1

دستورکار “سه کلمه‌ای” رضا بابک برای لش‌رفتاران این سالها!+ویدیو

سینماروزان/مسعود احمدی: “من کار خاصی نکردم! فقط کار خودم را کردم! کار خودتان را بکنید!”

رضا بابک بازیگر توانایی که مخاطبان را یاد سریال تلویزیونی “آرایشگاه زیبا” و مامور مافوق جدی اما رئوف امنیتی در “به رنگ ارغوان” می‌اندازد حضور در جشنواره کودک را فرصتی کرد برای بیان دستورکاری سه کلمه ای جهت استفاده نه فقط نوآموزان بلکه بسیاری از چهره‌های لش‌رفتار این سالها.

رضا بابک در واکنش به مصطفی محمودی -مدیر روابط عمومی و مجری مراسم جشنواره که از وی خواست چند کلمه ای حرف دل بزند،  گفت: الان وقتی وضعیت بچه هایی که کارشان را با کانون شروع کردند می‌بینم، متوجه می‌شوم که چقدر قشنگ حرف می‌زنند، چقدر قشنگ راه میروند، قشنگ جواب آدم را می‌دهند و قشنگ می‌شنوند چون با ادبیات و موسیقی عجین هستند و همین ادبیات و موسیقی است که انسان‌ساز است.

رضا بابک پیش از این هم گفت: من کار خاصی نکردم! فقط کار خودم را کردم!

دستورکار اصلی همین سه کلمه است: کار خودتان را بکنید!

چه خوب می‌شود جماعتی که این سالها استاد و مربی و معلم و ورک‌شاپ‌دار شده اند چنان که رضا بابک گفت اول خودشان قشنگ حرف زدن و قشنگ رفتار کردن را بیاموزند و بعد همین را به بقیه بیاموزند.

برای تماشای فیلم گفته های رضا بابک اینجا را ببینید.




انتصاب یک منتقد باسابقه در مدیریت روابط عمومی جشنواره کودک

سینماروزان: مجید زین العابدین دبیر جشنواره کودک در حکمی مصطفی محمودی از منتقدان باسابقه را به مدیریت روابط عمومی جشنواره کودک و نوجوان منصوب کرد.

مصطفی محمودی از فعالان باسابقه نقد، روزنامه نگاری و روابط عمومی است که علاوه بر تدریس در دانشگاه، هرازگاه برنامه‌های رادیویی آسیب شناسانه ای را در حیطه سینما اجرا و کارشناسی کرده است.

محمودی سابقه مدیریت در جشنواره های مختلف از فجر تا مقاومت و بسیج و ایثار و پانتومیم و… را برعهده داشته ضمن اینکه سالها دبیری اتحادیه ویدیورسانه ایران بود و بارها در هیات مدیره انجمن منتقدان سینما مسئولیت داشت.

انتصاب مصطفی محمودی به عنوان روابط عمومی جشنواره کودک
انتصاب مصطفی محمودی به عنوان روابط عمومی جشنواره کودک

مصطفی محمودی در حالی روابط عمومی جشنواره کودک را گرفته که تشتت نیروهای اغلب غیرمتخصص در ساختار قبلی روابط عمومی فارابی باعث شده بود که چه در اطلاع رسانی و چه در تولید محتواهای رسانه ای مفید درباره فعالیت های این ارگان، اختلالات متعدد به وجود آید.

در این حال محمودی باید بتواند از یک طرف بساط خودی و غیرخودی را از اطلاع رسانی جشنواره کودک برچیند و از طرف دیگر حرمت و اعتبار را به روابط عمومی کودک و سپس فارابی برگرداند‌. فارابی در دو سال گذشته از فقدان یک تیم روابط عمومی حرفه ای به شدت ضربه خورد و حالا محمودی باید با تمام توان، ساختاری یکدست و منسجم و حرفه‌ای را برای جشنواره کودک و سپس روابط عمومی فارابی ایجاد نماید…




هدررفت بیت‌المال در قالب جشنواره؟/انتقاد #کیهان از برپایی بی‌دلیل جشنواره‌های بی‌فایده با بودجه دولت!

سینماروزان/محمد شاکری: روزنامه کیهان در تحلیلی بر چرایی برپایی جشنواره کودک در دورانی که سينماي کودک وجود محسوس ندارد، از بریز و بپاش بیت‌المال برای برگزاری جشنواره گلایه کرد.

روزنامه کیهان نوشت: ديگر چيزي به نام سينماي كودك نداريم و مجبوريم دلمان را خوش كنيم به همان‌ها كه روزگاري داشته ايم و تجديد خاطره با آنها. در چنين موقعيتي و با چنان حال و روزي،واقعا گفتن و شنيدن از جشنواره فيلم كودك چه لطفي دارد وقتي ديگر نه از خواهران غريب نشاني هست و نه از قصه‌هاي مجيد خبري؟

کیهان ادامه داد: اما با اين حال جالب و البته تا حدي هم عجيب و حتي شايد خنده دار است كه ما سينماي كودك نداريم ولي جشنواره كودك داريم! درست مثل مابقي گونه‌هاي سينمايي و جشنواره‌هايمان.مثلا سينماي ملي مان هنوز يك مفهوم پرچالش، مبهم و پا در هواست ولي كشورمان پر است از جشنواره‌هاي رنگارنگ كه عناوين به ظاهر ملي را بر وجهي پرطمطراق با خود يدك مي كشند.

این روزنامه افزود: وضعيت رقت باري است و اساسا بي معني است كه ما چيزي به نام سينماي كودك نداشته باشيم و اين گونه سينمايي سال‌هاي سال باشد كه مرده و نابود شده اما يك جشنواره پر سرو صدا و پر هزينه داشته باشيم به نام كودك!و واقعا هم كه به نام كودك است و به كام ديگران.

کیهان تاکید کرد: چرا كسي جلوي اين قطار كج و بي ريل و راه و بيراهه رو را نمي گيرد و چرا مسئولين اجازه مي‌دهند فضاي كشور در عرصه هنر پر شود از اسم‌ها و رسم‌هاي دهان پر كن و بي ارزش و بي عقبه اين جشنواره‌هاي صدتا يك غاز كه تنها كاركردشان هدر‌رفتن پول بيت المال است؟

کیهان متذکر شد: اين سينما به آموزش و توليد و سالن و سواد و بينش و آدم كاربلد نياز دارد نه به يك انبان پر از جشنواره‌ها!گفتيم كه ما سينماي كودك نداريم ولي جشنواره كودك داريم!درست مثل مابقي گونه‌هاي سينمايي و جشنواره‌هايمان واين يعني فاجعه. يعني دور باطل. يعني سيكل معيوب! برگزاري جشنواره فيلم كودك آن هم در حالي كه چيزي به اسم سينماي كودك وجود خارجي ندارد، تنها مي تواند براي يك فايده باشد و آن هم اينكه مجالي فراهم آيد و مناسبتي تا گروهی دستمزدهای نجومی بگیرند ولی علاقه مندان سينماي مهم و ارزشمند كودك بتوانيم در غم و حسرت فقدان اين سينما اشك حسرت بريزند و نوحه سردهند.

