سینماژورنال/حامد مظفری: انتشار فیشهای حقوقی برخی از مدیران ارشد بیمه و بانکهای کشور و مشخص شدن ارقام هنگفتی که آنها به عنوان حقوق ماهیانه دریافت می کنند سبب ساز شکل گیری کمپینی شده است با نام «کمپین انتشار فیش حقوقی»؛ این کمپین از سوی کاربران ایرانی در فضای مجازی شکل گرفته برای دعوت از مدیران دولتی به انتشار فیشهای حقوقی شان.

به گزارش سینماژورنال رضا صالحی امیری رییس سازمان اسناد و کتابخانه ملی و حجت الاسلام حمید رسایی نماینده مجلس نهم از جمله چهره هایی بودند که به این کمپین پیوسته و با انتشار فیشهای حقوقی خویش کوشیده اند خود را به عنوان چهره هایی صادق معرفی کنند.

هرچند به نظر می رسید مدیران فرهنگی کشور و به خصوص مدیران سینما و تلویزیون که در این سالها مدام از کمبود بودجه در نهادهای تحت مدیریت شان گلایه کرده اند هم خیلی زود به این کمپین بپیوندند اما تا اینجا هیچ کدام از مدیران سینما و تلویزیون فیش حقوقی خود را منتشر نکرده اند شاید به همین دلیل بوده که حجت الله ایوبی رییس سازمان سینمایی در حاشیه جلسه امضای تفاهمنامه سه جانبه میان «تهیه کنندگان سینما-شرکتهای عرضه کننده سامانه ویدیوی درخواستی-موسسه رسانه های تصویری» مجبور شود به پرسشی در این باره پاسخ گوید.

از ایوبی پرسیده شده که آیا احتمال انتشار فیش‌های حقوقی مدیران سازمان سینمایی هم وجود دارد و وی پاسخ داده است: من خیلی دوست دارم که این فضای آرام در سینما را حفظ کنیم. ما آمادگی داریم فیش‌های حقوقی مدیران فعلی و قبلی را منتشر کنیم هرچند این کار‌ها را خیلی درست نمی‌دانیم اما اگر این کار را بکنیم شما‌ها متحیر می‌شوید.

امید که شما پیشقدم شوید

اینکه رییس سازمان سینمایی آمادگی خود را برای انتشار فیشهای حقوقی مدیران فعلی بیان کرده است به شدت مثبت است و می تواند در پاسخگویی به برخی از پرسشهایی که پیرامون عملکرد مدیران میانی این سازمان وجود دارد هم کارآمد باشد.

به نظر می رسد رییس سازمان سینمایی اگر خودش در این امر پیشقدم شده و آخرین فیش حقوقی اش که مربوط می شود به اردیبهشت ماه 95 را منتشر کند در آن صورت مدیران زیرمجموعه وی و از جمله مدیران بنیاد سینمایی فارابی، مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی، انجمن سینمای جوانان، گروه سینمایی هنروتجربه و البته مدیران ده ها جشنواره ریز و درشتی که مستقیم یا غیرمستقیم بودجه خود را از سازمان سینمایی می گیرند نیز شاید با تأسی به رییس سازمان به انتشار فیش های حقوقی خود دست زنند.

پس چه خوب که حجت الله ایوبی هر چه زودتر فیش حقوقی خود را منتشر کند و البته به این هم فکر نکند که خودش چقدر حقوق گرفته و مدیران قبلی سازمان سینمایی چقدر؟ چون اگر همان طور که ایوبی اعلام کرده اگر فیشهای مدیران فعلی و مدیران قبلی سینمای ایران در کنار هم منتشر شود آن گاه قضاوت مخاطبان خواهد بود که بزرگترین محک پیش روی کارآمدی مدیران برمبنای دریافتی شان را رقم خواهد زد.

پرسشهای متعاقب انتشار فیش حقوقی

البته که در کنار انتشار فیش های حقوقی بد نیست یک بار برای همیشه به این پرسش هم پاسخ داده شود که آیا آن گروه از مدیران سینمایی که در بحبوحه هایی مانند برگزاری جشنواره های مختلف و از جمله فجر با حفظ سمت، مسئولیتهای تازه ای در بدنه جشنواره ها می‌گیرند با حداقل دستمزد و صرفا برای کمک به سازمان سینمایی این مسئولیتها را می‌پذیرند یا آن که حقوقی جداگانه برای این امر به آنها اختصاص می‌یابد؟

آیا کارمندان یک گروه سینمایی حقوق‌بگیر سازمان سینمایی وقتی به عنوان مدیران یک جشنواره‌ای بین‌المللی معرفی می‌شوند، صرفا برای کمک به سازمان سینمایی در این جشنواره مسئولیت قبول می کنند و به همان حقوق ثابت کارمندی خود بسنده می کنند یا مجددا برایشان حقوق جداگانه درنظر گرفته می‌شود؟

در سیستمهای خصوصی معمولا به هنگام فعالیت پرسنل برای یک همایش یا مناسبت خاص فقط ساعات اضافه کاری آنهاست که مشمول حقوق اضافه می شود و این طور نیست که برای این حضور حقوقی جداگانه تخصیص یابد؟ آیا در جشنواره فجر که در دو سال اخیر دو بخش شده و بخشی از آن در زمستان با انبوه مخاطبان و بخشی در بهار با اندک مخاطب برگزار می شود نیز این قواعد رعایت می شود؟ اگر رعایت می شود دلیل هزینه‌زا بودن بیش از حد این جشنواره ها و تخصیص بودجه های چند میلیاردی به آنها چیست؟

اگر ایوبی جرأت کند…

انتشار فیشهای حقوقی مدیران سینمایی می تواند قیاسی هم ایجاد کند میان دستمزد مدیران آن دسته از ارگانهای سینمایی که دستاورد چشمگیری در سالهای اخیر نداشته اند با مدیران ارگانهایی فعالتر. به عنوان مثال بنیاد سینمایی فارابی که در سال گذشته جز مشارکت در تولید دو فیلم و برگزاری یک جشنواره-که احتمالا برای آن هم ردیف بودجه جداگانه گرفته-خروجی دیگری نداشته که توجیه‌گر بودجه ای باشد که همه ساله به این ارگان تخصیص می یابد. انتشار فیشهای حقوقی مدیران این نهاد این فضا را ایجاد می کند که شائبه ها پیرامون متناسب نبودن دریافتی با حجم فعالیت را از بین ببرد.

آیا فیشهای حقوقی مدیران سینمایی دولت یازدهم منتشر خواهد شد؟ و آیا انتشار این فیشها مجالی را برای پاسخگویی به پرسشهای بالا فراهم می کند؟ همه چیز بستگی دارد به شخص حجت الله ایوبی.

اگر ایوبی جرأت کند و فیش اش را منتشر کند آن گاه مدیران زیردست او نیز این جرأت خواهند کرد که فیش هایشان را منتشر کنند و آن گاه است که مشخص خواهد شد فلان کارمند حقوق بگیر سازمان سینمایی که در بهمان جشنواره پست مدیریتی گرفته در طول سه ماه ابتدایی سال چقدر دریافتی داشته است و آیا این دریافتی حقش بوده یا نه؟

سینماژورنال: حجت ا.. ایوبی رییس سازمان سینمایی سه شنبه اول تیرماه در حاشیه مراسم امضای تفاهم‌نامه بین تهیه‌کنندگان سینما و عرضه‌کنندگان سامانه ویدیوی درخواستی با موسسه رسانه‌های تصویری توقیف فیلم تازه کاهانی “ارادتمند نازنین بهاره تینا” را تأیید کرد.

به گزارش سینماژورنال ایوبی با اشاره به فیلم کاهانی گفت: من این فیلم را ندیدم ولی همان شورایی که پروانه نمایش به خیلی فیلمهای دیگر می‌داده است به این فیلم پروانه نمایش نداده است.

وی ادامه داد: البته من فیلم را ندیدم و قضاوتی نمی‌کنم اما این فیلم قطعا پروانه ساخت داشته است اما پروانه ساخت و پروانه نمایش دو مقوله جدا است و باید دلیل پروانه نگرفتن فیلم را از اعضای شورا پرسید.

آیا بازبینی مجدد صورت می گیرد؟

ایوبی در پاسخ به پرسشی پیرامون شبهه های ایجاد شده درباره بازبینی مجدد برخی فیلمهای مجوزدار در شورای پروانه نمایش بیان داشت: هیچ مسئله جدیدی اتفاق نیفتاده است و ما تغییر رویکردی نداشتیم. ما یک شورای پروانه نمایش داریم که تنها مرجع صدور و تصمیم‌گری درباره فیلم‌ها است و با‌‌ همان حساسیتهایی که سالهای قبل وجود داشته است فیلم‌ها را بررسی می‌کند.

با هماهنگی تهیه کننده “بارکد” صدای یاس حذف شده

وی با اشاره به حذف صدای “یاس” از “بارکد” گفت: یک فیلمی نمایش داده شد بعد مشخص شد که موسیقی فیلم مشکل دارد و با هماهنگی بین تهیه کننده فیلم و شورای صدور پروانه نمایش و با هدف صیانت از سینما و جلوگیری از تنشهایی که برخی می‌خواهند دوباره وارد سینما کنند یک اصلاح کوچکی به فیلم وارد شد!

تکذیب ممیزی “بارکد” همزمان با اکران

وی درباره اصلاح برخی فیلمها از جمله “بارکد” همزمان با اکران و روی پرده گفت: اصلاح فیلم‌ها و بازبینی فیلم‌ها روی پرده اصلا صحت ندارد!

بعید می دانم روحانی قولی داده باشد

حجت ا.. ایوبی درباره قولی که حسن روحانی رییس دولت یازدهم درباره نمایش فیلمهای توقیفی در روزهای ابتدایی شروع به کارش داده بود گفت: من یادم نمی‌‌آید که آقای روحانی در ابتدای آمدنش چنین قولی داده باشد اما تعدادی از فیلمهایی که بدون دلیل در دولتهای قبل اکران نشدند در این دولت اکران شده است.

سینماژورنال/جبار آذین(منتقد و مدرس سینما): سینمای ایران مجمع‌الامراض و معضلات است. این سینما علیرغم دارا بودن ابعاد سه‌گانه هنر و صنعت و رسانه، در تعریف، تقریبا تبیین و ارائه هیچ یک از ابعاد خود موفق نیست.

نخستین دلیل ناموفق بودن آن اینکه در کشور ما فرهنگ، هنر و سینما حائز مرکزیت رهبری و سیاستگذاری و اداره و اجرا نیست. وزارت ارشاد به‌ظاهر متولی این امر است، ولی در عمل فقط یک سازمان اجرایی محدود و کم‌توان است که با تغییر دولتها، تغییر مدیریت و مسیر می‌یابد و در نهایت به شیوه سلیقه‌ای برنامه‌هایی را به اجرا درمی‌آورد.

نهادها و سازمان‌های دیگری هم هستند که بنابر رویه و سلیقه خود به امور فرهنگ و هنر و سینما به صورت موازی می‌پردازند و در بسیاری از مواقع مواضع نشأت گرفته از نگاه‌های خطی و  جناحی آنها با منش و اجرای ارشاد در مغایرت کامل قرار می‌گیرد؛ سازمان تبلیغات اسلامی و حوزه هنری و سازمان صداوسیما و چندین تشکل دولتی و شبه‌دولتی دیگر از این جمله‌اند. تنوع و  تضاد دستگاه‌های امور فرهنگی و هنری که هر کدام راه سلیقه‌ای خود را طی می‌کنند، یکی از بزرگترین آفات و موانع رشد سینمای ایران است.

دلیل دوم ناموفق بودن قانونمند نبودن بعد صنعتی سینما است که باعث شده صنعت سینما از مزایا و امتیازات مالی و حقوقی آن محروم باشد و دچار فقر و بی‌اعتنایی و ناعدالتی به‌خصوص در بدنه خود شود.

