1

واکنش یک کارگردان مستقل به انفعال برگزیدگان جشنها و جشنواره های متعدد پیرامونی⇐چرا همكاران وقتی روي سن میروند فقط لبخند میزنند و از هيات داوران تشكر میکنند؟؟؟/چرا وقتی روی سن میروند از مطالبات زمين مانده سينماگران و حقوق صنفي مغفول اهالی سینما نمیگویند؟؟/چرا برگزیدگان محافل مختلف، زبان گوياي مردمي نیستند كه اين روزها زير بار مشكلات اقتصادي و معيشت له شده اند؟؟!/خوش و خرم و خندان جوري جايزه مي گيرند كه گويي ساكنين خوشبخت سياره ای ديگر هستند!!!

سینماروزان: برگزاری محافل مختلف سینمایی در ایران از جشنواره ها گرفته تا جشنها با قدرت ادامه دارد و به نظر میرسد همچنان یکی از سودآورترین روشها برای خرج بودجه های فرهنگی برگزار کردن جشن و جشنواره باشد.

باز اگر این جشنها و جشنواره ها مجالی برای بازگو کردن دغدغه های صنفی اهالی سینما و مردم بود شاید تحملشان راحتتر بود ولی حالا که حتی یک اظهارنظر انتقادی از این محافل بیرون نمی آید، چه؟؟؟

اصغر نعیمی نویسنده و کارگردان مستقل ایرانی در نوشتاری با عنوان «شاخ گربه»، سترونی این محافل را به چالش کشیده.

متن نوشتار اصغر نعيمي را بخوانید:

تعداد جشن ها و جشنواره هاي سينماي ايران روز به روز بيشتر مي شود. در همين چند هفته اخير جشن حافظ دنياي تصوير، جشنواره فيلم شهر، جشنواره سينما توروز در كيش، جشن آكادمي و… برگزار شدند و دوستان و همكاران عزيز ما روي سن رفتند، تشويق شدند، لبخند زدند، جايزه گرفتند و از هيات داوران و احتمالا همكاران شان تشكر كردند.

جايزه ها مبارك شان باشد اما آيا همين كافي است؟

من كه نديدم و نشنيدم هنرمندي حين جايزه گرفتن يا دادن آن از فرصت استفاده كند و صداي همكارانش باشد، از سينماگري بگويد كه محكوم به زندان شده يا در بازداشت است، موضعي در برابر سانسور بگيرد، يا اگر اينها را كنشي سياسي مي داند حداقل از مطالبات زمين مانده سينماگران و حقوق صنفي بگويد يا زبان گوياي مردمي باشد كه اين روزها زير بار مشكلات اقتصادي و معيشت له شده اند.

اين ميزان محافظه كاري و آسه آمدن و رفتن، اين بي توجهي مطلق به تعهد و مسئوليت اجتماعي هنرمند اصلا قابل درك و پذيرش نيست.

دوستي به مزاح مي گفت كاش حداقل آن بالا يك فحشي به ترامپ بدهند يا يك مرگ بر آمريكايي بگويند كه آدم حس كند دغدغه اي دارند و حرفي براي گفتن.

خلاصه همه خوش و خرم و خندان جوري جايزه مي دهند و جايزه مي گيرند كه گويي ساكنين خوشبخت سياره ديگري هستند.




پرسشی منتج از شفاف سازی بودجه ای ۹۸ خانه سینما⇐ اگر با ۳میلیارد نمیتوان یک پوشش درمانی جامع برای سینماگران ایجاد کرد چرا ۱٫۳میلیارد صرف برگزاری جشن و گردهمایی میشود؟؟؟

سینماروزان: انتشار اخبار مختلف درباره گرفت و گیرهای درمانی سینماگران که تمام سینماگران از پیشکسوتان تا جوانترها را درگیر کرده نیاز به اقدامی عاجل برای حل مشکل بیمه درمانی را ضروری میسازد.

در جدول بودجه ای سال 98 سازمان سینمایی واقعیاتی درباره بودجه های وارده به خانه سینما مشخص شده است. خانه سینما 2.3میلیارد تومان برای کمک به امور بیمه ای-درمانی-رفاهی سینماگران بودجه میگیرد و صندوق اعتباری هنر هم 700میلیون میگیرد برای بیمه تکمیلی درمانی سینماگران.