انتقاد کیهان از هدررفت بيت المال در جشنواره های بی فایده
انتقاد کیهان از هدررفت بيت المال در جشنواره های بی فایده




با تاکید بر چابک‌سازی، اهتمام به صرفه‌جویی و اجتناب از هر گونه تشریفات⇐#مهدی_جوادی، دبیر جشنواره کودک شد

سینماروزان: محمد خزاعی طی حکمی سیدمهدی جوادی مدیرعامل بنیاد سینمایی فارابی را به عنوان دبیر سی و پنجمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و‌نوجوانان منصوب کرد.

تلاش برای زمینه‌سازی جشنواره جهت ارتقاء کمی و کیفی تولیدات سینمای کودک و نوجوان، حفظ و ارتقاء جایگاه بین‌المللی جشنواره به عنوان یکی از جشنواره‌های مهم حوزه کودکان و نوجوانان و بررسی شرایط بهینه برگزاری جشنواره اعم از سالانه یا دو سالانه بودن، شرایط برگزاری، شیوه و مکان برگزاری و… ناظر به آسیب‌شناسی ادوار گذشته از محورهای حکم دبیر دبیر سی‌وپنجمین جشنواره فیلم‌های کودکان و نوجوانان است.

متن کامل این حکم به این شرح است:

برادر ارجمند جناب آقای دکتر سیدمهدی جوادی
نظر به تعهد و دانش جنابعالی به سمت «دبیرسی و پنجمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان» منصوب می‌شوید. امید است با استعانت از خداوند متعال و با عنایت به برنامه‌های راهبردی سازمان سینمایی در این مسئولیت موفق باشید.

در برگزاری این جشنواره  به عنوان بزرگترین رویداد فرهنگی کودکان و نوجوانان کشور و یکی از معتبرترین جشنواره های سینمایی در حوزه کودکان و نوجوانان توجه به نکات ذیل مورد انتظار است:

1- سرلوحه قرار دادن محورهای سه گانه « اخلاق، آگاهی و امید» به عنوان راهبرد مشترک همه جشنواره های سازمان سینمایی در راهبری این رویداد سینمایی

2- تلاش برای زمینه‌سازی جشنواره جهت ارتقاء کمی و کیفی تولیدات و غنای محتوایی سینمای کودک و نوجوان؛

3-   حفظ و ارتقاء جایگاه بین‌المللی جشنواره به عنوان یکی از جشنواره‌های مهم حوزه کودکان و نوجوانان

4- بررسی شرایط بهینه برگزاری جشنواره اعم از سالانه یا دو سالانه بودن، شرایط برگزاری، شیوه و مکان برگزاری و… ناظر به آسیب‌شناسی ادوار گذشته

5- لزوم چابک‌سازی ستاد جشنواره و اهتمام به صرفه‌جویی اقتصادی و اجتناب از هر گونه تشریفات زائد

6- بهره‌گیری از همه ظرفیت‌های ملی و تمامی استان‌ها جهت ارتقاء و گستردگی جشنواره با هدف ایجاد نشاط اجتماعی در مخاطبان کودک و نوجوان

7- مشارکت گسترده اهالی سینمای کودک و نوجوان، منتقدان و اصحاب رسانه، جوانان متعهد و متخصص این عرصه و فعالان حوزه کودک و نوجوان

8- توجه ویژه به ظرفیت های استان ها به لحاظ زیرساخت، منابع و میزان مشارکت و تعامل در زمینه تولید و  میزبانی و مشارکت در این رویداد مهم

هماهنگی، همکاری و همراهی موسسات و معاونت‌های سازمان در برگزاری هر چه باشکوه‌تر جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان مورد نظر و حائز اهمیت است. موفقیت جنابعالی و همکاران را از خداوند منان مسئلت دارم.

مهدی جوادی با تاکید بر صرفه جویی، دبیر جشنواره کودک شد
مهدی جوادی با تاکید بر صرفه جویی، دبیر جشنواره کودک شد




این هم واکنش مدیر فارابی- که درعین حال دبیر جشنواره کودک هم هست- به یک پیشنهاد ساده⇐پرسش: بهتر نبود بودجه جشنواره را برای رفع مشکلات معیشتی سینماگران هزینه می‌کردید و برگزاری جشنواره را در شرایط کرونایی منتفی اعلام می‌کردید؟/پاسخ: کسانی که مباحثی از این دست را مطرح می‌کنند، تصور درستی از اندازه جامعه هنری، خواست‌ها و اولویت‌هایش ندارند!!!

سینماروزان: فاصله طولی میان آمال مدیران سینمایی با خواسته‌های کف سینما روزبروز بیشتر می‌شود و در دوران پساکرونا، این فاصله طولی، عمق بیشتری هم یافته است.

به گزارش سینماروزان یک نمونه این فاصله افتادن آن است که بدنه گرفتار سینما خواستار تعطیلی جشنواره‌های بودجه‌خوار دولتی و صرف هزینه‌ها برای بهبود معیشت سینماگران هستند ولی مدیران سینمایی محض رضای خدا حتی از کنار برگزاری یکی از جشنواره‌ها هم نمی‌گذارند.

آنچه در زیر می‌خوانید واکنش مدیر فارابی- که درعین حال دبیر جشنواره کودک هم هست به یک درخواست ساده- درباره تعطیلی یک ساله جشنواره کودک است که در خلال گفتگویی با روزنامه شرق مطرح شده است:

–عده‌ای این سؤال را مطرح می‌کنند که آیا بهتر نبود بودجه جشنواره را برای رفع مشکلات معیشتی سینماگران هزینه می‌کردید و برگزاری جشنواره را در شرایط فعلی منتفی اعلام می‌کردید؟
در جشنواره امسال، برای استیفای حقوق هنرمندان سینما، برای هر اثر کوتاه و بلند داستانی که به‌صورت آنلاین پخش شد، «هزینه نمایش Screening Fee» پرداخت شد که در شرایط پیش‌آمده ناشی از بیماری همه‌گیر کرونا که باعث شده هنرمندان سینما برخی خانه‌نشین و برخی کم‌کار باشند، کمک‌معیشتی هر‌چند ناچیز برای آنها فراهم شود. افزون‌بر‌این، جشنواره آینه‌ای از تلاش هنری هنرمندان است که به‌نوعی فضای جدید برای معرفی و نمایش و نقد و مطرح‌شدن آن در افکار عمومی و رسانه‌ها ایجاد می‌کند؛ بنابراین از این بخش جشنواره هم هنرمندان منتفع می‌شوند.
اساسا کسانی که مباحثی از این دست را مطرح می‌کنند، گویی تصور درستی از اندازه جامعه هنری، خواست‌ها و اولویت‌هایش ندارند.