دلیل سوم ناموفق بودن سینمای ایران وابستگی بیش از حد مدیران آن به رسانه‌هایی است که نقش کارمندان آنها را ایفا می‌کنند.

مدیران آماتور علاقه زیادی به مدح شنیدن دارند و در نتیجه یکی از اصلی‌ترین برنامه‌های چنین مدیرانی هم استفاده مستقیم یا غیرمستقیم از مشوق‌های مادی برای همراه ساختن رسانه است.

این مورد البته در سالهای اخیر و با راه‌اندازی تعدادی رسانه مستقل  و البته پویا تا حدودی در حال رفع شدن است. به بیان بهتر دیگر به مانند سالهای گذشته نیست که مدیران بتوانند با همراهی کارمندان رسانه‌ای خود هر تصمیم غلطی را درست جلوه بدهند چون چشمان ناظر رسانه‌های مستقل باعث شده تمام افعال آنها داخل آکواریوم رصد شود.

سایر مشکلات

مشکلات مناسباتی، حرفه‌ای، اخلاقی و نقش‌آفرینی پول‌های نفت و گاز و یکه‌تازی باندهای مخرب سینمایی دیگر عواملی هستند که نابسامانی و  آشفتگی اوضاع سینمای کشور را نمایان‌تر کرده‌اند.

البته در اوج این مشکلات همچنان فروش بالا و استقبال تماشاگر از برخی فیلمها را شاهدیم و در عرصه‌های جهانی نیز جایزه و افتخار کسب می‌کنیم. چرا؟  چون کشوری به‌لحاظ وسعت گسترده داریم و در گستردگی بیش از هر چیز استعدادهای خودجوش است که جوانه می‌زند آن هم در شرایطی که مدیران و مسئولان رسمی و غیررسمی سینما در ایجاد این جرقه‌ها حداقل نقش را داشته‌اند.

کمبود سواد سینمایی؛ مزید بر علل ناکارآمدی سینما

در کنار انواع مشکلات سینما، معضل نبود یا کمبود سواد سینمایی، جایگاه شاخص و مهم دارد؛ به‌خصوص که غالب فیلم‌های ایرانی از نظر حرفه‌ای فاقد استانداردهای هنری و سینمایی‌اند؛ ضعف مفرط فیلمنامه به عنوان چشم اسفندیار و غرق شدن در بازی‌های فرم نمونه‌های اصلی غائب بودن دانش سینمایی در سینمای ما است.

به همین دلیل از سالیان پیشین جماعتی از حرفه‌ای‌های سینما به فکر راه‌اندازی آموزشگاه‌هایی برای ارتقای دانش سینمایی علاقمندان دست زدند اما به‌جز مواردی معدود و دقیقا به‌خاطر ورود برخی ورشکستگان سینما که نه دقیقا برای ارتقای دانش سینمایی هنرمندان-که اغلب خود را عقل کل و بی‌نیاز از کسب دانش می‌دانند!- و نه کاملا برای کمک به علاقمندان به سینما، بلکه بیشتر به قصد کسب درآمد، وارد این وادی شده بودند بخش آموزشی سینمای ایران دچار مشکلات عدیده شد.

به خصوص که به دلیل استقبال ابتدایی از این مراکز به‌ناگاه ده‌ها مرکز هنری و سینمایی قانونی و غیرقانونی و معتبر و غیرمعتبر از زیرزمین سبز شدند و اگر اندک سلامت و  صداقتی در امر آموزش سینما در فضای آموزش این مراکز وجود داشت، زیر علامت سوال رفت و بر این مشکل به وجود آمدن موارد اخلاقی، سودجویی مالی و  سرگردانی گروهی از فارغ‌التحصیلان افزود و اوضاع را وخیم‌تر کرد.

جبار آذین

ادامه اعتراض‌ها و تداوم نابسامانی‌های سینما، بعضی از متولیان سینما را که در حوزه اداره، سیاست‌گذاری و اجرا و به‌ویژه حل مشکلات معیشتی بدنه صنف نتوانسته بودند چنان که باید برای سینمای آشفته حال کشور کاری کنند، به فکر راه‌اندازی یک مدرسه سینمایی تازه انداخت؛ مدرسه‌ای با عنوان “مدرسه ملی سینما” که البته آبشخور بودجه‌ای آن هم کاملا دولتی است.

 مدرسه ملی سینما به دنبال شورای عقیم عالی سینما و چند تشکل ناکام دیگر دایر شد و تاکنون ساز و کار آن از عرصه تبلیغ و شعار فراتر نرفته است.

درست است که فقط املای نانوشته غلط ندارد، ولی وقتی اغلب دیکته‌های آقایان از جدایی بین‌الملل از فجر گرفته تا تأسیس یک گروه سینمایی ایزوله ضدمخاطب و راه‌انداری کمیته ارتقای منزلت اجتماعی سینماگران، پرغلط بوده و  از سوی کارشناسان و منتقدان مستقل نمره مردودی گرفته‌اند، چه اصراری بر ادامه غلط‌نویسی است.

ای کاش به اصلاح سیستم آموزشی موجود می‌پرداختید

دایر کردن مدرسه ملی سینما یک غلط بزرگ و بودجه‌ برباد‌ده سازمان سینمایی است؛  با وجود این همه مرکز و دانشگاه و اماکن مجاز و غیرمجاز اصلا چه نیازی به ایجاد مدرسه‌ای دیگر بوده است؟  سازمان سینمایی اگر واقعا به فکر ارتقای دانش سینمای ایران است، به جای این اقدام نمایشی و فرمایشی، به اصلاح مراکز سینمایی و سیستم آموزشی و مناسبات جاری در آنها می‌پرداخت، نه اینکه مجددا بخشی از بودجه محدود سینما را صرف راه‌اندازی مدرسه‌ای تازه کند.

واقعا در شرایطی که طبق گفته رییس سازمان سینمایی کمیته ارتقای منزلت اجتماعی سینماگران به دلیل کمبود بودجه تقریبا معلق است، چرا باید یک مدرسه سینمایی با صرف هزینه‌های گزاف تأسیس شده و به ضرب پول و تبلیغات تداوم یابد؟

سینمای ایران به اصلاحات اساسی و  بازسازی زیرساخت‌ها و ترمیم زخم‌ها و درمان بیماری‌های خود نیاز دارد. آقایان محترم! اگر به راستی نمی‌توانید این زخمها را درمان کنید بر شمار زخمها نیفزایید.

سینماژورنال: در حالی که معمولا این رییس اداره نظارت و ارزشیابی است که می بایست درباره وضعیت ممیزی فیلمها نظر دهد در یک بدعت جالب توجه رییس سازمان سینمایی درباره وضعیت ممیزی برخی فیلمها و از جمله “بارکد” و “فروشنده” حرف زده است.

به گزارش سینماژورنال حجت ا.. ایوبی صبح سه شنبه نوزدهم خرداد در حاشیه جلسه امضای تفاهم‌نامه همکاری میان معاونت حقوق بشر و امور بین‌الملل وزارت دادگستری و سازمان سینمایی در وزارت دادگستری درباره وضعیت نمایش “بارکد” گفت: طبق آخرین خبری که از معاونت ارزشیابی و نظارت گرفتم، پیش از این اصلاحاتی به فیلم “بارکد” وارد شده بود که موسیقی فیلم هم جزو همین اصلاحات بود و طبق آخرین تصمیمی که گرفته شده صدای این خواننده پخش نمی‌شود.

به گزارش سینماژورنال با این وصف “بارکد” با حذف صدای یاسر بختیاری(یاس) خواننده رپ از تیتراژ به نمایش درخواهد آمد.

حجت الله ایوبی پاسخ درباره احتمال ممیزی قطعه پاپ – راکی از علی عظیمی که در فیلم «فروشنده» وجود دارد بیان داشت: شورای صدور پروانه نمایش چیزی در این مورد نخواستند.

وی ادامه داد:  شورای پروانه نمایش با صدور مجوز نمایش فیلم «فروشنده» موافقت کرد و به این فیلم هیچ اصلاحیه‌ای نخورده است.

سینماژورنال: در شرایطی که در روزهای اخیر وزیر ارشاد به صراحت مخالفت خود را با برخی فیلمهای روی پرده و به خصوص “50 کیلو آلبالو” اعلام رکده است و این اظهارنظر باعث بروز برخی اختلاف نظرات میان وی با مدیران رده پایین تر و از جمله رییس اداره نظارت شده است حالا در اقدامی تأمل برانگیر رییس انجمن سینماداران نامه ای را به وزیر ارشاد نوشته است.

به گزارش سینماژورنال بخشهایی از نامه رییس انجمن سینماداران که از سوی سازمان سینمایی منتشر شده، دو پاراگراف بیشتر ندارد؛

در پاراگراف اول تمام و کمال از تلاشهای شبانه روزی وزیر و رییس سازمان سینمایی برای غنای فرهنگی سخن گفته شده و با کلامی اغراق‌زده،  “باران استقبال مخاطب”(!) و “گلباران سینماها”(!)  ثمره مدیریت ایشان دانسته شده است.

اما وجه جالب این نامه، پارگراف دوم آن است که بعد از آن همه تعریف و تحسین به ناگاه انگار درخواست اصلی این انجمن که درخواست بودجه است طرح شده است!

گویا لب کلام انجمن سینماداران هم همین تقاضای بودجه و دست دراز کردن به دولت بوده و سخن گفتن از سپاسگزاری، پیش‌شرط طرح این تقاضا بوده است.

جالب است که بدنه سینمای ایران به هنگام درگیری در ممیزی و گرفتاریهای سانسور، مرتب مقامات سینمایی دولتی را مورد انتقاد قرار می‌دهند اما در نهایت وقتی نیاز به بودجه داشته باشند ملجأیی نمی‌یابند جز دست دراز کردن به سود دولت.

متن بخشهای منتشرشده نامه محمدقاصد اشرفی رییس انجمن سینماداران خطاب به علی جنتی را بخوانید:

هیئت مدیره انجمن سینما داران ایران کمال تشکر و امتنان خود را از جناب وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و جناب آقای دکتر حجت الله ایوبی ریاست محترم سازمان سینمایی که شبانه روز تلاش غنا برای بخشیدن به فرهنگ کشور را با همکاران صدیقشان در برنامه خود دارند، سپاسگذاریم که بانی به وجود آمدن حال و هوای بهاری به سینماها شدید و مدیران شایسته تان با صنوف ذینفع نیز با چیدمان مناسب فیلم ها، سینماها را گلباران کردند، باران استقبال مخاطبین و صف های طولانی به سینماهایی که تا دیروز به نفس نفس افتاده  و در حال جان دادن بودند جانی دوباره بخشید.
انجمن سینماداران از وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی خواستار تخصیص بودجه مناسب و کافی برای بازسازی و احیای سالنهای سینما  هستند. تا با احیاء و نوسازی سینماها سرویس هایی با کیفیت بالا به مخاطبین ارائه شود.

سینماژورنال: بهروز افخمی در هفته های اخیر به واسطه برخی مباحث طرح شده در «هفت» و البته اظهارنظری درباره توجه جشنواره های فرنگی به دگرباشان به شدت مورد توجه قرار گرفته است و بخصوص اظهارنظر اخیرش یک دوقطبی رقم زده؛ برخی به شدت او را به این واسطه تکفیر می کنند و برخی نیز دلشان خنک شده که یکی مانند او این چنین جشنواره های غربی را چوب می زند.

به گزارش سینماژورنال با این حال اتفاقی که در همین اوضاع و احوال رخ داده کناره گیری علی اصغر پورمحمدی از معاونت رسانه ملی است. افخمی بعد از دیدار با پورمحمدی و با حمایت وی بود که توانست سکان هدایت «هفت» را در دست بگیرد آن هم در شرایطی که داماد پورمحمدی به عنوان هسته تولید برنامه کنار وی قرار گرفت.

حالا کناره گیری پورمحمدی از معاونت سیما آینده «هفت» افخمی را هم دستخوش ابهام می کند؛ بخصوص که وی بنا دارد از شهریورماه تولید پروژه ای جنگی با نام «خمسه خمسه» را هم انجام دهد.