به عبارت بهتر نزدیک به 3میلیارد بودجه برای امور بیمه ای سینماگران درنظر گرفته میشود؛ بماند که حداقل نیم میلیاردی هم خود سینماگران پرداخت میکنند برای بیمه تکمیلی درمان!!

با این حال همچنان مشکل بیمه درمانی سینماگران پابرجاست. چرا؟؟

اگر با این 3میلیارد و نیم نمی توان بیمه جامع برای سینماگران فراهم کرد چرا از بودجه های حاشیه ای کاسته نمیشود و به بودجه درمانی افزوده نمی شود؟

در جدول بودجه ای سال 98 سازمان محرز شده که خانه سینما 1.3میلیارد برای برگزاری جشن و گردهمایی میگیرد! برگزاری جشن، الویت است یا درمان سینماگران؟؟ آیا نمیتوان تا بسامان شدن بیمه درمانی سینماگران قید برگزاری جشنهای میلیاردی را زد و هزینه اش را صرف ارتقای بیمه درمانی کرد؟




ادعای بازاریابی که در محفلی موسوم به جهانی فجر کارگاه «جشنواره‌یابی» داشت: سینمای ایران در سال ۹۵ به اندازه چهل سال جایزه گرفته!!!⇔سینماروزان: سهم‌مان از اکران جهانی چقدر است؟ همچنان نزدیک به «صفر»!

سینماروزان: افزوده شدن بر دایره حضور فیلمهای ایرانی در جشنواره‌های متفرقه که بعضا حتی در کشورهای مقصد هم جدی گرفته نمیشوند موجب بالا رفتن آمار جوایز هم شده است!

به گزارش سینماروزان این بالا رفتن کمّی حضورهای جهانی سبب ساز آن شده است که محمد اطبایی که خودش هم از طریق شرکتی به نام «مستقلهای ایرانی» به بازاریابی و پیدا کردن جشنواره و شرکت پخش فرنگی برای آثار ایرانی می پردازد در گفتگویی با «ایسنا» ادعا کند: «شمار جایزه‌های بین‌المللی سینمای ایران در سال ۱۳۹۵ به تنهایی برابر است با کل جوایز سینمای ایران در چهل سال ۱۳۳۷ تا ۱۳۷۷».

آنچه این بازاریاب فیلم گفته پربیراه نیست بخصوص که اگر بدانیم بخش عمده ای از این آمار فله‌ای برآمده از هفته فیلمهای ایرانی است که اخیرا با نام «جشنواره فیلمهای ایرانی» در نقاط مختلف اروپا و آمریکا برگزار میشود و البته که کمترین اعتبار جشنواره ای ندارند.

مهمتر اما اینجاست که هرچقدر هم  در دریافت جوایز از جشنواره های گمنام رکورد بزنیم وقتی در سوی مقابل آمار اکران خارجی محصولاتمان نزدیک به صفر باشد نمی توانیم از تأثیرگذاری فرهنگی سخن گوییم! سینمایی که نه تنها در جهان بلکه حتی در منطقه هم بازاری ولو خُرد ندارد هرچقدر هم که در بخشهای اصلی و فرعی جشنواره ها حضور داشته باشد باز هم نخواهد توانست ادعای جهانی شدن داشته باشند.

محمد اطبایی و اغلب آنهایی که به دنبال مشتری خارجی برای آثار ایرانی در جشنواره های آن طرفی هستند اما در ادعاهای آماری خود نه تنها درباره آن ترفند تغییر نام هفته‌های فیلم به جشنواره حرف نمی‌زنند و درباره سهم اندک سینمای ایران از اکران جهانی نمی‌گویند بلکه در جشنواره هایی میلیاردی مانند جهانی(؟) فجر نیز کارگاههایی درباره روشهای پیدا کردن جشنواره برای عرضه فیلمها برگزار می کنند! چرا؟ برای کمک به افزایش این حضورهای کمّی؟؟؟

ادعاهای آماری محمد اطبایی را بخوانید:

 سینمای ایران در سال‌های پیش از انقلاب ۶۶۶ حضور، ۱۵۲ جایزه و ۷ داوری بین‌المللی داشته است. از ابتدای سال ۱۳۵۸ تا پایان سال ۱۳۹۵، در طی ۳۸ سال، ۳۴۹۳۰ حضور، ۳۶۸۵ جایزه و ۷۸۶ داوری بین‌المللی نصیب سینمای ایران شده است. به عبارتی، سینمای ایران در سال‌های بعد از انقلاب، در هر هفته به طور متوسط حدود ۱.۸ جایزه بین المللی دریافت داشته است، یعنی هفته‌ای ۱.۸ بار در سراسر جهان نام ایران با سینمای ایران مطرح شده است.