‌--چطور به این نتیجه رسیدید؟
ببینید، از سویی جامعه هنری و سینماگران کشور ما بسیار جامعه بزرگ و متنوعی است و از سوی دیگر اساسا هزینه برگزاری جشنواره‌ها در ابعادی که این دوستان تصورش را دارند، نیست. البته خوشبختانه و با سیاست شفاف‌سازی در سازمان سینمایی، چیزی برای پنهان‌کردن وجود ندارد و همه شهروندان در کشور از این حق برخوردار شده‌اند. بنابراین سخنانی از این دست برای دست‌اندرکاران حوزه سینما کمی عجیب ‌و خرق‌عادت به حساب می‌آید.
مثلا برگزاری همین جشنواره فیلم کودک و نوجوان در شرایط کرونایی، به‌هر‌حال نیازمند جسارت و جرئت فراوانی(!!!) بود‌ و اگر برگزار نمی‌شد، سوی چراغ سینمای کودک و نوجوان در کشورمان، با مخاطرات جدی روبه‌رو می‌شد. حالا و پس از زحمت دبیرخانه‌ و برگزاری جشنواره به این شکل جدید‌ که هم با صرفه‌جویی در منابع هزینه‌ای‌ هم با رشد در مخاطبان و هم بالاخره با گسترش و توزیع عادلانه محتوا در سراسر کشور همراه بوده است، تمرکز بر وجوه مالی جشنواره، آن‌هم در‌حالی‌که بودجه اختصاص‌یافته به آن از متوسط بودجه یک فیلم هم کمتر است، واکنش منصفانه‌ای نیست.
آنچه ما از منتقدان و دلسوزان انتظار داریم، بررسی نقاط ضعف و قوت جشنواره است تا این مسیر ادامه داشته باشد، معروف است که جشنواره‌ها، نخستین نهادهایی هستند که در سینماهای کشورها بنا می‌شوند و آخرین چراغ‌هایی که می‌توان خاموش کرد، چراغ جشنواره‌هاست. اینکه به‌جای تلاش برای بهینه‌سازی و نقد، تلاش کنیم چنین جشنواره مهمی را از اعتبار بیندازیم به نفع هیچ‌کس نیست.




حرفهای یکی از برگزیدگان متاخر جشنواره کودک⇐مگر برگزاري جشنواره کودک به شيوه حضوري چه دستاوردي داشته كه حالا برپايي آنلاين آن مثمرثمر باشد؟؟/بهتر است بودجه‌ جشنواره‌ها، به اهالي بيكارمانده هنرمند اختصاص داده شود كه متاسفانه روزگار بسيار هولناكي را مي‌گذرانند!!

سینماروزان: «مگر برگزاري جشنواره به شيوه حضوري چه دستاوردي در اين سال‌ها داشته كه حالا شكل برپايي آنلاين آن مثمرثمر باشد؟»

حرفهای بالا حرفهای سینماگری نیست که از دور، دستی بر آتش داشته باشد؛ این حرفها، حرفهای سینماگری است که فیلمی از خودش برگزیده جشنواره کودک بوده است.

حميدرضا قطبي كارگردان فيلم «قطار آن شب» كه اتفاقا جوايز بسياري از جمله جايزه بدعت و نوآوري را از سي و دومين دوره جشنواره فيلم‌هاي كودكان و نوجوانان دريافت كرده، صرف برگزاري اين رويداد را كافي نمي‌داند و اين پرسش را مطرح مي‌كند كه مگر برگزاري جشنواره به شيوه حضوري چه دستاوردي در اين سال‌ها داشته كه حالا شكل برپايي آنلاين آن مثمرثمر باشد؟ 

او مي‌گويد: برگزاري جشنواره بيشتر به هياهويي مي‌ماند كه هر سال برپا مي‌شود. فضايي ايجاد مي‌شود كه عده‌اي برنامه‌هاي‌شان را اجرا كنند، نهادها بيلان كاري و گزارش‌هاي سالانه خود را تحويل دهند و بعد از پايان جشنواره هم متوليان برگزاري اين رويداد آن را به امان خدا رها مي‌كنند و فيلم‌هايي كه در اين گردهمايي مورد توجه قرار مي‌گيرند نه پشتيباني لازم مي‌شوند و نه اكران درستي در سينماها دارند؛ ضمن اينكه هنگام اكران در رقابت ناسالم با فيلم‌هاي تجاري اصلا اجازه عرض اندام به آنها داده نمي‌شود و به قول معروف فيلم مي‌سوزد.

قطبی ادامه داد: البته ناگفته نماند اين وسط تعدادي از فيلم‌هاي كودك ارگاني، به واسطه ارتباطاتي كه دارند گليم‌شان را از آب بيرون مي‌كشند و به گيشه خوبي دست پيدا مي‌كنند.

قطبي با بيان اينكه به خاطر شرايط كرونايي، امسال جشنواره با محدوديت زيادي برگزار شد و نمايش فيلم‌ها حضوري و به صورت عمومي نبود، توضيح مي‌دهد: همين ميزان اثرگذاري آن را پايين مي‌آورد. اساساشعار هر خانه يك سينما، مسكني است بر دردهاي كرونايي وگرنه فيلم را بايد در سينما ديد و حالا كه انگار همه زورشان به سينماها مي‌رسد و كلا فيلم، خانه‌نشين شده است چگونه مي‌توان از يك هيجان، لذت و بازخورد عمومي از فيلم و فيلم كودك صحبت كرد؟

اين كارگردان در بخش ديگري از صحبت خود با بيان اينكه ذات جشنواره بايد مشوق فيلمساز باشد كه وقتي فيلم‌شان ديده و با اقبال عمومي روبرو مي‌شود، فعاليت‌شان را در اين حوزه بيشتر كنند، مي‌گويد: از اين جهت برگزاري چنين رويدادي در جذب كارگردانان موثر است، به شرطي كه هنگام ساخت و عرضه، فيلم‌شان مورد حمايت هم قرار گيرد. تلويزيون و آموزش و پرورش و كانون پرورش فكري كودكان و نوجوانان به وسط ميدان بيايند و كمك كنند. اصلا چه اشكالي دارد مسوولان جشنواره يك سال اين رويداد را برگزار نكنند به جايش از ساخت و عرضه درست فيلم‌هاي كودك حمايت كنند؟

قطبي با اشاره به اينكه رسالت جشنواره كودك حمايت از فيلمسازان اين حوزه است، مي‌گويد: فيلم «قطار آن شب» جايزه بدعت و نوآوري را از جشنواره كودك و نوجوان دريافت كرد. اين در هر جاي دنيا بدان معني است كه از فيلم بعدي اين كارگردان بايد حمايت شود اما فارابي فيلمنامه «توران تور» كه اقتباسي است از كتاب عباس جهانگيريان  را رد مي‌كند. اين نشانه آن است كه متاسفانه تداومي در حمايت از سينماگران مستقل از سوي مسوولان وجود ندارد و حضور اين يا آن فيلمساز در اين حوزه كاملا اتفاقي و شانسي است.