افخمی در تازه ترین گفتگوی خود که با روزنامه «صبح نو» انجام شده در عین اینکه کوشیده درباره برخی از مباحث تکراری تر نظیر همان ماجرای دگرباش-جشنواره کن حرف بزند اشاراتی را هم داشته است به آینده خود در «هفت». جالب است که در این گفتگو افخمی از این گفته که اغلب گفتنی ها را در «هفت» گفته و تا شهریورماه مابقی گفتنی ها را هم خواهد گفت و ممکن است از آن به بعد به تکرار بیفتد و این می تواند این معنا را به ذهن متبادر کند که افخمی هم امیدی به ادامه کارش در «هفت» ندارد.

سینماژورنال متن گفتگوی افخمی با «صبح نو» را ارائه می دهد:

*انتخاب مهمان در برنامه شما به چه شکل صورت می گیرد؟ آیا اتاق فکر خاصی وجود دارد؟

خیر! خودم و با نظر شخصی خودم مهمانان را دعوت می کنم و توصیه خاصی را هم نمی پذیرم

* آیا طرح مباحث بحث برانگیز در برنامه «هفت» ناشی از الگوبرداری از رسانه هایی نیست که می کوشند کمی از الگوهای کلاسیک فاصله گرفته وصریح تر با مخاطب حرف بزنند؟ یعنی انگار شما عمدا نظراتی را در برنامه طرح می کند که مرتب در رسانه های دیگر بازنشر شود.

 نه. این کار من نیست و دیگران چنین می کنند. اگر می بینید برنامه ما می تواند اسباب بحث و نظر را فراهم کند برای این است که من فیلمنامه نویس هستم و فیلمنامه نویس بدی هم نیستم و برای تک تک قسمتهای برنامه فیلمنامه دارم. اگر قسمتهای اول را دیده باشید حتما متوجه بوده اید که برنامه را کاملا سینمایی جلو بردم و بعد از اینکه زنده شد هم سعی می کنم همواره با فیلمنامه ای که فراز و فرود لازم را داشته باشد برنامه را اجرا کنم.

*یکی از شایعات هفته های اخیر پیرامون «هفت» تهدید شما به برکناری از این برنامه و سپردن اجرا به یک مجری معتدلتر است.

 ابدا چنین تهدیدی وجود نداشته. اتفاقا خوشم می آید که برکنار شوم چون در همین مدت کوتاه هم اثرات خود را گذاشته ام.

* طرح مباحثی نظیر «توجه جشنواره کن به دگرباشان» حرف خود شماست؟

بله، دیدگاه خودم است. این طور نیست که بخشی یا رسانه ای بخواهد مرا به سمتی حرکت دهد. در واقع مسأله اینجاست که اصلاح طلبان سانسورشان شدیدتر است و مرتب سخنان مرا سانسور کردند و علاقمند نبودند برخی از نظرات مرا بشنوند اما اصولگرایان معمولا گفته های مرا بی سانسور منتشر می کنند و گفته های اخیرم را هم بی سانسور منتشر کردند.

*چطور می‌شود شما سانسور اصلاح طلبان را شدیدتر می دانید اما به عنوان نماینده آنها وارد مجلس ششم می شوید؟

من همیشه با اصلاح طلبان درگیری داشتم و این علاقمندی من نبود که وارد لیست آنها شوم. من در جریان انتخابات 76 با رییس دولت اصلاحات همکاری تبلیغاتی داشتم و بعدتر به واسطه برادرشان دعوت شدم به حضور در مجلس وگرنه شخصا تمایلی نداشتم به فعالیت سیاسی آن هم با نام اصلاح طلب.در مجلس ششم هم اگر آرای مرا مرور کرده باشید بیشتر به سمت رییس مجلس ششم رفتم که سعی می کرد موضعی معتدلتر اتخاذ کند و نه اصلاح طلبان دوآتشه. رسانه های اصلاح طلب در این سالها مرتب صحبتهای مرا آن طور که خواسته اند منعکس کرده اند و نه آن طور که گفته ام.

*بر این اساس آیا می توان گفت که رسانه ملی هم با استفاده از نام شما در «هفت» خواسته برنامه ای را که در زمان محمود گبرلو بیش از حد منفعل شده بود احیاء کند؟

خیر. چنین نیست. این من هستم که دارم از «هفت» استفاده می کنم و حرفهایی که خودم دوست دارم و نظراتم را بیان می کنم. تمام نکاتی که در «هفت» بیان می شود هم نظر و عقیده خودم هست و از آنها دفاع می کنم.

*در هفته های اخیر صحبتهایی طرح شده است درباره تحریم برنامه شما از سوی برخی سینماگران؟ آیا می توانید به صراحت بگویید این سینماگران چه کسانی هستند؟

اول بگویم که این تحریم مربوط به هفته های اخیر نبوده و تقریبا از زمان حضورم در این برنامه برخی از سینماگران چنین برخوردی را داشته اند. نمی توانم نام آنها که همواره موضعی طلبکارانه نسبت به سینما داشته اند را هم بیاورم. اینها در طی این سالها مرتب با بودجه های دولتی فیلم ساخته اند و مرتب هم در گیشه شکست خورده اند و مرتب هم طلبکار دولت بوده اند که چرا بودجه بیشتری را در اختیار آنها قرار نمی دهد. این طیف سینماگران که ژست روشنفکران مسلمان را به خود گرفته اند متأسفانه در ماههای اخیر آقای ایوبی را هم تحت تأثیر خود قرار داده اند که منطبق با نظر آنها حرکت کند. این تیپ سینماگران وابسته چون می دانستند به هنگام حضور در «هفت» به چالش کشیده خواهند شد از حضور در برنامه طفره رفتند و وقتی که برنامه زنده شد هم بر درصد این تحریم کنندگان افزوده شد چون در زمان برنامه تولیدی امکان جرح و تعدیل گفته ها در تدوین وجود داشت و طرف می توانست گافهای خودش را اصلاح کند اما در برنامه زنده چنین مجالی وجود ندارد.

*مهمترین پرسشی که درباره آینده «هفت» وجود دارد این است که بعد از درگیری شما در پروژه سینمایی بعدی تان که احتمالا «خمسه خمسه» خواهد بود سرنوشت این برنامه به کجا خواهد رسید؟

ما یک تیم تولید داریم که در طول هفته با هم کار می کنیم. بعد از رسیدن به ایده ،این تیم در طول هفته آیتمها را تولید می کنند. اگر همه تیم با هم باشند ادامه کار ممکن است و می توان هم فیلم را ساخت و هم برنامه را ادامه داد.

*اگر روزی از «هفت» رفتید ممکن است برنامه سازی را در مدیومی همچون فضای مجازی ادامه دهید؟

من برای این به «هفت» آمدم که فکر می کردم سینمای ایران را تعدادی فیلمساز طلبکار که فیلمهایشان هم نمی فروشد مصادره کرده اند. من مسئولیت «هفت» را قبول کردم تا بتوانم ماهیت این فیلمسازان را هویدا کنم. در همین چند ماه هم کارم را به قدر کفایت انجام داده ام و خداراشکر برنامه کار خودش را کرده است. تا شهریورماه که درگیر «خمسه خمسه» خواهم شد نیز احتمالا گفتنی ها را گفته ام و بعد از آن ممکن است حرفهایم تکراری شود. بعد از رفتن از «هفت» هم بازگشتم به عرصه ژورنال به این زودی ها امکان پذیر نیست اما اگر بنا باشد روزی در فضای مجازی کار کنم ترجیح می دهم سایتی آموزشی درباره سینمای کلاسیک را راه بیندازم که بتوان از طریق آن علاقمندان به این نوع سینما را هدایت کرد.

سینماژورنال: صبح امروز ایمیلی از سازمان سینمایی برای رسانه ها ارسال شد با عنوان “حجت ا.. ایوبی: دو نخل طلای کن موفقیت بزرگی برای سینمای ایران است”.

به گزارش سینماژورنال به ضمیمه این ایمیل متن گزارش حضور حجت ا.. ایوبی رییس سازمان سینمایی در کارگروه سینمایی جشنواره امام رضا(ع) ارسال شده بود.

در متن این گزارش ایوبی در اشتباهی فاحش جوایز بهترین بازیگری و فیلمنامه “فروشنده” از کن را نخل طلا قلمداد کرده بود.

بروز این اشتباه همراه شد با انتشار گزارشی در سینماژورنال که چرایی این اشتباه را به چالش کشیده بود.(اینجا را بخوانید)

جالب اینجا بود كه ساعاتي پس از تذكر سينماژورنال ،ایمیلی دیگر از سازمان سینمایی ارسال شد که در آن عنوان گزارش حضور ایوبی در کارگروه جشنواره امام رضا(ع)به این صورت تصحیح شد:”حجت ا.. ایوبی: دو جایزه از کن موفقیت بزرگی برای سینمای ایران است.”

اما نکته اینجا بود اصل گاف که در متن گزارش هم آمده بود عليرغم اصلاح تيتراصلاح نشده بود!

ایمیل اول سازمان سینمایی

ایمیل دوم سازمان سینمایی/اصلاحیه عنوان

سینماژورنال: فردای اختتامیه کن برخی از روزنامه های تخصصی سینمایی و برخی روزنامه های سیاسی در گافی آشکار جوایزی که شهاب حسینی و اصغر فرهادی از کن گرفته بودند را نخل طلا نامیدند!

به گزارش سینماژورنال این اتفاق در حالی رخ داد که نخل طلای کن به کن لوچ رسیده بود و شهاب حسینی و اصغر فرهادی جوایز بهترین بازیگری و فیلمنامه را گرفته بودند.(اینجا را بخوانید)

حالا در واکنشی غیرمنتطره حجت ا.. ایوبی رییس سازمان سینمایی هم در جلسه کارگروه سینمایی جشنواره ای به نام امام رضا(ع) آن گاف را تکرار کرده است.

گاف رییس سازمان

ایوبی گفته است: اتفاقی که در جشنواره فیلم کن برای سینمای ایران افتاد باعث افتخار ماست. این‌که از هفت جایزه اصلی این جشنواره دو جایزه اش به سینمای ایران تعلق بگیرد، نه فقط موفقیتی برای فیلم«فروشنده»، بلکه موفقیتی برای سینمای ایران است.

وی عنوان کرد: گرفتن این دو نخل طلا، تصویری از ایران به جهان مخابره می کند که هر چقدر هم برای آن هزینه کنیم باز هم کم است.

شما که در “ژان بارت” بودی دیگر چرا؟

به گزارش سینماژورنال اینکه رییس سازمان سینمایی دولت یازدهم که مرتب به سوابق رایزنی خود در فرانسه اشاره داشته است و البته خاطرات حضورش از فرانسه را نیز در «1970 روز در شماره شش ژان بارت» مکتوب کرده است چنین گافی بدهد جای تعجب دارد.

او که مرتب در گفته هایش از الگوهای فرانسوی به عنوان راه نجات سینمای ایران یاد کرده است دیگر باید بداند سینمای ایران فقط یک بار نخل طلای جشنواره فرانسوی کن را گرفته است و آن هم در سال 1997 توسط عباس کیارستمي و او بايد خوب بداند اين دو جايزه ي جديد هر چقدر هم ارزشمند باشد نخل طلا نيست، پس چرا مانند غيرمطلعين اين غلط مصطلح را به كار مي برد و از دو نخل طلا يكجا!!! سخن مي آورد، كه كفه افتخارات مديريتي اش را سنگين كند؟

از آن گذشته اینکه ایوبی به محصولی افتخار می کند که محصول کمپانی ممنتوفیلمز فرانسه است و البته شرکتی وابسته به یک شاهزاده عرب سرمایه ای را به عنوان fundبه آن داده است جای شگفتی دارد.

ایوبی از منظر یک شهروند ایرانی می تواند به مطرح شدن نام دو ایرانی در سینمای جهان افتخار کند اما از منظر رییس سازمان سینمایی نه.