 در دو سال ۱۳۹۴ و ۱۳۹۵، آمار موفقیت‌های بین‌المللی سینمای ایران به دلایل مختلف افزایش چشمگیری داشته است، به گونه‌ای که در سال ۱۳۹۴، سینمای ایران ۲۲۷۱ حضور، ۳۸۲ جایزه و ۴۳ داوری بین‌المللی داشته و در سال ۱۳۹۵، این آمار به ۳۲۶۷ حضور (۱۴۴ درصد افزایش)، ۵۱۶ جایزه (۱۳۵ درصد افزایش) و ۸۵ داوری بین المللی دست پیدا کرده که حد نصاب جدیدی در تاریخ سینمای ایران محسوب می‌شود. شمار جایزه‌های بین‌المللی سینمای ایران در سال ۱۳۹۵ به تنهایی برابر است با کل جوایز سینمای ایران در چهل سال ۱۳۳۷ تا ۱۳۷۷.

فعالیت‌های هفت نهاد رسمی و دولتی، بنیاد سینمایی فارابی، سازمان صدا و سیما، سازمان سینمایی سوره (حوزه هنری)، کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی، انجمن سینمای جوانان ایران و سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی در سال ۱۳۹۵، منجر به ۳۷۶ حضور (حدود ۵/۱۱ درصد از کل حضورها) و ۸۸ جایزه بین‌المللی (حدود ۱۷ درصد از کل جوایز) شده است و هشت شرکت بخش خصوصی نیز در عرضه و پخش بین المللی سینمای ایران به فعالیت مشغولند که در سال ۱۳۹۵، ۶۵۷ حضور (حدود ۲۰ درصد) و ۷۹ جایزه بین المللی (جدود ۱۵ درصد) دریافت داشته‌اند.

پخش‌کننده‌های خارجی نیز حدود ۲۰۰ حضور و ۵۰ جایزه بین المللی برای سینمای ایران در سال ۱۳۹۵ رقم زده‌اند و نکته جالب توجه آنکه، الباقی حضورها و جایزه ها که به طور عمده توسط فیلم‌های کوتاه کسب شده، توسط خود کارگردان‌های فیلم‌ها به دست آمده است. به عبارتی دیگر حدود ۲۰۰۰ حضور (۶۰ درصد) و ۳۰۰ جایزه (۵۸ درصد) بین المللی توسط خود سینماگران ایجاد شده که متاسفانه در غالب موارد از جشنواره‌هایی با کیفیت پایین کسب شده است. کیفی‌ترین حضورها و جوایز بین المللی سینمای ایران در سال ۱۳۹۵، همچون چند سال اخیر توسط بخش خصوصی و پخش‌کننده‌های خارجی سینمای ایران، حاصل شده است.




انتقادات صریح کارگردان “قندون جهیزیه” از روند داوری فیلمها در جشن خانه سینما+عکس

سینماژورنال: علی ملاقلی پور کارگردان جوان سینمای ایران که صراحت کلام را از پدر مرحومش رسول به ارث برده است بعد از افشاگریهایی که حین اکران فیلمش درباره جهت دهی های خاص به اکران 94 برای کمک به یک فیلم چندصدمیلیاردی انجام داد به تازگی از طریق صفحه اجتماعیش به انتقاد از روند داوریها در جشن خانه سینما پرداخته است.

به گزارش سینماژورنال ملاقلی پور که سال قبل یک فیلم خوش ساخت و پرانرژی به نام “قندون جهیزیه” را روی پرده داشت و این فیلم بعدتر در شبکه خانگی هم مورد توجه قرار گرفت با اشاره به اینکه در جشن خانه سینمای امسال فقط فیلمهای شاخص داوری می شوند از بی عدالتی برآمده از این تصمیم غلط سخن گفته است.