قطبی تاکید کرد: در پايان ضمن نگراني براي زحمتكشان حرفه سينما و تئاتر پيشنهاد مي‌كنم كه بودجه‌هاي فرهنگي جشنواره‌ها كه هر سال در شرايط عادي حيف و ميل مي‌شود و امسال آشكار است كه به خاطر محدوديت‌ها مفري براي بريز و بپاش ندارد به اهالي بيكار مانده هنرمند اختصاص داده شود كه متاسفانه از هيچ نوع حمايت مادي و قانوني برخوردار نيستند و  روزگار بسيار هولناكي را مي‌گذرانند.




عواقب اصرار بیهوده بر صرف هزینه برای برگزاری جشنواره کودک در اوج شیوع کرونا ⇐رخوت عمیق و خالی بودن سالن به‌هنگام نمایش آثار!+فقدان بازتاب رسانه‌ای چشمگیر!+عدم اکران آنلاین آثار رقابتی علیرغم وعده قبلی!+محدود شدن سهم اصفهان در جشنواره+…

سینماروزان: شاید کمتر کسی فکرش را هم می‌کرد که در روزهای اوج پیک سوم کرونا که منجر به تعطیلی تهران و برخی کلانشهرها شده، جشنواره فیلم کودک و نوجوان با صرف هزینه‌‌ای هنگفت-که می‌شد آن را صرف معیشت سینماگران کرد- در دو شهر تهران و اصفهان برگزار شود.

به گزارش سینماروزان و به‌نقل از گزارش مجتبی اردشیری در روزنامه فرهیختگان، تا پیش از جشنواره کودک، تنها جشنواره فیلم مقاومت به‌صورت کاملا محدود برگزار شد که آن هم کاملا مهجور و بی‌‌بازخورد جدی بود اما برگزاری جشنواره‌ای مانند کودک در روزهایی که تمام سینماهای تهران تعطیل است آن‌هم با اعلام الگوبرداری از جشنواره ونیز، حقیقتا تعجب‌آور است.

اصرار بر‌ برگزاری جشنواره در دل کرونا عواقب منفی خاص خود را داشته است؛ از رخوت عمیق و خالی بودن سالن به‌هنگام نمایش آثار تا فقدان بازتاب رسانه‌ای چشمگیر! و از عدم اکران آنلاین آثار رقابتی علیرغم وعده قبلی تا عدم شراکت جدی اصفهان در جشنواره و…

امسال که سینماهای مردمی رخت بربسته، تنها دو سینما مسئولیت نمایش فیلم‌ها را برعهده دارند. پردیس سیتی‌سنتر اصفهان که درواقع بزرگ‌ترین پاساژ نصف‌جهان است و از امکاناتی نظیر هایپراستار بزرگ، شهربازی، فودکورت و رستوران، شهر کتاب، چندصد باب مغازه و پارکینگ رایگان برخوردار است، خالی‌تر از دوره‌های گذشته بوده و استقبال چندان چشمگیری از آن به عمل نیامد.

در سینما فرهنگ تهران نیز اوضاع چندان خوشایند نیست. برخی از رسانه‌ای‌ها در چهارمین روز جشنواره اعلام کرده‌اند هنوز کارت جشنواره آنها صادر نشده است. بنابراین در غیاب تماشاگران عادی و احیانا برخی رسانه‌ها، تنها عوامل فیلم‌ها هستند که می‌توانند به این سینما تردد داشته باشند که این عوامل نیز برای تماشای فیلم خود و حضور در نشست خبری بعد از فیلم در سینما فرهنگ حاضر می‌شوند. خالی‌بودن سالن نمایش فیلم در فرهنگ به‌اندازه‌ای توی ذوق می‌زند که وقتی «سیدجواد هاشمی» برای تماشای فیلم خود (تورنادو 2: جزیره فضایی) به این سینما رفت، از تعداد زیاد صندلی‌های خالی فرهنگ متعجب شد و این نکته را در نشست خبری بعد از فیلم نیز به زبان آورد. در نظر بگیرید فیلم هاشمی را می‌توان جزء شاخص‌ترین اثر جشنواره این دوره دانست که در بخش رقابتی هم حضور دارد و خاطره خوبی از قسمت اول این فیلم، همراه تماشاگر است اما با این حال، اهالی رسانه و دیگر حاضران کم‌تعداد سینما فرهنگ بازهم استقبالی از آن به عمل نیاوردند. حالا در نظر بگیرید اوضاع برای فیلم‌های گمنام بخش رقابتی و دیگر بخش‎های جنبی و آثار کوتاه و پویانمایی به چه وضع اسفباری ختم خواهد شد.

یعنی یک جشنواره جهانی(؟؟) که عمده تیم خبری و رسانه‌ای آن در تهران متمرکز است و هر فیلم نیز عوامل بسیاری داشته و درکنار این، چندین مدعو خارجی هم دارد، از پرکردن سالن نمایش یک فیلم در منطقه خوش‌آب‌وهوای تهران مستاصل است. اگر در ادوار قبلی جشنواره بود، این ادعا مطرح بود که سینماهای مردمی با مشکلاتی درجهت پرکردن تمام صندلی‌هایش مواجه هستند اما اکنون که تمام امکانات جشنواره تنها در یک سینما فرهنگ خلاصه شده، چرا جشنواره نتوانسته حتی یک سالن این سینما را به‌صورت یکی‌درمیان برای تماشای فیلم پر کند؟

علاوه‌بر سالن‌های خالی جشنواره در تهران و اصفهان، بازتاب این رویداد فرهنگی که درحال حاضر، مهم‌ترین رویداد فرهنگی کشور طی روزهای اخیر است، در مطبوعات و دیگر رسانه‌ها بسیار اندک است. رسانه‌های ولو سینمایی، اشارات چندانی به این اتفاق ندارند و در اتفاقی کم‌سابقه، رسانه ملی هم ترجیح داده موضعی چراغ‌خاموش درقبال برگزاری جشنواره داشته باشد. در ادوار گذشته برخی سرمایه‌های گروه کودک تلویزیون ازجمله عموپورنگ، ململ و… ویژه‌برنامه‌هایی به‌مناسبت جشنواره کودک تهیه و حتی لوکیشن و استودیوی کار خود را به اصفهان منتقل می‌کردند اما این برنامه‌ها امسال، همان روال عادی خود را دنبال کرده و انگارنه‌انگار که جشنواره‌ای درحال برگزاری است.

در سطح شهر نیز نشانه چندانی از نمادهای جشنواره کودک به چشم نمی‌خورد. تنها در برخی خیابان‌های مرکزی اصفهان، برخی المان‌های مربوط به جشنواره کودک نصب شده و دیگر هیچ خبری از حیات شهری جشنواره را نمی‌توان مشاهده کرد.