ممنتو باید افتخار کند و او که به فیلم fund داد

مسأله اینجاست که “فروشنده” فرهادی نه محصول برنامه ریزی سینمایی ایشان و مدیران زیرمحموعه اش که محصول هنر شخصی عواملش و البته تهیه کننده فرانسوی است که شرایط ورود فیلم به بخش رقابتی کن را هر طور شده بود فراهم کرد.

آقای ایوبی! این یک واقعیت تلخ است؛ او که به “فروشنده” نازید و جوایز آن را در روزمه خویش قرار داد همان “فاطمه الرمیحی” قطری بود که با پرداخت پول تا گام برداشتن بر روی فرش قرمز این فیلم راه یافت.

ای کاش به جای موسسه فیلم دوحه این ارگان زیرمجموعه شما یعنی بنیاد سینمایی فارابی بود که بخشی از آن میلیاردهایی را که سال گذشته صرف تولید دو فیلم “نفس” و “امکان مینا” کرد صرف حمایت از “فروشنده” می کرد تا افتخار شما به عنوان رییس سازمان سینمایی به این موفقیت هم منطقی‌تر جلوه کند.

آقای ایوبی! باید به دنبال یافتن پاسخی به این پرسش باشید که چرا هیچ کدام از پروژه هاي میلیاردی که ارگان تحت نظارت شما در آن سرمايه گزاري كرد حتي نتوانست در فجر مخاطب را تا آخر فيلم در سالن نگه دارد.

وگرنه اینکه سعی کنید ثمره تلاش دیگران ، فرانسوي ها و قطري ها را به نام خود ثبت کنید نمی‌تواند کمکي به شما در موجه جلوه دادن کارنامه خویش داشته باشد.

حجت ا.. ایوبی در کارگروه جشنواره امام رضا(ع)

سینماژورنال: حواشی پیرامون کمدی نوروزی “50 کیلو آلبالو”ی مانی حقیقی همچنان ادامه دارد.

به گزارش سینماژورنال بعد از اظهارات علی جنتی وزیر ارشاد در دیدار با آیت ا.. مکارم شیرازی در قم که از این گفته بود که محتوای این فیلم به هیچ عنوان مناسب نبود و اگر از چگونگی این فیلم اطلاع داشتم اجازه ساخت و اکران آن را نمی داد.

حبیب ایل بیگی رییس اداره نظارت اما در واکنش به جنتی از این گفت که هر فیلمی که اکران میشود نباید براساس سلیقه مدیران باشد.(اینجا را بخوانید)

این تناقض گفته های مدیر پایین دستی با مدیر بالادستی موجب شد مانی حقیقی در نامه ای خطاب به وزیر ارشاد به گلایه از وضعیت پیش آمده بپردازد و از این بگوید که فیلمنامه اش نه یک بار که سه بار در سالهای 88، 93 و 94 از ارشاد پروانه ساخت گرفته و البته با اعمال 17 مورد اصلاحیه هم پروانه نمایش گرفته است.

علی جنتی وزیر ارشاد اما در تازه ترین گفتگویش که با “شرق” انجام شده مجددا بر موضع خود درباره این فیلم تأکید کرده و به صراحت آن را اثری مغایر سیاستهای دولت دانسته است و در پاسخی مستقیم به ایل بیگی از اشتباه بودن تصمیم آنهایی گفته که مجوز اکران این فیلم را داده اند.

سینماژورنال متن گفته های جنتی را ارائه می‌دهد:

اخیرا بار دیگر حواشی‌ای درباره دو فیلم شکل گرفته است؛ برای مثال درباره فیلمی مانند «٥٠ کیلو آلبالو» با وجود پشت‌سرگذاشتن مراحل قانونی در سازمان سینمایی، از سوی برخی‌ها فشار آورده می‌شود تا نسخه نمایش خانگی آن اصلاح یا همان سانسور شود. این در حالی است که اظهارات آقای نوش‌آبادی، ‌سخنگوی وزارتخانه، در نشست مطبوعاتی اخیر، ‌مبنی بر ممیزی فیلم در نمایش خانگی، مهر تأییدی بر سخنان معترضان بود. دراین‌صورت آیا وزارت ارشاد از مواضع خود عدول نکرده است؟ ‌
فیلم «٥٠ کیلو آلبالو» با وجود آنکه مجوز اکران گرفته و از آن هم استقبال شده، ‌اشکالات فراوانی دارد. من پس از اعتراض‌هایی که توسط برخی رسانه‌ها انجام شد، شخصا آن را بازبینی کردم. واقعا فیلم نامناسب و مغایر سیاست‌های دولت است. فروپاشی و سقوط خانواده را ترویج می‌کند و با آرایش نامناسبِ بازیگران الگوی نامناسبی را ارائه می‌دهد؛ بنابراین من شخصا مخالف اکران این فیلم هستم. ربطی به مخالفت برخی رسانه‌ها هم ندارد.
 دراین‌صورت چه کسانی مسئول آن هستند؟
کسانی که مجوز اکران آن را داده‌اند و منتخب وزارت ارشاد هستند. این جزء اشتباهات آنان است.
  به‌هرحال اکران فیلم با وجود فروش بسیار خوبش به پایان رسیده است؛ آیا در نسخه نمایش خانگی باید اصلاح شود؟ ‌
حتما باید اصلاح شود.
 پاسخ‌ شما به نامه سرگشاده کارگردان فیلم «٥٠ کیلو آلبالو» چیست؟
باید نامه ایشان را بخوانم.

50 کیلو آلبالو

سینماژورنال: درام تاریخی “استرداد” از جمله پروژه های فاخر دوران مدیریت جواد شمقدری بر سازمان سینمایی بود که به اعتقاد بسیاری از کارشناسان بودجه‌ای که صرف تولید آن شده بود، تلف نشد.

به گزارش سینماژورنال داستان “استرداد” که توسط کارگردانی جوان به نام علی غفاری ساخته شده بود در دهه سی می‌گذشت؛ این فیلم بازپس گیری غرامتی جنگی را زمینه ساز داستان پردازی کرده بود؛ غرامتی که قرار بود توسط انگلستان و آمریکا و شوروی بابت حضور نیروهای بیگانه در جریان جنگ جهانی دوم به ایران پرداخت شود.

“استرداد” در جشنواره سی و یکم فیلم فجر به نمایش درآمد و چهار سیمرغ از جمله سیمرغ بهترین فیلم را از آن خود کرد. این فیلم چند ماه بعد در تابستان 92 روی پرده رفت اما تا عرضه این فیلم به شبکه خانگی 3 سالی وقفه افتاد آن هم در حالی که این فیلم در این مدت از رسانه ملی روی آنتن رفت.

به تازگی پوسترهایی که بیانگر توزیع این فیلم در شبکه خانگی است در ویدیوکلوبها و سوپرمارکتها توزیع شده است؛ پوسترهایی که حکایت دارد از شکسته شدن طلسم توزیع این فیلم در شبکه خانگی.

درباره این توزیع دیرهنگام آن هم بعد از پخش سراسری فیلم از رسانه ملی چه می توان گفت؟ آیا این توزیع دیرهنگام به توزیع یک فیلم سوخت شده شبیه نیست؟

ایوبی گفت تقصیر تابش است، تابش گفت تقصیر حیدری است، حیدری گفت تقصیر تابش است و…

محسن علی‌اکبری تهیه کننده “استرداد” دلیل این توزیع دیرهنگام را عملکرد بنیاد سینمایی فارابی می‌داند که بودجه تولید فیلم را فراهم کرده بود و قاعدتا مالکیت فیلم هم برای آنهاست.

علی اکبری به سینماژورنال می‌گوید: این توزیع دیرهنگام نسخه ویدیویی به دلیل کوتاهی فارابی بود. فیلم ما به اعتقاد خود دوستان یکی از بهترین فیلمهای تاریخ سینمای ایران بوده است و شاید چون دلشان نمی‌خواسته محصولی ارزشمند محصول مدیریت قبل دیده شود در عرضه آن تعلل کردند.

وی خاطرنشان می‌سازد: عجیب آنجا بود که در مجموعه ای که حاوی برترین فیلمهای 33 دوره جشنواره فیلم فجر بود و همزمان با جشنواره سی و چهارم رونمایی شد خبری از “استرداد” نبود. وقتی پرس و جو کردیم؛ حجت ا.. ایوبی رییس سازمان سینمایی از این گفت که علیرضا تابش مدیر فارابی فیلم را نداده و تابش گفت که این محمد حیدری بوده که فیلم را در مجموعه قرار نداده و در نهایت حیدری هم گفت این تابش بوده که فیلم را در اختیارش نگذاشته.

آن قدر اتلاف وقت کردند که رسانه ملی هم فیلم را روی آنتن فرستاد

این تهیه کننده ادامه می‌دهد: آن قدر اتلاف وقت کردند تا رسانه ملی هم فیلم را روی آنتن فرستاد و البته نسخه قاچاقی که از تلویزیون پخش شده بود هم در فضای مجازی و هم در شبکه زیرزمینی عرضه محصولات سینمایی توزیع شد و تازه یادشان افتاد که فیلم را در شبکه خانگی عرضه کنند.

علی اکبری با اشاره به غیرحرفه‌ای بودن این رفتار خاطرنشان می‌سازد: واقعا با هیچ منطقی این تعلل قابل پذیرش نیست. دوستان پیش خود فکر کردند چون این فیلم کیفیت خوبی دارد پس نباید به عنوان محصول مدیریت سینمایی قبلی دیده شود غافل از آن که بالاخره تاریخ تولید فیلم را که نمی‌توان عوض کرد. هر دوره‌ای یک سری محصول سینمایی خوب و بد دارد و “استرداد” یک درام تاریخی درجه یک است که در مدیریت قبلی سینما تولید شده است. ولی یادشان رفت در کل این فیلم محصولی است از سینمای ایران و ماندگاری در تاریخ این سینما است که اهمیت دارد.

این تهیه کننده تأکید می کند: اینکه این فیلم چند سال در آرشیو فارابی خاک خورد واقعا به مانند اتلاف بیت المال بود. ای کاش آنها که این همه تأخیر در عرضه فیلم انجام دادند کمی هم به این قضیه فکر کنند که مدیریت در نهادهای دولتی مانند مدیریت در یک سوپرمارکت شخصی نیست که تا ابد ادامه داشته باشد.

پوستر “استرداد”

عرضه نسخه ویدیویی همراه با فیلم پشت صحنه و آرشیو عکس

علی اکبری در پاسخ به این سوال که چه اقلام جانبی خاصی برای عرضه فیلم به شبکه خانگی تدارک دیده شده بیان می‌دارد: سعی کرده‌ایم فیلمی از پشت صحنه کار که چگونگی پروسه تولید بخصوص در سکانسهای تعلیق برانگیز را نشان می دهد در محصول خانگی داشته باشیم. ضمن اینکه آرشیو کاملی از تصاویر فیلم هم در این محصول وجود دارد.

 تهیه کننده آثاری نظیر “پاداش سکوت”، “همیشه پای یک زن در میان است” و “کتاب قانون” در پایان گفتگوی خود به سینماژورنال می‌گوید: اقبالی که به هنگام پخش تلویزیونی فیلم از مخاطبان گرفتیم خوب بود و بسیاری به خاطر ساخت یک تصویرسازی تاریخی بی‌نقص به ما خسته نباشید گفتند. عرضه نسخه ویدیویی فیلم حتی بعد از همه مدت شاید این شانس را پیش‌روی این دسته از مخاطبان بگذارد که هم پشت صحنه فیلم را ببینند هم نسخه‌ای ارژینال از فیلم داشته باشند.

سینماژورنال: حجت ا.. ایوبی رییس سازمان سینمایی که در دو سال گذشته مرتب سعی می کرد مستقیم یا دوپهلو از امیدواری برای حل مشکل “عصبانی نیستم” حرف بزند در تازه ترین گفتگوی خود که با فریدون جیرانی در “35” انجام شده دیگر حتی دوپهلو حرف زدن که یکی از خصلتهای وی در برخورد با پرسشهای مخاطره آمیز است را نیز کنار گذاشته و به صراحت آب پاکی را روی دست صاحبان فیلم و از جمله رضا درمیشیان کارگردان آن ریخت.

