتی و محمدعلی نجفیان ایفاگر دو طلبه هستند،  سال قبل در آلمان انجام شد و حین فیلمبرداری نیز خبری درباره حضور گلشیفته فراهانی سرصحنه فیلمبرداری آن منتشر شده بود!

“پارادایس” درست به مانند “مارمولک” بار کمدی خود را از شوخی با روحانیون وام گرفته است.

البته به جای “مارمولک” که رفتن یک سارق در جلد روحانی بود که موقعیتهای کمدی تشکیل می‌داد در اینجا دو طلبه و یک روحانی هستند که درگیر موقعیتهای طنزآمیز می‌شوند.

اشارات صریح به تعارضات رفتاری مسئولان مملکتی+پرسشهای طعنه‌آمیز یک طلبه

عطشانی که همین هفته با فیلم “نقش نگار” با بازی ناصر ملک‌مطیعی به سینماها می‌آید(اینجا را بخوانید) در “پارادایس” به بخشی از تعارضاتی اشاره کرده که در رفتار برخی مسئولان مملکتی وجود دارد و البته این اشارات بوده که بخشی از مشکلات را رقم زده است.

بخش دیگر مشکلات “پارادایس” ناشی از درگیریهای لفظی بوده که مرتب میان یکی از طلبه‌ها با رئیس حوزه علمیه محل تحصیلش رخ می‌دهد؛

به گزارش سینماژورنال در مرکزیت فیلم دو طلبه حضور دارند که برای شرکت در یک کنفرانس به برلین می‌روند و این در حالی است که رییس حوزه علمیه هم با آنها همسفر می‌شود. پرسشهای طعنه‌آمیز یکی از این دو طلبه که حیطه‌های مختلفی از دلایل فیلترینگ اپلیکیشنهای ارتباطی تا ماجرای حضور زنان در استادیوم را دربرمی‌گیرد سبب‌ساز آن شده که برخی از اعضای هیأت انتخاب تصمیم‌گیری درباره این فیلم را به حذف این نماها موکول کند.

اختلاف در هیأت انتخاب و رایزنیهای عطشانی برای فرستادن فیلم به جشنواره

این روزها علی عطشانی کارگردان و تهیه کننده “پارادایس” به دنبال رایزنی با مقامات بالای سازمان سینمایی است تا بتواند فیلمش را در جشنواره به نمایش درآورد.

مخالفت آشکار 3 عضو هیأت انتخاب باعث شده تا اینجای کار او یکی از حذف شدگان سودای سیمرغ جشنواره باشد با این حال موافقت دو عضو دیگر هیأت انتخاب با فیلم که به بروز یک سری اختلافات در هیأت انتخاب انجامیده باعث شده عطشانی همچنان امیدوار باشد که بتواند با لابی کردن فیلمش را به جشنواره بفرستد.

محمدعلی نجفیان، مهران رجبی و جواد عزتی در نمایی از “پارادایس”