در دوره‌ای که به‌دلیل کرونا، می‌شد تمام تمرکز را روی دو سالن محدود سینما و برنامه‌های تبلیغاتی تلویزیونی گذاشت، بازهم شاهد رخوت عمیقی در این دو بخش هستیم تا همان گزاره تاریخی عدم جذب مخاطب توسط جشنواره کودک، این‌بار قوی‌تر از همیشه مطرح شود که چطور جشنواره، لااقل در این دوره نتوانست تهدید را تبدیل به فرصت کرده و از امکان کوچک‌شدن اجتناب‌ناپذیر جشنواره، به‌نفع خود و انتقادهایی که هرساله از این رویداد می‌شود، بهره ببرد؟

یکی از محورهایی که مسئولان جشنواره امسال تا پیش از برگزاری، خیلی روی آن مانور دادند، بخش آنلاین جشنواره امسال بود. صحبت آنها این بود که آثار جشنواره امسال روی پلتفرم‌های نماوا، فیلیمو و تلویزیون تعاملی تیوا نمایش داده می‌شود و اگرچه سینماهای مردمی نخواهند داشت اما دوستداران سینمای کودک می‌توانند آثار این دوره را در خانه تماشا کنند.

اقدامی در ظاهر مثبت که مخاطرات بسیاری نیز داشت. اصلی‌ترین دغدغه چنین طرحی، قاچاق فیلم و لو رفتن آن در فضای مجازی بود. برخی رسانه‌های غیررسمی حتی ادعا کردند با صاحبان آثار موافقت شده درصورت قاچاق آثارشان تا 35میلیون تومان خسارت به صاحبان آن آثار تعلق خواهد گرفت؛ گزاره‌ای که به‌دلیل مسجل‌نبودن، نمی‌توان راجع به آن سخن گفت.

اما با آغاز جشنواره مشخص شد نمایش آنلاین شامل 11فیلم مهم بخش رقابتی نمی‌شود و تنها فیلم‌های بلند سینمایی که در بخش مسابقه حضور ندارند، فیلم‌های کوتاه، انیمیشن‌ها و برخی فیلم‌های خاطره‌انگیز سالیان قبل جشنواره کودک در این پلتفرم‌ها قابل نمایش هستند. فیلم‌های بلند 10هزار تومان و دیگر آثار نیز 5هزار تومان قیمت‌گذاری شده‌اند. فرصت تماشای آثار نیز 8ساعت خواهد بود.

اینکه آثار بخش مسابقه جشنواره کودک، در اکران آنلاین حضور ندارد، اتفاقی عقلانی و درجهت پرهیز از قاچاق است اما چرا مسئولان جشنواره مدام پیش از آغاز این رویداد عنوان می‌کردند آثار این دوره از جشنواره به‌صورت اینترنتی هم قابل مشاهده است؟ وقتی مهم‌ترین بخش جشنواره در اکران آنلاین حضور ندارد، نمایش دیگر بخش‌ها که در اکران حضوری ولو با بلیت رایگان نیز کسی را به سالن‌ها نمی‌فرستاد، چه محلی از اعراب می‌تواند داشته باشد؟ تازه مخاطب برای تماشای این بخش‌ها، باید بلیت‌های 5 و 10هزار تومانی خریداری کند.

این شکل تبلیغات که منحصرا برای این دوره از جشنواره کودک در نظر گرفته شد، چندان درست بیان نشد و سطح انتظارات را از نمایش آنلاین آثار این دوره بالا برد که اگر آثار بخش مسابقه نمایش داده می‌شد و آن آثار مورد قاچاق واقع نمی‌شد، آن زمان می‌توانستیم از این اتفاق به‌عنوان دستاورد مهم جشنواره این دوره نام ببریم اما درحال حاضر این اتفاق تنها به آیتمی تبدیل شده برای پرکردن رزومه اقدامات این دوره.

خیلی جالب است که این جشنواره به‌نام اصفهان است و به گفته مسئولان برگزاری، تمام سینماگران جهان، این جشنواره را به‌نام اصفهان می‌شناسند اما تمام تصمیم‌گیری‌ها و حالا امسال فرآیند اجرایی آن در تهران و توسط فارابی درحال انجام است.

تا سال گذشته، به‌واسطه حضور سینماگران در اصفهان و وجود سینماهای مردمی در این شهر، این‌طور تصور می‌شد که بخشی از امور اجرایی توسط اصفهانی‎ها درحال انجام است اما امسال که ماهیت حقیقی جشنواره کودک نمایان شده، دست فارابی به‌عنوان مالک تمام‌عیار صفرتاصد این جشنواره از سیاستگذاری تا اجرا عیان گشته است. حتی کاخ جشنواره نیز به‌جای سیتی‌سنتر اصفهان، فرهنگ تهران درنظر گرفته شده و فیلم‌های جشنواره با حضور کارگردان و عوامل اجرایی در این سینما نمایش داده شده و حتی نشست‌های خبری فیلم‌ها نیز در سینما فرهنگ انجام می‌شود. سهم اصفهان هم یک سالن برای اصحاب رسانه و هنرمندان این شهر است که با کارت جشنواره می‌توانند بروند و فیلم‌های این دوره را تماشا کنند!

این مساله سال‌هاست که توسط مدیریت فرهنگی اصفهان مورد اعتراض واقع‌شده و به‌جایی هم نرسیده است. سهم اصفهان در برگزاری جشنواره، تنها به‌لحاظ جغرافیایی محدودشده و در موارد کمرنگی چون داوران نوجوان و مواردی از این‌دست، سهم چندانی در پروسه اجرایی و مخصوصا سیاستگذاری جشنواره نداشته و تمام تصمیم‌گیری‌ها و حتی تیم خبری جشنواره در دست تهران و فارابی است.

با این توصیف‌هایی که از جشنواره امسال به عمل آوردیم، باز به همان پرسش کلیدی می‌رسیم که ضرورت برگزاری چنین جشنواره‌ای چه بود؟ وقتی مردم قرار نیست تولیدات جدید سینمای کودک کشور را ببینند، وقتی سینماگرانی بیرون از آثار شرکت‌کننده در این رویداد حضور ندارند، وقتی هیچ جریان‌سازی از این اتفاق در محدوده کشور و حتی پایتخت رقم نخورده، پس برگزاری جشنواره کودک امسال چه منفعتی داشت؟

اینکه چنین رویدادی باید در تاریخ مقرر خود برگزار شود و قرار نبود هیچ دستاوردی از این محل برای سینمای کودک به دست بیاید، پس چه الزام و اصراری به برگزاری آن بود؟ سینماهای پایتخت هم‌اکنون حدود 20روز است که تعطیل هستند، در این بین آمدند و برای برگزاری جشنواره در این شرایط حاد کرونایی، یک سینما را باز کردند؛ آیا چنین الزامی ضروری بود؟ با این حرکت چه حمایتی از سینمای کودک به عمل آمد؟ تا پیش از این، یکی از انتقادهایی که به جشنواره کودک می‌شد، عدم حمایت از پروسه تولید در این ژانر بود؛ اتفاقی که هنوز هم از سطح همکاری فارابی در تولید که آن‎‌هم شامل بسیاری از فیلم‌ها در تمامی ژانرها می‌شود، فراتر نرفته است.