ملاقلی پور با قرار دادن عکسی از فیلم کوتاه “مرگ عقربه ها” در صفحه اجتماعی اش بیان داشته است: حال روز ما در شرایط سینما؛ امسال گفته اند در جشن خانه سینما تمام فیلمها داوری نمی شود؛ فقط فیلمهای شاخص. حالا شاخص حتما یعنی نزدیکان. صنف دستیاران کارگردان و برنامه ریزان هم مردانه در برابر این ارتباط بازیها ایستاد و داوری را به جشن معرفی نکرد تا اعتراض خود را به این تقسیم جوایز به نزدیکان اعلام کند.

کارگردان “قندون جهیزیه” ادامه داده است: در واقع روند بایکوت فیلمهای جوانهای مستقلی مثل بنده که در بخش خصوصی فیلم ساختیم کلید خورد و اصلا حال من یاغی حال عکس است. اما کرم اوستا کریم تا هر جا که بتوانم می جنگم. قندون جهیزیه چون سینما رو نقد کرد کنار گذاشته شد. اصلا سینماگران قدیمی تحمل نقد دارند که خودشان مدعی اند بقیه اقشار جامعه نقد پذیر باشند؟!

 

تصویر احتماعی ضمیمه متن انتقادی ملاقلی پور
تصویر ضمیمه متن انتقادی ملاقلی پور



ماجرای دعوتنامه سناریست فیلم توقیفی فرمان‌آرا برای ۱۳۰ بازیگر تئاتر

سینماژورنال: امید سهرابی سناریست “دلم میخواد” آخرین ساخته سینمایی بهمن فرمان آرا که همچنان بی پروانه نمایش مانده قصد اجرای یک نمایش متفاوت را دارد.

به گزارش سینماژورنال وی نمایشی سه‌گانه نوشته که در آن جمعی از بازیگران مطرح تئاتر ایران هر نقشی را که دوست داشتند ایفا خواهند کرد!!!

سهرابی که نگارش آثاری مختلف در سینما و تلویزیون از  “شمس العماره”  تا “آخرين گناه” و “خنده در باران” را برعهده داشته است چندی قبل دعوت نامه ای را برای 130 بازیگر تئاتر ارسال کرده و از آنها برای حضور در این نمایش دعوت کرده است.

برای 130 بازیگر دعوتنامه ارسال کردم

سهرابی در این باره به “مهر” گفت: در حال حاضر سه نمایشنامه دارم که یکی از آنها شرایط ویژه تری دارد؛ چندی پیش به ۱۳۰ بازیگر تئاتر که طی این سال ها خودشان را روی صحنه اثبات کرده اند دعوت نامه ای ارسال کردم و از آنها خواستم هر نقشی را که از متون نمایشی دوست داشتند بازی کنند اما تاکنون فرصتش فراهم نبوده به من بگویند تا فرصت ایفای آن را برایشان فراهم کنم.

وی افزود: همیشه ما نمایشنامه را می نوشتیم و نقش را به بازیگر پیشنهاد می دادیم اما این بار می خواهم بازیگران پیشنهاد دهند که تمایل به حضور در چه نقشی دارند. بعد از بررسی پیشنهادهایی که به دست ما می رسد تعدادی از آنها را انتخاب کرده و در نمایشی سه گانه که اجرای اول آن «جشن» نام دارد روی صحنه خواهیم برد.

حضور بازیگران مختلف در یک مهمانی

سهرابی گفت: در این نمایش بازیگرانی که تعیین کننده نقش ها هستند در یک مهمانی حضور پیدا می کنند و شرایط به گونه ای طراحی می شود که بتوانند آنچه را مدنظرشان است روی صحنه ایفا کنند. بخش دوم این سه گانه «شبی با چخوف» نام دارد اما هنوز اسمی برای قسمت سوم اجرا در نظر نگرفتم.

وی تاکید کرد: همیشه دلم می خواست این ایده را به اجرا برسانم و امیدوارم بتوانم با همکاری دوستان تحقق آن را جلو اندازم.