به گزارش سینماژورنال در پاسخ به این سوال که آیا مشکل “عصبانی نیستم” حل می شود گفت: با وضع فعلی نه. حل مشکل “عصبانی نیستم” در دستور کار ما نیست.

وی سپس با طعنه ای به جیرانی گفت: شما هم آن را {یعنی حل مشکل “عصبانی نیستم” را} در دستور کار ما نگذارید.

این نوع ادبیات ایوبی که در همه دو سال و چند ماه گذشته مرتب از تلاشهایش برای حل مشکل اکران این فیلم سخن می گفت به شدت پرسش برانگیز است.

اگر نقطه نظرات ایوبی درباره “عصبانی نیستم” در دو سال و چند ماه گذشته را مرور کنیم بیش از همه “تشکر از درمیشیان بخاطر درک شرایط ایشان و گذشتن از خیر داوری فیلمش در جشنواره سی و دوم” و این عبارات که “عصبانی نیستم یک فیلم اجتماعی خوب است” و “تلاش برای ایجاد تمهیدات اکران” بود که جلب نظر می کرد.

البته که ایوبی پیشتر و در گفتگویی از مخالفت دو قوه کشور با اکران این فیلم سخن گفته بود ولی باز هم از تلاش خود برای حل مشکل حرف زده بود.

با اظهارنظر تازه ایوبی این پرسش طرح می شود که آیا آن ادعاهای قبلی فقط از سر تعارف بوده است؟

آیا به فکر وزارت هستید؟
یا آن که ایوبی کنار گذاشتن حل مشکلات اکران آثاری مجوزدار مانند “عصبانی نیستم” را با داشتن آرامش در سال انتهایی حضور خود در سازمان سینمایی تاخت زده است؟

می توان این احتمال را هم طرح کرد که ایوبی از حالا به فکر دولت آینده است و برای رسیدن به مناصب مدیریتی بالاتر حتی وزارت در دولت بعد نیاز دارد به جلب نظر طیفی که مخالف سفت و سخت اکران “عصبانی نیستم” بوده‌اند.

هر کدام از این احتمالات که درست باشد آنچه در تاریخ می ماند مسامحه آزاردهنده ایست که در سازمان سینمایی در برخورد با حل مشکل چنین آثاری صورت گرفت؛ مسامحه ای برآمده از محافظه کاری مدیرانی که بی شناخت سینما وارد حیطه مدیریتی آن شدند و وقتی به مشکل خوردند به‌جای حل آن بهترین راه را پاک کردن صورت مسأله دیدند.

سینماژورنال: اواخر فروردین ماه امسال بود که بسیج دانشجویی دانشگاه امام صادق(ع) با اهدای «یک پیاله آلبالوی فاسد» به حجت الله ایوبی، اعتراض خود را نسبت به بعضی از فیلم‌های در حال اکران و حال و هوای این روزهای سینمای ایران، اعلام کرد.

21 اردیبهشت ماه گفتگویی از حجت ا.. ایوبی در “شرق” منتشر شد که در بخشی از آن پاسخ بسیج دانشجویی دانشگاه امام صادق در اهدای یک پیاله آلبالوی فاسد به ایشان داده شد.

ایوبی گفت: البته بچه‌های امام صادق(ع) را از خود می‌دانم و دوستشان دارم. بچه‌های بسیج امام صادق(ع) هم باید مانند همه بسیجی‌ها همین طور حساس باشند، حرف بزنند و نقد کنند. این ماهیت دانشجویی است.

وی ادامه داد: اما من این پیاله را چون گفتند «فاسد» است، نمی‌پذیرم و برمی‌گردانم؛ چراکه بنده از آن دسته از دانش‌آموختگان امام صادق(ع) هستم که در میخانه عشق و ادبِ پیر دیرمان استاد «مهدوی کنی» به می ‌ناب خو کرده‌ام و می ‌دروغین و فاسد به مزاجم ناسازگار است و به قول خیام: «من بی می‌ ناب زیستن نتوانم/ بی باده کشید بار تن نتوانم».

آلبالوهای فاسد را به صاحبان اصلی‌شان تقدیم کنید

در طرف مقابل بسیج دانشجویی دانشگاه امام صادق(ع) در نامه‌ای به اظهارات اخیر حجت‌الله ایوبی رئیس سازمان سینمایی پاسخ داد.

متن کامل این نامه را در ادامه می‌خوانید:

جناب آقای دکتر ایوبی، ریاست محترم سازمان امور سینمایی و سمعی بصری کشور؛

سلام علیکم؛

مجموعه بسیج دانشجویی دانشگاه امام صادق علیه‌السلام برحسب وظیفه‌ی خود نسبت به دیدبانی فضای فرهنگی انقلاب اسلامی، مطالبه حل مسائل سینمایی انقلاب ‌را از مراکز علمی و اجرایی کشور وظیفه خود می‌داند و در همین راستا تاکنون چندین بار نگرانی و اعتراض خود را نسبت به برخی آثار سینمایی تولید شده به شما ابراز نموده است.

این در حالی است که علی‌رغم دعوت‌های مکرر انجام شده توسط این مجموعه طی نامه‌های مورخ 94/11/6 ، 94/11/14 و 95/2/8 برای حضور حضرتعالی در جمع دانشجویان دانشگاه امام صادق علیه‌السلام و یا حتی تشکیل جلسه خصوصی با جمع محدودی از دانشجویان که وعده آن را از زبان شما در رسانه‌ها شنیده‌ایم، هیچ پاسخی از شما دریافت نشده است.

جناب آقای ایوبی، دانشجویان بسیجی دانشگاه امام صادق علیه‌السلام، دغدغه «ظهور یافتن» توصیه‌های اخلاقی آیت‌الله ‌مهدوی‌کنی(ره) در تمام حوزه‌ها به خصوص محصولات فرهنگی و هنری را دارند نه صرفاً سخن گفتن از آن‌ها. ای کاش آلبالوهای فاسد را به صاحبان اصلی آن، یعنی به اصطلاح هنرمندانی که با «محصولات فاسد و می‌های دروغینشان» باعث مسومیت مردم ایران می‌شوند، تقدیم می‌کردید.

جناب آقای ایوبی، ما منتظریم تا به جای پرداختن به مسائل حاشیه‌ای در فضای رسانه‌ای، با حضور خود در جمع دانشجویان دانشگاه امام‌صادق علیه‌السلام، حل مسائل اساسی سینمای انقلاب را در محافل علمی و انقلابی پیگیری نمایید. امید است که با شما شاهد بهبود وضعیت سینمای کشور باشیم.

سینماژورنال: محمد خزاعی دبیر جشنواره مقاومت چندی قبل در گفتگویی متذکر شده که 20 میلیاردی که از سوی مجلس بنا بود به این جشنواره تعلق گیرد قبول نکرده چون این 20 میلیارد بنا بوده از محل بودجه عمومی سینما کم شود.(اینجا را بخوانید)

به گزارش سینماژورنال حالا حجت ا.. ایوبی رییس سازمان سینمایی در گفتگویی با “شرق” به گونه ای کاملا غیرمستقیم پاسخ جشنواره مقاومت و آنهایی که دلسوز این جشنواره هستند را داده است.

ایوبی گفته است: به کسانی که دلشان واقعا براي «مقاومت» مي‌سوزد می‌گویم که اگر نام سی‌وچهارمین جشنواره جهانی فیلم فجر را «جشنواره مقاومت» مي‌گذاشتيم بجا بود. چون فیلم‌هایی که انتخاب کردیم درباره مرحوم صدر، مسائل کشور عراق، گروه تروریستی داعش و… بود. همین‌طور فیلم‌های ایرانی همچون «نفس» و «اروند» یادآور روزهای پیروزی انقلاب و دفاع مقدس بودند. در این جشنواره بزرگداشت آقاي سلحشور برگزار شد. بچه‌هاي جشنواره عمار در بخش «دارالفنون» حضور داشتند. واقعا این کارها قابل دیدن نیست؟ من از این‌همه انکار متحیرم!

می داند با که ببندد

به گزارش سینماژورنال نکته صحبتهای ایوبی آنجاست که از کنار جشنواره مقاومت و دلسوزان آن با گفتن “اگر نام جشنواره جهانی را جشنواره مقاومت می گذاشتیم بجا بود” می گذرد و در جایی دیگر از نقش “بچه های عمار در بین الملل فجر” می گوید.

اینها را کنار گفته های چندی قبل نادر طالب زاده دبیر جشنواره عمار که گفته بود “فیلمهای بین الملل فجر را ندیده اما به طور حتم در این جشنواره فیلمهای خوبی وجود داشته است” که بگذاریم(اینجا را بخوانید) احتمالا باید این فرضیه پیش ذهنمان شکل گیرد که عمار جایگاهی جدا از مقاومت برای رییس سازمان سینمایی دارد و عماريون براي سازمان سينمايي مهم‌تر از سلف‌شان بچه‌هاي  انجمن دفاع مقدس، هيأت هنرمندان مسلمان و جشنواره مقاومت هستند، البته با توجه به نقش حاكميتي مهم‌تر عماريون اين هوشمندي رییس را مي رساند كه می‌داند با که ببندد…

سینماژورنال: اظهارنظرات نسبت به انحلال شورایعالی سینما همچنان ادامه دارد و یکی از فرضیاتی که در امتداد این انحلال طرح می شود بازگشت سازمان سینمایی به معاونت سینمایی است.

به گزارش سینماژورنال حجت ا.. ایوبی رییس سازمان سینمایی در گفتگویی با “شرق” اما این بازگشت را رد کرده و گفته است: هیچ رابطه‌ای میان سازمان سینمایی و شورای‌عالی سینما وجود ندارد. ما سازمان‌های فراوانی در کشور داریم که شورای‌عالی ندارند. به عبارت دقیق‌تر، هیچ ملازمه‌ای میان شورای‌عالی سینما و سازمان سینمایی وجود ندارد.

وی با اشاره به دوران ریاست جمهوری احمدی نژاد ادامه داده است: شورای‌عالی سینما در گذشته ٩ جلسه با حضور رئیس‌جمهور وقت تشکیل داد. چندین ساعت وقت رئیس‌جمهور این مملکت گرفته شد ولی متأسفانه هیچ‌کدام از مصوبات اجرائی و عملی نشد.

ایوبی افزود: خوشبختانه ما این نگاه را نداریم. ما کشور مدرن و پیشرفته‌ای هستیم و وظایف کاملا مشخص و تفکیک شده‌اند. دیوان‌سالاری به معنای مثبتش را باید تجربه کنیم. هرکسی باید کار خودش را انجام دهد و به نظرم برای هر پروژه‌ای پای رئیس‌جمهور را وسط بکشیم که درست نیست. به‌همین‌دلیل رفتار آقای رئیس‌جمهور کاملا حرفه‌ای است. ایشان می‌گویند من به وزارت ارشاد اعتماد کردم و وزارت ارشاد هم به سازمان سینمایی اعتقاد دارد و همه مسائل باید به متخصصان امور سپرده ‌شود.

سینماژورنال/حامد مظفری: اینکه حجت ا.. ایوبی رییس سازمان سینمایی در تازه ترین گفتگویش به صراحت از انحلال شورایعالی سینما سخن می‌گوید و باز هم با صراحت از این می‌گوید که شورای عالی نظارت نمی‌تواند در مسأله فیلمهایی که در مرحله اکران توقیف شده اند دخالت کند جای تقدیر دارد.

به گزارش سینماژورنال اینکه ایشان باز هم بی هر گونه سانسور از این می گوید شورایی که برای ارتقای منزلت اجتماعی سینماگران راه انداخته‌اند تاکنون نتوانسته کاری برای سینماگران انجام دهد و دلیل اصلی آن هم بی پولی است جای تحسین دارد.