نمونه نقدش هم موجود است: تا پیش از تعطیلی سینماها، فیلم «پیشی‌میشی» روی پرده بود که با تعطیلات فعلا 20روزه سینماها، به محاق رفت. جشنواره کودک چه تدبیری برای احیای این فیلم انجام داده یا می‌دهد؟  مدیرعامل فارابی پیش‌تر در گفت‌وگویی و در انتقاد به عدم تخصیص هزینه‌های جشنواره کودک به بحران معیشتی هنرمندان عنوان کرده بود: «هزینه این جشنواره‌ها از محل جشنواره تامین می‌شود و وقتی جشنواره‌ای برگزار نشود معنایش آن نیست که آن بودجه را بگیریم و در بخش دیگر هزینه کنیم.» همین چند روز پیش بود که برخی اخبار غیررسمی از جشنواره فیلم کوتاه تهران سخن گفتند و اینکه قرار است بخشی از بودجه این جشنواره به معیشت سینماگران این حوزه اختصاص یابد. بنابراین چطور آن جشنواره می‌تواند از محل برگزاری جشنواره به رفاه سینماگرانش برسد اما جشنواره‌ای مانند کودک یا فجر نمی‌توانند؟

فارغ از اینکه چقدر این سخن مدیرعامل فارابی درست است و آیا واقعا نمی‌شود چنین هزینه‌ای را در بخش دیگر هزینه کرد، باید به این حقیقت رجوع کنیم که برگزاری جشنواره در چنین روزهایی و با این ابعادی که در اصفهان و تهران برشمردیم، چه آورده‌ای برای سینمای ایران، هنرمندان حوزه سینمای کودک و اصلا همان فیلم‌های حاضر در جشنواره دارد؟ جز یک سلسله‌کارهای کلیشه‌ای از افتتاحیه تا اختتامیه که میان چند فیلم بدون تماشاگر برگزار می‌شود و در روز پایانی هم چند فیلم جایزه می‌گیرند و عده‌ای هم به فرآیند داوری اعتراض می‌کنند.

اگر استدلال برگزارکنندگان، الزام به برگزاری سالانه این رویداد تحت هر شرایطی است که هیچ، اما اگر بخواهند از درون آن به‌دنبال آورده‌ای برای سینمای ایران، سینمای کودک یا حتی مخاطبان این سینما باشند، خیلی حرف وجود دارد چون اصلا آورده‌ای از این محل به هیچ‌کدام از این طرف‌ها حواله نشده که حالا مسئولانش بخواهند ژست آن را بگیرند.

منتقدان پرتعداد این جشنواره به کارکرد و راندمان این جشنواره اشاره کرده و آن را در اندازه محفلی برای دورهمی و خرج بی‌دلیل بودجه‌های دولتی متهم می‌کنند. بودجه‌هایی که به اعتقاد بسیاری از منتقدان، می‌تواند در بخش‌های دیگری از سینمای کودک نظیر فرآیند تولید، اکران و… هزینه شده و دستاوردهای به‌مراتب بهتر و ارزشمندتری از جشنواره به دست آورد.




دو جشنواره مقاومت و حقیقت هم آنلاین شدند⇐همچنان امیدواریم این آنلاین شدن کرونایی به کاهش چشمگیر هزینه‌ها منجر شود و نه تغییر روش هزینه‌ها!

سینماروزان: بعد از آن که کرونا اسباب خیر شد و جشنواره کودک را آنلاین نمود حالا از یک طرف جشنواره مقاومت از آنلاین شدن خبر داده و از طرف دیگر جشنواره حقیقت.

به گزارش سینماروزان دست‌اندرکاران جشنواره مقاومت البته همچنان امیدوارند به برگزاری غیرآنلاین جشنواره و در این جهت، جشنواره را به دو بخش قسمت کرده‌اند و بخش اول را آنلاین نموده‌اند.

ولی جشنواره مستند حقیقت آن طور که شورای سیاستگذاری‌اش، اعلام نموده بناست کاملا آنلاین برگزار شود.

امیدواریم این برگزاری آنلاین منجر شود به کاهش هزینه و جلوگیری از اتلاف بیت‌المال و نه تراشیدن مفری تازه برای فاکتورسازی جهت خرج بودجه‌های میلیاردی.




جشنواره کودک، آنلاین شد!⇔امید که این اثر مثبت کرونا، منجر شود به کاهش بریز و بپاش و جلوگیری از اتلاف بین‌المال!

سینماروزان: فراخوان جشنواره سی و سوم کودک و نوجوان منتشر شده و علاوه بر شراکت شهرداری اصفهان با فارابی در تامین هزینه‌ها، تاکید شده بر برگزاری “آنلاین” جشنواره.

با اینکه اساسا حتی در زمان باز بودن سینماها هم اکران مختص کودک نداشتیم و حتی در آن زمان هم برگزاری جشنواره کودک، اغلب جز برای دست‌اندرکاران فایده‌ای نداشت، کاری نداریم و اینکه الان که سینماها کاملا درمحاقند برگزاری جشنواره چه فایده‌ای دارد به‌کنار.

اینکه بالاخره ویروس کرونا باعث شد برگزاری جشنواره به شکل بیرونی و با صرف هزینه هتل و مسافرت به اصفهان و خورد و خوراک و… ملغی شده و برگزاری آنلاین در دستور کار قرار گیرد خودش جای امیدواری است.

هرچند مجازی شدن جشنواره کودک باعث کم شدن بخشهای آن نشده و همچنان از بخش کوتاه تا بلند و حتی بین‌الملل(!) در فراخوان آمده ولی امیدواریم که آنلاین شدن جشنواره، حرکتی جدی باشد به سمت کاهش هزینه‌های هنگفتی که در سالهای گذشته در این جشنواره می‌شد.




یک مدیر سابق فارابی خطاب به علیرضا تابش که از خواهرزادگی رییس اصلاحات به مدیریت همزمان فارابی و جشنواره کودک رسیده⇐برگزاری جشنواره کودک در شرایطی که سینمای کودک رونق ندارد چه فایده ای دارد؟؟/وقتی بهترین فیلم جشنواره کودک در فصل مرده اکران روی پرده میرود چه توجیهی داریم برای صرف هزینه جهت جشنواره کودک؟/وقتی همین امسال فقط هفت فیلم(!) در بخش مسابقه جشنواره کودک هستند اصلا چه نیازی هست به صرف هزینه برای برگزاری جشنواره؟/حداقلش این است که جشنواره را دوسالانه کنند و مابه التفاوت هزینه ها را صرف تولید آثار باکیفیت یا ساخت سالنهایی استاندارد ویژه فیلمهای کودک کنند

سینماروزان: در کشور جشنواره زده ایران اگر ماهی بگذرد و جشنواره ای برگزار نشود باید تعجب کرد و عجبا که در این کشور برای تعدیل کمی جشنواره ها یک شورای تازه مرکب از افرادی شکل میگیرد که برخی از آنها سالیان طولانی نمک گیر همین جشنواره های رنگارنگ بوده اند.همین است که جشنواره ای مانند کودک همه ساله با هزینه ای چندمیلیاردی برگزار میشود بدون اینکه یکی از مدیرانش از خود بپرسند این همه هزینه چه تأثیری در رشد سینمای کودک داشته؟؟؟

جعفر گودرزی از فعالان رسانه که سابقه مدیریت در فارابی را هم داشته در مناظره ای با حضور علیرضا تابش مدیر همزمان فارابی و جشنواره کودک در شبکه خبر با انتقاد از روند فرسایشی جشنواره کودک گفت: برگزاری جشنواره کودک در شرایطی که سینمای کودک رونق ندارد چه فایده ای دارد؟؟ همین امسال فقط هفت فیلم در بخش مسابقه جشنواره کودک حاضر هستند! صرف هزینه میلیاردی برای جشنواره ای با هفت فیلم(!) چه توجیهی دارد؟؟ حداقلش این است که در این شرایط جشنواره را دوسالانه کنند تا لااقل مابه التفاوت هزینه ها صرف تولید فیلمهای باکیفیت یا سالنهای استاندارد ویژه فیلمهای کودک شود.

گودرزی با رد نظریه شکل گیری سینمای کودک در دهه شصت گفت: برخلاف تصورات هم سابقه سینمای کودک و هم سابقه جشنواره کودک به قبل از انقلاب و کانون پرورش فکری کودک و نوجوان برمیگردد. آنجا بود که کلید را زدند و در دهه شصت این سینما به باروری رسید ولی به مرور کلا سینمای کودک به محاق رفت.

جعفر گودرزی ادامه داد: تولید فیلم کودک کاملا دولتی شده و کلی هزینه میکنند برای تولید فیلم کودک ولی در اکران سینمای کودک کاملا رها شده یعنی هرچه بودجه هست صرف تولید میشود. وقتی بهترین فیلم جشنواره کودک در فصل مرده اکران روی پرده میرود چه توجیهی داریم برای صرف هزینه جهت جشنواره کودک؟ نمونه اش فیلم “ضربه فنی” که برگزیده جشنواره کودک بود و 23 بهمن و آن هم به صورت محدود روی پرده رفت.

این روزنامه نگار خاطرنشان ساخت: این روزها سینمای کودک هست ولی جریان ساز نیست. در دنیا پرفروشترین فیلمها مربوط به سینمای کودک است ولی اینجا سفارشی ترین فیلم ها مربوط به سینمای کودک است.

گودرزی افزود: هر وقت سینمای ما به ادبیات کودک نزدیک شد اتفاقات خوبی برای سینمای کودک افتاد ولی سالهاست که ادبیات کودک را فاکتور گرفته ایم! چرا؟ چون در سینمای دنیا ماهها صرف فیلمنامه میکنند ولی اینجا کمترین وقت را برای فیلمنامه میگذارند.

جعفر گودرزی تأکید کرد: اوضاع سینمای نوجوان به مراتب بدتر است چون اصلا به سینمای نوجوان نزدیک نمیشوند. مثلا فیلم “هیس…” که در زمان حضور خودم در فارابی تولید شد به سختی مجوز گرفت و حتی در جشنواره کودک رونمایی نشد تا دردسرزا نشود ولی اگر میخواهیم سینمای نوجوان رشد کند باید در این حیطه و بخصوص درباره مسأله بلوغ کار کنیم. ولی فراموش نکنیم که بدون ایجاد فضای مناسب برای اکران آثار کودک و نوجوان هرچقدر هم هزینه در تولید و برگزاری جشنواره کنیم فایده ای نمی بریم.




یک روحانی؛ پشت‌صحنه تولید فیلمی که جوایز اصلی جشنواره کودک را درو کرد+عکس⇔تهیه‌کننده این فیلم رفیق سالهای دور مخملباف است+اظهارنظر بدیع این روحانی درباره امکان قرائت قرآن با موسیقی و تقدیر از مدیرعامل ۱۱شغله خانه سینما!

سینماروزان: شاید خیلیها ندانند هسته اصلی تولید فیلمی به نام «اسکی‌باز» که از سی امین جشنواره کودک به دبیری علیرضا رضاداد بیش از پنج جایزه و از جمله جوایز بهترین فیلم و بهترین کارگردانی را دریافت کرد، یک روحانی با نام شهاب‌الدین طباطبایی است.

به گزارش سینماروزان این روحانی چون کارت تهیه کنندگی نداشته مجبور شده از حضور محمد احمدی به عنوان تهیه کننده استفاده کند؛ محمد احمدی رفیق سالیان دور محسن مخملباف و مدیر تولید آثاری نظیر «نون و گلدون» و «گبه» است و نخستین تجربه کارگردانیش «شاعر زباله ها» را هم با فیلمنامه ای از مخملباف ساخت.

حجت اسلام سید شهاب‌الدین طباطبایی به عنوان مجری طرح فیلم در سی‌امین دوره جشنواره فیلم‌های کودکان و نوجوانان از سوی تهیه‌کننده این فیلم (محمد احمدی) مورد تقدیر قرار گرفت و به نظر می‌رسید که اولین بار  است این روحانی در حوزه سینما فعالیت داشته است، در حالی که او به گفته خودش سال‌هاست سابقه کار در سینما، تئاتر و تلویزیون را دارد و در بخش شعر و نمایشنامه‌نویسی هم برگزیده شده است و البته نظرات بدیعی هم درباره ارتباط هنر با قرآن دارد.

او در گفت‌وگویی با «ایسنا» درباره ساخت این فیلم و حضورش در عرصه سینما بیان کرد: من سال‌هاست در حوزه سینما، تئاتر و تلویزیون کار می‌کنم اما تا کنون خیلی‌ها نمی‌دانستند من یک روحانی هستم. در واقع سال 90 اولین کار تصوری‌ام را به عنوان یک بازیگر در فیلم «راه بهشت» به کارگردانی مهدی صباغ ‌زاده انجام دادم و بعد فیلم «سیاه و سفید» را به کارگردانی محمدتقی انصاری داشتم که از شبکه‌های مختلف از جمله شبکه سحر پخش می‌شود.

طباطبایی با اشاره به اینکه در فیلم «اسکی‌باز» هم بازی کرده است، گفت:‌ طرح اولیه فیلم را به همراه آقای نجفی نوشتیم و بعد برای ادامه کار به فیلمنامه‌نویس ارائه شد، اما برای ساخت به دلیل اینکه کارت صنفی تهیه‌کنندگی نداشتم باید فیلم را با حضور یک تهیه کننده حرفه‌ای سینما می‌ساختیم که دراین باره لازم است از آقای شاهسواری (مدیرعامل خانه سینما) تشکر کنم که ما را با آقای احمدی آشنا و مرتبط کرد.