همین که مدیر سینمایی دولت یازدهم بعد از حدودا دو سال و نیم از حضورش در سازمان سینمایی به جای به رخ کشیدن دانش ادبی اش و از فردوسی و مولانا حرف زدن درباره مسائل مبتلابه سینمای ایران به صراحت حرف می زند جای تشکر دارد.

همین که ایشان سعی نکرده به مانند همه این ماهها فروش بالای آثار کمدی را که در همه ادوار فروخته اند برآمده از مدیریت موفق خویش دانسته و از عاجز بودن در حل زیربنایی ترین مشکل سینماگران که مسائل معیشتی است حرف زده واقعا دست مریزاد دارد.

چه اصراری بود بر تأسیس هزینه‌بر مدرسه عالی سینما و جدایی بودجه‌خوار بین‌الملل از فجر؟

نکته اما اینجاست که ایوبی که خود واقف است به بودجه محدود سینمای ایران و اینکه حتی بودجه ای برای زیربنایی ترین شورایی که در سینمای ایران می تواند کارکرد داشته باشد وجود ندارد چرا این قدر اصرار داشت بر تأسیس هزینه‌بر مدرسه عالی سینما و جدایی باز هم بودجه‌خوار بین‌الملل از فجر.

مگر نه اینکه در همه جای دنیا وقتی حتی خردترین سیستمها دچار کمبود منابع مالی می شوند از اسراف پرهیز می کنند و می کوشند هزینه های اضافی را از دوش سیستم برداند پس اصرار بیش از حد بر تأسیس مدرسه سینمایی در حالی که ده ها دانشکده و آموزشگاه سینمایی در سراسر کشور داریم چه معنایی داشت؟

از آن تأسف‌آورتر این است که رییس سازمان سینمایی به تشریفاتی شدن شورایی که بنا بوده اسباب ارتقای منزلت اجتماعی سینماگران را فراهم کند به دلیل فقدان بودجه واقف است اما به جدایی بی فایده و هزینه زای بین الملل از فجر و برگزاری آن در قامت یک جشنواره جدید حکم داده است.

تازه وقتی به زعم خودشان کارکرد نامطلوب دوره اول این جدایی را دیده اند باز هم امتداد آن را خواستار شده اند.

آیا دست اندرکاران این جشنواره فی‌سبیل‌ا.. مشغول فعالیتند؟

چطور می شود سازمانی بودجه ای برای ارتقای اهالی صنفش نداشته باشد اما به سمت برگزاری جشنواره ای هزینه‌زا و البته با کمترین کارکرد جشنواره ای برود؟

باز اگر این جشنواره به صورت کاملا خیریه و با حضور سینماگران متمولی انجام می شد که هدفشان کمک به ارتقای سطح سینماست ایرادی نداشت اما وقتی چنین جشنواره ای فقط 27 مدیر و معاون و مشاور دارد که همه هم با صرف دستمزد در حال خدمت(!) به جشنواره هستند واقعا برگزاری این جشنواره وقتی دست و بال بودجه ای سازمان سینمایی بسته است چقدر منطقی است؟

بدنه سینما یک بیمه تکمیلی مفیدفایده ندارد اما…

در ابتدای سال جدید قرار داریم و نه فقط رییس سازمان سینمایی با شفافیت هر چه تمامتر از بی فایدگی شورای ارتقای منزلت اجتماعی سینماگران سخن گفته است که حتی تکلیف بیمه تکمیلی صنف سینمای ایران هم مشخص نیست.

طبیعی است که رییس سازمان سینمایی و حلقه بالادستی که این روزها مشغول خدمت‌گزاری برای برگزاری جشنواره‌ای بین‌المللی هستند هیچ گاه دغدغه این را نداشته اند که اگر روزی دچار بیماری سختی شوند کدام بیمه تکمیلی است که به دادشان برسد اما بدنه صنف سینمای ایران در این سالها از نداشتن یک بیمه تکمیلی خوب بدجوری ضربه خورده اند و هر سال هم شاهد حضور شرکتهایی به عنوان بیمه دهنده بوده اند که فقط به هنگام دریافت حق بیمه است که لبخند می زنند و به هنگام ارائه اولین فاکتور بیماری از سوی اهالی سینما، این لبخندها جای خود را به توجیهات مختلفی می دهد برای عدم انجام تعهدات مالی.

ای کاش یک سال قید این هزینه‌زایی را می‌زدید و به فکر رفع مشکلات بنیادی صنف بودید

آیا بهتر نبود رییس سازمان سینمایی که خود به کمبود بودجه سازمان خویش واقف است برای یک سال هم که شده قید برگزاری بین الملل فجر که جز هزینه زایی برایشان ندارد را زده و بودجه‌اش را صرف ارائه تسهیلات بیمه‌ای جامع به سینماگران می کرد؟

آیا این اتفاق نمی توانست به حال سینمای ایران و اصلا مدیریت ایشان مثمرثمرتر باشد تا برگزاری جشنواره ای به نام جهانی که حتی کارگردانان ایرانی از چهره هایی شاخته شده چون اصغر فرهادی، علیرضا داوودنژاد و عبدالرضا کاهانی تا جوانترهایی چون حمیدرضا قربانی هم علاقه ای به حضور در آن ندارند؟

وقتی بودجه برای شورایی که برای ارتقای منزلت اجتماعی سینماگر راه افتاده وجود ندارد چه نیازی داریم به صرف بودجه برای برگزاری جشنواره؟

وقتی توان مالی ارائه تسهیلات بیمه ای جامع را به سینماگران نداریم چه اصراری وجود دارد بر خرج ریال ولو به مقدار اندک برای تأسیس مدرسه ملی سینما؟

ارتقای جایگاه مدیریتی می‌بایست مجالی می‌شد برای امکان ارتقای وضعیت معیشتی صنف سینما

البته آقاي ايوبي مي تواند يك جواب آماده برای این پرسشها داشته باشد و آن اینكه بنده وزير رفاه اجتماعي نيستم و خواسته هايتان را به گوش وزير سينمادوست رفاه كه در جمع هاي سينمايي حضور پيگير و فيلم بازانه اي دارد برسانيد.

اما قطعا این پاسخ هم نمی‌تواند قانع‌کننده باشد چرا كه ضرورت ارتقای جايگاه  مديريتي شما از معاونت وزير به رياست سازمان براي ظاهر شدن در همكاري هاي بالادستي براي جذب بودجه  بيشتر، امكانات بهتر و ارتقای وضع زيست و معيشت عوامل انساني مجموعه تحت مديريت تان كه فقط محدود به كارمندان و كارگزاران دولتي سازمان تان نميشود و گستره  نرم افزاري سينما يعني كليه صنوف سينمايي را شامل ميشود، است.

سینماژورنال: حجت ا.. ایوبی رییس سازمان سینمایی در تازه ترین گفتگویش که با “مهر” انجام شده درباره چند شورای مختلف مرتبط با سینما توضیحاتی را ارائه داده است.

به گزارش سینماژورنال ایوبی در این گفتگو از انحلال شورایعالی سینما سخن گفته است و البته بحث بی فایدگی شورای منزلت اجتماعی سینماگران را تا زمانی که بودجه ای در اختیارش نباشد طرح کرده است.

ایوبی درباره کارکرد شورای عالی نظارت و همچنین شورای حل اختلاف سینما که مجزا از شورای حل اختلاف خانه سینما فعالیت می کند حرف زده است.

سینماژورنال متن کامل گفتگوی ایوبی را به نقل از “مهر” ارائه می دهد:

* می‌خواهم بحث را با این موضوع آغاز کنم که فکر نمی کنید دیگر وقت انحلال شورای عالی سینما رسیده است؟ آن زمان که این شورا تشکیل شد بحث این بود که نهادی بالادستی برای مسایل سینما با حضور رییس جمهوری طراحی شود تا انحلال خانه سینما قابل هضم تر شود، از سوی دیگر معاونت سینمایی به سازمان سینمایی تبدیل شده بود که این تغییر ساختارها ایجاد شورای عالی سینما را توجیه می کرد ولی امروز دیگر ماهیت شورای عالی سینما محلی از اعراب ندارد.

– اولا از همه کسانی که عضویت در شورای عالی سینما را پذیرفتند جدا تشکر می کنم، ولی اکثریت قریب به اتفاق همین بزرگوارانی که پذیرفتند عضو شورای عالی سینما شوند در اولین جلسه معتقد بودند که این نهاد اساسا درست متولد نشده و یک فرزند ناقص الخلقه است. این دیدگاهی است که در شورای عالی سینما وجود داشت ولی ما حقیقتا در آن ماه های پرالتهاب اول کار خیلی فرصت بررسی همه جانبه این را که آیا این نهاد که تاسیس شده اتفاق خوبی است یا خیر نداشتیم و تصورمان این بود که سرنوشت سازمان سینمایی به شورای عالی سینما گره خورده و این دو نهاد به هم مربوط هستند ولی بعد که جلسات تشکیل شد، متوجه شدیم سازمان سینمایی یک سازمان مستقل است و نیازی نیست بالای سر این سازمان نهادی به نام شورای عالی سینما وجود داشته باشد.

دکتر روحانی به عنوان رییس دولت یازدهم معتقد هستند که کارهای تخصصی باید در نهادهای تخصصی و توسط افراد مربوطه دنبال شود و در همین راستا کارهای فرهنگی را به وزیر فرهنگ واگذار کرده اند و بارها گفته اند ورود به جزئیات امور تخصصی نه درست است نه کارشناسانه. ایشان معتقد است مسایل فرهنگی باید در سطح وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی حل و فصل شود. آقای وزیر هم وزیر باسابقه ای هستند و مسایل را به بخش های تخصصی واگذار کرده اند و حال با چنین رویکردی اینکه ما همه مسایل سینما را در جلسه با رییس جمهور حل و فصل کنیم، راه و روش این دولت نیست.

ما امروز بعد از ۲ سال به این نتیجه رسیده ایم آقایان اعضای محترم شورای عالی سینما ملاحظه ای که داشتند کاملا درست است و مقدمات این را فراهم می کنیم که شورای عالی سینما دیگر نباشد.

* به جای آن در ماه‌های اخیر نام شورای دیگری به گوش می رسد که شباهت هایی با شورای عالی سینما دارد ولی عمر آن بیشتر است؛ شورای عالی نظارت که در مقاطعی اسماً بود و رسماً نبود، در مقاطع دیگری نه اسماً بود نه رسماً و شنیدم که این اواخر بازرسی کل کشور روی این موضوع حساسیت داشته که چرا در چارت سازمان سینمایی چنین شورایی تعریف شده ولی نه اعضای آن مشخص است نه تشکیل جلسه می دهد. در نهایت با حکم آقای جنتی اعضای این شورا مشخص شدند و طبق قانون قرار است بر سر مسایل اختلافی در زمینه صدور پروانه نمایش ورود کند که این مربوط می شود به فیلم هایی که اصطلاحا توقیفی هستند. حال اگر فیلمی روی پرده رفت و به هر دلیلی اکرانش کنسل شد تمهید ساختاری و شورایی برای چنین فیلم هایی هم مدنظر دارید؟

– این شورای عالی نظارت، شورایی است که در قوانین و آیین نامه ها وجود دارد و باید تشکیل می شد و تاخیر در این زمینه باعث ایراد شد ولی خود ما هم قبل از این ایراد در فکر فعال‌سازی آن بودیم. این شورا با توجه به ماموریتی که دارد شاید در سال دو تا سه جلسه بیشتر نداشته باشد و جلسات آن به شکایات و موضوعاتی که فراهم می شود، بستگی دارد. اگر فیلمی را شورای پروانه نمایش رد کند و صاحب فیلم شکایت کند مساله اش در شورای عالی نظارت مطرح می شود و خود من فکر می کنم ترکیب شورا ترکیبی است که خیلی به رفع این موارد اختلافی کمک می‌کند.