وی افزود: اصل زندگی من بر روی هنر می‌چرخد و به این مسئله افتخار می‌کنم چون همانطور که دین و روحانیت را مقدس می‌دانم هنر را هم مقدس می‌دانم و هیچ وقت آن‌ها را از یکدیگر جدا یا در مقابل هم ندیدم. حتی معتقدم در حوزه دینی، قرآن بر پایه هنر استوار است و مثلا در حوزه موسیقی آیاتی از  قرآن از جمله آیه‌های آخر سوره «حشر» را برپایه موسیقی می‌توان قرائت کرد. علاوه بر این‌ها قصه‌گویی قرآن هم می‌تواند بهترین متن و فیلم‌نامه‌ها را بر اساس فراز و فرود و درام قصه نویسی در خود داشته باشد.

حجت‌السلام طباطبایی ادامه داد: من در کنار این موضوعات به حوزه کودک نیز علاقه زیادی داشتم و به نظرم این حوزه در سینما خیلی غریب مانده و به آن جفا شده است، چون بیشتر سینماگران به سمت گیشه رفته‌اند به همین دلیل دوست داشتم در این حوزه کار کنم و از آنجا که شهرستان «کوهرنگ» را دیده بودم به نظرم آمد شاخصه‌های گردشگری این منطقه باید در قالب یک فیلم معرفی شود.

وی با تاکید بر اینکه کودکان معصومیت دارند و در فضای فکری و فرهنگی تاثیر گذار هستند که قضیه همیار پلیس این موضوع را اثبات می‌کند، درباره چگونگی ساخت فیلم هم توضیح داد: ما برای ساخت این فیلم سختی‌های زیادی داشتیم و به لحاظ بودجه خیلی اذیت شدیم چون نه دولت و نه هیچ کدام از مجموعه‌های خصوصی حمایتی نکردند. یادم می‌آید زمانی که وزیر ورزش فعلی، رییس سازمان میراث فرهنگی و گردشگری بود راف‌کات فیلم را برایشان پخش کردم اما دریغ از یک  توجه. فقط ما را به آقای ایوبی معرفی کردند و بعد هم به بنیاد سینمایی فارابی ارجاع داده شدیم که در آنجا نیز به نتیجه نرسیدیم.

او البته با اشاره به اینکه «اسکی‌باز» را سال 94 تمام کرده و با تشکر از علیرضا تابش (مدیرعامل بنیاد سینمایی فارابی) برای حمایت‌هایش در زمان مدیریت جدید سازمان سینمایی تاکید کرد:‌ یک نکته را به عنوان درد می‌گویم که تا وقتی مسئولان یک جامعه دغدغه هنر ندارند و فقط دنبال طرح مسائل سیاسی در رسانه‌ها هستند به هیچ جایی نخواهیم رسید.

این روحانی بازیگر و شاعر همچنین در پاسخ به اینکه با توجه به سختی‌هایی که به آن‌ها اشاره دارد، آیا بازهم در سینما حضور خواهد داشت؟ گفت:‌ من مصصم هستم چون با خون دل و اعتقاد این فیلم را ساختم و فعلا هم می‌خواهم در همین حوزه سینمای کودک به کارم ادامه دهم. حتی الان دو فیلم نامه خوب در دست دارم و بعد از جشنواره ‌هم پیشنهادهایی مطرح شده است.

طباطبایی با بیان اینکه « کارم را ادامه می‌دهم چون جشنواره بعدی هم باید برای ما باشد» درباره زمان اکران فیلم «اسکی‌باز» گفت:  برنامه اولیه ما اکران فیلم در مهرماه است و تلاش می‌کنیم در این زمان فیلم را نمایش دهیم.

«اسکی‌باز» در جشنواره فیلم‌های کودک‌ونوجوان اصفهان جایزه بهترین فیلم، بهترین کارگردانی و بهترین بازیگری کودک در بخش بین‌الملل و نیز پروانه زرین بهترین فیلم بلند سینمایی مسابقه سینمای ایران و پروانه زرین بهترین بازیگری کودک را برای امیررضا فرامرزی به همراه داشت.

اسکی باز
اسکی باز



روایت یک کارگردان فعال در جشنواره کودک از ساخت و پاخت میان مدیران با تهیه‌کنندگان آثار کودک!!

سینماروزان: رهبر قنبری از جمله کارگردانانی است که تقریبا هرچه ساخته در حوزه کودک و نوجوان یا درباره این گروه سنی بوده است. یک دلیل اینکه او همواره در جشنواره های کودک و نوجوان هم حضوری فعال داشته همین استمرار فعالیت در این حیطه است.

به گزارش سینماروزان البته که این استمرار حضور در جشنواره های کودک موجب نشده که آثار قنبری در اکران هم مورد توجه قرار گیرند. چون اغلب ساخته هایش یا اکران نشده اند یا در گیشه توجهی جلب نکرده اند.

با این حال قنبری از تلاش بازنمی‌ایستد(!) و باز هم فیلم کودک و نوجوان می سازد؛ اینکه علیرغم عدم اکران یا نداشتن گیشه مناسب فیلم قبلی، او چطور فیلم میسازد مشخص نیست.

قنبری امسال هم با فیلمی به نام «نسترنهای وحشی» در بخش مسابقه جشنواره کودک حضور دارد و به این بهانه در گفتگویی با «شرق» به افشاگری درباره ساخت و پاخت میان برخی مدیران و تهیه کنندگان در تولید فیلم کودک پرداخته است.

رهبر قنبری بیان می دارد: تهیه‌کنندگی برای فیلم کودک و نوجوان تخصصی است و کسی که وارد این حوزه می‌شود باید آگاهانه جوانب کار را در نظر بگیرد، اما متأسفانه برخی اوقات شاهدیم که افرادی با ساخت‌وپاخت با برخی از مدیران و استفاده از رانت وارد حوزه تهیه‌کنندگی می‌شوند و از تولید فیلم، فقط پول را در نظر می‌گیرند و بدون توجه به مسائل تفکری و فرهنگی، با کم‌کردن غیرمنطقی هزینه‌ها کمر به نابودی فیلم می‌بندند. نتیجه هم همینی می‌شود که شاهدیم. اگر هم امروز افرادی در سینما فیلم‌هایی از نوع کودک و نوجوان می‌سازند آدم‌های سخت‌کوشی هستنئ.

وی ادامه می دهد: البته در این مسیر برخی از مسئولان هم از جنس همین تهیه‌کنندگان هستند و تصوری از فرهنگ و هنر ندارند! بااین‌حال واقعیت‌ها را هم باید گفت. خوشبختانه ما در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مدیران فهیم و کاربلدی هم داریم که فیلم‌سازان به کمک آنها کارشان را ادامه می‌دهند، اما کار زمانی بحرانی می‌شود که مدیران کارنابلد سوار بر کار می‌شوند و هرچه رشته بودیم را پنبه می‌کنند.