اما درباره فیلم‌هایی که پروانه نمایش دارند ولی از اکران آنها جلوگیری می‌شود، موضوع چیز دیگری است. در قوانین داریم که اگر وزارت ارشاد به فیلمی پروانه نمایش بدهد ولی بعدا به دلایل مختلف تصمیم بگیرد مجوز خود را لغو کند، این حق برای سازمان سینمایی و وزیر ارشاد محفوظ است که در تصمیم خود تجدید نظر کند. البته تلاش من و آقای جنتی این است که چنین اتفاقاتی نیفتد ولی اگر در مواردی پیش بیاید این دیگر به شورای عالی نظارت ارتباطی ندارد و باید بین خودمان راهی برای حل آن پیدا کنیم که گاهی تفاهم بین بنده و صاحب فیلم است گاهی  هم شورایی با اعضای مختلف تشکیل دهیم. در غیر این صورت ساختاری برای این مساله نداریم.

*و قرار هم نیست که داشته باشید؟

– خیر.

* از دوران ریاست جمهوری آقای احمدی نژاد مساله بیمه بیکاری هنرمندان توسط خانه سینما پیگیری می شد که در دوران مدیریت شما هیات اجرایی حمایت از ارتقای منزلت اجتماعی سینماگران تشکیل شد که ریاست آن را آقای فرهاد توحیدی برعهده دارند. می خواهم بدانم مساله تامین منابع مالی این هیات اجرایی به کجا رسید؟

– مساله بیمه و بیمه بیکاری سینماگران باید بیرون از سازمان سینمایی و در صندوق حمایت از هنرمندان و نویسندگان، وزارت رفاه و تامین اجتماعی یا یک جای دیگر و با بودجه های بیشتری حل و فصل شود و حل این موضوع در حد بودجه های اندک خانه سینما و سازمان سینمایی نیست. منتها ما به دلیل اینکه همه راه ها را رفتیم و به نتیجه نرسیدیم و می‌دانستیم صندوق حمایت از هنرمندان و نویسندگان هم پروژه ها و برنامه هایی دارد که نمی دانیم کی به نتیجه می رسد به یک راه حل موقت پیشنهادی رسیدیم که با این بودجه های اندک بتوانیم بخشی از این جامعه سینمایی که دچار بلیه بی کاری می شوند موقتا از این وضعیت نجات داده و کمک بکنیم. در دوره مدیریت جناب آقای عسگرپور در خانه سینما طرح هیات اجرایی حمایت از ارتقای منزلت اجتماعی سینماگران را دادیم که مدیریت سابق و دوستان خانه سینما آن را پسندیدند ولی در دوران آقای میرکریمی مدیرعامل فعلی خانه سینما، دوستان در یک فرصت بیشتری این طرح را بررسی کردند و به این نتیجه رسیدند که حتی به طور موقت هم نمی‌توان این طرح را اجرایی کرد. تلقی آقایان هم درست است و می‌گویند با این رقم ها که در ذهن ما است که به دلیل وضعیت بودجه‌ای‌مان رقم های بزرگی هم نیستند، نمی‌توان این طرح را به درستی اجرایی کرد.

البته هم ما، هم خانه سینما تلاش می کنیم تا منابع مالی قابل توجهی پیدا کنیم و هنوز ناامید مطلق نشده ایم و دغدغه ما این است که این کار روزی شروع شود که بلافاصله متوقف نشود.

* یعنی می شود گفت این هیات اجرایی فعلا رسمیت ندارد.

– نه اینکه رسمیت ندارد بلکه کار این هیات اجرایی وقتی شروع می‌شود که پول به حسابش واریز شود. هیات اجرایی بدون پول هیچ اقدامی نمی تواند انجام دهد.

* حالا که بحث شوراها مطرح است اگر اجازه بفرمایید درباره تشکیل شورای حل اختلاف سینما هم صحبت کنیم. بحث درباره این شورا با همکاری قوه قضائیه پیش می رفت و به نظر می رسید اتفاق بسیار خوبی است و می توانست فراتر از شورای حل اختلاف در خانه سینما باشد. می دانم شما خیلی تلاش کردید که چنین توافقی بین سازمان سینمایی و دادستانی شکل بگیرد. تا برهه ای خبرهایی از این موضوع شنیده می شد و قرار بود خبرهای نهایی را به ما بدهید ولی سکوت شما نشان می دهد پیگیری ها ادامه دارد. 

– درباره این شورای حل اختلاف هدف واقعا این است که شان و منزلت سینماگران هر چه بیشتر حفظ شود. با توجه به مسایلی که هر از چند گاهی اتفاق می افتد و روابط خوبی که بین ما و قوه قضائیه و دادستانی وجود دارد به این جمع بندی مشترک رسیدیدم که کاری کنیم مسایل حقوقی اهالی سینما بیرون از قوه قضائیه حل و فصل شود. البته قوه قضائیه در نظر دارد و علاقمند است که این موضوع مربوط به کل جامعه هنری باشد و نه فقط سینماگران. هدف هم این است که دعواهای حقوقی اهالی فرهنگ و هنر قبل از رسیدن به قوه حل و فصل شود تا یک آرامش روانی بر مجموعه هنرمندان حاکم شود.

قوه قضائیه کاملا آمادگی دارد منتها در تفاهماتی که بین ما وجود دارد مثل تمام شوراهای حل اختلاف، مکانش را ما باید فراهم کنیم. یعنی باید مقدمات کار را ما فراهم کنیم و الان در این مرحله هستیم. اگر مساله مکان حل شود که لاینحل هم نیست قوه قضائیه کاملا آمادگی دارد و عملیاتی شدن این شورا خیلی سریع اتفاق می افتد و نماینده قوه قضائیه و نمایندگان ما و معتمدان سینما هم می آیند و این کار آغاز می شود.

سینماژورنال: حجت ا.. ایوبی، روز گذشته با حضور در دبیرخانه جشنواره مردمی فیلم عمار در جریان فعالیت‌های این جشنواره قرار گرفت.

به گزارش سینماژورنال در این دیدار ایوبی از همکاری سازمان سینمایی و جشنواره عمار سخن گفت و در کنار وعده راه اندازی گروه سینمایی عمار که بناست آثار این جشنواره را نشان دهد از همکاری نادر طالب زاده دبیر جشنواره عمار با بین الملل فجر خبر داد.

 اعلام آمادگی سازمان سینمایی برای حمایت از عمار

ایوبی که در این بازدید گفت: در سازمان سینمایی فعالیت‌های این جشنواره را در جهت تقویت و حرفه‌ای شدن فیلمسازانش رصد و پیگیری می‌کنیم.

سینماژورنال: حجت ا.. ایوبی رییس سازمان سینمایی همزمان با 12 فروردین روز جمهوری اسلامی در پردیس چارسو که محل برگزاری بین الملل فجر است حضور یافت.

به گزارش سینماژورنال بخش عمده این دیدار به تقدیر و تشکر ایوبی از تیم برگزاری بین الملل فجر اختصاص داشت اما نکته اینجا بود که ایوبی در خلال این دیدار در سخنانی کوتاه  بعد از حدود یک سال به این مسأله اشاره کرد که بین الملل فجر که سال قبل با دبیری علیرضا رضاداد برگزار شده تجربه موفقی نبوده است.

در بخشی از گفته های ایوبی که از طریق سایت رسمی بین الملل فجر منتشر شده آمده است: بخش عمده‌ای از اهالی رسانه و سینماگران باور ندارند که ما می توانیم جشنواره بین المللی برگزار کنیم. پس از پایان جشنواره پارسال تحلیل ها و نقدها بر این موضوع متمرکز بود که آنچه اتفاق افتاد، تجربه موفقی نبود.

اینکه رییس سازمان سینمایی بعد از یک سال هم که شده ناموفق بودن تجربه برگزاری بین الملل فجر را ولو به اختصار تأیید می کند جای امیدواریست حتی اگر ایشان در همه یک سال قبل کلمه ای در این باره سخن نگفته باشد.

ایوبی سال قبل در حاشیه اختتامیه بین الملل فجر گفته بود: بنده خودم در سال بعد رئیس واقعی هر دو بخش جشنواره فیلم فجر خواهم بود…آقای رضاداد رحمات زیادی کشیده‌اند، اما برگزاری این جشنواره‌ها آنقدر سخت است که  نباید انتظار داشته باشیم که یک نفر چند سال این سمت را داشته باشد و فکر می‌کنم که ایشان هم بدشان نمی‌آید که سال بعد کمی استراحت کنند.

سال قبل ایوبی از خستگی و نیاز به استراحت رضاداد گفته بود و حالا از اینکه تحلیلهای سال قبل او را به این نتیجه رساند که آنچه اتفاق افتاد، موفق نبود.

این اعتراف به ناموفق بودن اولین تجربه جدایی بین الملل از بخش اصلی فجر را که با تغییر دبیر و گماردن دبیری جدید همراه بوده را به فال نیک می‌گیریم و امیدواریم سال بعد همین موقع ایوبی درباره موفق بودن دومین تجربه جدایی سخن گوید.

سینماژورنال: عدم توزیع سالنهای سینمایی در شهرستانهای ایران مشکلی است که تقریبا اغلب تهیه کنندگان و پخش کنندگان ایرانی به آن واقفند.

به گزارش سینماژورنال همین مسأله بوده که باعث شده جهت دهی فروش فیلمها از تهران و یکی دو پردیسی صورت گیرد که بخش عمده فروش را به خود اختصاص می دهند.

اصلی ترین روش مقابله با این مسأله تأسیس سالنهای سینمایی مختلف در شهرستانهای دور و نزدیک است؛ سالنهایی که ظرفیت آنها منطبق با ظرفیت ساکنان هر منطقه تعیین شود.

در یک دهه گذشته بودند برخی سینماگران ایرانی نظیر ناصر شفق تهيه كننده آثار دفاع مقدسي دهه هفتاد که خبر از طرحي به نام ساخت سيصد سالن كوچك در كل كشور داده بود، طرحي كه گويا با تأمين بودجه اوليه تا پاي اجرايي شدن پيش رفت ولي درنهايت به عللي كه هيچگاه گفته نشد، عقيم ماند.

حالا اما یکی از مدیران زیرین سازمان سینمایی بدون توجه به مسأله نیاز مناطق محتلف کشور به سالنهایی که برایشان ارزش افزوده فرهنگی ایجاد کند، برنامه سازمان زیرمجموعه خود برای حل مشکل فقدان سینما در شهرستانها را راه‌اندازی “سینماسیار” دانسته است؛ یعنی شیوه‌ای که بیشتر از یک قرن پیش رایج بود!

راه اندازی سینماسیار براساس مامورتی که سازمان سینمایی محول کرده

سیدمصطفی ابطحی مدیرعامل مؤسسه رسانه های تصویری به “مهر” گفته است: «سینما سیار» از دیگر پروژه هایی است که در مؤسسه رسانه های تصویری دنبال می شود. بر اساس ماموریتی که رییس سازمان سینمایی به این مؤسسه محول کرده است، بعد از تلاش و رایزنی های مختلف به این جمع بندی رسیدیم که برای استان هایی که سینما ندارند و برای مردمی که هیچ دسترسی به سینما ندارند، بتوانیم پروژه «سینمای سیار» را فعال کنیم. این پروژه در کشورهای دیگر به خصوص در چین فعال است.

وی ادامه داده است: در این زمینه یک دستگاه «سینما سیار» در چین را مورد بررسی قرار دادیم و در نهایت به این نتیجه رسیدیم که از طریق تولیدات داخلی می توانیم دستگاهی به مراتب بهتر و قوی تر و با کیفیت بهتر در این زمینه تولید کنیم. در همین راستا قراردادی هم منعقد شد و بر اساس برنامه ریزی انجام شده در تابستان سال ۹۵، ۱۰۰ دستگاه «سینما سیار» برای استفاده در استان های محروم و شهرهایی که فاقد سینما هستند، آماده می شود و مردم می توانند فیلم های روز سینمایی را در سینما سیار مشاهده کنند و با این طرح تعداد مخاطبان افزایش پیدا می کند.

سابقه سینمای سیار دقیقا به 108 سال قبل بازمی گردد

به گزارش سینماژورنال تلاش یک مجموعه سازمان سینمایی برای راه اندازی سینماسیار در شهرستانها در شرایطی است که سابقه استفاده از این متد در ایران به بیشتر از صد سال پیش بازمی گردد یعنی حوالی سال 1287 که اولین سینمای سیار توسط کارشناسان انگلیسی(!) شرکت نفت وارد آبادان و اهواز شد؛ این سینماهای سیار بیشتر به نمایش فیلمهای تبلیغاتی و آموزشی در اموری چون رعایت مسائل بهداشتی و چگونگی استفاده از مظاهر تمدن مدرن که بنا بود وارد کشور شود می پرداخت.

البته که این رویه بعدها یکی از جلوه‌های اصل چهاری شد که هری ترومن رییس جمهور ایالات متحده با ادعای کمک به توسعه کشورهای عقب افتاده راه انداخت.

در زمان اندروید سینماسیار به چه کار می آید؟

حالا بعد از گذشت یک قرن و اندی گویا نقطه ای گذاشته شده بر تاریخچه تأسیس سینما در ایران و دوباره سرخط آمده ایم و بناست از نو شروع کنیم به آشنایی مخاطبان ایرانی با سینماسیار!

با این تفاوت که در انتهای قرن سیزدهم خورشیدی نه خبری از ماهواره های دیجیتال بود و نه خبری از تلفنهای اندروید و سینماسیار کلی جاذبه برای مردمان داشت اما حالا در اواخر قرن چهاردهم بسیاری از مردمان حتی در نقاط دورافتاده نیز سال خود را با برنامه های شبکه های ماهواره ای تحویل می کنند و تحولات اجتماعی را با گوشیهای اندروید رصد می کنند و در این شرایط فرستادن سینماسیار برای آنها به نوعی شوخی شبیه است.

سینماژورنال: رئيس سازمان سينمايي اولويت سينماي ايران در سال 95 را توليد مشترك فيلم عنوان كرده است

به گزارش سینماژورنال این مسأله سبب ساز آن شده که رسانه اصولگرای “جوان” در گزارشی با قرار دادن الویت جدید سازمان در کنار الویت قبلی آن که “سینمای امید” بود به طرح این موضوع بپردازد که آیا اصلا امکان تولید مشترک برای سینمای ایران وجود دارد.

در این گزارش این ادعا هم طرح شده است که رویکردی که رییس سازمان سینمایی آن را برای سال 95 طرح کرده سبب ساز استقبال سینمایی موسوم به سینمای سفارتی قرار خواهد گرفت.

سینماژورنال متن کامل گزارش “جوان” را ارائه می دهد:

تجربه توليد مشترك فيلم در كشورمان با حضور پررنگ سفارتخانه‌هاي اروپايي به پديده سينماي سفارتي منجر شده است

رئيس سازمان سينمايي اولويت سينماي ايران در سال 95 را توليد مشترك فيلم عنوان كرده است، اين در حالي است كه هنوز مفهوم سينماي اميد كه ايوبي آن را عنوان كرده بود، محقق نشده و سينماي كشور با موضوعات جدي‌تري از توليد مشترك مواجه است. از سوي ديگر تجربه توليد مشترك فيلم در كشورمان با حضور پر رنگ سفارتخانه‌هاي اروپايي به پديده سينماي سفارتي منجر شده است.

دو سال قبل حرف از “سینمای امید” بود و حالا…
حدود دو سال پيش حجت‌الله ايوبي، رئيس سازمان سينمايي كه ماه‌هاي اول تصدي امور سينمايي كشور را پشت سر مي‌گذاشت، شعار «سينماي اميد» را به عنوان استراتژي كاري خود اعلام كرد. ايوبي در  جمع سينماگران، سال 93 را سال «سينماي اميد» ناميد. اين شعار در امسال نيز تداوم داشت، اما واكنش سينمايي‌ها به اين شعار با حضور 80 درصدي فيلم‌هاي تلخ در جشنواره امسال فيلم فجر خودنمايي كرد. بدنه سينما به هيچ وجه حاضر نشد تا استراتژي رئيس را دنبال كند. حميد فرخ‌نژاد نيز در مصاحبه‌اي سينماي اميد را تكنيك كشورهاي كمونيستي دانست تا پاسخي ديپلماتيك به ديپلمات فرانسه رفته سينما بدهد. حال بعد از شعار شكست خورده سال‌هاي 93 و 94 اين بار رئيس سازمان سينمايي سال 95 را سال توليد فيلم‌هاي مشترك معرفي كرده است.
توليد مشترك فيلم در شرايطي مطرح مي‌شود كه سينماي ايران با موضوعات جدي‌تري روبه‌رو است و مي‌شد به جاي نگاه جزئي‌نگر به سينما كه در نهايت به توليد مشترك فيلم توجه دارد، موضوعاتي مانند اخلاقي‌شدن سينما، اقتصاد سينما و كمك به حضور قوي‌تر بخش خصوصي در سينما را مد‌نظر قرار داد.

سال 95؛ سال توليد مشترك
حجت‌الله ايوبي در ديدار با سفير ارمنستان اولويت سال ۹۵ سازمان سينمايي را توليد مشترك فيلم عنوان كرد. ايوبي در اين ديدار گفت: اعلام كرديم اولويت ما در سال ۹۵ توليد فيلم مشترك است. در فيلم مشترك نيز اولويت ما كشورهاي همسايه و هم فرهنگ ما هستند.
اولويت توليد مشترك فيلم آن هم با كشورهاي همسايه در حالي مطرح مي‌شود كه به غير از تركيه همسايه غربي‌مان هيچ كدام از همسايگان ايران، كشورهاي صاحب سينمايي به شمار نمي‌روند.

پاكستان و افغانستان سال‌ها است كه مصرف‌كنندگان باليوود به شمار مي‌روند، عراق جنگ زده هم كه تازه به فكر بازسازي فرهنگي افتاده و حضور معناداري در سينما ندارد. آذربايجان و ارمنستان وامداران سينماي شوروي سابق هستند. در اين بين تنها سينماي ايران و تركيه‌اند كه در سطح بين‌المللي داراي نام و نشان هستند و روي سينما سرمايه‌گذاري كرده‌اند.

البته جنس سينماي ايران و تركيه تفاوت‌هاي زيادي دارد و زمينه‌سازي براي همكاري مشترك در توليد فيلم سينمايي با اين كشور، ملاحظات زيادي را طلب مي‌كند. اما توليد مشترك فيلم تنها به چند كشور همسايه كه اولويت دولت به شمار مي‌روند، منحصر نيست و پيش از اين نيز سابقه توليدات مشترك سينمايي با كشور‌هاي خارجي در قالب توافق‌هاي رسمي و غيررسمي وجود داشته است.

سينماي مشترك و سينماي سفارتي
توليد مشترك فيلم با كشورهاي فاقد صنعت سينما در همسايگي‌مان چه سودي براي سينماي ما دارد؟ اين سؤال را بايد در ماهيت توليد مشترك فيلم ديد. معمولاً توليد مشترك فيلم در دو حالت رخ مي‌دهد، ابتدا اينكه يك پروژه مشترك با خط داستاني مشترك تعريف شود كه توليد آن در چند كشور دخيل باشد؛ مانند پيشنهاد توليد فيلم مشترك«مولانا» كه كارگردان ترك به ايران پيشنهاد داد و خواستار سرمايه گذاري چند ميليون دلاري ايران در ساخت اين فيلم شد كه به نتيجه نرسيد.

در حالت دوم كشور‌هايي كه فاقد صنعت سينما هستند با دعوت از كشورهاي صاحب سينما، سرمايه و امكانات در اختيار گروه‌هاي فيلمساز مي‌گذارند تا فيلمي را توليد و در نهايت نام كشور مشاركت‌كننده را نيز درج كنند.

كشورهاي عربي در اين كار تبحر زيادي دارند. نمونه مشخص آن سرمايه‌گذاري معمر قذافي در توليد فيلم سينمايي «شير صحرا» داستان زندگي عمر مختار رهبر مبارزه مردم ليبي با استعمار ايتاليا است، اما نوع سومي از توليد مشترك نيز وجود دارد كه در سينماي ايران بيشتر از همه ديده مي‌شود. سينماي سفارتي، عنوان نوع همكاري مشتركی است كه در آن هزينه‌هاي توليد فيلم توسط سفارتخانه‌هاي خارجي و به خصوص اروپايي تأمين مي‌شود.

در اين نوع توليد فيلم، فيلمساز ايراني با ارتباط با سفارتخانه‌هاي خارجي كه در رأس آنها سفارت فرانسه را مي‌توان نام برد، كمك‌هايي براي توليد فيلم دريافت مي‌كند. سينماي سفارتي اغلب نگاه جشنواره‌اي دارد و موضوعات مورد علاقه سفارتخانه اغلب موضوعات سياه و كثيفي به شمار مي‌رود. اين‌گونه سينما با انتقاد‌هاي جدي در داخل كشور همراه است.
ابراهيم حاتمي‌کیا زماني كه درباره هزينه ساخت فيلم «چ» از وي سؤال شد، به طعنه گفت: پول فيلم من را سفارت هلند و جشنواره برلين نمي‌دهد. اين كار را بايد نظام جمهوري اسلامي انجام دهد و ريال به ريالش را خرج كند. احسان محمد حسني، تهيه كننده «باديگارد» نيز طي يادداشتي انتقادي درباره جشنواره سي و چهارم فيلم فجر نوشت: «سينماي سفارتي» كه با پمپاژ دلارهاي سفارتخانه‌ها ارتزاق مي‌كند، ترجيح دارد بر سينماي نجيبِ آرماني و ميهني كه ولو با پشتيباني نهادهاي حكومتي اين آب و خاك به توليد برسند.

پیشنهاد ایوبی مورد استقبال جریان سینمای سفارتی
به نظر مي‌رسد پيشنهاد توليد مشترك كه ايوبي آن را مطرح كرده است، بيش از آنكه توسط كشورهاي همسايه ما مورد استقبال قرار گيرد، از سوي جريان سينماي سفارتي با استقبال روبه‌رو شود. رد پاي پر رنگ سينماي سفارتي در همكاري با برخي از سينماگران ايراني به وضوح قابل ملاحظه است. رايزن فرهنگي سفارت فرانسه در مصاحبه با خبرگزاري فارس، درباره سياست سفارتخانه درباره سينماي ايران مي‌گويد: در رابطه با سينما هم اتفاقات زيادي مي‌افتد، اما تمركز ما بيشتر روي تهيه‌كننده‌ها و تهيه‌كنندگي است. وي توضيح مي‌دهد: در واقع يك برنامه‌اي در فرانسه هست به عنوان «برنامه كمك» كه برنامه كمك به تهيه‌كنندگان هست و ايران كاملاً از اين برنامه دولت فرانسه كه كمك به تهيه‌كنندگان كشورهاي غيرصنعتي است، اطلاع دارد و اين براي همه كشورهاي غيرصنعتي است و بهترين كمك نصيب تهيه‌كننده مي‌شود.
وزير ارشاد به تازگي درباره بهتر شدن شرايط فرهنگ بعد از دوران پسا برجام صحبت‌كرده و وعده بهبود شرايط اقتصادي در حوزه فرهنگ را داده است. در صورتي كه وعده وزير را محقق شده فرض كنيم، در سال آتي مي‌توان وضعيت مناسبي را در بخش سينما متصور بود كه در اين صورت قاعدتاً نيازي به تأمين بودجه توليد فيلم از طريق دريافت كمك از سفارتخانه‌ها وجود نخواهد داشت، مگر اينكه يك سفارتخانه بخواهد از طريق كمك به فيلمساز ايراني اهدافي را دنبال كند كه قاعدتاً با معناي توليد مشتركي كه ايوبي آن را مطرح كرده است، همخواني نخواهد داشت.